១ | បពិត្រព្រះអម្ចាស់ | ទ្រង់តែងប្រោសរកយុត្តិធម៌ | |
| ព្រះនាមល្បីខ្ទារខ្ទ័រ | ដោយចេស្តាឫទ្ធិបារមី | ។ |
២ | ព្រះដែលជាចៅក្រម | ដ៏ឧត្តមលើផែនដី | |
| តើនឡើងដាក់ទោសពៃរ៍ | មនុស្សអប្រីយ៍តាមអំពើ | ។ |
៣ | ឱព្រះអម្ចាស់អើយ | តើទុកឱ្យមនុស្សល្ងីល្ងើ | |
| អាក្រក់មានជ័យលើ | តាមអំពើដល់ពេលណា | ។ |
៤ | គេពោលពាក្យក្អេងក្អាង | អួតបំប៉ោងឫកសង្ហា | |
| ចូលចិត្តពាក្យមុសា | នាំអាត្មាធ្វើទុច្ចរិត | ។ |
៥ | បពិត្រព្រះជាម្ចាស់ | ពួកគេជិះជាន់សង្កត់ | |
| ប្រជាជនសុចរិត | ទឹកដីពិតជាអន្តរាយ | ។ |
៦ | ពួកវាកាប់សម្លាប់ | ដោយសំអប់ស្រីមេម៉ាយ | |
| អន្តោប្រវេសន៍ក្ស័យ | ហើយប្រល័យក្មេងកំព្រា | ។ |
៧ | គេថាព្រះអម្ចាស់ | ទតមិនច្បាស់មិនបានការ | |
| ព្រះយ៉ាកុបនេះណា | មិនបានការមិនយល់អ្វី | ។ |
៨ | មនុស្សល្ងីល្ងើអើយ | អ្នកនេះហើយប្រាជ្ញាខ្លី | |
| ចិត្តខ្មៅជួអប្រីយ៍ | មិនដឹងអីមិនចេះគិត | ។ |
៩ | ព្រះអង្គបង្កើតភ្នែក | ឱ្យក្រឡេកមើលឆ្ងាយជិត | |
| តើទ្រង់មិនចេះគិត | មិនចេះទតអ្វីទេឬ ? | ។ |
| ឯត្រចៀកមនុស្ស | ទាំងស្រីប្រុសឱ្យស្តាប់ឮ | |
| ព្រះអង្គធ្វើបញ្ឈឺ | ឬមិនចេះស្តាប់សំឡេង | ។ |
១០ | ព្រះអង្គវាយប្រដៅ | មនុស្សល្ងង់ខ្លៅឱ្យចេះដឹង | |
| ម្តេចក៏ទ្រង់មិនខឹង | មិនរំពឹងដាក់ទោសអី ? | ។ |
១១ | ទ្រង់ជ្រាបគំនិតអស់ | របស់មនុស្សលើលោកីយ៍ | |
| គំនិតពួកគេខ្លី | មិនដឹងអីមនុស្សខ្លៅ | ។ |
១២ | បពិត្រព្រះអម្ចាស់ | អ្នកដែលព្រះបង្ហាញផ្លូវ | |
| អប់រំប្រៀនប្រដៅ | អ្នកនោះត្រូវមានមង្គល | ។ |
១៣ | នៅថ្ងៃមានអាសន្ន | ទ្រង់បន្ទន់គេលែងខ្វល់ | |
| មានរណ្តៅនៅសល់ | ទុកតម្កល់កប់ជនពាល | ។ |
១៤ | ដ្បិតទ្រង់មិនបង់បោះ | ប្រជារាស្រ្តឱ្យគេដៀល | |
| ព្រះអង្គក៏មិនចោល | ចំណែកផ្ទាល់មរតកទ្រង់ | ។ |
១៥ | ចៅក្រមនឹងកាត់ក្តី | ដោយប្រពៃមិនបង្អង់ | |
| អ្នកដែលមានចិត្តត្រង់ | តាមគន្លងយុត្តិធម៌ | ។ |
១៦ | តើមាននរណានឹង | ហ៊ានប្រឆាំងពួកមិនល្អ | |
| នរណាដែលហ៊ានឈរ | ប្រឆាំង ត ពួកអប្រិយ៍ | ។ |
១៧ | ប្រសិនបើព្រះម្ចាស់ | មិនសង្គ្រោះខ្ញុំភិតភ័យ | |
| ច្បាស់ជាត្រូវក្សិណក្ស័យ | វិនាសឆ្ងាយជាមិនខាន | ។ |
១៨ | ពេលខ្ញុំពោលថាអស់ | កម្លាំងខ្សោះជិតដួលប្រាណ | |
| ព្រះអង្គទ្រខ្ញុំបាន | មិនខកខានព្រះទ័យស្មោះ | ។ |
១៩ | ពេលណាមានកង្វល់ | ទុក្ខខ្វាយខ្វល់រាប់មិនអស់ | |
| ព្រះអង្កទ្រង់សន្តោស | ប្រោសខ្ញុំរស់អរសប្បាយ | ។ |
២០ | តើទ្រង់មានជំពាក់ | ទៅស្មោះស្ម័គ្រមនុស្សព្រៃផ្សៃ | |
| យកយុត្តិធម៌ក្រឡៃ | ឬកែឆ្នៃទាំងច្បាប់ក្បួន | ។ |
២១ | ពួកគេព្រួតព្យាបាទ | ពួកសុចរិតមិនសមសួន | |
| ប្រហារប្រជាជន | ដាក់ទោសទណ្ឌទាំងបង្ខំ | ។ |
២២ | ទ្រង់គឺជាកំពែង | មាំហំហែងការពារខ្ញុំ | |
| ព្រះអង្គជាថ្មដុំ | សម្រាប់ខ្ញុំចូលពួនជ្រក | ។ |
២៣ | ព្រះអង្គសងតប ត | មិនឈប់ឈររៀបរៀងមក | |
| តាមអំពើស្មោគគ្រោក | ល្បិចគរគោកខ្លួនគេផ្ទាល់ | ។ |
| ទ្រង់ឱ្យគេវិនាស | បាត់សូន្យឈ្មោះគ្មានគេស្គាល់ | |
| ព្រះជាម្ចាស់បានផ្តល់ | តាមហេតុផលគេប្រព្រឹត្ត | ។ |