Skip to content
ចូរសរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ បទកាកគតិ
(វិវរណៈ ១១,១៧-១៨)
១៧ | បពិត្រព្រះម្ចាស់ | ដ៏មានតេជះ | ចេស្តាខ្លាំងក្រៃ |
| លើអ្វីទាំងអស់ | លើភពផែនដី | គង់នៅសព្វថ្ងៃ |
| | និងពីដើមមក | ។ |
| យើងខ្ញុំសូមអរ | ព្រះគុណបវរ | ព្រោះទ្រង់បានយក |
| ឫទ្ធានុភាព | ដ៏ថ្លៃថ្លាមក | តាំងជាជម្រក |
| | រាជ្យព្រះអង្គឡើង | ។ |
១៨ | ជាតិសាសន៍នានា | បបួលគ្នីគ្នា | ចាប់ច្រឡោតខឹង |
| ព្រមជាមួយនោះ | ជាពេលព្រះអង្គ | ទ្រង់បានពង្រឹង |
| | ព្រះពិរោធដែរ | ។ |
| គឺដល់កំណត់ | ពេលទ្រង់សន្មត | ដោយគ្មានប្រួលប្រែ |
| កាត់ក្តីអ្នកស្លាប់ | ឥតមានគេចកែ | ពីដើមហូរហែ |
| | ឱ្យភ័យស្លោស្លន់ | ។ |
| នៅពេលនោះឯង | ព្រះអង្គចាត់ចែង | ប្រទានរង្វាន់ |
| ដល់ព្យាការី | ឱ្យមានគ្រប់គ្រាន់ | មិនឱ្យអាក់អន់ |
| | និងជនវិសុទ្ធ | ។ |
| ឱ្យទាំងអស់អ្នក | ដែលកោតខ្លាចជាក់ | ព្រះនាមមោះមុត |
| ទាំងតូចទាំងធំ | ព្រះអង្គមិនគិត | ឱ្យអស់កម្រិត |
| | ឱ្យឥតសំចៃ | ។ |
(វិវរណៈ ១២,១០-១២) បទកាកគតិ
១០ | ឥឡូវព្រះម្ចាស់ | ទ្រង់បានសង្គ្រោះ | មនុស្សលើផែនដី |
| ព្រមទាំងអំណាច | ឫទ្ធាបារមី | ព្រះគ្រីស្តថ្លាថ្លៃ |
| | ក៏យាងមកដែរ | ។ |
| ដ្បិតអ្នកប្រកាន់ | ចាប់ទោសបងប្អូន | គ្មានពេលល្ហើយល្ហែ |
| ត្រូវគេទម្លាក់ | ចោលមិននៅក្បែរ | គឺអ្នកតែងតែ |
| | ចោទដោយមិនគិត | ។ |
១១ | បងប្អូនយើងបាន | ឈ្នះមិនដែលខាន | ដោយព្រះលោហិត |
| របស់កូនចៀម | ជាសក្ខីពិត | បងប្អូនស្ម័គ្រចិត្ត |
| | ប្តូរជីវិតកាយ | ។ |
១២ | ហេតុនេះអស់អ្នក | ដែលរស់នៅស្នាក់ | ស្ថានបរមសុខអើយ |
| ចូរមានអំណរ | រីករាយសប្បាយ | អបអរគ្រប់កាយ |
| | កុំបីរួញរា | ។ |