២ | ឱព្រះម្ចាស់អើយសូមមេត្តា | សូមផ្ទៀងព្រះកាណ៌ស្តាប់ពាក្យខ្ញុំ | |
| ដែលខំអង្វរទទូចសុំ | សូមទ្រង់សណ្តាប់កុំគេចចេញ | ។ |
៣ | ពេលទ្រង់ស្តាប់ពាក្យខ្ញុំរួចហើយ | សូមកុំន្តើយតបមកវិញ | |
| ព្រោះខ្ញុំចុកចាប់ទុក្ខទោម្នេញ | ទុក្ខព្រួយពោរពេញក្នុងអាត្មា | ។ |
៤ | ពេលឮសម្រែកខ្មាំងសត្រូវ | មនុស្សពាលកម្លៅចិត្តឫស្យា | |
| ឱ្យរូបខ្ញុំរងទុក្ខវេទនា | ហើយតាមប្រហារដោយកំហឹង | ។ |
៥ | ខ្ញុំសែនតក់ស្លុតពន់ពេកក្រៃ | ញាប់ញ័រភិតភ័យអស់ព្រលឹង | |
| ស្រយង់ស្រយុតនៅមិននឹង | ដូចគ្មានព្រលឹងខ្លាចមរណា | ។ |
៦ | ខ្ញុំសែនរន្ធត់ពន់ពេកក្រៃ | ដូចជាមានអ្វីផ្តាច់សង្ខារ | |
| ព្រឺព្រួចក្នុងចិត្តឥតឧបមា | ដូចមនុស្សជរាឈឺដុនដាប | ។ |
៧ | ទូលបង្គំតែងនឹកគិតថា | បើខ្ញុំនេះណាប្រែមានស្លាប | |
| ខ្ញុំនឹងហោះហើររៀងដរាប | រកទីសម្រាប់់ជ្រកលាក់ខ្លួន | ។ |
៨ | ខ្ញុំនឹងហោះហើរទៅឱ្យឆ្ងាយ | ទៅឯទីនាយសំងំពួន | |
| ដេកទាំងយប់ថ្ងៃឱ្យបាត់សូន្យ | ក្នុងរហោស្ថានស្មសានស្ងាត់់ | ។ |
៩ | ខ្ញុំនឹងភៀសខ្លួនទៅឱ្យឆ្ងាយ | មិននៅរៀងអាយទៅឱ្យបាត់ | |
| បើទៅយ៉ាងឆាប់ល្អពេកក្តាត់ | ចៀសឱ្យរួចផុតព្យុះសង្ឃរា | ។ |
១០ | ឱព្រះអម្ចាស់ថ្លៃខ្ញុំអើយ | សូមជួយកុំឱ្យពួកបច្ចា | |
| និយាយស្តាប់បានគ្រប់អាត្មា | ព្រោះតែពួកវាចិត្តអប្រិយ៍ | ។ |
១១ | ទាំងយប់ទាំងថ្ងៃមានសុទ្ធតែ | ទាស់ទែងឥតល្ហែមិនដឹងអី | |
| អំពើពាលាកាប់ប្រល័យ | សាហាវពេកក្រៃទាំងក្រៅក្នុង | ។ |
១២ | ក្នុងក្រុងមានតែឧក្រិដ្ឋកម្ម | រាល់ថ្ងៃខែឆ្នាំមិនរំលង | |
| នៅតាមទីផ្សារតាមភូមិផង | ជិះជាន់ប៉ុនប៉ងបោកប្រាសគ្នា | ។ |
១៣ | ពួកអ្នកដែលតែងជេរតិះដៀល | មិនមែនពួកពាលចិត្តឫស្យា | |
| បើវាជាពួកធា្លប់ផ្តន្ទា | នោះខ្ញុំពាំងវាជាមិនខាន | ។ |
១៤ | គឺឯងធ្លាប់នៅជាមួយខ្ញុំ | ធ្លាប់នៅជួបជុំសែនសុខសាន្ត | |
