Skip to content
ទំនុកតម្កើងលេខ ៦៦ (៦៥) បទកាកគតិ
១ | ប្រជាប្រុសស្រី | នៅលើផែនដី | ទាំងអស់គ្នាអើយ |
| នាំគ្នាអបអរ | កុំបីកន្តើយ | អបអរសប្បាយ |
| | សាទរព្រះម្ចាស់ | ។ |
២ | ចូរច្រៀងតម្កើង | សិរីរុងរឿង | ព្រះនាមរបស់ |
| ព្រះម្ចាស់នៃយើង | បារមីខ្ពង់ខ្ពស់ | តម្កើងថ្កើងយស |
| | ថ្វាយដល់ព្រះអង្គ | ។ |
៣ | ចូរទូលទ្រង់ថា | បពិត្រព្រះជា | អម្ចាស់នៃយើង |
| គ្រប់ស្នាព្រះហស្ត | វិសេសថ្កុំថ្កើង | យើងសូមលើកឡើង |
| | ឱ្យខ្ពស់ដរាប | ។ |
| ពួកខ្មាំងសត្រូវ | ព្រះអង្គចាំនៅ | នាំគ្នាលុតក្រាប |
| ដោយឃើញចេស្តា | ឫទ្ធានុភាព | ព្រះអង្គរៀងរៀប |
| | ធំធេងកន្លង | ។ |
៤ | មនុស្សលើដី | ទាំងប្រុសទាំងស្រី | ក្រាបថ្វាយព្រះអង្គ |
| គេនាំគ្នាច្រៀង | លើកសិរីផង | ច្រៀងបទតម្កើង |
| | ព្រះនាមល្បាញល្បី | ។ |
៥ | ចូរយើងនាំគ្នា | ពីគ្រប់ទិសា | កុំនៅធ្វើហី |
| មើលស្នាព្រះហស្ត | សុទ្ធតែប្រពៃ | ដែលទ្រង់លកលៃ |
| | ធ្វើមកមនុស្សលោក | ។ |
៦ | ទ្រង់ធ្វើឱ្យទឹក | សមុទ្រគគ្រឹក | ប្រែជារីងគោក |
| ឱ្យប្រជាជន | ដើរឆ្លងទៅមក | យើងផុតទុក្ខសោក |
| | ប្រែជាសប្បាយ | ។ |
៧ | ព្រះអង្គគ្រប់គ្រង | អស់កល្បយូរលង់ | ដោយឫទ្ធិបារមី |
| ទ្រង់ត្រួតពិនិត្យ | ប្រជាប្រុសស្រី | កុំឱ្យគ្រប់កាយ |
| | ក្រោកប្រឆាំងបាន | ។ |
៨ | ប្រជាជនអើយ | កុំនៅកន្តើយ | រួញរាខកខាន |
| តម្កើងព្រះអង្គ | ខ្ពស់ហួសអស់ស្ថាន | នោះយើងនឹងបាន |
| | សុខដោយបារមី | ។ |
៩ | ព្រះអង្គប្រទាន | ពួកយើងឱ្យមាន | ជីវិតស្រស់ថ្មី |
| ទ្រង់មិនបណ្តោយ | ឱ្យភ្លាត់ដល់ដី | មិនឱ្យយើងក្ស័យ |
| | រួចរស់ជីវិត | ។ |
១០ | បពិត្រព្រះម្ចាស់ | ព្រះអង្គជ្រាបច្បាស់ | ល្បងលមើលចិត្ត |
| ព្រះអង្គលុតដំ | យើងខ្ញុំពិតៗ | ដូចគេបន្សុទ្ធ |
| | ដុតមើលមាសប្រាក់ | ។ |
១១ | ព្រះអង្គបាននាំ | ឱ្យពួកយើងខ្ញុំ | ជួបទុក្ខលំបាក |
| ឱ្យរស់វេទនា | កំព្រាតោកយ៉ាក | ឈឺចាប់ឥតស្រាក |
| | ឥតស្រាន្តពេលណា | ។ |
១២ | ព្រះអង្គបណ្តោយ | សត្រូវមុខក្រោយ | ជិះជាន់សិរសា |
| យើងឆ្លងកាត់ភ្លើង | ក្តៅឥតឧបមា | ឆ្លងទឹកផងណា |
| | ឈឺផ្សារពេកពន់ | ។ |
| ប៉ុន្តែព្រះអង្គ | មិនបានបោះបង់ | នាំប្រជាជន |
| ហើយទ្រង់ប្រទាន | ភោគផលធានធន | ឱ្យប្រជាជន |
| | សម្បូណ៌មិនខ្វះ | ។ |
១៣ | រូបខ្ញុំចូលស្នាក់ | ក្នុងព្រះដំណាក់ | របស់ព្រះម្ចាស់ |
| ទាំងនាំតង្វាយ | ដុតមកថ្វាយព្រះ | ឥតមានចន្លោះ |
| | ពាក្យដែលបានបន់ | ។ |
១៤ | ពាក្យពេចន៍អ្វីណា | ដែលខ្ញុំសច្ចា | កាលគ្រាអាសន្ន |
| ពេលនេះដាក់ថ្វាយ | លាពាក្យបំណន់ | ដែលខ្ញុំបានបន់ |
| | គ្រប់គ្រាគ្រប់កាល | ។ |
១៥ | ខ្ញុំជ្រើសរើសយក | សត្វធាត់ៗមក | ពពែគោឈ្មោល |
| ព្រមទាំងចៀមផង | យកចេញពីក្រោល | ក្លិនសាយភាយដល់ |
| | ទៅឯព្រះអង្គ | ។ |
១៦ | សូមអ្នកទាំងអស់ | ដែលធ្លាប់ស្ម័គ្រស្មោះ | លើព្រះគ្មានហ្មង |
| ខ្ញុំនឹងរៀបរាប់ | គ្រប់កិច្ចដែលទ្រង់ | មានមកកន្លង |
| | លើរូបកាយខ្ញុំ | ។ |
១៧ | ខ្ញុំស្រែកហៅរក | សូមព្រះយាងមក | កុំគង់សំងំ |
| ខ្ញុំស្រែកដង្ហោយ | រកព្រះឧត្តម | សូរសំឡេងខ្ញុំ |
| | តម្កើងទ្រង់ផង | ។ |
១៨ | បើខ្ញុំជាមនុស្ស | ទុច្ចរិតទុយ៌ស | អាក្រក់សៅហ្មង |
| នោះព្រះអង្គនឹង | ជ្រាបមិនសល់ហោង | ទោះវាចាផង |
| | ក៏ទ្រង់មិនស្តាប់ | ។ |
១៩ | ប៉ុន្តែព្រះម្ចាស់ | សព្វព្រះទ័យណាស់ | ទ្រង់ព្រះសណ្តាប់ |
| ហឫទ័យទូលាយ | ស្ម័គ្រស្មោះដរាប | ទ្រង់ចូលចិត្តស្តាប់ |
| | ពាក្យខ្ញុំអង្វរ | ។ |
២០ | សូមថ្កើងព្រះម្ចាស់ | ខ្ពង់ខ្ពស់ពេកណាស់ | ដោយចិត្តស្មោះសរ |
| ទ្រង់ពុំបដិសេធ | ពាក្យខ្ញុំអង្វរ | ទ្រង់ប្រទានពរ |
| | ដល់ខ្ញុំជានិច្ច |