ជំពូក ១២
1 រីឯព្រះវិញ្ញាណដែលគង់នៅអស់កល្បជានិច្ច ក៏ស្ថិតនៅក្នុងសត្វលោកទាំងនោះដែរ!។
ព្រះជាម្ចាស់ដាក់ទោសជនជាតិកាណាន
2 បពិត្រព្រះអម្ចាស់ ព្រះអង្គតែងតែស្តីបន្ទោសយ៉ាងទន់ភ្លន់ ចំពោះអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ ព្រះអង្គទូន្មានពួកគេ ដោយរំឭកគេពីអំពើបាបរបស់ខ្លួន ដើម្បីឲ្យគេលះបង់អំពើអាក្រក់ ហើយងាកមកជឿលើព្រះអង្គវិញ។ 3 ព្រះអង្គធ្លាប់ប្រព្រឹត្តដូច្នេះ ចំពោះអ្នកដែលរស់នៅលើទឹកដីដ៏វិសុទ្ធកាលពីជំនាន់ដើម។ 4 ព្រះអង្គស្អប់ពួកគេ ព្រោះតែអំពើគួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមដែលពួកគេធ្លាប់ប្រព្រឹត្ត គឺមានមន្តអាគម និងពិធីដ៏អាស្រូវ 5 សម្លាប់ក្មេងដោយឥតត្រាប្រណី យកសាច់ និងឈាមមកជប់លៀង ហើយបរិភោគរហូតដល់ពោះវៀនទៀតផង! ព្រះអង្គចាប់បក្សពួកគេទាន់ក្នុងពិធីជប់លៀងដ៏អាក្រក់នេះ។ 6 ព្រះអង្គសព្វព្រះហឫទ័យឲ្យដូនតារបស់យើងខ្ញុំប្រហារជីវិតឪពុកម្តាយទាំងនោះ ដែលបានសម្លាប់កូនរបស់ខ្លួនដោយគ្មាននរណាការពារ។ 7 ដូច្នេះ ទឹកដីដែលព្រះអង្គស្រឡាញ់ខ្លាំងជាងទឹកដីឯទៀតៗ សមនឹងទទួលបុត្រធីតារបស់ព្រះអង្គអាស្រ័យនៅ។
8 ទោះបីយ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះអង្គនៅតែសម្ដែងព្រះហឫទ័យសប្បុរស ចំពោះអ្នកទាំងនោះដែរ ព្រោះពួកគេជាមនុស្ស! ព្រះអង្គចាត់ឳម៉ាល់ឲ្យទៅមុនកងទ័ពរបស់ព្រះអង្គ ដើម្បីប្រល័យជីវិតពួកគេបន្តិចម្តងៗ។ 9 ព្រះអង្គអាចប្រយុទ្ធនឹងជនពាលទាំងនោះ ហើយប្រគល់គេទៅក្នុងកណ្តាប់ដៃរបស់មនុស្សសុចរិត ឬប្រើសត្វសាហាវ និងព្រះបន្ទូលដ៏ឥតត្រាប្រណីរបស់ព្រះអង្គ ឲ្យបំផ្លាញពួកគេក្នុងមួយរំពេចក៏បាន 10 ក៏ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គទុកឱកាសឲ្យពួកគេកែប្រែចិត្តគំនិត ដោយសម្រេចតាមការវិនិច្ឆ័យរបស់ព្រះអង្គ បន្តិចម្តងៗ។ ព្រះអង្គជ្រាបថា ពួកគេជាជាតិសាសន៍ខិលខូចតាំងពីកំណើតមក សេចក្តីអាក្រក់នៅជាប់ជាមួយពួកគេតាំងពីដើមរៀងមក ហើយពួកគេមិនកែប្រែចិត្តគំនិតសោះឡើយ! 11 ដ្បិតពួកគេជាពូជសាសន៍ដែលត្រូវបណ្តាសា តាំងពីដើមដំបូងបង្អស់។ ព្រះអង្គមិនបានដាក់ទោសគេភ្លាមៗ មិនមែនមកពីព្រះអង្គខ្លាចនរណាឡើយ។ 12 តើនរណាហ៊ានទូលព្រះអង្គថា ហេតុអ្វីបានជាព្រះអង្គប្រព្រឹត្តដូច្នេះ? តើនរណាហ៊ានជំទាស់នឹងសេចក្តីដែលព្រះអង្គបានសម្រេច? ពេលព្រះអង្គបំផ្លាញជាតិសាសន៍នានាដែលព្រះអង្គបានបង្កើត តើមាននរណាហ៊ានចោទប្រកាន់ព្រះអង្គ? តើនរណាហ៊ានប្តឹងតទល់នឹងព្រះអង្គ ដើម្បីការពារមនុស្សទុច្ចរិត? 13 ក្រៅពីព្រះអង្គ គ្មានព្រះណាផ្សេងដែលយកព្រះហឫទ័យទុកដាក់ នឹងអ្វីៗទាំងអស់នោះឡើយ។ ព្រះអង្គក៏មិនចាំបាច់រាយការណ៍ឲ្យនរណាដឹងថា ព្រះអង្គវិនិច្ឆ័យដោយយុត្តិធម៌ដែរ។ 14 គ្មានស្តេច ឬអ្នកកាន់អំណាចណា អាចជំទាស់នឹងព្រះអង្គ ដើម្បីការពារអ្នកដែលព្រះអង្គធ្វើទោសទេ។ 15 ដោយព្រះអង្គសុចរិត ព្រះអង្គគ្រប់គ្រងលើអ្វីៗទាំងអស់ដោយសុចរិត។ ព្រះអង្គយល់ថា ឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះអង្គមិនមែនប្រើសម្រាប់ដាក់ទោសមនុស្ស