Skip to content
ទំនុកតម្កើងលេខ ១៣៦ (១៣៥) បទកាកគតិ
១ | សូមតម្កើងព្រះ | ដែលជាអម្ចាស់ | គ្រប់ទីតំបន់ |
| ទ្រង់មានព្រះទ័យ | សប្បុរសពេកពន់ | ប្រសើរលើសលន់ |
| | រហូតរៀងទៅ | ។ |
២ | ចូរលើកតម្កើង | ព្រះដ៏ខ្ពស់ថ្កើង | មិនដែលអាស្រូវ |
| ដោយធម៌មេត្តា | ករុណាជាផ្លូវ | ដែលស្ថិតស្ថេរនៅ |
| | អស់កល្បរហូត | ។ |
៣ | សរសើរតម្កើង | ព្រះម្ចាស់ខ្ពស់ឡើង | លើសគេបំផុត |
| ដោយធម៌មេត្តា | ករុណាមោះមុត | នៅជាប់រហូត |
| | កប្បកល្បអនេក | ។ |
៤ | មានតែព្រះអង្គ | ធ្វើការឧត្តុង្គ | ឧត្តមក្រៃពេក |
| ដោយធម៌មេត្តា | ករុណាល្អឯក | ប្រណីសង្វេគ |
| | អស់កល្បជានិច្ច | ។ |
៥ | ព្រះអង្គបង្កើត | ផ្ទៃមេឃល្អឆើត | ដោយគ្មានកលកិច្ច |
| ដ្បិតព្រះហឫទ័យ | មេត្តាជានិច្ច | ករុណាពន់ពេក |
| | ស្ថិតនៅយូរលង់ | ។ |
៦ | ព្រះអង្គបានដាក់ | ផែនដីតាមថ្នាក់ | ស្ថិតស្ថេរគង់វង្ស |
| នៅលើផ្ទៃទឹក | ដ្បិតហឫទ័យទ្រង់ | ស្ថិតនៅយូរលង់ |
| | អស់កល្បប្រិមប្រិយ៍ | ។ |
៧ | ព្រះអង្គបង្កើត | ដុំពន្លឺឆើត | ចែងចាំងរស្មី |
| ដោយធម៌មេត្តា | ករុណាប្រណី | ស្ថិតនៅពាសដី |
| | អស់កល្បអន្លាយ | ។ |
៨ | គឺព្រះអាទិត្យ | ព្រះអង្គបង្កើត | បំភ្លឺពេលថ្ងៃ |
| ដោយធម៌មេត្តា | ករុណាប្រណី | ស្ថិតនៅអាល័យ |
| | អស់កល្បសព្វគ្រប់ | ។ |
៩ | ព្រះច័ន្ទតារា | គ្រប់គ្រងត្រៀបត្រា | បំភ្លឺពេលយប់ |
| ដោយធម៌មេត្តា | ករុណាគួរគាប់ | ស្ថិតស្ថេរនៅជាប់ |
| | អស់កល្បរៀងរាប | ។ |
១០ | ព្រះអង្គប្រល័យ | កូនច្បងគ្រប់កាយ | របស់អេស៊ីប |
| ដ្បិតធម៌មេត្តា | ចែងចាំងដរាប | មិនចេះស្រអាប់ |
| | អស់កល្បរហូត | ។ |
១១ | ទ្រង់នាំប្រជា | ស្រាអែលគ្រប់គ្នា | ឱ្យរួចរបូត |
| ពីស្រុកអេស៊ីប | ដោយព្រះទ័យកួច | នាំគេឱ្យរួច |
| | អស់កល្បយូរលង់ | ។ |
១២ | ដោយឫទ្ធិបារមី | តេជះខ្លាំងក្រៃ | ទាំងមានអានុភាពផង |
| ដ្បិតធម៌មេត្តា | ករុណាកន្លង | នៅជាប់ឥតហ្មង |
| | ស្ថិតស្ថេរពេញទី | ។ |
១៣ | ទ្រង់ញែកសមុទ្រ | គ្មានព្រឺតក់ស្លុត | ចែកចេញជាពីរ |
| ដោយធម៌មេត្តា | ករុណាកន្លង | នៅជាប់ឥតហ្មង |
| | ស្ថិតស្ថេរពេញទី | ។ |
