Skip to content
ទំនុកតម្កើងលេខ ១១ (១០) បទកាកគតិ
១ | ខ្ញុំបានជ្រកកោន | មិនដែលស្រពោន | ក្រោមម្លប់បារមី |
| នៃព្រះអម្ចាស់ | ចុះរឿងហេតុអ្វី | អ្នករាល់គ្នាស្តី |
| | ឱ្យជ្រកតាមភ្នំ ? | ។ |
២ | ជនពាលយិតធ្នូ | ព្រួញខ្សែទាំងគូ | បម្រុងបាញ់ផ្គុំ |
| ពីទីងងឹត | ដែលគេសំងំ | ត្រៀមបាញ់ឱ្យចំ |
| | ពួកអ្នកត្រង់ស្មោះ | ។ |
៣ | ប្រសិនបើច្បាប់ | ជាគ្រឹះមាំជាប់ | ត្រូវរលំអស់ |
| តើមនុស្សសុចរិត | ទាំងស្រីទាំងប្រុស | ធ្វើអ្វីកើតនោះ |
| | សូមជួយរិះគិត | ។ |
៤ | ព្រះម្ចាស់គង់ក្នុង | វិហារព្រះអង្គ | ដ៏វិសុទ្ធពិត |
| បល្ល័ង្ករបស់ | ព្រះអង្គស្ថេរស្ថិត | ឈ្វេងយល់គំនិត |
| | របស់មនុស្សលោក | ។ |
៥ | ព្រះអង្គពេញចិត្ត | នឹងមនុស្សសុចរិត | តែមិនព្រមយក |
| មនុស្សកាចពាលា | ចូលចិត្តឆរបោក | តែងតែរិះរក |
| | ប្រព្រឹត្តឃោរឃៅ | ។ |
៦ | សូមទ្រង់ដាក់ទោស | មនុស្សពាលទាំងនោះ | ដោយភ្លើងសន្ធៅ |
| មានទាំងស្ពាន់ធម៌ | បង្អុរចុះទៅ | មានទាំងខ្យល់ក្តៅ |
| | បក់បោកមកដែរ | ។ |
៧ | ដ្បិតព្រះអម្ចាស់ | មានហឫទ័យស្មោះ | ឥតមានបែកបែរ |
| មនុស្សទៀងត្រង់ | គ្មានចិត្តរៀចវេរ | នឹងបាននៅក្បែរ |
| | ឃើញភក្ត្រព្រះអង្គ | ។ |