ទំនុកតម្កើងលេខ ១៤០ (១៣៩) បទព្រហ្មគីតិ
២ | ឱព្រះជាអម្ចាស់ | សូមរំដោះខ្ញុំឱ្យផុត | |
ពីអ្នកមានពុតត្បុត | ពួកទុច្ចរិតពាលឃោរឃៅ | ។ | |
៣ | គេនាំគ្នាប្រព្រឹត្ត | រឿងឧក្រិដ្ឋទាំងល្ងង់ខ្លៅ | |
មិនស្គាល់ពីរាក់ជ្រៅ | ខុសឬត្រូវចង់តែឈ្លោះ | ។ | |
៤ | អណ្តាតគេសាហាវ | មុតដូចដាវពោលទ្រគោះ | |
មាត់គេពេញដោយពិស | ដូចសត្វពស់គួរឱ្យខ្លាច | ។ | |
៥ | ឱ! ព្រះជាអម្ចាស់ | សូមសន្តោសដោយអំណាច | |
ការពារខ្ញុំឱ្យរួច | ជនកំហូចចង់រំលំ | ។ | |
៦ | គេខំអួតបំប៉ោង | ដាក់ចម្រូងពួនសំងំ | |
អន្ទាក់ដាក់បន្លំ | ចាំចាប់ខ្ញុំរាល់តែថ្ងៃ | ។ | |
៧ | ខ្ញុំទូលព្រះម្ចាស់ថា | ទ្រង់គឺជាព្រះម្ចាស់ថ្លៃ | |
សូមមេត្តាប្រណី | ស្តាប់សម្តីខ្ញុំវាចា | ។ | |
៨ | បពិត្រព្រះអម្ចាស់ | សូមសង្គ្រោះដោយចេស្តា | |
ពេលច្បាំងនឹងបច្ចា | ទ្រង់ពាំងការមិនឱ្យសូន្យ | ។ | |
៩ | ឱ! ព្រះជាម្ចាស់អើយ | សូមកុំឱ្យពួកទុរជន | |
សម្រេចផែនការមុន | ឱ្យគេសូន្យបរាជ័យ | ។ | |
១០ | កុំឱ្យអ្នកឡោមព័ទ្ធ | ខ្ញុំមិនភ្លាត់អរសប្បាយ | |
តែសូមជួយប្រែក្លាយ | ក្តីអន្តរាយដាក់ទៅគេ | ។ | |
១១ | ឱ្យមានភ្លើងឆ្អិនឆ្អៅ | ឆេះសន្ធៅស្រោចបំបែរ | |
សូមច្រានទម្លាក់គេ | មិនរួចទេភ្លើងឆេះប្រាណ | ។ | |
១២ | ឯអ្នកបង្កាច់មួល | នៅមិនស្រួលពុំសុខសាន្ត | |
ទុក្ខសោកតាមរំខាន | ញាំញីប្រាណមិនឈប់ឈរ | ។ | |
១៣ | ខ្ញុំដឹងថាព្រះម្ចាស់ | តាមសង្គ្រោះទាំងនគរ | |
ព្រះអង្គរកយុត្តិធម៌ | អ្នកក្រីក្រមិនភ័យព្រួយ | ។ | |
១៤ | រីឯអ្នកសុចរិត | គេខំខិតតម្កើងស្ទួយ | |
ព្រះម្ចាស់មានតែមួយ | គ្មានទុក្ខព្រួយពេលជួបភក្ត្រ | ។ |