ជំពូក ១៣

នាង​យូឌីត​កាត់​ក្បាល​លោក​ហូឡូភែរ

1 លុះ​ដល់​យប់​ជ្រៅ ពួក​អ្នក​បម្រើ​របស់​លោក​នាំ​គ្នា​ប្រញាប់‌ប្រញាល់​ចេញ​ទៅ​រៀងៗ​ខ្លួន។ លោក​បាកូអាស​បិទ​ជំរំ​របស់​លោក​ហូឡូភែរ​ពី​ខាង​ក្រៅ ហើយ​ប្រាប់​អ្នក​យាម​នៅ​ទី​នោះ​ឲ្យ​ថយ​ចេញ។ ពួក​គេ​ក៏​ចូល​ទៅ​សម្រាក​រៀងៗ​ខ្លួន ព្រោះ​គេ​អស់​កម្លាំង​ដោយ​ផឹក​ស្រា​ច្រើន​ពេក។ 2 គេ​ទុក​នាង​យូឌីត​នៅ​តែ​ម្នាក់​ឯង ក្នុង​ជំរំ​ក្បែរ​លោក​ហូឡូភែរ​ដែល​ដេក​មិន​ដឹង​ខ្លួន ព្រោះ​គាត់​បាន​ផឹក​ស្រា​ច្រើន​ពេក។ 3 នាង​យូឌីត​ប្រាប់​ស្រី​បម្រើ​នាង​ឲ្យ​ចេញ​ទៅ​ខាង​ក្រៅ​រង់​ចាំ​នាង ព្រោះ​នាង​ចង់​ទៅ​អធិដ្ឋាន ដូច​នាង​ធ្លាប់​ធ្វើ​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ។ នាង​ក៏​ប្រាប់​លោក​បាកូអាស​ដូច្នោះ​ដែរ។ 4 ពួក​គេ​ចេញ​ទៅ​អស់ តាំង​ពី​អ្នក​តូច​រហូត​ដល់​អ្នក​ធំ គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​នៅ​ក្នុង​បន្ទប់​លោក​ហូឡូភែរ​សម្រាន្ត​នោះ​ឡើយ។ ពេល​នោះ នាង​យូឌីត​ឈរ​ក្បែរ​គ្រែ​របស់​លោក​ហូឡូភែរ ហើយ​អង្វរ​ក្នុង​ចិត្ត​ថា៖ «ឱ​ព្រះ‌អម្ចាស់​ជា​ព្រះ​ដ៏​មាន​ឫទ្ធា‌នុភាព​សព្វ​ប្រការ​អើយ! នៅ​ពេល​នេះ សូម​មេត្តា​ជួយ​ឲ្យ​កិច្ច‌ការ​ដែល​នាង​ខ្ញុំ​បម្រុង​នឹង​ធ្វើ ដើម្បី​លើក​កិត្តិ‌យស​ដល់​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម​បាន​សម្រេច​ផង។ 5 ដល់​ពេល​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​ត្រូវ​សង្គ្រោះ​ប្រជា‌រាស្រ្ដ​ផ្ទាល់​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ហើយ! សូម​ព្រះ‌អង្គ​មេត្តា​ជួយ​ឲ្យ​គម្រោង‌ការ​កម្ទេច​ខ្មាំង​សត្រូវ ដែល​លើក​គ្នា​ប្រឆាំង​នឹង​យើង បាន​សម្រេច​ដោយ​ជោគ‌ជ័យ»។ 6 បន្ទាប់​មក នាង​ដើរ​តម្រង់​ទៅ​ក្បាល​ដំណេក​លោក​ហូឡូភែរ នាង​ក៏​ហូត​ដាវ​របស់​លោក​ដែល​ទុក​នៅ​ក្បែរ​នោះ។ 7 នាង​ដើរ​តម្រង់​មក​ជិត​គ្រែ ចាប់​ក្របួច​សក់​លោក​ឡើង ហើយ​និយាយ​ថា៖ «ឱ​ព្រះ‌អម្ចាស់​ជា​ព្រះ​នៃ​ប្រជាជន​អ៊ីស្រា‌អែល​អើយ! សូម​ព្រះ‌អង្គ​ប្រោស​ប្រទាន​ឲ្យ​នាង​ខ្ញុំ​មាន​កម្លាំង និង​ក្លា​ហាន​នៅ​ពេល​នេះ​ផង»។ 8 នាង​ក៏​លើក​ដាវ កាប់‌ក​របស់​លោក​ហូឡូភែរ​ពីរ​ដាវ​យ៉ាង​អស់​ទំហឹង ក្បាល​របស់​លោក​ក៏​ដាច់​ចេញ​ពី​ខ្លួន។ 