ដែលគ្មានទោសទេ។ 16 ព្រះចេស្តារបស់ព្រះអង្គ ជាប្រភពនៃសេចក្តីសុចរិតរបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គតែងតែប្រព្រឹត្តចំពោះសត្វលោក ដោយព្រះហឫទ័យសប្បុរស ដ្បិតព្រះអង្គជាម្ចាស់លើអ្វីៗទាំងអស់។ 17 មានតែអ្នកកាន់អំណាចផ្តាច់ការ ដែលប្រជាជនមិនទុកចិត្តប៉ុណ្ណោះទេ ទើបប្រើកម្លាំងរបស់ខ្លួនបង្រ្កាបអ្នកទាំងនោះ។ 18 រីឯព្រះអង្គវិញ ព្រះអង្គគ្រប់គ្រងលើអ្វីៗទាំងអស់ដោយឫទ្ធានុភាព ព្រះអង្គវិនិច្ឆ័យដោយព្រះហឫទ័យសប្បុរស ហើយណែនាំយើងខ្ញុំដោយព្រះហឫទ័យខន្តីអត់ធ្មត់។ ព្រះអង្គមានឫទ្ធានុភាពអាចសម្រេចការអ្វីទាំងអស់ តាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអង្គ។ 19 ព្រះអង្គប្រព្រឹត្តដូច្នេះ ដើម្បីបង្រៀនប្រជាជនរបស់ព្រះអង្គ ឲ្យដឹងថា អ្នកសុចរិត ត្រូវតែសម្ដែងសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះមនុស្សលោក។ ព្រះអង្គក៏ប្រទានឲ្យបុត្រធីតារបស់ព្រះអង្គមានសេចក្តីសង្ឃឹម គឺទុកឱកាសឲ្យពួកគេកែប្រែចិត្តគំនិត ដោយលះបង់អំពើបាប។ 20 ព្រះអង្គដាក់ទោសខ្មាំងសត្រូវនៃបុត្រធីតារបស់ព្រះអង្គ ដោយព្រះហឫទ័យខន្តីអត់ធ្មត់ទោះបី ពួកគេសមនឹងទទួលទោសដល់ស្លាប់ក្តី។ ព្រះអង្គសព្វព្រះហឫទ័យទុកពេល និងឱកាសឲ្យពួកគេលះបង់អំពើអាក្រក់។ 21 រីឯបុត្រធីតារបស់ព្រះអង្គវិញ ព្រះអង្គរឹតតែប្រោសប្រណីជាងនេះទៅទៀត ព្រោះព្រះអង្គបានចងសម្ពន្ធមេត្រីជាមួយបុព្វបុរសរបស់ពួកគេ ព្រមទាំងសន្យាយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ថានឹងប្រទានពរគ្រប់យ៉ាងដល់ពួកគេ។ 22 ព្រះអង្គដាក់ទោសខ្មាំងសត្រូវរបស់យើងខ្ញុំយ៉ាងស្រាល ដើម្បីអប់រំយើងខ្ញុំឲ្យនឹកដល់ព្រះហឫទ័យសប្បុរសរបស់ព្រះអង្គ នៅពេលណាយើងខ្ញុំផ្ញើជីវិតលើព្រះហឫទ័យ អាណិតមេត្តារបស់ព្រះអង្គ នៅពេលណាព្រះអង្គវិនិច្ឆ័យទោសយើងខ្ញុំ។ 23 ហេតុនេះហើយបានជាព្រះអង្គធ្វើទារុណកម្មមនុស្សឆោតល្ងង់ ដែលរស់នៅតាមរបៀបទុច្ចរិត។ ព្រះអង្គធ្វើទុក្ខទោសពួកគេ ដោយសារសត្វដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើម ដែលពួកគេគោរពថ្វាយបង្គំ។ 24 ពួកគេវង្វេងជ្រុល ដោយនាំគ្នាចាត់ទុកសត្វដ៏ថោកទាប និងគួរឲ្យមើលងាយជាងគេថាជាព្រះរបស់ខ្លួន! គេចាញ់បញ្ឆោតដូចកូនក្មេងដែលឆោតល្ងង់។ 25 ហេតុនេះហើយបានជាព្រះអង្គចំអកឲ្យគេ ដោយដាក់ទោសពួកគេដូចដាក់ទោសក្មេងៗដែលមិនចេះគិតគូរ។ 26 ប៉ុន្តែ អ្នកដែលមិនបានចាប់អារម្មណ៍នឹងទោសដ៏ស្រាលៗ សម្រាប់កូនក្មេងនេះ មុខជាទទួលទោសសមនឹងការវិនិច្ឆ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ 27 ពួកគេខកចិត្តនឹងសត្វដែលធ្វើទុក្ខពួកគេ ដោយឃើញថា សត្វដែលពួកគេចាត់ទុកជាព្រះនោះ បែរជាធ្វើទោសពួកគេទៅវិញ។ ដោយរងទុក្ខដូច្នេះ ពួកគេទទួលស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ដ៏ពិតប្រាកដ ដែលពួកគេមិនព្រមទទួលស្គាល់កាលពីមុន។ ហេតុនេះហើយបានជាព្រះជាម្ចាស់ដាក់ទោសគេយ៉ាងធ្ងន់បំផុត។
