ត្រឡប់ទៅបញ្ជីសៀវភៅវិញ

ជំពូក ១៥

ព្រះ‌បន្ទូល​ប្រឆាំង​នឹង​ស្រុក​ម៉ូអាប់

1 សេចក្ដី​ប្រកាស​ស្តី​អំពី​ស្រុក​ម៉ូអាប់:

ក្រុង​អារ-‌ម៉ូអាប់​មុខ​ជា​ត្រូវ​ហិន‌ហោច

និង​វិនាស​សូន្យ​ក្នុង​ពេល​តែ​មួយ​យប់​ប៉ុណ្ណោះ!

ហើយ​ក្រុង​គៀរ-‌ម៉ូអាប់​ក៏​ត្រូវ​ហិន‌ហោច

និង​វិនាស​សូន្យ ក្នុង​ពេល​តែ​មួយ​យប់​ដែរ!

2 ប្រជាជន​នាំ​គ្នា​ឡើង​ទៅ​វិហារ​នៅ​ឌីបូន

គេ​យំ​សោក​នៅ​កន្លែង​សក្ការៈ​តាម​ទួល​ខ្ពស់ៗ

ជន​ជាតិ​ម៉ូអាប់​នាំ​គ្នា​សោក‌សង្រេង

ស្រណោះ​ក្រុង​នេបូ និង​ក្រុង​មែដេបា

គេ​កោរ​សក់​ទាំង​អស់​គ្នា

ហើយ​គេ​ក៏​កោរ​ពុក​មាត់​ពុក​ចង្កា​ចេញ​ដែរ។

3 នៅ​តាម​ផ្លូវ​ក្រុង គេ​ស្លៀក​បាវ​កាន់​ទុក្ខ

ហើយ​គ្រប់ៗ​គ្នា​យំ​សោក‌សង្រេង

នៅ​លើ​ផ្ទះ និង​នៅ​តាម​ទី​ផ្សារ។

4 នៅ​ក្រុង​ហេស‌បូន និង​អេឡាលេ

ប្រជាជន​ស្រែក​យំ​លាន់​ឮ

រហូត​ដល់​ក្រុង​យ៉ាហាត់។

សូម្បី​តែ​ពួក​ទាហាន​របស់​ជន​ជាតិ​ម៉ូអាប់

ក៏​ស្រែក​ទ្រហោ​យំ ដោយ​បាក់​ទឹក​ចិត្ត​ដែរ។

5 ខ្ញុំ​យំ​អាណិត​ស្រុក​ម៉ូអាប់

ដ្បិត​មាន​ពួក​គេ​ខ្លះ​រត់ រហូត​ដល់​ក្រុង​សូអារ

ក្រុង​អេក្លាត-‌សេ‌លីស្យ៉ា

ពួក​គេ​នាំ​គ្នា​យំ​សោក​តាម​ផ្លូវ​ឡើង​ទៅ​លូគិត

ពួក​គេ​ស្រែក​ទ្រហោ​យំ​យ៉ាង​អស់​សង្ឃឹម

តាម​ផ្លូវ​ទៅ​ហូរ៉ូណា‌អ៊ីម

6 ដ្បិត​អណ្ដូង​ទឹក​នៅ​នីមរីម ត្រូវ​គេ​លុប​ឲ្យ​រីង

តិណ‌ជាតិ​ក្រៀម​ស្វិត​អស់

ស្មៅ​ដ៏​ខៀវ​ខ្ចី​ក៏​ងាប់​អស់

ហើយ​រុក្ខ‌ជាតិ​ក៏​លែង​មាន​ទៀត​ដែរ។

7 ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ពួក​គេ​ប្រមែ‌ប្រមូល

អ្វីៗ​ដែល​នៅ​សល់​នាំ​យក​ទៅ​ទុក

នៅ​ឆ្ងាយ​ហួស​ជ្រោះ​ដើម​ចាក​ទៅ​ទៀត។

8 សម្រែក​របស់​ប្រជាជន​លាន់​ឮ​ជុំ‌វិញ

ព្រំ‌ដែន​ស្រុក​ម៉ូអាប់​ទាំង​មូល

ទំនួញ​របស់​ពួក​គេ​ឮ​ទៅ​ដល់​អេក្លាអ៊ីម

ទំនួញ​របស់​ពួក​គេ​ឮ​ទៅ​ដល់​បៀរ-‌អេលីម។

9 ទឹក​អូរ​ដែល​ហូរ​កាត់​ភូមិ​ដេម៉ូន

មាន​សុទ្ធ​តែ​ឈាម

ហើយ​យើង​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ទុក្ខ​វេទនា

កើត​មាន​ដល់​ភូមិ​ដេម៉ូន​នេះ​ថែម​ទៀត

គឺ​សត្វ​សិង្ហ​នឹង​មក​ខាំ​ជន​ជាតិ​ម៉ូអាប់

ដែល​នៅ​សល់​លើ​ទឹក​ដី​របស់​គេ។