9 នាង​រុញ​សព​របស់​លោក​ហូឡូភែរ​ឲ្យ​រមៀល​ចេញ​ពី​គ្រែ ហើយ​បោច​កន្ត្រាក់​មុង​ពី​បង្គោល មក​ចង​រំ​ក្បាល​លោក​ហូឡូភែរ រួច​នាង​ចេញ​មក​ក្រៅ ហុច​ក្បាល​លោក​ហូឡូភែរ​ឲ្យ​ស្រី​បម្រើ។ 10 ស្រី​បម្រើ​បាន​ដាក់​ក្បាល​លោក​ក្នុង​ថង់​សម្រាប់​ដាក់​ស្បៀង​អាហារ។ ក្រោយ​មក នាង​ទាំង​ពីរ​ក៏​ចាក​ចេញ​ជា​មួយ​គ្នា​ដូច​សព្វ​ដង តាម​ទម្លាប់​ដែល​ពួក​នាង​ធ្លាប់​ចេញ​ទៅ​អធិ‌ដ្ឋាន។ បន្ទាប់​ពី​ដើរ​កាត់​ជំរំ​ពួក​នាង​ដើរ​វាង​ស្ទឹង រួច​ឡើង​លើ​ភ្នំ ហើយ​មក​ដល់​ក្លោង​ទ្វារ​ក្រុង​បេតធូលី។

នាង​យូឌីត​ត្រឡប់​មក​ក្រុង​បេតធូលី​វិញ

11 នាង​យូឌីត​បាន​បន្លឺ​សំឡេង​ពី​ចម្ងាយ ប្រាប់​អ្នក​យាម​ទ្វារ​ថា៖ «សូម​បើក​ទ្វារ! សូម​បើក​ទ្វារ! ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ជា​ព្រះ​របស់​យើង គង់​នៅ​ជា​មួយ​យើង។ ព្រះ‌អង្គ​បាន​បង្ហាញ​ឫទ្ធិ‌បារមី​នៅ​ស្រុក​អ៊ីស្រា‌អែល​ហើយ។នៅ​ថ្ងៃ‌នេះ ព្រះ‌អង្គ​សម្ដែង​ព្រះ‌ចេស្តា​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ប្រឆាំង​នឹង​ខ្មាំង​សត្រូវ»។ 12 ពេល​អ្នក​ក្រុង​បេតធូលី​បាន​ឮ​សំឡេង​របស់​នាង គេ​ក៏​ប្រញាប់​ប្រញាល់​ចុះ​ទៅ​កាន់​ទ្វារ​ក្រុង​ភ្លាម។ ពួក​គេ​អញ្ជើញ​ព្រឹទ្ធា‌ចារ្យ​មក 13 ហើយ​អ្នក​ក្រុង​ក៏​មក​ជួប​ជុំ​ទាំង​អស់​គ្នា ទាំង​ក្មេង​ទាំង​ចាស់ ព្រោះ​គេ​មិន​ជឿ​ថា នាង​យូឌីត​អាច​ត្រឡប់​មក​វិញ​ដូច្នេះ​សោះ។ ពួក​គេ​បើក​ទ្វារ ហើយ​មក​ទទួល​នាង ទាំង​ដុត​ភ្លើង ដើម្បី​ឲ្យ​មាន​ពន្លឺ ហើយ​នាំ​គ្នា​ចោម​រោម​នាង​ទាំង​ពីរ។ 14 នាង​យូឌីត​បាន​បន្លឺ​សំឡេង​យ៉ាង​ខ្លាំងៗ​ឡើង​ថា៖ «សូម​សរសើរ​តម្កើង​ព្រះ‌ជាម្ចាស់! សូម​សរសើរ​លើក​តម្កើង​ព្រះ‌អង្គ! សូម​សរសើរ​តម្កើង​ព្រះ‌ជាម្ចាស់! ដ្បិត​ព្រះ‌អង្គ​តែង​តែ​អាណិត​មេត្តា​ដល់​ប្រជាជន​អ៊ីស្រា‌អែល​ជា‌និច្ច។ ព្រះ‌អង្គ​បាន​ប្រើ​ដៃ​របស់​ខ្ញុំ ដើម្បី​កម្ទេច​ខ្មាំង​សត្រូវ​របស់​យើង នៅ​យប់​នេះ​ហើយ»។
