Skip to content
ទំនុកតម្កើងលេខ ៨៩ (៨៨) បទកាកគតិ
២ | ឱ! ព្រះជាម្ចាស់ | ខ្ញុំមិនគេចប្រាស | នឹងច្រៀងតម្កើង |
| បង្គំព្រះអង្គ | ព្រះទ័យខ្ពស់ថ្កើង | អស់កល្បយូរលង់ |
| | អង្វែងតទៅ | ។ |
៣ | ខ្ញុំប្រកាសថា | ព្រះទ័យមេត្តា | ករុណាត្រឹមត្រូវ |
| របស់ព្រះអង្គ | ស្ថិតស្ថេរគង់នៅ | មាំមិនអាស្រូវ |
| | ដូចផ្ទៃមេឃា | ។ |
៤ | យើងចងសម្ពន្ធ | មេត្រីបន្ទាន់ | ចុះខសន្យា |
| ជ្រើសលោកដាវីឌ | ហើយតែងតាំងជា | បម្រើការពារ |
| | ឥតមានប្រែប្រួល | ។ |
៥ | យើងនឹងតាំងពង្ស | ពូជអ្នកឱ្យគង់ | នៅជុំត្រកូល |
| តាំងរាជ្យឱ្យអ្នក | នៅបានសុខស្រួល | គ្មានអ្វីប្រែប្រួល |
| | អង្វែងដរាប | ។ |
៦ | ឱព្រះម្ចាស់អើយ | ទេវតានេះហើយ | សរសើររៀងរាប់ |
| ពីស្នាព្រះហស្ត | អស្ចារ្យគួរគាប់ | ច្រៀងកោតមិនឈប់ |
| | ពីព្រះទ័យស្ម័គ្រ | ។ |
៧ | នៅស្ថានសួគ៌ា | ឥតមាននរណា | ស្មើរព្រះអង្គជាក់ |
| ពពួកទេវតា | ក៏មិនមានអ្នក | ឱ្យបានដូចព្រះ |
| | អម្ចាស់នោះទេ | ។ |
៨ | ពពួកទេវតា | ក៏ខ្លាចឫទ្ធា | ព្រះអម្ចាស់ដែរ |
| អ្នកនៅជុំវិញ | កៀកកិតអែបក្បែរ | ខ្លបខ្លាចគ្មានប្រែ |
| | ព្រះនាមព្រះអង្គ | ។ |
៩ | បពិត្រព្រះម្ចាស់ | ព្រះអង្គជាព្រះ | នៃភពទូទាំង |
| គ្មានអ្នកណាមាន | អនុភាពក្លាខ្លាំង | បារមីប្រណាំង |
| | ព្រះអង្គបានឡើយ | ។ |
១០ | ព្រះអង្គបង្ក្រាប | សមុទ្រឱ្យរាប | ឈប់បោកបក់ហើយ |
| ពេលវាកក្រើក | ទ្រង់មិនកន្តើយ | បញ្ជាវាហើយ |
| | ដោយឫទ្ធិបារមី | ។ |
១១ | ព្រះអង្គបានជាន់ | កម្ទេចអង្កន់ | មិនឱ្យសល់អី |
| ប្រហារនាគរាជ | សត្រូវអប្រីយ៍ | ដោយឫទ្ធិបារមី |
| | ចេស្តាខ្លាំងណាស់ | ។ |
១២ | ផែនដីនិងមេឃ | គឺជាចំណែក | នៃព្រះអម្ចាស់ |
| ព្រះអង្គបង្កើត | អ្វីសព្វទាំងអស់ | លើមេឃដីកោះ |
| | នៅក្នុងលោកនេះ | ។ |
១៣ | ព្រះអង្គបង្កើត | ទិសត្បូងល្អឆើត | ខាងជើងស្រឡះ |
| មានភ្នំតាប៊រ | ភ្នំហែរម៉ូននោះ | សរសើរថ្កើងព្រះ |
| | នាមនៃព្រះអង្គ | ។ |
១៤ | ទ្រង់ប្រកបដោយ | ចេស្តាមិនថយ | ឫទ្ធាខ្ពស់ខ្ពង់ |
| បារមីខ្លាំងក្រៃ | មិនចេះបាត់បង់ | អានុភាពព្រះអង្គ |
