១ | បពិត្រព្រះម្ចាស់អើយ | ចុះម្តេចឡើយក៏ព្រះអង្គ | |
| ឈប់នឹកហើយបោះបង់ | ឱ្យរញង់នៅកំព្រា | ។ |
| ម្តេចក៏ទ្រង់ពិរោធ | យើងរហូតឱ្យវេទនា | |
| ភ្លេចអស់រាស្រ្តប្រជា | ធ្លាប់គាំពារត្រាប្រណី | ។ |
២ | កុំភ្លេចព្រះសហគមន៍ | ដែលទ្រង់សុំមកថ្នមបី | |
| ជាកម្មសិទ្ធិប្រពៃ | សូមអាល័យភ្នកនឹកនា | ។ |
| គឺពួកកុលសម្ព័ន្ធ | ដែលទ្រង់បានលោះមកជា | |
| មរតកថ្លៃមហិមា | រកពណ៌នាក៏ពុំបាន | ។ |
| សូមនឹកដល់បងប្អូន | ភ្នំស៊ីយ៉ូនល្អថ្កើងថ្កាន | |
| ទ្រង់យកជាទីស្ថាន | គង់នៅបានក្តីសុខដុម | ។ |
៣ | សូមយាងមកវិហារ | ដែលគ្រាំគ្រាយូរខែឆ្នាំ | |
| សក្ការៈត្រូវខ្ទេចខ្ទាំ | លែងរឹងមាំខ្មាំងបំផ្លាញ | ។ |
៤ | បច្ចាមិត្រព្រះអង្គ | ស្រែករំពងគ្រប់ទីស្ថាន | |
| ដែលព្រះអង្គធ្លាប់បាន | ជួបនឹងយើងរៀងរាល់ថ្ងៃ | ។ |
៥ | ពួកគេប្រៀបបានទៅ | ផ្លែពូថៅអ្នកកាប់ព្រៃ | |
| គេប្រឹងឥតសំចៃ | រៀងរាល់ថ្ងៃឥតឈប់ឈរ | ។ |
៦ | គេយកផ្លែពូថៅ | វាយសំដៅក្បាច់ដ៏ល្អ | |
| រចនាស្រស់បវរ | មិនឈប់ឈរមិនស្រណោះ | ។ |
៧ | គេដុតទីសក្ការ | ដ៏ថ្លៃថ្លាចោលទាំងអស់ | |
| បន្ថោកដំណាក់ព្រះ | ជាអម្ចាស់ឥតមានក្រែង | ។ |
៨ | គេនាំគ្នាគិតថា | នឹងផ្តន្ទាឱ្យជាក់ស្តែង | |
| ដុតបំផ្លាញកន្លែង | គ្មានរអែងនៅក្នុងស្រុក | ។ |
៩ | យើងខ្ញុំលែងឃើញអ្វី | ដែលប្រពៃតទៅមុខ | |
| ជាទីសំគាល់ទុក | ថាទៅមុខយើងជាតិអ្វី ? | ។ |
| យើងលែងមានទាំងអស់ | បាត់ទាំងឈ្មោះព្យាការី | |
| គ្មាននរណាដឹងអី | ថាយើងនៅច្នេះដល់ណា | ។ |
១០ | បពិត្រព្រះម្ចាស់អើយ | ហេតុម្តេចឡើយនៅមេត្តា | |
| ឱ្យអស់ពួកបច្ចា | ដៀលមុសាដល់ណាទៀត ? | ។ |
១១ | សូមបារមីព្រះអង្គ | សង្គ្រោះផងកុំបីឃ្លាត | |
| លាក់ទុកធ្វើអ្វីទៀត | ឱ្យខ្មាំងឃ្លាតបាក់ខ្ចាយខ្ចាត់ | ។ |
១២ | ឱព្រះជាម្ចាស់អើយ | ព្រះអង្គហើយគឺជាក្សត្រ | |
| នៃខ្ញុំពីដើមពិត | ទ្រង់តែងគិតជួយច្រើនសា | ។ |
១៣ | ទ្រង់បង្ក្រាបសមុទ្រ | ដោយសារឫទ្ធិខ្លាំងអស្ចារ្យ | |
| រួចហើយក៏ប្រហារ | ផ្តាច់សិរសានាគសាមាន្យ | ។ |
១៤ | ព្រះអង្គវាយកម្ទេច | សិរសាស្តេចក្រពើបាន | |
| ឱ្យអស់សត្វតិរច្ឆាន | ក្នុងរហោស្ថានជាអាហារ | ។ |
១៥ | ទ្រង់ធ្វើឱ្យទឹកផុស | ដូចទឹកជ្រោះខ្លាំងអស្ចារ្យ | |
| ទន្លេសព្វទិសា | រីងសោកាស្ងួតហួតហែង | ។ |
១៦ | ទ្រង់ជាម្ចាស់លើថ្ងៃ | ឬយប់ក្តីគ្រប់កន្លែង | |
| ព្រះចន្ទនិងសូរ្យសែង | ព្រះអង្គតែងដាក់បញ្ជា | ។ |
១៧ | ព្រះអង្គបានកំណត់ | ជាប្រាកដផែនពសុធា | |
| មានរដូវរងា | ដាច់ពីគ្នាប្រាំងវស្សា | ។ |
១៨ | ឱព្រះដ៏ត្រចង់ | សូមព្រះអង្គកុំភ្លេចថា | |
| សាសន៍ល្ងីល្ងើនោះណា | ជេរផ្តន្ទានាមព្រះអង្គ | ។ |
១៩ | កុំប្រគល់ជីវិត | រាស្រ្តកម្សត់របស់ទ្រង់ | |
| ទៅក្នុងដៃពួកខ្មាំង | បែរប្រឆាំនឹងទ្រង់ឡើយ | ។ |
២០ | សូមនឹងដល់សម្ពន្ធ | ច្រើនជំនាន់យូរមកហើយ | |
| រាស្រ្តភ័យព្រួយឥតស្បើយ | ពាលនៅឡើយពាសពេញស្រុក | ។ |
២១ | សូមឱ្យពួកអស់អ្នក | ធ្លាប់លំបាកឈប់កើតទុក្ខ | |
| អ្នកក្រខ្សត់បានសុខ | តទៅមុខថ្កើងព្រះអង្គ | ។ |
២២ | ឱព្រះជាម្ចាស់អើយ | កុំកន្តើយការពារផង | |
| ព្រះនាមល្អឥតហ្មង | ពួកល្ងើល្ងង់ជេរខ្លាំងណាស់ | ។ |
២៣ | កុំភ្លេចសូរសម្រែក | សត្រូវជ្រែកនឹងព្រះម្ចាស់ | |
| គេស្រែកអឺងកងណាស់ | ទាស់ព្រះម្ចាស់ឥតឈប់ឡើយ | ។ |