Skip to content
ទំនុកតម្កើងលេខ ១១០ (១០៩) បទកាកគតិ
១ | ព្រះអម្ចាស់មាន | បន្ទូលមកកាន់ | ព្រះរាជាខ្ញុំ |
| ថាសូមអញ្ជើញ | អង្គុយខាងស្តាំ | កុំនៅសំងំ |
| | ចាំយើងចាត់ចែង | ។ |
| ទំរាំយើងច្បាំង | បង្ក្រាបពួកខ្មាំង | ចិត្តធំឥតក្រែង |
| យើងដាក់វានៅ | ក្រោមជើងព្រះស្តែង | ឱ្យវាចំបែង |
| | អ្នកកុំខ្វល់ខ្វាយ | ។ |
២ | សូមព្រះប្រទាន | ព្រះករុណាបាន | លាតសន្ធឹងឆ្ងាយ |
| ព្រះរាជ្យព្រះអង្គ | ពីស៊ីយ៉ូននាយ | តទៅអន្លាយ |
| | បង្ក្រាបលើខ្មាំង | ។ |
៣ | ថ្ងៃព្រះករុណា | កេណ្ឌទ័ពនោះណា | ប្រជាទូទាំង |
| រួមនិងយុវជន | ស្ម័គ្រស្មោះទៅច្បាំង | ដូចសន្សើមខ្លាំង |
| | ធ្លាក់ចុះរាល់ថ្ងៃ | ។ |
៤ | ព្រះអម្ចាស់មាន | បន្ទូលថ្កើងថ្កាន | សន្យាថ្លាថ្លៃ |
| យើងបូជាចារ្យ | ជាអចិន្ត្រៃយ៍ | យកតាមនិស្ស័យ |
| | មែលគីសេដែក | ។ |
៥ | ព្រះអម្ចាស់គង់ | ឈរនៅយូរលង់ | ខាងស្តាំចាំស្រែក |
| ពេលព្រះអង្គខ្ញាល់ | គំរាមប្រកែក | កម្ទេចបំបែក |
| | ពួកស្តេចនានា | ។ |
៦ | ព្រះអង្គវិនិច្ឆ័យ | ជាតិសាសន៍ដទៃ | ឱ្យភ័យគ្រប់គ្នា |
| ព្រះអង្គទុកសព | គរជើងលើគ្នា | ដេកដួលត្រៀបត្រា |
| | គ្រប់ទីកន្លែង | ។ |
| ព្រះអង្គបំបាក់ | អ្នកធំគ្រប់ថ្នាក់ | គ្មានខ្លាចរអែង |
| ឱ្យគេចុះចេញ | បោះបង់តំណែង | គេកោតស្ញប់ស្ញែង |
| | ទូទាំងប្រទេស | ។ |
៧ | ពេលស្តេចយាងទៅ | សព្វតាមទីផ្លូវ | ទ្រង់សោយទឹកជ្រោះ |
| ដូចជាព្រះស្ងោយ | ចម្អែតក្រពះ | រួចងើបព្រះភក្ត្រ |
| | ដោយជោគសិរី | ។ |