| | លើសគេលើលោក | ។ |
១៥ | ព្រះម្ចាស់គ្រងរាជ្យ | ដោយក្តីសុចរិត | យុត្តិធម៌រៀងមក |
| អ្វីដែលទ្រង់ធ្វើ | សុទ្ធល្អហ្មងម៉ត់ | ហឫទ័យអំណត់ |
| | សន្តោសមេត្តា | ។ |
១៦ | បពិត្រព្រះម្ចាស់ | ប្រជាអរណាស់ | រស់ក្រោមចេស្តា |
| ពន្លឺសប្បុរស | សន្តោសករុណា | រាស្រ្តផុតទុក្ខា |
| | មានសុខមង្គល | ។ |
១៧ | គេនឹងសប្បាយ | រីករាយរាល់ថ្ងៃ | ដោយស្មោះទទួល |
| ព្រះនាមព្រះអង្គ | ឥតមានប្រែប្រួល | ខ្ពស់មុខសុខស្រួល |
| | ឥតមានសៅហ្មង | ។ |
១៨ | ព្រះម្ចាស់ប្រទាន | ពួកគេឱ្យមាន | ជោគសិរីផង |
| ដោយព្រះសន្តោស | ប្រណីឥតហ្មង | យើងខ្ញុំថ្កុំថ្កើង |
| | ព្រោះព្រះអង្គជួយ | ។ |
១៩ | ព្រះម្ចាស់វិសុទ្ធ | ល្អល្អះបំផុត | អ៊ីស្រាអែលតែមួយ |
| ទ្រង់បានជ្រើសរើស | ស្តេចជាជំនួយ | មិនឱ្យមានព្រួយ |
| | ជាខែលការពារ | ។ |
២០ | នាថ្ងៃមួយនោះ | ព្រះអង្គមានព្រះ | បន្ទូលមកថា |
| យើងនឹងគាំទ្រ | អ្នកច្បាំងហានក្លា | យុវជនសង្ហា |
| | ពីក្នុងរាស្រ្តយើង | ។ |
២១ | យើងឃើញដាវីឌ | ជាអ្នកប្រណិប័តន៍ | ឥតមានឆ្មៃឆ្មើង |
| យើងក៏ចាក់ប្រេង | អភិសេកគេឡើង | ជាស្តេចថ្កុំថ្កើង |
| | គ្រងរាជ្យរហូត | ។ |
២២ | ហើយយើងនឹងជួយ | ជ្រែងជាជំនួយ | មិនឱ្យរបូត |
| ទាំងផ្តល់កម្លាំង | រៀងរៀបមិនស្ងួត | ពូកែរហូត |
| | អំណាចពេញប្រៀប | ។ |
២៣ | សត្រូវពុំអាច | ពង្រឹងអំណាច | ឬចង់មកគាប |
| ពួកអ្នកបះបោរ | ក៏មិនអាចធៀប | វិនាសរៀងរៀប |
| | ចេញពីមុខអស់ | ។ |
២៤ | យើងនឹងកម្ទេច | សត្រូវមានល្បិច | មិនទុកនៅសោះ |
| ព្រមទាំងប្រហារ | ពួកគេទាំងអស់ | អ្នកស្អប់គាត់នោះ |
| | មិនឱ្យនៅជិត | ។ |
២៥ | យើងនឹងបញ្ចេញ | ហឫទ័យពោរពេញ | ករុណាអាណិត |
| ចំពោះរូបគេ | នឹងបាននែបនិត្យ | ថ្កើងរុងរឿងពិត |
| | ដោយសារនាមយើង | ។ |
២៦ | យើងនឹងធ្វើឱ្យ | ដាវីឌពេញដោយ | អំណាចថ្កុំថ្កើង |
| រេលើសមុទ្រ | និងត្រួតគ្រប់គ្រង | ដល់ទន្លេផង |
| | ទាំងតូចទាំងធំ | ។ |
២៧ | ដាវីឌហៅយើង | បិតាមិនឆ្មើង | ថាថ្មខែងហំ |
| ដែលបានសង្គ្រោះ | រំដោះរូបខ្ញុំ | បានឡើងឧត្តម |
