ជំពូក ៤

1 មាន​កិរិយា​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ ប្រសើរ​ជាង​មាន​កូន។ គេ​នឹក​ដល់​អស់​អ្នក​ដែល​មាន​កិរិយា​ល្អ​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច ដ្បិត​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ និង​មនុស្ស​លោក​ទទួល​ស្គាល់​អ្នក​ដែល​មាន​កិរិយា​ល្អ​បែប​នេះ។ 2 ពេល​អ្នក​ទាំង​នោះ​នៅ​រស់ មនុស្ស​ម្នា​យក​តម្រាប់​តាម​ពួក​គេ ពេល​គេ​លា​ចាក​លោក​នេះ​ផុត​ទៅ មនុស្ស​ម្នា​អាឡោះ​អាល័យ​ពួក​គេ។ អ្នក​មាន​កិរិយា​ល្អ​នឹង​ពាក់​ភួង​ជ័យ ព្រោះ​ពួក​គេ​ទទួល​ជ័យ‌ជម្នះ​ក្នុង​ការ​ប្រយុទ្ធ​ដ៏​ត្រឹម​ត្រូវ ដណ្តើម​យក​រង្វាន់។ 3 ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ពូជ​ពង្ស​របស់​ជន‌ពាល​ដែល​ប្រមាថ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ទោះ​បី​គេ​មាន​គ្នា​ច្រើន​យ៉ាង​ណា​ក្តី ក៏​ឥត​បាន​ការ​ដែរ។ គេ​គ្មាន​គ្រឹះ​រឹង​មាំ​ឡើយ គឺ​ប្រៀប​បាន​នឹង​គល់​ឈើ​ដែល​ចាក់​ឫស​មិន​ជ្រៅ។ 4 ទោះ​បី​គល់​ឈើ​ទាំង​នោះ​ដុះ​ខ្នែង​បែក​មែក​សាខា​មួយ​គ្រា​ក្តី ក៏​វា​មិន​នឹង​នរ​ដែរ។ ពេល​មាន​ខ្យល់​ព្យុះ​បក់​បោក​មក វា​នឹង​រង្គើ ហើយ​រលើង​អស់។ 5 មែក​ខ្ចីៗ​របស់​វា​នឹង​ត្រូវ​បាក់ ហើយ​ក្តិប​របស់​វា​ក៏​ឥត​បាន​ការ ព្រោះ​ខ្ចី​ពេក​បរិភោគ​មិន​កើត។ 6 នៅ​ថ្ងៃ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​យាង​មក​វិនិច្ឆ័យ​ទោស​មនុស្ស​លោក កូន​ដែល​កើត​ពី​អំពើ​ប្រាស​ចាក​សីល‌ធម៌ នឹង​ធ្វើ​ជា​សាក្សី​បញ្ជាក់​អំពី កិរិយា​អាក្រក់​របស់​ឪពុក​ម្តាយ​ខ្លួន។

