ទំនុកតម្កើងលេខ ១៣១ (១៣០) បទកាកគតិ
១ | បពិត្រព្រះម្ចាស់ | ខ្ញុំជាមនុស្ស | ដែលមិនអំនួត |
មិនវាយឫកខ្ពស់ | មិនអាងមិនអួត | មិនចង់ប្រកួត | |
អ្នកតូចអ្នកទាប | ។ | ||
ខ្ញុំមិនលោភលន់ | ចង់បានទ្រព្យធន | គេជារៀងរាប | |
មិនចង់បានអ្វី | ដែលធំហួសប្រៀប | លើសសមត្ថភាព | |
របស់ខ្ញុំឡើយ | ។ | ||
២ | តែផ្ទុយទៅវិញ | ចិត្តខ្ញុំពោរពេញ | ស្ងៀមស្ងាត់ព្រងើយ |
ដូចជាកូនក្មេង | ជាប់ទ្រូងម្តាយហើយ | វាធ្វើកន្តើយ | |
នឹងអ្វីទាំងអស់ | ។ | ||
៣ | អ៊ីស្រាអែលអើយ | កុំបង្អង់ឡើយ | ទុកចិត្តលើព្រះ |
តាំងពីឥឡូវ | តទៅឥតខ្ចោះ | រហូតដល់អស់ | |
កប្បកល្បជានិច្ច | ។ |