ជំពូក ១០៤
អស់មួយជីវិត ខ្ញុំច្រៀងតម្កើងព្រះអម្ចាស់!
1 ខ្ញុំសូមសរសើរតម្កើងព្រះអម្ចាស់!
ឱព្រះអម្ចាស់ជាព្រះនៃទូលបង្គំអើយ
ព្រះអង្គជាព្រះដ៏ឧត្តុង្គឧត្ដមបំផុត!
នៅជុំវិញព្រះអង្គមានពេញទៅដោយពន្លឺរស្មី
ដ៏រុងរឿងចិញ្ចែងចិញ្ចាច!
2 ព្រះអង្គយកពន្លឺមកគ្របដណ្តប់ជុំវិញព្រះអង្គ
ព្រះអង្គលាតផ្ទៃមេឃធ្វើជាព្រះពន្លា។
3 ព្រះអង្គបានសង់ព្រះដំណាក់ខ្ពស់
លើសផ្ទៃមេឃទៅទៀត
ព្រះអង្គយកពពកធ្វើជាព្រះរាជរថ
ព្រះអង្គប្រើវាយោធ្វើជាជំនិះ។
4 ព្រះអង្គយកខ្យល់ធ្វើជាអ្នកនាំសាររបស់ព្រះអង្គ
ហើយយកផ្លេកបន្ទោរ
ធ្វើជាអ្នកបម្រើរបស់ព្រះអង្គ។
5 ព្រះអង្គបានដាក់ផែនដីនៅលើគ្រឹះរបស់វា
ហើយផែនដីក៏រឹងមាំ ឥតរង្គើសោះឡើយ។
6 នៅគ្រាដើម ព្រះអង្គយកមហាសាគរ
មកគ្របពីលើផែនដីទាំងមូល
ហើយសូម្បីតែកំពូលភ្នំ ក៏មានទឹកគ្របពីលើដែរ
7 ប៉ុន្តែ នៅពេលឮព្រះអង្គគំរាម
ទឹកទាំងនោះក៏រត់ចេញ
នៅពេលផ្គររបស់ព្រះអង្គលាន់ឮឡើង
វានាំគ្នាភិតភ័យរត់បាត់អស់ទៅ។
8 ទឹកខ្លះឡើងទៅលើកំពូលភ្នំ
ខ្លះទៀតហូរចុះទៅជ្រលងភ្នំ
តាមកន្លែងដែលព្រះអង្គបានកំណត់ទុក។
9 ព្រះអង្គបានកម្រិតព្រំប្រទល់ទឹកទាំងនោះ
ដើម្បីកុំឲ្យវាលិចផែនដីបានទៀត។
10 ព្រះអង្គបានដឹកនាំប្រភពទឹក
ឲ្យហូរទៅក្នុងជ្រោះ
គឺហូរតាមជ្រលងភ្នំនានា
11 សត្វទាំងប៉ុន្មាននាំគ្នាមកផឹកទឹកនេះ
ហើយសត្វលាព្រៃក៏នាំគ្នាមកផឹក
ដើម្បីបំបាត់សម្រេកដែរ។
12 បក្សាបក្សីធ្វើទ្រនំនៅក្បែរទឹកជ្រោះទាំងនោះ
ហើយនាំគ្នាច្រៀងយ៉ាងពីរោះនៅតាមមែកព្រឹក្សា។
13 ពីស្ថានដ៏ខ្ពស់ ព្រះអង្គបានស្រោចស្រព
ភ្នំទាំងឡាយ
ហើយព្រះអង្គប្រទានឲ្យផែនដី
មានទឹកយ៉ាងបរិបូណ៌។
14 ព្រះអង្គធ្វើឲ្យស្មៅដុះឡើងសម្រាប់ជាចំណីសត្វ
ព្រះអង្គក៏ធ្វើឲ្យដំណាំដុះឡើង
សម្រាប់មនុស្សលោក
ដើម្បីឲ្យគេមានអាហារបរិភោគ
15 មានស្រាទំពាំងបាយជូរផឹកឲ្យសប្បាយចិត្ត
មានប្រេងសម្រាប់លាបមុខឲ្យបានស្រស់ស្អាត
ព្រមទាំងម្ហូបអាហារបរិភោគឲ្យមានកម្លាំង។
16 សូម្បីតែដើមឈើដែលព្រះអម្ចាស់បានដាំ
គឺដូចជាដើមតាត្រៅនៅស្រុកលីបង់
ក៏មានទឹកគ្រប់គ្រាន់ដែរ។
17 បក្សាបក្សីនាំគ្នាធ្វើសំបុក
នៅលើដើមឈើទាំងនោះ
ហើយសត្វកុកនាំគ្នាធ្វើទ្រនំ
នៅលើដើមឈើទាល។
18 រីឯភ្នំខ្ពស់ៗជាជម្រករបស់ពពែភ្នំ
ហើយថ្មដានានាជាទីស្នាក់អាស្រ័យរបស់ទន្សាយ។
