ទំនុកតម្កើងលេខ ១៣ (១២) បទពំនោល
២ | បពិត្រព្រះអម្ចាស់អើយ | តើនៅកន្តើយ | ព្រងើយនឹងខ្ញុំដល់ណា? | ។ |
ម្តេចនៅតែងាកភក្ត្រា | ចេញពីកាយា | ទូលបង្គំដល់ណាទៀត? | ។ | |
៣ | តើទ្រូងខ្ញុំត្រូវចង្អៀត | កង្វល់ឥតឃ្លាត | ក្នុងចិត្តរហូតដល់ណា? | ។ |
តើចិត្តខ្ញុំត្រូវខ្លោចផ្សា | កើតក្តីទុក្ខា | អាត្មាព្រួយដល់អង្កាល់? | ។ | |
តើខ្មាំងមានប្រៀបផ្ចាញ់ផ្ចាល | លើខ្ញុំអង្កាល់ | ទើបស្រាលនឹងបានល្ហែល្ហើយ? | ។ | |
៤ | ឱ! ព្រះជាអម្ចាស់អើយ | សូមទតហើយឆ្លើយ | ចម្លើយមកទូលបង្គំ | ។ |
សូមមេត្តាប្រោសឱ្យខ្ញុំ | ឃើញពន្លឺចំ | សូមកុំទុកខ្ញុំឱ្យស្លាប់ | ។ | |
៥ | ក្រែងខ្មាំងសត្រូវបង្អាប់ | ថា៖«អញសម្លាប់ | អញចាប់បានឈ្នះវាហើយ» | ។ |
ពួកសត្រូវឥតកន្តើយ | ត្រេកអរសប្បាយ | ព្រោះតែខ្ញុំបរាជ័យ | ។ | |
៦ | ចំពោះរូបខ្ញុំឃ្មៀតខ្មី | ទុកចិត្តហឫទ័យ | ប្រណីរបស់ព្រះអង្គ | ។ |
សូមឱ្យខ្ញុំត្រេកអរផង | ពីព្រោះព្រះអង្គ | បានសង្គ្រោះទូលបង្គំ | ។ | |
សូមឱ្យខ្ញុំច្រៀងរងំ | សរសើរឧត្តម | ដល់ខ្ញុំព្រះអង្គប្រណី | ។ |