ពាក្យលំនាំ
លោកបេនស៊ីរ៉ាក់
អ្នកនិពន្ធកណ្ឌគម្ពីរនេះឈ្មោះ «យេស៊ូ បេនស៊ីរ៉ាក់» គឺលោកយេស៊ូ (ភាសាហេប្រឺ យ៉ូស៊ូអា) ជាកូនរបស់លោក «ស៊ីរ៉ាក់»។ លោកជាបណ្ឌិតខាងវិន័យ (ធម្មាចារ្យ) ម្នាក់ដែលបង្រៀន គម្ពីរវិន័យនៅក្រុងយេរូសាឡឹមប្រហែលនៅឆ្នាំ ១៨០មុនគ.ស. គឺមុនពេលព្រះបាទអន់ទីយ៉ូគូសធ្វើការបៀតបៀនប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល (ឆ្នាំ ១៧៥មុនគ.ស)។ លោកស្រឡាញ់ព្រះគម្ពីរ ហើយយកមករិះគិត និងប្រតិបត្ដិតាម។ លោកតែងតែធ្វើដំណើរទៅក្រៅប្រទេសជាច្រើនដង គេចាត់ទុកលោកជាអ្នកប្រាជ្ញាមួយរូប។ លុះពេលលោកចាស់ លោកក៏បានចងក្រងសេចក្ដីដែលលោកបង្រៀននោះ ជាលាយលក្ខណ៍អក្សរ។ លោកនិពន្ធកណ្ឌគម្ពីរនេះជាភាសាហេប្រឺ តែច្បាប់ដើមដែលលោកសរសេរនោះ បានបាត់ទៅហើយ។ គេរកឃើញតែអត្ថបទខ្លះៗប៉ុណ្ណោះ។ ប្រហែលឆ្នាំ ១៣០មុនគ.ស. ចៅរបស់លោកបានបកប្រែកណ្ឌគម្ពីរនេះជាភាសាក្រិក។ កណ្ឌគម្ពីរបេនស៊ីរ៉ាក់មានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងក្នុងសហគមន៍យូដា និងក្នុងសហគមន៍គ្រីស្តបរិស័ទតាំងពីដើមរៀងមក ជាពិសេសសម្រាប់អប់រំអ្នកដែលទើបនឹងជឿ។ ហេតុនេះហើយបានជាគ្រីស្តបរិស័ទតែងតែហៅកណ្ឌគម្ពីរនេះថា «កណ្ឌនៃព្រះសហគមន៏» (Ecclesiasticus) រហូតដល់ចុងសតវត្សទីម្ភៃ។
នៅជំនាន់លោកបេនស៊ីរ៉ាក់និពន្ធកណ្ឌនេះ គឺជាសម័យដែលអរិយធម៌ក្រិក ជាអរិយធម៌អន្តរជាតិ កំពុងជ្រៀតចូលគ្រប់វិស័យក្នុងសង្គមយូដា។ ហេតុនេះហើយបានជាលោកសរសេរកណ្ឌនេះ ក្នុងគោលបំណងការពារសាសនា និងអរិយធម៌យូដា ដែលជាកេរអាករដ៏ថ្លៃថ្នូររបស់ប្រជារាស្រ្តនៃព្រះជាម្ចាស់ ឲ្យនៅគង់វង្ស។ លោកខិតខំណែនាំជនជាតិយូដាឲ្យដឹងថា គេមានអរិយធម៌ ល្អប្រសើរជាងអរិយធម៌ក្រិកទៅទៀត។ លោកចងក្រងសេចក្ដីរិះគិតរបស់លោក ដើម្បីអប់រំពួកយុវជនឲ្យប្រតិបត្ដិតាមរបៀបដែលគាប់ព្រះហប្ញទ័យព្រះជាម្ចាស់ ក្នុងគ្រប់កាលៈទេសៈ។
កណ្ឌនេះអាចចែកជាប្រាំភាគ ប្រៀបដូចជាកូនសៀវភៅប្រាំ។ ក្នុងភាគទីប្រាំ លោកបេនស៊ីរ៉ាក់ កោតសរសើរប្ញទ្ធានុភាព និងព្រះប្រាជ្ញាញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលបានបង្កើតអ្វីៗទាំងអស់។ បន្ទាប់មក លោកសរសើរមនុស្សដ៏ល្បីល្បាញមួយចំនួននៃប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល។
លោកបេនស៊ីរ៉ាក់យល់ឃើញថា មនុស្សប្រកបដោយប្រាជ្ញារមែងរស់នៅយ៉ាងត្រឹមត្រូវ សុចរិត និងទៀងត្រង់ ទាំងក្នុងរង្វង់ក្រុមគ្រួសារ ទាំងក្នុងសង្គម។ ព្រះប្រាជ្ញាញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ណែនាំមនុស្សឆ្ពោះទៅកាន់សុភមង្គលដ៏ពិតប្រាកដ។ ព្រះជាម្ចាស់ប្រទានព្រះប្រាជ្ញាញាណឲ្យប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល នៅពេលព្រះអង្គប្រទានគម្ពីរវិន័យឲ្យលោកម៉ូសេ។
