ត្រឡប់ទៅបញ្ជីសៀវភៅវិញ

ជំពូក ៦៤

1 ដូច​ភ្លើង​ឆេះ​សន្ធោ‌សន្ធៅ

រំលាយ​លោហ‌ធាតុ

និង​ធ្វើ​ឲ្យ​ទឹក​ពុះ​កញ្ជ្រោល

ដើម្បី​ឲ្យ​ខ្មាំង​សត្រូវ​ស្គាល់

ព្រះ‌កិត្តិ‌នាម​របស់​ព្រះ‌អង្គ។

ពេល​នោះ ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង‌ឡាយ​នឹង​ភ័យ‌ញ័រ

នៅ​ចំពោះ​ព្រះ‌ភ័ក្ត្រ​ព្រះ‌អង្គ។

2 ពេល​ព្រះ‌អង្គ​សម្ដែង​មហិទ្ធិ‌ឫទ្ធិ​ដ៏​អស្ចារ្យ

ដែល​យើង​ខ្ញុំ​មិន​បាន​ទន្ទឹង​រង់‌ចាំ

គឺ​នៅ​ពេល​ព្រះ‌អង្គ​យាង​ចុះ​មក

ភ្នំ​ទាំង‌ឡាយ​មុខ​ជា​កក្រើក

នៅ​ចំពោះ​ព្រះ‌ភ័ក្ត្រ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ពុំ‌ខាន។

3 តាំង​ពី​ដើម​រៀង​មក គេ​ពុំ​ដែល​ឮ​ពុំ​ដែល​ឃើញ

ព្រះ​ណា​ប្រព្រឹត្ត​បែប​នេះ ចំពោះ​អស់​អ្នក​ដែល

ជឿ​សង្ឃឹម​លើ​ព្រះ‌អង្គ​ឡើយ

គឺ​មាន​តែ​ព្រះ‌អង្គ​ប៉ុណ្ណោះ​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​ដូច្នេះ។

ព្រះ‌អង្គ​តែង‌តែ​ប្រណី​សន្ដោស​អស់​អ្នក​ដែល

ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​សុចរិត​ដោយ​ចិត្ត​រីក‌រាយ

គឺ​អស់​អ្នក​ដែល​មិន​ភ្លេច​មាគ៌ា​របស់​ព្រះ‌អង្គ។

ពេល​ណា​យើង​ខ្ញុំ​ដើរ​តាម​មាគ៌ា​ពី​មុន​វិញ

ព្រះ‌អង្គ​នឹង​សង្គ្រោះ​យើង​ខ្ញុំ។

ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ព្រះ‌អង្គ​ព្រះ‌អង្គ​ព្រះ‌ពិរោធ

នៅ​ពេល​ណា​យើង​ខ្ញុំ​ងាក​ចេញ​ពី

មាគ៌ា​របស់​ព្រះ‌អង្គ។

5 យើង​ខ្ញុំ​ទាំង​អស់​គ្នា​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ជន​មិន​បរិសុទ្ធ

ហើយ​អំពើ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ដែល​យើង​ខ្ញុំ​ប្រព្រឹត្ត

ដោយ​ស្មាន​ថា​ជា​អំពើ​សុចរិត​នោះ

ប្រៀប​បាន​នឹង​ក្រណាត់​សំពត់​ប្រឡាក់​ឈាម

យើង​ខ្ញុំ​ទាំង​អស់​គ្នា​ប្រៀប​បាន​នឹង​ស្លឹក​ឈើ​ក្រៀម

ហើយ​អំពើ​ទុច្ចរិត​របស់​យើង​ខ្ញុំ​នឹង​បក់‌បោក

នាំ​យើង​ខ្ញុំ​ទៅ​ដូច​ស្លឹក​ឈើ​ប៉ើង​តាម​ខ្យល់។

គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​អង្វរ​រក​ព្រះ‌នាម​ព្រះ‌អង្គ​ទេ

គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​ភ្ញាក់​រឭក

ហើយ​ជំពាក់​ចិត្ត​នឹង​ព្រះ‌អង្គ​ឡើយ

ដ្បិត​ព្រះ‌អង្គ​បាន​លាក់​ព្រះ‌ភ័ក្ត្រ​នឹង​យើង​ខ្ញុំ

ព្រះ‌អង្គ​បណ្តោយ​ឲ្យ​ចិត្ត​អាក្រក់

របស់​យើង​ខ្ញុំ ដឹក​នាំ​យើង​ខ្ញុំ។

ក៏​ប៉ុន្តែ ព្រះ‌អម្ចាស់​អើយ

ព្រះ‌អង្គ​ជា​ព្រះ‌បិតា​របស់​យើង​ខ្ញុំ។

យើង​ខ្ញុំ​ទាំង​អស់​គ្នា​ប្រៀប​បាន​នឹង​ដី​ឥដ្ឋ

ហើយ​ព្រះ‌អង្គ​ដូច​ជា​ជាង​ស្មូន។

យើង​ខ្ញុំ​ទាំង​អស់​គ្នា​សុទ្ធ​តែ​ជា​ស្នា​ព្រះ‌ហស្ដ

របស់​ព្រះ‌អង្គ។

ឱ​ព្រះ‌អម្ចាស់​អើយ សូម​កុំ​ព្រះ‌ពិរោធ

នឹង​យើង​ខ្ញុំ​ខ្លាំង​ពេក

សូម​កុំ​ចង​ចាំ​អំពើ​អាក្រក់​របស់​យើង​ខ្ញុំ

រហូត​ត​ទៅ​ឡើយ

សូម​ទត​មើល​ចុះ យើង​ខ្ញុំ​ទាំង​អស់​គ្នា

សុទ្ធ​តែ​ជា​ប្រជា‌រាស្ដ្រ​របស់​ព្រះ‌អង្គ។

9 ក្រុង​ដ៏‌វិសុទ្ធ​នានា​របស់​ព្រះ‌អង្គ

ក្លាយ​ទៅ​ជា​ទី​ស្ងាត់‌ជ្រងំ

ស៊ីយ៉ូន​បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ក្រុង​ស្ងាត់‌ជ្រងំ

យេរូ‌សាឡឹម​បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ក្រុង​ហិន‌ហោច។

10 ព្រះ‌វិហារ​ដ៏‌វិសុទ្ធ និង​ថ្កុំ‌ថ្កើង​របស់​យើង​ខ្ញុំ

ជា​កន្លែង​ដែល​ដូន‌តា​យើង​ខ្ញុំ​តែង‌តែ​នាំ​គ្នា

សរសើរ​តម្កើង​ព្រះ‌នាម​របស់​ព្រះ‌អង្គ

បាន​ត្រូវ​ភ្លើង​ឆាប‌ឆេះ​អស់

អ្វីៗ​ទាំង​អស់​យើង​ខ្ញុំ​ស្រឡាញ់​យ៉ាង​ខ្លាំង

ក៏​ត្រូវ​វិនាស​ដែរ។

11 ឱ​ព្រះ‌អម្ចាស់​អើយ

ពេល​ព្រះ‌អង្គ​ទត​ឃើញ​ដូច្នេះ

តើ​ព្រះ‌អង្គ​នៅ​ស្ងៀម​កើត​ឬ?

តើ​ព្រះ‌អង្គ​ធ្វើ​ព្រងើយ ទុក​ឲ្យ​យើង​ខ្ញុំ

អាម៉ាស់​ងើប​មុខ​មិន​រួច​ឬ?