15 ពេល​នោះ នាង​យក​ក្បាល​លោក​ហូឡូភែរ​ចេញ​ពី​ថង់ មក​បង្ហាញ​ឲ្យ​ពួក​គេ​ឃើញ ហើយ​និយាយ​ថា៖ «នេះ​គឺ​ជា​ក្បាល​របស់​លោក​ហូឡូភែរ​ជា​មេ‌ទ័ព​ជន​ជាតិ​អាស្ស៊ីរី! នេះ​ជា​មុង​របស់​គាត់​កាល​គាត់​ដេក​ស្រវឹង​ស្រា។ ព្រះ‌អម្ចាស់​បាន​ប្រហារ​គាត់​ដោយ​ដៃ​ស្រី​ម្នាក់។ 16 ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បាន​ថែ​រក្សា​ការ‌ពារ​នាង​ខ្ញុំ ឲ្យ​បំពេញ​គម្រោង‌ការ​របស់​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​បាន​ប្រើ​សម្ផស្ស​របស់​ខ្ញុំ​ទាក់​ទាញ​ចិត្ត​គាត់ ដើម្បី​ឲ្យ​គាត់​វិនាស​អន្ត‌រាយ។ ប៉ុន្តែ គាត់​មិន​បាន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​ជា​មួយ​ខ្ញុំ​សោះ​ឡើយ ខ្ញុំ​បាន​ចៀស​ផុត​ពី​ភាព​សៅ‌ហ្មង និង​ការ​អាម៉ាស់»។ 17 ប្រជាជន​ទាំង​អស់​ស្រឡាំង‌កាំង​ជា​ខ្លាំង ហើយ​នាំ​គ្នា​ឱន​កាយ​ក្រាប​ថ្វាយ​បង្គំ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ដោយ​ពោល​ព្រមៗ​គ្នា​ថា៖ «បពិត្រ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ជា​ព្រះ​របស់​យើង​ខ្ញុំ នៅ​ថ្ងៃ​នេះ ព្រះ‌អង្គ​បាន​កម្ទេច​ខ្មាំង​សត្រូវ នៃ​ប្រជាជន​របស់​ព្រះ‌អង្គ យើង​ខ្ញុំ​សូម​លើក​តម្កើង​ព្រះ‌អង្គ»។
18 លោក​អសា‌រីយ៉ា​មាន​ប្រសាសន៍​ទៅ​កាន់​នាង​យូឌីត​ថា៖ «កូន​ស្រី​អើយ! សូម​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត​ប្រទាន‌ពរ​ដល់​នាង លើស​ស្រី​នានា​នៅ​លើ​ផែន​ដី។ សូម​លើក​តម្កើង​ព្រះ‌ជា​អម្ចាស់​ដែល​បាន​បង្កើត​ផ្ទៃ​មេឃ និង​ផែន​ដី គឺ​ព្រះ‌អង្គ​បាន​នាំ​ផ្លូវ​នាង ទៅ​វាយ​ក្បាល​របស់​មេ​ដឹក‌នាំ​ខ្មាំង​សត្រូវ​យើង។
19 មនុស្ស​ជំនាន់​ក្រោយ​នឹង​មិន​ភ្លេច​សេចក្ដី​សង្ឃឹម​របស់​នាង​ឡើយ ហើយ​ចង​ចាំ​ស្នា​ព្រះ‌ហស្ត​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ប្រកប​ដោយ​តេជា‌នុភាព​អស់​កល្ប‌ជា‌និច្ច។ 20 សូម​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ប្រទាន​ឲ្យ​នាង​មាន​កេរ្តិ៍​ឈ្មោះ​ល្បី‌ល្បាញ​ជា​ដរាប​តទៅ សូម​ព្រះ‌អង្គ​ប្រទាន​សេចក្ដី‌សុខ​សាន្ត​ឲ្យ​នាង ព្រោះ​នាង​បាន​ប្រថុយ​ជីវិត​ក្នុង​ពេល​ដែល​ជន​ជាតិ​យើង កំពុង​ទទួល​នូវ​ក្ដី​អាម៉ាស់។ នាង​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​រួច​ផុត​ពី​គ្រោះ​មហន្ត‌រាយ​ដោយ​ប្រព្រឹត្ត​យ៉ាង​ទៀង‌ត្រង់ នៅ​ចំពោះ​ព្រះ‌ភ័ក្រ្ត​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​របស់​យើង»។ ប្រជាជន​ទាំង​មូល​ឆ្លើយ​ថា៖ «អាម៉ែន! អាម៉ែន!»។