ទំនុកតម្កើងលេខ ១៣២ (១៣១) បទព្រហ្មគីតិ
១ | ឱ! ព្រះអម្ចាស់អើយ | កុំកន្តើយសូមនឹកដល់ | |
ដាវីឌសែនខ្វាយខ្វល់ | នឿយហត់ជ្រុលគ្រប់កិច្ចការ | ។ | |
២ | ព្រះរាជាបានស្បថ | ជាកំណត់ទ្រង់សន្យា | |
ព្រះដ៏មានចេស្តា | នៃលោកយ៉ាកុបគ្រប់គ្នា | ។ | |
៣ | ថាខ្ញុំមិនចូលជ្រក | ក្នុងជម្រកព្រះពន្លា | |
មិនព្រមចូលនិទ្រា | លើគ្រែគ្រានេះឡើយណា | ។ | |
៤ | ខ្ញុំមិនព្រមបិទភ្នែក | មិនព្រមដេកលង់នេត្រា | |
ដរាបខ្ញុំនេះណា | ចាត់ចែងការថ្វាយមិនបាន | ។ | |
៥ | គឺព្រះតំណាក់ជ័យ | ថ្វាយក្សត្រថ្លៃខ្លាំងក្លាហាន | |
ព្រះយ៉ាកុបថ្កើងថ្កាន | បើមិនបានខ្ញុំសោកា | ។ | |
៦ | ហឹបសម្ពន្ធមេត្រី | ឮគេស្តីនិយាយថា | |
ឯភូមិអេប្រាតា | នៅយ៉ាអាឃើញហឹបជាក់ | ។ | |
៧ | ចូរយើងនាំគ្នីគ្នា | គ្រប់អង្គាចូលដំណាក់ | |
ក្រាបទាបបាទាព្រះ | ដោយស្មោះស្ម័គ្រគោរពថ្កើង | ។ | |
៨ | ឱ! ព្រះជាអម្ចាស់ | មេត្តាប្រោសសូមតើនឡើង | |
ជាមួយហឹបព្រះអង្គ | សូមយាងគង់រហូតទៅ | ។ | |
៩ | សូមឱ្យបូជាចារ្យ | គ្រប់កាយាកុំហ្មងសៅ | |
ធ្វើសុចរិតជាផ្លូវ | រាស្រ្តរស់នៅហ៊ោរសប្បាយ | ។ | |
១០ | ដោយយល់ដល់ព្រះបាទ | នាមដាវីឌដ៏ស្រស់ស្រាយ | |
កុំចោលស្តេចនេះឡើយ | គឺទ្រង់ហើយបានអភិសេក | ។ | |
១១ | ព្រះអង្គបានសន្យា | នឹងស្តេចដាវីឌល្អឯក | |
យើងនឹងតែងតាំងពូជ | ឱ្យគ្រងរាជ្យជាបន្ត | ។ | |
១២ | ប្រសិនបើបុត្រអ្នក | កាន់បានជាក់សម្ពន្ធល្អ | |
មេត្រីយើងតៗ | គ្រប់តំណយើងប្រដៅ | ។ | |
នោះពូជគេនឹងបាន | ល្អថ្កើងថ្កានមិនអាស្រូវ | ||
ឡើងគ្រងរាជ្យតទៅ | តកូនចៅឥតស្រាកស្រាន្ត | ។ | |
១៣ | ព្រះអម្ចាស់បានជ្រើស | ពិនិត្យរើសក្រុងថ្កើងថ្កាន | |
ជាទីល្អចំណាន | ស៊ីយ៉ូនបានជាលំនៅ | ។ | |
១៤ | យើងនឹងស្នាក់សម្រាក | មួយរយៈមិនចេញទៅ | |
ចង់រស់ស្នាក់និត្យនៅ | មិនចេញទៅកន្លែងណា | ។ | |
១៥ | យើងនឹងប្រទានពរ | ក្រុងបវរតាមត្រូវការ | |
ឱ្យអ្នកខ្សត់ខ្លោចផ្សា | មានអាហារមិនខ្វះទេ | ។ | |
១៦ | យើងនឹងសង្គ្រោះក្រុង | ឱ្យរឿងរុងល្អឡើងទ្វេ | |
ដោយបូជាចារ្យគេ | រាស្រ្តរិះរេអរអនេក | ។ | |
១៧ | ទីនេះយើងឱ្យស្តេច | មានអំណាចខ្ពស់ពន់ពេក | |
កើតពីពូជដាវីឌ | ឱ្យស្នងរាជ្យពេលនេះណា | ។ | |
យើងនឹងរៀបចំឱ្យ | ស្តេចអង្គក្រោយមានចេស្តា | ||
គ្រងរាជ្យយូរវស្សា | ជួសក្សត្រាយើងអភិសេក | ។ | |
១៨ | យើងនឹងធ្វើឱ្យខ្មាំង | បាក់មុខខ្លាំងខ្មាសពន់ពេក | |
តែយើងនឹងឱ្យរាជ្យ | យើងអភិសេកបានថ្កុំថ្កើង | ។ |