Skip to content
ទំនុកតម្កើងលេខ ១០៣ (១០២) បទកាកគតិ
១ | ខ្ញុំសូមសរសើរ | ព្រះគ្មានអ្វីស្មើ | អស់ពីដួងចិត្ត |
| ខ្ញុំសូមតម្កើង | នាមដ៏វិសុទ្ធ | ព្រះដ៏មានឫទ្ធិ |
| | ផុតលើលោកា | ។ |
២ | ខ្ញុំសូមតម្កើង | សរសើរលើកឡើង | អស់ពីចិន្តា |
| ខ្ញុំសូមរំលឹក | ព្រះហស្តអស្ចារ្យ | សប្បុរសករុណា |
| | មិនបំភ្លេចឡើយ | ។ |
៣ | ព្រះអង្គអត់ទោស | នូវរាល់កំហុស | ដែលមានមកហើយ |
| ខ្ញុំបានប្រព្រឹត្ត | ព្រះអង្គប្រោសឱ្យ | ខ្ញុំបានធូរស្បើយ |
| | ផុតរោគសោកសៅ | ។ |
៤ | ព្រះអង្គរំដោះ | ជីវិតឱ្យរស់ | ផុតពីរណ្តៅ |
| ព្រះអង្គអាណិត | អាសូរពេកកូវ | ខ្ញុំផុតសោកសៅ |
| | ដោយទ្រង់មេត្តា | ។ |
៥ | ព្រះអង្គប្រទាន | ឱ្យខ្ញុំរស់រាន | ដោយក្តីសុខា |
| ឱ្យមានកម្លាំង | ដូចដំរីសារ | មានទាំងសង្ខា |
| | វែងដូចឥន្ទ្រី | ។ |
៦ | ព្រះម្ចាស់ប្រព្រឹត្ត | សព្វអស់ការកិច្ច | ល្អល្អះគ្មានពីរ |
| ហឫទ័យសុចរិត | យុត្តិធ៌មគ្រប់ទី | ដល់អស់ជីវី |
| | ត្រូវគេជិះជាន់ | ។ |
៧ | ព្រះអង្គសម្តែង | ឫទ្ធីគួរស្ញែង | ឱ្យម៉ូសេបាន |
| ស្គាល់មាគ៌ាទ្រង់ | គ្មានអ្វីរំខាន | ប្រជាគ្រប់ប្រាណ |
| | ដឹងហេតុអស្ចារ្យ | ។ |
៨ | ព្រះអម្ចាស់ថ្លៃ | មានព្រះហឫទ័យ | អាណិតករុណា |
| ប្រណីសន្តោស | គ្រប់ពេលវេលា | ដល់ជនគ្រប់គ្នា |
| | មិនឱ្យមានភ័យ | ។ |
៩ | ទ្រង់មិនបន្ទោស | ប្រើពាក្យគំរោះ | ដាក់យើងរាល់ថ្ងៃ |
| ទ្រង់មិនពិរោធ | មិនខឹងជេរស្តី | ហើយតែងប្រណី |
| | ដល់យើងគ្រប់គ្នា | ។ |
១០ | ព្រះអង្គមិនដាក់ | ទោសយើងម្នាក់ៗ | ឱ្យឈឺគ្រាំគ្រា |
| សមតាមអំពើ | បាបច្រើនមហិមា | ទ្រង់តែងគាំពារ |
| | មិនយកទោសពៃរ៍ | ។ |
១១ | មេឃនៅខ្ពស់ឆ្ងាយ | សន្លឹមអន្លាយ | ពីភពផែនដី |
| ព្រះទ័យព្រះម្ចាស់ | ដែលធ្លាប់ប្រណី | ក៏នៅខ្ពស់ឆ្ងាយ |
| | យ៉ាងដូច្នោះដែរ | ។ |
១២ | ទិសកើតទិសលិច | ឆ្ងាយគ្នាមិនតិច | ឥតមានកែប្រែ |
| ព្រះអង្គធ្វើឱ្យ | អំពើបាបបែរ | ឆ្ងាយមិនជិតទេ |
| | ពីយើងយ៉ាងនោះ | ។ |
១៣ | ឪពុកអាណិត | ថ្នាក់ថ្នមផ្តេកផ្តិត | កូនៗទាំងអស់ |
| ព្រះក៏មេត្តា | អាសូរស្រណោះ | ដល់អ្នកដែលស្មោះ |
| | គោរពរាល់ថ្ងៃ | ។ |
១៤ | ព្រះអង្គជ្រាបថា | មនុស្សយើងនេះណា | កើតមកពីអ្វី |
| ព្រះអង្គមិនភ្លេច | យើងទាំងប្រុសស្រី | គឺកើតពីដី |
| | ដែលសូនមកទេ | ។ |
១៥ | អាយុជីវិត | មនុស្សយើងរីកស្វិត | ផ្លាស់ប្តូរប្រួលប្រែ |
| ដូចផ្កាដែលរីក | នៅតាមវាលដែរ | ឬស្មៅតែងតែ |
| | ស្រពោនក្រៀមក្រំ | ។ |
១៦ | ពេលខ្យល់បក់បោក | ផ្កាក៏វិយោគ | ទាំងទុក្ខរណ្តំ |
| ត្រូវរោយលំអង | ស្រពោនខ្ទេចខ្ទាំ | ឥតមានទុកស្នាម |
| | វក់វីខ្ទាំខ្ទេច | ។ |
១៧ | តែព្រះហឫទ័យ | ករុណាប្រណី | ព្រះអង្គមិនភ្លេច |
| មេត្តាដល់អ្នក | កោតខ្លាចជានិច្ច | មិនដែលកែគេច |
| | ដរាបរៀងទៅ | ។ |
១៨ | ប្រសិនគេកាន់ | ជាប់តាមសម្ពន្ធ | មិនមានអាស្រូវ |
| ទាំងប្រព្រឹត្តតាម | បញ្ជាជាផ្លូវ | ព្រះល្អពេកកូវ |
| | ឥតភ្លេចសោះនោះ | ។ |
១៩ | ព្រះអង្គបានតាំង | ព្រះរាជបល្ល័ង្ក | នៅទីស្ថានខ្ពស់ |
| គឺបរមសុខ | ឥតបីមានមោះ | គ្រងរាជ្យទាំងអស់ |
| | មិនចន្លោះអ្វី | ។ |
២០ | ទេវទូតដ៏ខ្លាំង | របស់ព្រះអង្គ | ពូកែពេកក្រៃ |
| លោកតែងអនុវត្ត | តាមបន្ទូលថ្លៃ | ចូរកុំសង្ស័យ |
| | តម្កើងព្រះម្ចាស់ | ។ |
២១ | អស់់ហ្វូងតារា | នៅជុំត្រៀបត្រា | មូលមីរដេរដាស |
| អ្នកតែងបម្រើ | តាមព្រះទ័យព្រះ | តម្កើងអម្ចាស់ |
| | ព្រះខ្ពស់ពេកក្រៃ | ។ |
២២ | គ្រប់ស្នាព្រះហស្ត | ទាំងឡាយរបស់ | ព្រះអម្ចាស់ថ្លៃ |
| គឺទាំងសត្វលោក | ទាំងអស់លើដី | នៅទីណាក្តី |
| | តម្កើងព្រះអង្គ | ។ |