| ជាអ្នកជិតស្និទ្ធឥតរំខាន | ជាមិត្រកល្យណធ្លាប់ស្ម័គ្រស្មោះ | ។ |
១៥ | យើងធ្លាប់ស្និទ្ធស្នាលជាមួយគ្នា | គ្រប់ពេលវេលាមិនទំនាស់ | |
| ធ្លាប់ថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់ | វិសុទ្ធពេកណាស់ក្នុងដំណាក់ | ។ |
១៦ | សូមឱ្យបច្ចាមិត្តត្រូវស្លាប់ | ទាន់ហន់ឆុតឆាប់កុំបីអាក់ | |
| ឱ្យពួកគេទាំងអស់នោះធ្លាក់ | ក្នុងឋាននរកទាំងនៅរស់ | ។ |
១៧ | រីឯខ្ញុំវិញសូមស្រែករក | ព្រះម្ចាស់ឱ្យមកជួយសង្គ្រោះ | |
| ព្រះអង្គនឹងយាងមករំដោះ | ខ្ញុំផុតពីគ្រោះជាមិនខាន | ។ |
១៨ | ពេលតប់ប្រមល់ខ្ញុំស្រែកថ្ងូរ | ឥតមានឈប់ឈរគ្មានស្រាកស្រាន្ត | |
| ទាំងព្រឹកថ្ងៃត្រង់ល្ងាចឥតខាន | ព្រះអង្គទ្រង់បានសណ្តាប់ខ្ញុំ | ។ |
១៩ | ទោះបីសត្រូវលើកគ្នីគ្នា | មកវាយប្រហារទូលបង្គំ | |
| ក៏ទ្រង់រំដោះផុតទុក្ខធំ | ជួយឱ្យរូបខ្ញុំរស់ជីវិត | ។ |
២០ | ព្រះម្ចាស់គ្រងរាជ្យពីដើមមក | ធ្វើជាជម្រកដ៏ស្ថេរស្ថិត | |
| ទ្រង់ព្រះសណ្តាប់ពាក្យខ្ញុំពិត | ឱ្យបច្ចាមិត្តបាក់មុខអស់ | ។ |
| ពួកគេទាំងនោះមិនព្រមផ្លាស់ | ប្តូរគំនិតចាស់ទាល់តែសោះ | |
| ធ្វើមិនដឹងឮអ្វីទាំងអស់ | មិនគោរពស្មោះស្ម័គ្រខ្លាចព្រះ | ។ |
២១ | អ្នកនោះតែងតែវាយប្រហារ | មិត្តភក្តិផងណាមិនគិតសោះ | |
| បំពានសន្យាពីមុនអស់ | ដែលគេធ្លាប់ស្មោះទៅទៀតផង | ។ |
២២ | ពាក្យគេផ្អែមល្ហែមជាងទឹកឃ្មុំ | ពិរោះរងំឥតមានហ្មង | |
| ចិត្តកាចឃោរឃៅពាលយង់ឃ្នង | គេមានបំណងតែប្រយុទ្ធ | ។ |
២៣ | ចូរផ្ញើជីវិតលើព្រះម្ចាស់ | នោះមិនប្រទះក្តីតក់ស្លុត | |
| ព្រះអង្គគាំទ្រអ្នកឱ្យផុត | ពីភ័យរន្ធត់មានសេរី | ។ |
២៤ | សូមព្រះជាម្ចាស់ឱ្យគេធ្លាក់ | ជួយច្រានទម្លាក់កុំប្រណី | |
| ព្រោះគេសុទ្ធតែជនអប្រីយ៍ | ឃាតករប្រល័យជីវិតមនុស្ស | ។ |
| សូមកុំឱ្យពួកគេរស់រាន | អាយុវែងបានយូរឱ្យសោះ | |
| ចំណែកឯរូបខ្ញុំវិញនោះ | ទុកចិត្តស្ម័គ្រស្មោះតែព្រះអង្គ | ។ |