ទំនុកតម្កើងរបស់នាងម៉ារី បទព្រហ្មគីតិ
(លូកា ១,៤៧-៥៥)
៤៧ | ខ្ញុំមានចិត្តអំណរ | សប្បាយអរពន់ពេកណាស់ | |
ព្រោះខ្ញុំបានដឹងច្បាស់ | ថាព្រះម្ចាស់ទ្រង់សង្គ្រោះ | ។ | |
៤៨ | ព្រះអង្គទតមកខ្ញុំ | ជាអ្នកបម្រើស្ម័គ្រស្មោះ | |
តទៅមនុស្សទាំងអស់ | ថាខ្ញុំនេះសែនសុខក្រៃ | ។ | |
៤៩ | ព្រះដ៏មានឫទ្ធា | ខ្លាំងអស្ចារ្យលើលោកីយ៍ | |
សម្តែងឫទ្ធិបារមី | ព្រះនាមថ្លៃថ្លាវិសុទ្ធ | ។ | |
៥០ | ទ្រង់មានព្រះហឫទ័យ | ត្រាប្រណីខ្ពស់បំផុត | |
ដល់អ្នកបរិសុទ្ធ | គោរពកោតទ្រង់រហូត | ។ | |
៥១ | ព្រះអង្គសម្តែងឫទ្ធិ | អស្ចារ្យពិតមិនរបូត | |
ការពារមនុស្សស្លូត | កម្ចាត់ហូតអ្នកឫកខែង | ។ | |
៥២ | ទ្រង់បានច្រានទម្លាក់ | អ្នកធំធ្លាក់ពីតំណែង | |
ឥតមានខ្លាចរអែង | ហើយទ្រង់តែងលើកអ្នកទាប | ។ | |
៥៣ | ព្រះអង្គប្រោសប្រទាន | ឱ្យអ្នកឃ្លានឆ្អែតពេញប្រៀប | |
អ្នកមានធនធានពាប | ទ្រង់ដេញរាបដៃទទេ | ។ | |
៥៤ | ព្រះអង្គបានជួយរាស្រ្ត | ទ្រង់ទាំងអស់ឥតប្រួលប្រែ | |
ស្រាអែលដែលនៅក្បែរ | អ្នកពូកែបម្រើខ្លាំង | ។ | |
៥៥ | ទ្រង់តែងមានព្រះទ័យ | ករុណាក្រៃមិនថ្នាក់ថ្នាំង | |
ជាមួយអប្រាហាំ | និងពូជពង្សលោកជានិច្ច | ។ | |
ដូចទ្រង់បានសន្យា | នឹងដូនតាឥតមានភ្លេច | ||
ព្រះអង្គចាំជានិច្ច | គ្មានកលកិច្ចប្រែប្រួលឡើយ | ។ |