ជំពូក ១៣

អ្នក​មាន

1 អ្នក​ដែល​ប៉ះ​ពាល់​ជ័រ តែង​តែ​ស្អិត​ជាប់​ដៃ រីឯ​អ្នក​ដែល​សេព​គប់​នឹង​មនុស្ស​អួត​បំប៉ោង ក៏​ក្លាយ​ទៅ​ជា​មនុស្ស​អួត​បំប៉ោង​ដែរ។
2 កុំ​ចង់​លើក​អ្វី​ដែល​ធ្ងន់​ហួស​កម្លាំង កុំ​សេព​គប់​នឹង​អ្នក​ដែល​ខ្លាំង​ជាង​កូន ឬ​អ្នក​ដែល​មាន​ទ្រព្យ​ច្រើន​ជាង​កូន។ តើ​ឆ្នាំង​ដី និង​ឆ្នាំង​ដែក​នៅ​ជា​មួយ​គ្នា​កើត​ឬ? បើ​គ្រាន់​តែ​ប៉ះ​គ្នា ឆ្នាំង​ដី​នឹង​បែក​ភ្លាម។
3 ប្រសិន​បើ​អ្នក​មាន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​អយុត្តិ‌ធម៌​លើ​ជន​ណា​ម្នាក់ គាត់​តែង​តែ​ខឹង​រក​រឿង​គេ រីឯ​អ្នក​ក្រ‌ខ្សត់​វិញ ប្រសិន​បើ​គាត់​រង​នូវ​អំពើ​អយុត្តិ‌ធម៌ គាត់​ត្រូវ​តែ​សុំ​ទោស​គេ​ថែម​ទៀត។
4 អ្នក​មាន​តែង​តែ​ប្រើ​កូន នៅ​ពេល​ណា​គេ​យល់​ថា កូន​ផ្តល់​ផល​ប្រយោជន៍​ឲ្យ​គេ ពេល​ណា​កូន​ធ្លាក់​ខ្លួន​ក្រ គេ​នឹង​បោះ​បង់​ចោល​កូន។ 5 បើ​កូន​មាន​ទ្រព្យ គេ​នឹង​រស់​នៅ​ជា​មួយ​កូន គេ​នឹង​បង្ហិន​បង្ហោច​កូន ដោយ​គ្មាន​ស្តាយ​ស្រណោះ​អ្វី​ឡើយ។ 6 ប្រសិន​បើ​គេ​ត្រូវ​ការ​កូន គេ​បញ្ឆោត​កូន គឺ​គេ​ញញឹម​ដាក់​កូន ដើម្បី​លើក​ទឹក​ចិត្ត​កូន គេ​នឹង​បញ្ជោរ​កូន​ទាំង​សួរ​ថា «តើ​អ្នក​ចង់​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ធ្វើ​អ្វី​ជូន?»។ 7 គេ​នឹង​បញ្ចុក​បន្ស៊ី​កូន​ជា​ញឹក​ញាប់ បណ្តាល​ឲ្យ​កូន​អៀន​ខ្មាស​រហូត​ទាល់​តែ​ចាយ​វាយ​ទ្រព្យ‌សម្បត្តិ​ខ្លួន​ឯង​អស់​ពីរ ឬ​បី​ដង នៅ​ទី​បញ្ចាប់ គេ​ចំអក​ដាក់​កូន។ ពេល​ក្រោយ កាល​គេ​ឃើញ​កូន គេ​ហាក់​ដូច​ជា​មិន​ស្គាល់ ហើយ​គ្រវី​ក្បាល​ដាក់​កូន​ទៀត​ផង។
8 ចូរ​ប្រយ័ត្ន កុំ​ឲ្យ​គេ​បោក​បញ្ឆោត​កូន​បាន​ឡើយ! កុំ​ឲ្យ​ត្រូវ​អាម៉ាស់ ព្រោះ​តែ​កូន​មិន​បាន​គិត​គូរ។
9 ពេល​អ្នក​ធំ​អញ្ជើញ​កូន​ទៅ​ផ្ទះ​គេ កុំ​ប្រញាប់​យល់​ព្រម​ពេក ធ្វើ​ដូច្នេះ គេ​មុខ​ជា​ទទូច​អង្វរ​កូន​មិន​ខាន។ 10 កុំ​ចេះ​តែ​ទៅ​រក​គេ​ពេក ក្រែង​លោ​គេ​ដេញ​កូន​ចេញ​ពី​ផ្ទះ ហើយ​ក៏​កុំ​នៅ​ឆ្ងាយ​ពី​គេ​ពេក​ដែរ ក្រែង​លោ​គេ​ភ្លេច​កូន។ 11 កុំ​អួត​ខ្លួន​ថា អាច​និយាយ​ជា​មួយ​អ្នក​ធំ ដូច​និយាយ​ជា​មួយ អ្នក​ដែល​មាន​ឋានៈ​ស្មើ​គ្នា​ឡើយ ហើយ​ក៏​កុំ​ទុក​ចិត្ត លើ​ពាក្យ​ទាំង‌ឡាយ​របស់​គេ​ដែរ ដ្បិត​គេ​និយាយ​ច្រើន ដើម្បី​ល្បង​ល​មើល​ចិត្ត​របស់​កូន សូម្បី​តែ​ពេល​គេ​ញញឹម ក៏​គេ​ស្ទង់​មើល​ចិត្ត​របស់​កូន​ដែរ។
12 អ្នក​ដែល​មិន​ចេះ​ទប់​មាត់ គ្មាន​ចិត្ត​អាណិត‌អាសូរ​ទេ គេ​មិន​ធ្វើ​ឲ្យ​កូន​ចៀស​ផុត​ពី​ការ​វាយ​ដំ ឬ​ពី​ជាប់​ច្រវាក់​ឡើយ។
13 ចូរ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន​ឲ្យ​មែន​ទែន ដ្បិត​កូន​កំពុង​ដើរ​នៅ​កន្លែង​កំពុង​មាន​គ្រោះ​ថ្នាក់។

