ជំពូក ៣៨
អំពីគ្រូពេទ្យ និងជំងឺ
1 ចូរគោរពគ្រូពេទ្យដែលព្យាបាលកូន ព្រោះព្រះអម្ចាស់បានបង្កើតគាត់ដែរ។
2 គាត់អាចមើលអ្នកជំងឺជាបាន ដោយសារព្រះដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត។ គាត់ក៏ទទួលអំណោយពីព្រះរាជាដែរ។
3 ចំណេះរបស់គ្រូពេទ្យ ធ្វើឲ្យគាត់ខ្ពស់មុខ មនុស្សម្នាក៏ស្ងើចសរសើរគាត់ ដូចសរសើរលោកធំដែរ។
4 ព្រះអម្ចាស់បានបង្កើតថ្នាំ ដែលគេយកពីធម្មជាតិ។ អ្នកមានសុភនិច្ឆ័យ មិនមើលងាយថ្នាំទាំងនោះទេ។
5 យើងដឹងច្បាស់ថា លោកម៉ូសេធ្វើទឹកភ្លាវឲ្យទៅជាសាប ដោយសារឈើមួយកំណាត់ ដើម្បីបង្ហាញពីគុណភាពរបស់ឈើ។
6 ព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានចំណេះដឹងឲ្យមនុស្ស ដើម្បីឲ្យគេលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះអង្គ ពីស្នាព្រះហស្តដ៏អស្ចារ្យនេះ។
7 គ្រូពេទ្យតែងតែយកធាតុផ្សេងៗ ពីស្នាព្រះហស្តទាំងនោះមកផ្សំជាឳសថ ដើម្បីព្យាបាល និងបំបាត់ការឈឺចាប់។
8 អ្នកផ្សំថ្នាំលាយជាតិទាំងនោះ ដើម្បីឲ្យអស់អ្នកដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតមក មានជីវិតគង់វង្សតទៅមុខ ហើយមនុស្សទាំងអស់មានសុខភាពល្អនៅលើផែនដីទាំងមូល ដោយសារព្រះអង្គដែរ។
9 កូនអើយ! ប្រសិនបើកូនធ្លាក់ខ្លួនឈឺ ចូរកុំធ្វេសប្រហែសទ្បើយ ប៉ុន្តែ ចូរទូលអង្វរព្រះអម្ចាស់ ព្រះអង្គមុខជាប្រោសកូនឲ្យជាសះស្បើយពុំខាន។
10 ចូរលះបង់អំពើអាក្រក់របស់កូនចោល ចូរប្រព្រឹត្តដោយទៀងត្រង់ ចូរជម្រះចិត្តគំនិតឲ្យបរិសុទ្ធ វៀរចាកពីអំពើបាប។
11 ចូរកូនថ្វាយគ្រឿងក្រអូប ដែលគាប់ព្រះហប្ញទ័យព្រះជាម្ចាស់ និងតង្វាយម្សៅ ចូរច្រួចប្រេងនៅលើតង្វាយតាមធនធានរបស់កូន។
12 បន្ទាប់មក ចូរទុកឲ្យគ្រូពេទ្យព្យាបាលចុះ ដ្បិតព្រះអម្ចាស់ក៏បានបង្កើតគាត់ដែរ។ កុំឲ្យគ្រូពេទ្យនៅឆ្ងាយពីកូនទ្បើយ ព្រោះកូនត្រូវការគាត់។
13 ក្នុងករណីខ្លះ គ្រូពេទ្យដែលមានសមត្ថភាពមុខជាមើលកូនជា។
14 ដោយសារគ្រូពេទ្យក៏ទូលអង្វរព្រះអម្ចាស់ដែរ សូមព្រះអង្គប្រោស ឲ្យគេអាចសម្រាលការឈឺចាប់របស់អ្នកជំងឺបាន និងរកវិធីសង្រ្គោះជីវិតអ្នកជំងឺផង។
15 អ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើបាប ទាស់នឹងព្រះហប្ញទ័យរបស់ព្រះ ដែលបង្កើតខ្លួនមក សូមឲ្យអ្នកនោះធ្លាក់ខ្លួនជាអ្នកជំងឺចុះ!។
អំពីមរណទុក្ខ
16 កូនអើយ! ចូរយំស្រណោះអ្នកដែលស្លាប់នោះចុះ។ ចូររៀបរាប់ពីបុគ្តលនោះដោយក្តីខ្លោចផ្សា និងសោកស្តាយជាខ្លាំង។ ចូរកូនយកចិត្តទុកដាក់នឹងសាកសព ហើយកុំធ្វេសប្រហែសនឹងធ្វើផ្នូរឲ្យសាកសពនោះផង។
17 ចូរសោកសង្រេង និងទ្រហោយំគក់ទ្រូងឲ្យខ្លាំងៗ។ ចូរកាន់ទុក្ខឲ្យបានសមរម្យមួយថ្ងៃ ឬពីរថ្ងៃ ដើម្យីចៀសវាងពាក្យរិះគន់ រួចចូរខិតខំរំសាយទុក្ខនោះឲ្យបានធូរស្រាលទ្បើងវិញ។
18 សេចក្តីទុក្ខសោកសង្រេងអាចបណ្តាលឲ្យស្លាប់បាន ព្រួយចិត្តហួសពេករមែងតែងតែធ្វើឲ្យកម្លាំងចុះអន់ថយ។