| | ខ្ពង់ខ្ពស់សង្ហារ | ។ |
២៨ | រីឯយើងវិញ | យើងនឹងបំពេញ | ដាវីឌស្ងួនភ្ងារ |
| តាំងជាបុត្រច្បង | របស់យើងណា | ស្តេចធំអស្ចារ្យ |
| | នៅលើផែនដី | ។ |
២៩ | យើងនឹងបញ្ចេញ | ឥតមានទោម្នេញ | ដោយចិត្តប្រណី |
| នឹងរក្សាទុក | សម្ពន្ធមេត្រី | ចងជាប់មិនស្រាយ |
| | មិនគេចប្រែប្រួល | ។ |
៣០ | យើងនឹងតែងតាំង | ត្រកូលពូជពង្ស | ឱ្យរស់សុខស្រួល |
| ស្ថិតស្ថេរអស់កល្ប | ដាវីឌតែមួយ | ល្បីល្បាញរញ្ជួយ |
| | ដូចមេឃខៀវខ្ចី | ។ |
៣១ | បើសិនពូជពង្ស | ដាវីឌបោះបង់ | ចោលធម្មវិន័យ |
| ហើយឈប់ដើរតាម | មាគ៌ាប្រពៃ | ធ្វើងើយមិនស្តី |
| | មិនតាមបញ្ជា | ។ |
៣២ | ប្រសិនបើគេ | បំពានវៀចវេរ | កែប្រែរេរា |
| ហើយលែងប្រតិបត្តិ | តាមបទបញ្ជា | វិន័យនានា |
| | ជារបស់យើង | ។ |
៣៣ | យើងនឹងប្រដៅ | ពួកឆោតល្ងង់ខ្លៅ | បង្ករឿងឡើង |
| យើងដាក់ទណ្ឌកម្ម | ទារុណធ្ងន់ថ្កើង | កំហុសមានច្រើន |
| | គេបានប្រព្រឹត្ត | ។ |
៣៤ | ប៉ុន្តែយើងតែង | បញ្ជាក់សម្តែង | សេចក្តីអាណិត |
| ស្មោះស្ម័គ្រនឹងគេ | ឥតប្រែប្រួលចិត្ត | ឬចង់បែរគេច |
| | បែកចិត្តចោលឡើយ | ។ |
៣៥ | យើងនឹងមិនផ្តាច់ | សម្ពន្ធមានស្រេច | នោះទេអ្នកអើយ |
| មិនក្បត់ក្រឡាស់ | ប្រែមុខជាក្រោយ | អ្វីនិយាយហើយ |
| | យើងមិនបំបាត់ | ។ |
៣៦ | យើងបានសន្យា | យ៉ាងច្បាស់អស្ចារ្យ | ឥតមានតក់ស្លុត |
| នៅក្នុងនាមយើង | ជាព្រះវិសុទ្ធ | ល្បីមិនរលត់ |
| | មិនភរបោកប្រាស | ។ |
៣៧ | ពូជរបស់គាត់ | នឹងនៅស្ថេរស្ថិត | សុខឥតក្រឡះ |
| រាជ្យរបស់គេ | រុងរឿងខ្លាំងណាស់ | រស្មីត្រចះ |
| | ដូចព្រះអាទិត្យ | ។ |
៣៨ | ឬដូចច័ន្ទថ្លៃ | ដែលមានរស្មី | គង់វង្សស្ថេរស្ថិត |
| ធ្វើជាសាក្សី | អែបអង្គនែបនិត្យ | មិនអាចបំបិទ |
| | ឬមានល្បិចកល | ។ |
៣៩ | ប៉ុន្តែព្រះម្ចាស់ | ព្រះអង្គបានលះ | បង់ចោលកាត់កាល់ |
| ទ្រង់ព្រះពិរោធ | ព្រះរាជាដែល | ថ្នាក់ថ្នមក្រវែល |
| | ចាក់ប្រេងអភិសេក | ។ |
៤០ | ព្រះអង្គបានផ្តាច់ | សម្ពន្ធបណ្តាច់ | មេត្រីល្អឯក |
| ជាមួយបម្រើ | ទម្លាក់មកុដរាជ្យ | រាជានោះទៀត |
| | ឱ្យធ្លាក់ដល់ដី | ។ |
