ត្រឡប់ទៅបញ្ជីសៀវភៅវិញ

ទំនុកតម្កើងលេខ ៨៨ (៨៧) បទព្រហ្មគីតិ

២បពិត្រព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ជាព្រះសង្គ្រោះខ្ញុំ
ថ្ងៃយប់ខ្ញុំស្រែកយំអង្វរសុំក្តីមេត្តា។
៣សូមឱ្យពាក្យអង្វរខ្ញុំឮខ្ទ័រដល់សោតា
សូមទ្រង់ផ្ទៀងព្រះកាណ៌ស្តាប់ផងណាសូរសម្រែក។
៤ព្រោះដ្បិតទូលបង្គំមានទុក្ខធំខ្លាំងអនេក
ខ្លោចផ្សាជាពន់ពេកក្តីស្លាប់ស្រែកហៅកៀកកិត។
៥គេចាត់ទុករូបខ្ញុំក្នុងចំណោមអ្នកដែលជិត
ហៀបនឹងអស់ជីវិតឬនៅជិតអ្នកដែលស្លាប់។
៦ខ្លួនខ្ញុំដេកស្តូកស្តឹងគ្មានទីពឹងសែនអួរអាប់
បីដូចមនុស្សស្លាប់ទ្រង់លែងរាប់រកនឹកនា។
៧ព្រះអង្គបានបង់បោះរូបខ្ញុំរស់នៅកំព្រា
ឱ្យរងទុក្ខវេទនាសែនរងាក្នុងរណ្តៅ។
៨ព្រះពិរោធព្រះអង្គសង្កត់ចងខ្ញុំទុកនៅ
ដូចទឹកបោកសំដៅរារាំងផ្លូវទូលបង្គំ។
៩ព្រះអង្គឱ្យអស់អ្នកដែលធ្លាប់ស្ម័គ្រស្និទ្ធនឹងខ្ញុំ
ឆ្ងាយពីទូលបង្គំទាំងស្អប់ខ្ពើមថែមទៀតផង។
១០ភ្នែកខ្ញុំប្រែស្រវាំងវេទនាខ្លាំងពេកកន្លង
ខ្ញុំអង្វរព្រះអង្គលើកដៃផងសូមប្រណី។
១១តើមនុស្សដែលស្លាប់ទៅនឹងនិត្យនៅក្រោកឃ្មាតខ្មី
តម្កើងជោគសិរីព្រះអង្គថ្លៃកើតឬទេ ?។
១២តើអ្នកនៅក្នុងផ្នូរអាចថ្លែងអរគិតរិះរេ
ពីព្រះទ័យស្និទ្ធស្នេហ៍ព្រះអង្គដែរកើតទេឬ ?។
១៣តើពួកអ្នកដែលស្ថិតទីងងឹតអាចដឹងឮ
ស្គាល់ស្នាដៃរន្ទឺព្រះអង្គឬ ដូចម្តេចបាន ?។
១៤ឱព្រះអម្ចាស់អើយខ្ញុំដង្ហោយឥតស្រាកស្រាន្ត
អង្វរម្ចាស់ថ្កើងថ្កានលំឱនប្រាណតាំងពីព្រឹក។
១៥ឱព្រះអម្ចាស់អើយហេតុម្តេចឡើយទ្រង់មិននឹក
ចោលខ្ញុំឱ្យវរវឹកមិននានឹកខ្ញុំយ៉ាងនេះ ?។
១៦ខ្ញុំលំបាកកាយាជិតមរណាពីក្មេងម៉េ្លះ
ព្រះអង្គធ្វើយ៉ាងនេះឱ្យខ្ញុំអស់ក្តីសង្ឃឹម។
១៧ព្រះពិរោធព្រះអង្គសង្កត់ត្រង់លើរូបខ្ញុំ
ធ្វើឱ្យទូលបង្គំភ័យអួលងំបាត់ស្មារតី។
១៨ទុក្ខទោសនេះដូចជាផ្ទៃជលសាធំពេកក្រៃ
ឡោមព័ទ្ធខ្ញុំរាល់ថ្ងៃគ្មានប្រណីគ្របពីលើ។
១៩ព្រះអង្គបានដេញមិត្តធ្លាប់ជិតស្និទ្ធមិនអើពើ
ចេញឆ្ងាយលែងងាកមើលខ្ញុំស្ទាក់ស្ទើរនៅកំព្រា។
រូបខ្ញុំប្រែធុញងប់លំបាកសព្វវេទនា
ឃើញតែភាពអន្ធិកានៅជាគ្នាជាប់រហូត។