ត្រឡប់ទៅបញ្ជីសៀវភៅវិញ

ទំនុកតម្កើងលេខ ១០៤ (១០៣) បទពាក្យ ៧

១ខ្ញុំសូមតម្កើងព្រះអម្ចាស់ប្រសើរខ្លាំងណាស់អស់ពីចិត្ត
ព្រះអង្គជាព្រះនៃខ្ញុំពិតឧត្តមបំផុតលើលោកា។
២ទ្រង់យកពន្លឺមកដណ្តប់គ្រងគ្រប់អង្គជាប់ជាភូសា
ទ្រង់លាតអស់ទាំងហ្វូងតារាផ្ទៃមេឃផងណាជាពន្លា។
៣ទ្រង់សង់ដំណាក់ខ្ពស់អនេកខ្ពស់លើសផ្ទៃមេឃអ្វីនានា
ទ្រង់យកពពកវាយោជារាជរថបរពាជំនិះជ័យ។
៤ព្រះអង្គយកខ្យល់ឱ្យនាំសាររន្ទះផងណាចាំរំពៃ
ទាំងផ្លេកបន្ទោរក៏ឃ្មាតឃ្មៃបម្រើម្ចាស់ថ្លៃគ្រប់អន្លើ។
៥រីឯផែនដីមហាធំទ្រង់បានតាំងមាំឥតរង្គើ
នៅលើគ្រឹះរឹងឥតអ្វីស្មើឥតមានរង្គើមាំមួនក្រៃ។
៦ព្រះអង្គយកមហាសាគរមកគ្របពីលើភពផែនដី
ដូចជាអាវប៉ាក់ល្អឥតបីលើភ្នំខ្ពស់ក្រៃមានទឹកដែរ។
៧ពេលឮព្រះអង្គស្រែកគំរាមទឹកមិននៅស្ងៀមត្រឡប់បែរ
ផ្គរព្រះអម្ចាស់លាន់ហូរហែរវាភ័យម៉េ្លះទេរត់បាត់អស់។
៨ទឹកខ្លះនៅលើកំពូលភ្នំទឹកខ្លះទៅផ្តុំធ្លាក់តាមជ្រោះ
ទៅកាន់កន្លែងដែលព្រះម្ចាស់កំណត់មកនោះរួចស្រេចហើយ។
៩ព្រះអង្គដាក់ខណ្ឌសីមាពាំងបាំងការពាររាំងមិនកន្តើយ
ដើម្បីស្កាត់ទឹកទប់មិនឱ្យជន់លិចបានឡើយដីទាំងអស់។
១០ទ្រង់បញ្ជូនទឹកពីប្រភពឱ្យហូរសាយសព្វទៅក្នុងជ្រោះ
ហូរតាមជ្រលងភ្នំទាំងអស់មិនមានចន្លោះសព្វទិសា។
១១សត្វទាំងប៉ុន្មានមកផឹកទឹកមានច្រើនសន្ធឹកសព្វម្រឹគា
លាព្រៃក៏រូតរះម្នីម្នាផឹកទាំងអស់គ្នាបំបាត់ស្រេក។
១២បក្សីបក្សាធ្វើសំបុករស់នៅអែអុកច្រើនពន់ពេក
នាំគ្នាយំពិរោះអនេកនៅគ្រប់តាមមែកដើមព្រឹក្សា។
១៣ព្រះអង្គស្រោចស្រពដីទាំងឡាយ​ពីស្ថានខ្ពស់ឆ្ងាយឥតឧបមា
ទ្រង់ប្រទានឱ្យមានគង្គាបរិបូណ៌ហូរហៀរលើផែនដី។
១៤ព្រះអង្គធ្វើឱ្យមានដុះស្មៅឱ្យដល់សត្វទៅជាចំណី
ដំណាំស្អេកស្កះច្រើនពេញដីដល់មនុស្សប្រុសស្រីបរិភោក្តា។
១៥មានទាំងស្រាទំពាំងបាយជូរគេផឹកបរិបូណ៌ច្រើនក្រៃណា
មានប្រេងលាបមុខស្រស់សង្ហាដោយចិត្តក្លៀវក្លាសប្បាយខ្លាំង។
មិនតែប៉ុណ្ណោះមានអាហារឆីរួចកាលណាមានកម្លាំង
សាច់ឈាមស្រស់បស់លែងស្លេកស្លាំងដូចមនុស្សរីងរាំងខ្វះចំណី។
១៦សូម្បីដើមឈើដែលទ្រង់ដាំបែកមែកត្រសុំម្លប់ត្រឈៃ
មានទឹកគ្រប់គ្រាន់ផ្សើមជោគដីដូចឈើក្នុងព្រៃភ្នំលីបង់។
១៧បក្សាបក្សីធ្វើសំបុកលើដើមឈើញ៉ុកនៅរញង់
សត្វកុកមកធ្វើទ្រនំផងបានសុខឥតហ្មងហើរទៅមក។