៤១ | កំពែងទាំងអស់ | ត្រូវខូចធ្លាយធ្លុះ | មិនមានសល់អ្វី |
| ទាំងតួបន្ទាយ | រលំដល់ដី | បាក់បែកខ្ចាត់ខ្ចាយ |
| | មិនសល់ចន្លោះ | ។ |
៤២ | អ្វីដែលស្តេចបាន | គេប្លន់បំពាន | រឹបអូសយកអស់ |
| ប្រទេសជិតខាង | ពេបជ្រាយខាកស្តោះ | មើលងាយចំពោះ |
| | អង្គព្រះរាជា | ។ |
៤៣ | ព្រះអង្គប្រទាន | កម្លាំងឱ្យមាន | ដល់ពួកបច្ចា |
| ខ្លាំងក្លាពេកក្រៃ | ដូចដំរីសា | សត្រូវនាំគ្នា |
| | រីករាយសប្បាយ | ។ |
៤៤ | ព្រះអង្គធ្វើឱ្យ | សាស្រ្តាវុធថយ | ឫទ្ធីបារមី |
| ឈប់ឱ្យសក្តិសិទ្ធិ | ព្រះអង្គមិនខ្ចី | អាណិតប្រណី |
| | ស្តេចក្នុងចម្បាំង | ។ |
៤៥ | ទ្រង់ដកអំណាច | ដោយឥតមានខ្លាច | ព្រះរាជាគាំង |
| បន្ថយជន្មា | រំលំបល្ល័ង្ក | ស្តេចភ័យស្លេកស្លាំង |
| | បាក់មុខអាប់យស | ។ |
៤៦ | ព្រះអង្គពុំឱ្យ | ព្រះរាជាសោយ | រាជ្យបានយូរសោះ |
| ទ្រង់ធ្វើឱ្យស្តេច | ទទួលអាម៉ាស់ | រងទុក្ខក្រៃក្រាស់ |
| | ខ្មាសអស់ប្រជា | ។ |
៤៧ | ឱព្រះម្ចាស់អើយ | ម្តេចគង់ព្រងើយ | ពុំព្រមវាចា |
| សូមស្រាយពិរោធ | សង្គ្រោះសង្ខារ | ឬមិនមេត្តា |
| | នៅតែឆាបឆេះ | ។ |
៤៨ | នៅតែឆាបឆេះ | អាយុសង្ខារ | ខ្ញុំខ្លីអ្វីម៉េ្លះ |
| ព្រះអង្គបង្កើត | មនុស្សលោកមកនេះ | ដើម្បីបញ្ឆេះ |
| | រំលាយទៅវិញ | ។ |
៤៩ | គ្មាននរណាម្នាក់ | រស់នៅទៀងជាក់ | មិនដែលទោម្នេញ |
| កើតហើយតែងស្លាប់ | ទៅជាដីវិញ | មិនអាចគេចចេញ |
| | ពីមច្ចុរាជបាន | ។ |
៥០ | ឱ! ព្រះអម្ចាស់ | តើស្នាព្រះហស្គ | ទ្រង់ទាំងប៉ុន្មាន |
| មេត្តាករុណា | ដែលព្រះអង្គបាន | ធ្លាប់ប្រោសប្រទាន |
| | ដាវីឌទៅណា ? | ។ |
៥១ | ព្រះអម្ចាស់អើយ | សូមកុំព្រងើយ | បំភ្លេចទាសា |
| កំពុងបាក់មុខ | ស្ទើរក្ស័យសង្ខារ | អស់រាស្រ្តប្រជា |
| | ក្នុងបន្ទុកខ្ញុំ | ។ |
៥២ | បពិត្រព្រះម្ចាស់ | សត្រូវទាំងនោះ | បំបាក់មុខចំ |
| ស្តេចដែលទ្រង់បាន | អភិសេកជាធំ | ដៀលជេរមិនសម |
| | រាជាឥតហេតុ | |
៥៣ | សូមលើកតម្កើង | សិរីរុងរឿង | ថ្លៃខ្ពស់ត្រដែត |
| របស់ព្រះម្ចាស់ | ភ្លឺចាំងក្រឡែត | អស់កល្បរហូត |
| | អង្វែងរៀងទៅ | ។ |