19 ព្រះអង្គបានបង្កើតព្រះច័ន្ទ
ដើម្បីកំណត់ពេលវេលា
ហើយព្រះអាទិត្យក៏ស្គាល់ពេល
ដែលត្រូវលិចទៅវិញដែរ។
20 ព្រះអង្គនាំភាពងងឹតចូលមក រាត្រីកាលក៏មកដល់
ពេលនោះ សត្វព្រៃចាប់ផ្តើមសកម្មភាពរបស់វា
21 សត្វសិង្ហស្ទាវគ្រហឹមរករំពា
វាទាមទារចំណីពីព្រះជាម្ចាស់។
22 ពេលព្រះអាទិត្យរះឡើង វានាំគ្នាដកខ្លួនថយ
ទៅដេកក្នុងរូងរបស់វាវិញ។
23 ពេលនោះ មនុស្សម្នាចាកចេញពីផ្ទះ
ដើម្បីបំពេញការងាររៀងៗខ្លួន
គេធ្វើការរហូតដល់ល្ងាច។
24 ឱព្រះអម្ចាស់អើយ
ស្នាព្រះហស្ដរបស់ព្រះអង្គមានច្រើនឥតគណនា
ព្រះអង្គធ្វើការទាំងអស់នោះ
ប្រកបដោយព្រះប្រាជ្ញាញាណ
ផែនដីមានពោរពេញទៅដោយអ្វីៗ សព្វសារពើ
ដែលព្រះអង្គបានបង្កើតមក។
25 មើល៍ហ្ន៎! សមុទ្រធំធេងដាច់កន្ទុយភ្នែក
នៅក្នុងនោះមានមច្ឆាជាតិគ្រប់យ៉ាង ទាំងធំ
ទាំងតូច គ្មាននរណាអាចរាប់អស់ឡើយ។
26 នាវាទាំងឡាយធ្វើដំណើរនៅលើសមុទ្រ
ហើយនាគដែលព្រះអង្គបង្កើត
ក៏លេងនៅក្នុងសមុទ្រនោះដែរ។
27 សត្វទាំងប៉ុន្មាននាំគ្នាផ្ញើជីវិតលើព្រះអង្គ
ដើម្បីទទួលចំណីអាហារតាមពេលកំណត់។
28 ពេលព្រះអង្គប្រទានចំណីអាហារ
វាក៏នាំគ្នាទទួលយក
ពេលព្រះអង្គផ្គត់ផ្គង់ឲ្យ
វាបានឆ្អែតស្កប់ស្កល់។
29 ប៉ុន្តែ បើព្រះអង្គមិនរវីរវល់ទេនោះ
វាមុខជាភ័យញាប់ញ័រ
ហើយបើព្រះអង្គដកខ្យល់ដង្ហើមចេញពីវា
វានឹងផុតដង្ហើម វិលត្រឡប់ទៅជាធូលីដី។
30 ពេលណាព្រះអង្គប្រទានខ្យល់ដង្ហើម
សត្វទាំងនោះនឹងកកើតឡើង
ហើយអ្វីៗទាំងអស់នៅលើផែនដី
មានជីវិតឡើងវិញ។
31 សូមសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះអម្ចាស់
នៅស្ថិតស្ថេររហូតតទៅ!
សូមព្រះអម្ចាស់រីករាយ
នឹងស្នាព្រះហស្ដរបស់ព្រះអង្គ!
32 ពេលព្រះអង្គទតមកផែនដី
នោះផែនដីក៏ញាប់ញ័រ
ពេលព្រះអង្គពាល់ភ្នំ
នោះក៏មានផ្សែងហុយឡើង។
33 អស់មួយជីវិត ខ្ញុំច្រៀងតម្កើងព្រះអម្ចាស់!
ខ្ញុំនឹងស្មូត្រទំនុកតម្កើងថ្វាយព្រះរបស់ខ្ញុំ
ក្នុងពេលដែលខ្ញុំនៅមានជីវិត!
34 សូមឲ្យទំនុករបស់ខ្ញុំ
បានគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះអង្គ
សូមឲ្យខ្ញុំបានសប្បាយដោយសារព្រះអម្ចាស់។
35 សូមឲ្យមនុស្សបាបវិនាសសូន្យពីផែនដី
សូមកុំឲ្យមានមនុស្សអាក្រក់ទៀតឡើយ
ខ្ញុំសូមសរសើរតម្កើងព្រះអម្ចាស់!។
ហាលេលូយ៉ា!