សេចក្តី​ស្លាប់​របស់​មនុស្ស​សុចរិត នៅ​ពេល​វ័យ​ក្មេង

7 រីឯ​មនុស្ស​សុចរិត​វិញ ទោះបី​គេ​ស្លាប់​នៅ​វ័យ​ក្មេង​ក្តី ក៏​គេ​បាន​សម្រាក​ដោយ​សុខ​សាន្ត​ដែរ។ 8 អាយុ​ជីវិត​ដែល​មាន​តម្លៃ មិន​មែន​មក​ពី​មាន​អាយុ​វែង ហើយ​រស់​បាន​យូរ​ឆ្នាំ​នោះ​ទេ។ 9 មនុស្ស​មាន​ប្រាជ្ញា ប្រសើរ​ជាង​មាន​សក់​ស្កូវ ជីវិត​ឥត​សៅ​ហ្មង ក៏​ប្រសើរ​ជាង​មាន​អាយុ​វែង​ដែរ។
10 មនុស្ស​សុចរិត​រមែង​គាប់​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ហើយ​ព្រះ‌អង្គ​ក៏​ស្រឡាញ់​គាត់​ដែរ។ គាត់​រស់​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​មនុស្ស​បាប ព្រះ‌អង្គ​លើក​គាត់​ទៅ 11 ព្រះ‌អង្គ​លើក​គាត់​ឡើង​ទៅ​ដូច្នេះ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​ឥទ្ធិពល​អាក្រក់ បង្ខូច​ប្រាជ្ញា​របស់​គាត់ និង​កុំ​ឲ្យ​កល‌ល្បិច​អូស​ទាញ​គាត់។ 12 សេចក្តី​អាក្រក់​រមែង​ពង្វក់​មនុស្ស​មិន​ឲ្យ​មើល​អំពើ​ល្អ​ឃើញ​ច្បាស់ រីឯ​តណ្ហា​ពុះ​កញ្ជ្រោល​ក៏​រមែង​ធ្វើ​ឲ្យ​គំនិត​ត្រឹម​ត្រូវ ក្លាយ​ទៅ​ជា​វង្វេង​ដែរ។ 13 មនុស្ស​សុចរិត​បាន​ពេញ​លក្ខណៈ​ក្នុង‌រយៈ​ពេល​ដ៏​ខ្លី ហើយ​គាត់​ដូច​ជា​រស់​នៅ​បាន​យ៉ាង​យូរ។ 14 ព្រះ‌អម្ចាស់​គាប់​ព្រះ‌ហឫទ័យ​នឹង​របៀប​រស់​នៅ​របស់​គាត់ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ព្រះ‌អង្គ​ដក​គាត់​ចេញ​ពី​ចំណោម​មនុស្ស​អាក្រក់​យ៉ាង​ប្រញាប់។ មនុស្ស​ម្នា​ឃើញ​ការ​នេះ តែ​មិន​យល់​ទេ គេ​មិន​បាន​រិះ​គិត​អំពី​ហេតុ​ការណ៍​នេះ​ឡើយ។ 15 គឺ​ថា ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ប្រណី​សន្តោស និង​មេត្តា​ករុណា​ចំពោះ​អស់​អ្នក​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បាន​ជ្រើស‌រើស ហើយ​តាម​ការ‌ពារ​ប្រជាជន​ដ៏‌វិសុទ្ធ​របស់​ព្រះ‌អង្គ។
16 មនុស្ស​សុចរិត ទោះបី​ស្លាប់​ក្តី ក៏​នៅ​តែ​ដាក់​ទោស​ជន‌ពាល​ដែល​នៅ​រស់។ យុវជន​ដែល​ឆាប់​ពេញ​លក្ខណៈ ក៏​ដាក់​ទោស​មនុស្ស​ចាស់​ជរា​ដែល​ទុច្ចរិត​ដែរ។ 17 មនុស្ស​ម្នា​ឃើញ​អ្នក​មាន​ប្រាជ្ញា​ទទួល​មរណ​ភាព​ដូច្នេះ គេ​មិន​យល់​អំពី​គម្រោង‌ការ​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់​ចំពោះ​គាត់​ឡើយ គេ​ក៏​មិន​យល់​ពី​មូល​ហេតុ​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​ដក​គាត់ ឲ្យ​ទៅ​នៅ​កន្លែង​សុខ​ស្រួល​ដែរ។ 18 ពួក​គេ​ឃើញ​ដូច្នេះ ហើយ​នាំ​គ្នា​មើល​ងាយ តែ​ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​ចំអក​ដាក់​ពួក​គេ។ 19 ក្រោយ​មក ពេល​ពួក​គេ​ស្លាប់​ទៅ គ្មាន​នរណា​គោរព​សាក​សព​របស់​ពួក​គេ​ទេ។ ក្នុង​ស្ថាន​មនុស្ស​ស្លាប់ ពួក​គេ​ត្រូវ​អាម៉ាស់​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច។ ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ទាញ​ក្បាល​ពួក​គេ​ទម្លាក់​ចុះ ដោយ​គ្មាន​ពាក្យ​តវ៉ា​បាន​ឡើយ។ ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គេ​រលើង​ទាំង​ឫស​រហូត​ត​ទៅ ពួក​គេ​នឹង​រង​ទុក្ខ​លំបាក ហើយ​គ្មាន​នរណា​នឹក​ដល់​ពួក​គេ​ទៀត​ឡើយ។

ការ​សោក​ស្តាយ​របស់​ជន‌ពាល

20 ពេល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​វិនិច្ឆ័យ​ទោស​មនុស្ស តាម​អំពើ​បាប​ដែល​ខ្លួន​ប្រព្រឹត្ត ជន‌ពាល​ទាំង​នោះ​នឹង​នាំ​គ្នា​ចូល​មក ទាំង​ភ័យ​ខ្លាច។ អំពើ​អាក្រក់​របស់​ពួក​គេ​នឹង​ធ្វើ​ជា​សាក្សី​ថ្កោល​ទោស​ពួក​គេ។