19 ភាពអាសន្នបណ្តាលឲ្យមានទុក្ខព្រួយយ៉ាងយូរ ហើយធ្វើឲ្យនឹកស្មានថា មានជីវិតរស់ជាជនក្រខ្សត់ ព្រោះទទួលបណ្តាសា។
20 ចូរកុំបណ្តោយខ្លួនទៅតាមទុក្ខព្រួយទ្បើយ ចូររំសាយទុក្ខនោះ ហើយនឹកគិតដល់អនាគត។
21 ចូរកុំភ្លេចថា មនុស្សស្លាប់មិនត្រឡប់មកវិញទេ ទុក្ខព្រួយរបស់កូន គ្មានប្រយោជន៍ដល់អ្នកស្លាប់ទ្បើយ ហើយធ្វើឲ្យកូនឈឺចាប់ផង។
22 ចូរកូននឹកគិតថា ចុងបញ្ចប់របស់កូនក៏ដូចជាចុងបញ្ចប់របស់បុគ្គលនោះដែរ ថ្ងៃមុនដល់វេនគេ ថ្ងៃនេះដល់វេនរបស់កូន។
23 កាលណាមនុស្សស្លាប់ គឺគេសម្រាកហើយ ចូរឈប់នឹកគិតដល់គាត់ទៅ។ ពេលណាគាត់ផុតដង្ហើម ចូរខំកាត់ចិត្ត កុំគិតពីគាត់ទៀតទ្បើយ។
ផលអាក្រក់នៃមុខរបរផ្សេងៗ
24 អ្នកដែលចង់ទៅជាធម្មាចារ្យប្រកបដោយប្រាជ្ញា ត្រូវមានពេលទំនេរច្រើន។ អ្នកមិនសូវមានកិច្ចការធ្វើច្រើន អាចទៅជាអ្នកមានប្រាជ្ញាបាន។
25 អ្នកកាន់នង្គ័លអាចទៅជាអ្នកមានប្រាជ្ញាដូចម្តេចកើត? គេអួតអាងតែពីការកាន់ជ្រលួញបញ្ជាគោប៉ុណ្ណោះ។ គេតែងតែធ្វើការនៅឯស្រែគ្រប់ពេលវេលា ហើយនិយាយតែអំពីកូនគោ។
26 គេយកចិត្តទុកដាក់នឹងការភ្ជួររាស់ ហើយនៅពេលយប់ គេរវល់តែនឹងការរកស្មៅឲ្យគោស៊ី។
27 ជាង ឬមេជាងក៏ដូច្នេះដែរ គេតែងតែរវល់ទាំងថ្ងៃ ទាំងយប់។ ជាងឆ្លាក់ត្រាយកចិត្តទុកដាក់ឆ្លាក់រូបប្លែកៗពីគ្នា គេខិតខំធ្វើឲ្យដូចគំរូដើម ហើយនៅពេលយប់ គេបង្ហើយកិច្ចការរបស់គេ។
28 ជាងដំដែកអង្គុយក្បែរឡគេ គាត់យកចិត្តទុកដាក់នឹងវត្ថុដែលផលិតពីដែក។ ចំហាយភ្លើងធ្វើឲ្យគាត់បែកញើស ហើយគាត់ទប់ទល់នឹងកម្ដៅឡយ៉ាងយូរ។ ស្នូរញញួរលាន់រំពងរហូត ហើយគាត់សម្លឹងមើលលើគំរូនៃវត្ថុដែលគាត់ត្រូវធ្វើនោះ។ គាត់យកចិត្តទុកដាក់បង្ហើយកិច្ចការរបស់ខ្លួន ហើយនៅពេលយប់ គាត់កែច្នៃស្នាដៃរបស់គាត់ឲ្យបានល្អឥតខ្ចោះ។
29 ជាងស្មូនអង្គុយធ្វើការ យកជើងមកបង្វិលកង់ ហើយរវល់តែពីការងាររបស់ខ្លួនជានិច្ច ដើម្បីបង្គ្រប់តាមចំនួនដែលគេត្រូវការ។
30 គាត់យកដៃច្របាច់ដីឥដ្ឋ រួចយកជើងជាន់ដីឥដ្ឋឲ្យជ្រាយ។ គាត់យកថ្នាំមកលាបដោយផ្ចិតផ្ចង់ ហើយនៅពេលយប់ គាត់សំអាតឡ។
31 ជាងទាំងនោះពឹងផ្អែកលើដៃរបស់ខ្លួន ហើយម្នាក់ៗស្ទាត់ជំនាញតាមមុខរបររៀងៗខ្លួនដែរ។
32 ប្រសិនបើគ្មានជាងទាំងនោះទេ គឺមិនអាចសង់ក្រុងទ្បើយ គ្មានមនុស្សរស់នៅក្នុងទីក្រុង ហើយក៏គ្មាននរណាអាចធ្វើដំណើរក្នុងក្រុងទៀតផង។ ប៉ុន្តែ នៅសភាប្រជាជន គ្មាននរណាសួរយោបល់ពីអ្នកទាំងនោះទេ។
33 ក្នុងអង្គប្រជុំ ពួកគេគ្មានកន្លែងកិត្តិយស នៅកន្លែងចៅក្រម ក៏ពួកគេគ្មានកន្លែងដែរ ពួកគេមិនយល់អំពីច្បាប់ និងក្រឹតក្រម ពួកគេមិនពូកែខាងច្បាប់ទេ។ គេមិនធ្លាប់អើពើនឹងសុភាសិតទ្បើយ។
34 ប៉ុន្តែ គេជាប់ចិត្តនឹងធម្មជាតិ ដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតមក ហើយគេទូលអង្វរព្រះអង្គ ដើម្បីដំណើរការការងាររបស់ខ្លួនគេតែប៉ុណ្ណោះ។
