ជំពូក ១០
1 អ្នកដឹកនាំដែលមានប្រាជ្ញា តែងតែអប់រំប្រជាជនរបស់ខ្លួន អំណាចរបស់មនុស្សឈ្លាសវៃ នៅស្ថិតស្ថេរជានិច្ច។
2 ប្រមុខរដ្ឋយ៉ាងណា មន្រ្តីក៏យ៉ាងនោះដែរ។ អភិបាលក្រុងយ៉ាងណា អ្នកក្រុងក៏យ៉ាងនោះដែរ។
3 ស្ដេចដែលខ្វះចំណេះដឹង រមែងនាំប្រជារាស្រ្តឲ្យអន្តរាយ អ្នកដឹកនាំដែលមានប្រាជ្ញា តែងតែធ្វើឲ្យក្រុងបានរីកចម្រើន។
4 ព្រះជាម្ចាស់មានអំណាចគ្រប់គ្រងផែនដីទាំងមូល ព្រះអង្គនឹងធ្វើឲ្យមានអ្នកដឹកនាំត្រឹមត្រូវ នៅពេលត្រូវការ។ 5 មនុស្សបានចម្រុងចម្រើន ដោយសារព្រះជាម្ចាស់ ព្រះអង្គប្រទានកិតិ្តយសឲ្យតែងច្បាប់។
អ្នកក្រអឺតក្រទម
6 កុំចងគំនុំនឹងអ្នកដែលបានប្រព្រឹត្តអំពើអយុត្តិធម៌ចំពោះកូន កុំតបតទៅគេវិញដោយចិត្តឃោរឃៅឡើយ។
7 ព្រះអម្ចាស់ និងមនុស្សលោករមែងស្អប់ខ្ពើមការក្រអឺតក្រទម។ ព្រះអង្គ និងមនុស្សតែងចាត់ទុកអំពើឃោរឃៅ ជាអំពើទុច្ចរិត។
8 អំពើឃោរឃៅ អំពើអយុតិ្តធម៌ និងការលោភលន់ តែងតែធ្វើឲ្យរាជ្យអំណាចផ្ទេរពីប្រជាជាតិមួយទៅប្រជាជាតិមួយទៀត។
9 មនុស្សដែលកើតពីធូលីដី និងផេះសោះ ហេតុអ្វីបានជាគេក្រអឺតក្រទមដូច្នេះ? សូម្បីតែក្នុងពេលគេមានជីវិត ក៏ក្នុងខ្លួនរបស់គេមានពោរពេញទៅដោយភាពស្អុយរលួយដែរ!
10 សូម្បីតែគ្រូពេទ្យ ក៏ត្រូវតែមានជំងឺធ្ងន់ ហើយសូម្បីតែស្ដេចដែលសោយរាជ្យនៅថ្ងៃនេះ ក៏ត្រូវសោយទិវង្គតនៅថ្ងៃសែ្អកដែរ។
11 ពេលស្លាប់ទៅ មនុស្សទទួលយកដង្កូវ ជន្លេន និងសត្វល្អិតផ្សេងៗទៀតទុកជាមត៌ក។
12 មនុស្សចាប់ផ្តើមក្រអឺតក្រទម នៅពេលគេឃ្លាតចេញឆ្ងាយពីព្រះអម្ចាស់ ហើយប្រឆាំងនឹងព្រះអង្គដែលបានបង្កើតខ្លួន។
13 អំពើបាបជាប្រភពនៃចិត្តអំនួត អ្នកដែលនៅតែមានចិត្តអួតបំប៉ោងដូច្នេះ តែងតែនាំឲ្យកើតមានហេតុការណ៍គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមជាច្រើនអនេក។ ហេតុនេះ ហើយបានជាព្រះអម្ចាស់ផ្តន្ទាទោសគេជាទម្ងន់ ហើយនៅទីបញ្ចប់ ព្រះអង្គបណ្ដោយឲ្យពួកអ្នកក្រអឺតក្រទមត្រូវវិនាស។
14 ព្រះអម្ចាស់ទម្លាក់អ្នកកាន់អំណាចចុះពីបល្ល័ង្ក ហើយតែងតាំងមនុស្សស្លូតបូត ឲ្យគ្រងរាជ្យជំនួសវិញ។
15 ព្រះអម្ចាស់គាស់រំលើងប្រជាជាតិនានា ចោល ហើយយកមនុស្សទន់ទាបមកដាក់ជំនួសវិញ។