១៨រីឯភ្នំធំខ្ពស់សន្លឹមខ្ពស់ឆ្ងាយត្រដឹមជាជម្រក
សត្វតែងពឹងពាក់ដើរទៅមកទន្សាយរត់រកចូលនិន្ទ្រា។
១៩ទ្រង់បានបង្កើតទាំងព្រះច័ន្ទដើម្បីចែកខ័ណ្ឌពេលវេលា
ព្រះអាទិត្យក៏ស្គាល់សីមាដែលត្រូវយាត្រាឬឈរឈប់។
២០ទ្រង់បាននាំយកភាពងងឹតមកគ្របជុំជិតនៅពេលយប់
សត្វព្រៃចាប់ផ្តើមពីព្រលប់ឥតមានសញ្ជប់ចេញរៀងខ្លួន។
២១តោសិង្ហគ្រហឹមបង្អើលម្រឹគស្ទុះបោលសន្ធឹកខ្លះគេចពួន
ទាមទារអាហារចម្អែតខ្លួនព្រោះព្រះប្រទានវាឱ្យរស់។
២២មនុស្សម្នាក៏ចេញអស់ពីផ្ទះម្នីម្នារូតរះដើរតម្រង់
ទៅចំការស្រែឥតបង្អង់ធ្វើការរញង់ល្ងាចវិលមក។
២៣បពិត្រព្រះអើយព្រះអម្ចាស់គ្រប់ស្នាព្រះហស្តច្រើនគរគោក
ផែនដីពេញដោយសិរីជោគសុទ្ធតែកើតមកពីព្រះអង្គ។
២៤មើលហ៎្ន!សមុទ្រដ៏ធំធេងឆ្ងាយដាច់សង្វែងក្រៃកន្លង
មានមច្ឆាជាតិតូចធំផងរវើករវ័ណ្ឌរាប់មិនអស់។
២៥សំពៅទូកក្តោងដឹកទំនិញដឹកចូលនាំចេញមិនឈប់សោះ
នាគរាជដែលទ្រង់បង្កើតនោះលេងទឹកបឺតព្រួសក្នុងសមុទ្រ។
២៦សត្វទាំងប៉ុន្មានផ្ញើជីវិតលើព្រះម្ចាស់ពិតដោយមោះមុត
រង់ចាំទទួលតាមកំណត់ចំណីមិនអត់តាមត្រូវការ។
២៧ពេលដែលព្រះអង្គព្រះប្រទានគេកំពុងឃ្លានបានអាហារ
ព្រះអង្គផ្គត់ផ្គង់គ្រប់អាត្មាឆ្អែតគ្រប់កាយាបានតឹងពោះ។
២៨ប្រសិនបើទ្រង់មិនរវល់នោះគេនឹងខ្វល់ជួបភ័យគ្រោះ
បើទ្រង់ដកយកខ្យល់ទាំងអស់នោះគេលែងរស់នឹងក្សិណក្ស័យ។
២៩ពេលណាព្រះអង្គទ្រង់ប្រទានដង្ហើមឱ្យមានខ្យល់និស្ស័យ
គេកើតឡើងវិញពេញផែនដីសព្វអស់អ្វីៗមានព្រមគ្នា។
៣០សូមសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះអម្ចាស់អស់កល្បយូរយារ
សូមទ្រង់រីករាយដោយសារស្នាព្រះហស្តអស្ចារ្យរបស់ទ្រង់។
៣១ពេលព្រះអង្គទតមកផែនដីវាញាប់ញ័រក្រៃខ្លាចព្រះអង្គ
ពេលទ្រង់ប៉ះពាល់ភ្នំទាំងពួងមានផ្សែងហុយផងខ្មៅងងឹត។
៣២ខ្ញុំច្រៀងតម្កើងព្រះអម្ចាស់ឥតមានក្រឡះមួយជីវិត
ខ្ញុំច្រៀងទាំងស្មូត្រមានបែបបទថ្វាយព្រះម្ចាស់ពិតជាដរាប។
៣៣ឱ! ព្រះអម្ចាស់សូមឱ្យបទដែលខ្ញុំកំណត់បានគួរគាប់
ឱ្យខ្ញុំសប្បាយចិត្តអរជាប់ដោយសារទម្លាប់ព្រះអម្ចាស់។
៣៤សូមឱ្យអ្នកបាបវិនាសបាត់រលាយខ្ចាយខ្ចាត់ផុតស្រឡះ
សូមឱ្យពួកគេអស់ទាំងនោះរលាយបាត់អស់ក្លាយជាដី។
រីឯរូបខ្ញុំសូមប្រណម្យហត្ថាបង្គំថ្វាយម្ចាស់ថ្លៃ
សូមលើកតម្កើងជោគសិរីរុងរឿងប្រពៃព្រះអម្ចាស់។