១៤ | ទ្រង់នាំជនជាតិ | ស្រាអែលដើរកាត់ | តាមបាតសមុទ្រ |
| ដោយធម៌មេត្តា | ករុណាបំផុត | នៅមិនរលត់ |
| | អស់កប្បកល្បហោង | ។ |
១៥ | ព្រះអង្គធ្វើឱ្យ | ស្តេចផារ៉ោនធ្លោយ | ទាំងកងទ័ពផង |
| លង់ក្នុងសមុទ្រ | ស្លាប់គ្រានោះម្តង | ករុណាព្រះអង្គ |
| | ស្ថិតនៅឥតស្រាន្ត | ។ |
១៦ | ព្រះអង្គណែនាំ | ប្រជាឱ្យទ្រាំ | តាមរហោស្ថាន |
| ដោយធម៌មេត្តា | ករុណាថ្កើងថ្កាន | ស្ថិតគ្មានអវសាន |
| | អស់កល្បមានជោគ | ។ |
១៧ | ទ្រង់ប្រហារស្តេច | ពេញដោយអំណាច | ច្រើនអង្គដួលស្តូក |
| ដោយធម៌មេត្តា | ករុណាមានមក | ស្ថិតនៅក្នុងលោក |
| | អស់កល្បកន្លង | ។ |
១៨ | ព្រះអង្គប្រហារ | ស្តេចខ្លាំងអស្ចារ្យ | ឱ្យក្ស័យគ្រប់អង្គ |
| ដោយធម៌មេត្តា | ករុណាត្រចង់ | ស្ថិតនៅគង់វង្ស |
| | អស់កល្បគ្រប់ទី | ។ |
១៩ | គឺមានព្រះបាទ | ស៊ីហុនសោយរាជ្យ | លើអាម៉ូរី |
| ដ្បិតទ្រង់មេត្តា | ករុណាគ្រប់ទី | ស្ថិតស្ថេរមូលមីរ |
| | រហូតប្រពៃ | ។ |
២០ | និងព្រះបាទអុក | គ្រប់គ្រងលើស្រុក | បាសាននោះនៃ |
| ព្រោះតែព្រះអង្គ | ទ្រង់មានព្រះទ័យ | ស្មោះស្ម័គ្រមេត្រី |
| | អស់កល្បស្ថិតស្ថេរ | ។ |
២១ | ព្រះអង្គប្រទាន | អ៊ីស្រាអែលមាន | ដីទុកជាកេរ |
| ដ្បិតព្រះហឫទ័យ | ទ្រង់ឥតងាករេ | ព្រះអង្គស្ថិតស្ថេរ |
| | អស់កល្បតទៅ | ។ |
២២ | ព្រះអង្គប្រទាន | កូនចៅឱ្យមាន | ស្រុករស់និត្យនៅ |
| ដោយធម៌មេត្តា | ករុណាពេកកូវ | ព្រះអង្គស្ថិតនៅ |
| | ជាអចិន្ត្រៃយ៍ | ។ |
២៣ | ពេលយើងមានទុក្ខ | វេទនាគ្រប់មុខ | ទ្រង់តែងប្រណី |
| ដោយធម៌មេត្តា | ករុណាឥតបី | ប្រសើរពេកក្រៃ |
| | គ្រប់សម័យកាល | ។ |
២៤ | ព្រះអង្គរំដោះ | យើងផុតពីគ្រោះ | លែងភ័យជ្រួលច្រាល |
| ដោយព្រះហឫទ័យ | ករុណាត្រកាល | ស្ថិតនៅរៀងរាល់ |
| | រហូតឥតឈប់ | ។ |
២៥ | ព្រះអង្គប្រទាន | អាហារឱ្យមាន | ឆ្អែតឆ្អន់សព្វគ្រប់ |
| ដោយធម៌មេត្តា | ករុណាលើសលប់ | ស្ថិតនៅតាំងជាប់ |
| | ឥតបីរលត់ | ។ |
២៦ | ចូរលើកតម្កើង | ព្រះម្ចាស់ខ្ពស់ឡើង | គ្មានទីបំផុត |
| ដោយធម៌មេត្តា | ករុណាវិសុទ្ធ | ស្ថិតមិនរលត់ |
| | អស់កល្បកប្បហោង | ។ |