16 ព្រះអម្ចាស់បំផ្លាញទឹកដី នៃប្រជាជាតិនានា ហើយបំផ្លាញគេដល់គ្រឹះផង។ 17 ព្រះអង្គដកពួកគេចេញ ពីក្នុងចំណោមមនុស្សលោក ហើយបំផ្លាញ និងលុបបំបាត់ពួកគេ រហូតដល់គ្មាននរណានឹកនាដល់ប្រជាជាតិទាំងនោះទៀត។
18 ព្រះអម្ចាស់ពុំបានបង្កើតមនុស្ស ដើម្បីឲ្យគេមានចិត្តក្រអឺតក្រទមឡើយ។ មនុស្សក៏មិនមែនកើតមក ដើម្បីបណ្ដោយខ្លួនទៅតាមកំហឹងដែរ។
19 តើពូជណាដែលគួរឲ្យគោរព? គឺពូជមនុស្សដែលគោរពកោតខ្លាចព្រះអម្ចាស់! តើពូជណាដែលមិនគួរគោរព? គឺពូជមនុស្សដែលប្រព្រឹត្តល្មើសនឹងបទបញ្ជារបស់ព្រះអម្ចាស់!។
20 មេដឹកនាំតែងតែទទួលការគោរព ពីប្រជាជន ហើយគាត់ក៏តែងតែគោរពអ្នកដែលគោរពកោតខ្លាចព្រះអម្ចាស់ដែរ។ 22 អ្នកមានក្ដី អ្នកធំក្ដី ឬអ្នកក្រក្ដី បានខ្ពស់មុខ គឺដោយសារគោរពកោតខ្លាចព្រះអម្ចាស់។
23 ការមើលងាយជនក្រីក្រដែលមានប្រាជ្ញាជាអំពើអយុត្តិធម៌ រីឯការលើកកិត្តិយសមនុស្សបាប ក៏មិនសមរម្យដែរ។
24 គេរមែងលើកកិតិ្តយសអ្នកធំ អ្នកដឹកនាំ និងអ្នកកាន់អំណាច។ ប៉ុន្តែ ក្នុងចំណោមលោកទាំងនោះ គ្មាននរណាម្នាក់ប្រសើរជាងអ្នក ដែលគោរពកោតខ្លាចព្រះអម្ចាស់ឡើយ។
25 អ្នកបម្រើប្រកបដោយប្រាជ្ញា គង់តែមានអ្នកជាមកបម្រើគាត់វិញមិនខាន។ អ្នកចេះដឹងមិនបន្ទោសគេ ព្រោះតែការនេះទ្បើយ។
ចិត្តសុភាពរាបសា
26 នៅពេលកូនធ្វើការងាររបស់ខ្លួន កុំតាំងខ្លួនជាអ្នកប្រាជ្ញ ហើយក៏កុំវាយប្ញកនៅពេលកូនខ្វះខាតដែរ។
27 អ្នកខំធ្វើការ ទទួលបានកម្រៃច្រើនលើសពីសេចក្តីត្រូវការ ប្រសើរជាងអ្នកវាយប្ញក តែគ្មាន អាហារបរិភោគ។
28 កូនអើយ! បើកូនសរសើរខ្លួន ចូរមានចិត្តសុភាពរាបសា កុំលើកកិត្តិយសខ្លួនឲ្យហួសពីសមត្ថភាព។
29 គ្មាននរណាយល់ស្របនឹងជនដែលធ្វើបាបខ្លួនឯងនោះទេ ហើយក៏គ្មាននរណាសរសើរជន ដែលបន្ទាបបន្ថោកជីវិតរបស់ខ្លួនដែរ។
30 គេតែងតែលើកតម្កើងមនុស្សក្រខ្សត់ ព្រោះតែការចេះដឹងរបស់គាត់ គេតែងតែលើកតម្កើងអ្នកមាន ព្រោះតែទ្រព្យសម្បត្ដិរបស់គាត់។
31 ប្រសិនបើគេលើកតម្កើងមនុស្សម្នាក់ នៅពេលគាត់ក្រខ្សត់ លុះដល់ពេលគាត់ទៅជាអ្នកមានស្តុកស្តម្ភ តើគាត់នឹងមានកិត្តិយសយ៉ាងណាទៅទៀត? ប្រសិនបើគេមើលងាយមនុស្សម្នាក់ នៅពេលគាត់មានទ្រព្យសម្បត្ដិស្តុកស្តម្ភ លុះដល់ពេលគាត់ធ្លាក់ខ្លួនក្រ តើគេនឹងមើលងាយយ៉ាងណាទៅទៀត?