អ្នក​មាន និង​អ្នក​ក្រ

15 សត្វ​តែង​តែ​ចូល​ចិត្ត​សត្វ ដែល​មាន​ប្រភេទ​ដូច​គ្នា រីឯ​មនុស្ស​វិញ ក៏​ចូល​ចិត្ត​មនុស្ស​ដែល​មាន​ចរិត​ដូច​គ្នា​ដែរ។
16 សត្វ​តែង​តែ​នៅ​ជុំ​គ្នា ជា​មួយ​សត្វ ដែល​មាន​ពូជ​ដូច​គ្នា រីឯ​មនុស្ស​ក៏​តែង​តែ​សេព​គប់​ជា​មួយ​មនុស្ស​ដែល​មាន​លក្ខណៈ​ដូច​គ្នា​ដែរ។
17 តើ​ចចក និង​កូន​ចៀម​នៅ​ជា​មួយ​គ្នា​បាន​ឬ​ទេ? មនុស្ស​បាប និង​អ្នក​ដែល​គោរព​ប្រណិ‌ប័តន៍​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ មាន​លក្ខណៈ​ដូច​គ្នា​ត្រង់​ណា? 18 ចចក និង​ឆ្កែ​អាច​រស់​ជា​មួយ​គ្នា ដោយ​សុខ​សាន្ត​បាន​ឬ​ទេ តើ​អ្នក​មាន និង​អ្នក​ក្រ​អាច​ចុះ​សំរុង​គ្នា​កើត​ឬ?។
19 នៅ​វាល​រហោ​ស្ថាន សិង្ហ​តែង​តែ​ចាប់​សត្វ​លា​ព្រៃ​មក​ធ្វើ​ជា​អាហារ។ យ៉ាង​ណា​មិញ អ្នក​មាន​តែង​តែ​ត្របាក់​លេប​អ្នក​ក្រ។
20 អ្នក​ក្រអឺត​ក្រទម តែង​តែ​ស្អប់​ខ្ពើម​មនុស្ស​ទន់​ទាប អ្នក​មាន​ក៏​តែង​តែ​ស្អប់​ខ្ពើម​អ្នក​ក្រ​ដែរ។
21 ពេល​អ្នក​មាន​ភ្លាត់​ជើង មិត្ត​ភក្ដិ​របស់​គាត់​ជួយ​ទប់ ពេល​អ្នក​ក្រ​ដួល​ដល់​ដី មិត្ត​ភក្ដិ​របស់​គាត់​មិន​អើ​ពើ​ឡើយ។
22 ពេល​អ្នក​មាន​ធ្វើ​ខុស មនុស្ស​ជា​ច្រើន​ការ‌ពារ​គាត់ ប្រសិន​គាត់​ពោល​ពាក្យ​ផ្តេស​ផ្តាស គេ​ថា​គាត់​និយាយ​ត្រឹម​ត្រូវ។ ពេល​អ្នក​ក្រ​ធ្វើ​ខុស​គេ​ស្តី​បន្ទោស​គាត់ ប្រសិន​បើ​គាត់​ពោល​ពាក្យ​សម​ហេតុ​ផល គ្មាន​នរណា​ចាប់​អារម្មណ៍​ទេ។ 23 ពេល​អ្នក​មាន​ទើ្បង​និយាយ គេ​នៅ​ស្ងៀម ហើយ​ស្ងើច​សរសើរ​ពាក្យ​សម្ដី​របស់​គាត់​គ្រប់​គ្នា។ ពេល​អ្នក​ក្រ​ទើ្បង​និយាយ អ្នក​ផង​សួរ​ថា «អ្នក​នេះ​ជា​ស្អី»? ប្រសិន​បើ​គាត់​ភ្លាត់​ជើង គេ​នឹង​ច្រាន​គាត់ ឲ្យ​ដួល​តែ​ម្តង។
24 ទ្រព្យ​ជា​របស់​ល្អ​ប្រសើរ លុះ​ត្រា​តែ​គេ​រក​បាន ដោយ​សុចរិត រីឯ​ភាព​ក្រីក្រ​ដែល​បណ្តាល​មក​ពី​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ផ្តន្ទា​ទោស នោះ​គ្មាន​អ្វី​ល្អ​ប្រសើរ​ឡើយ។
25 ចិត្ត​គំនិត​ល្អ ឬ​អាក្រក់​របស់​មនុស្ស តែង​តែ​ធ្វើ​ទឹក​មុខ​គេ​ប្រែ​ជា​ល្អ ឬ​អាក្រក់។
26 ទឹក​មុខ​ញញឹម តែង​តែ​បង្ហាញ​ពី​ចិត្ត​គំនិត​ល្អ។ ប៉ុន្តែ ដើម្បី​បង្កើត​សុភា‌សិត​ល្អ ត្រូវ​ខំ​ប្រឹង​រិះ‌គិត​ឲ្យ​បាន​ម៉ត់​ចត់។