ជំពូក ១១
នាងយូឌីតនៅចំពោះមុខលោកហូឡូភែរ
1 លោកហូឡូភែរនិយាយទៅកាន់នាងយូឌីតថា៖ «ចូរនាងទុកចិត្តចុះកុំភ័យខ្លាចឡើយ! ខ្ញុំមិនធ្វើបាបជនណាម្នាក់ដែលសុខចិត្តបម្រើព្រះបាទនេប៊ូកានេសារ ជាព្រះមហាក្សត្រនៃផែនដីទាំងមូលទេ។ 2 តាមពិត ប្រសិនបើប្រជាជនរបស់នាង ដែលរស់នៅតាមតំបន់ភ្នំនេះ មិនបានមើលងាយខ្ញុំទេ ខ្ញុំក៏មិនកាន់អាវុធមកច្បាំងនឹងគេដែរ ពួកអ៊ីស្រាអែលខ្លួនឯងទេតើ ដែលធ្វើបាបខ្លួននោះ! 3 ឥឡូវនេះ សូមប្រាប់ខ្ញុំមក ហេតុអ្វីបានជានាងរត់ចោលពួកគេ ហើយមកសុំចុះចូលខាងខ្ញុំទៅវិញ? នាងរត់មកដូច្នេះរួចខ្លួនហើយ! ចូរទុកចិត្តចុះ ចាប់ពីយប់នេះតទៅ ជីវិតនាងនឹងរស់រានជារៀងរហូត។ 4 គ្មាននរណាធ្វើបាបនាងទេ ផ្ទុយទៅវិញ គេនឹងធ្វើល្អ ចំពោះនាង ដូចគេធ្លាប់ធ្វើចំពោះអ្នកបម្រើរបស់ព្រះបាទនេប៊ូកានេសារ ជាម្ចាស់របស់ខ្ញុំដែរ»។ 5 នាងយូឌីតពោលទៅកាន់លោកមេបញ្ជាការថា៖ «សូមលោកមេត្តាស្ដាប់ពាក្យរបស់ខ្ញុំសិន សូមលោកអនុញ្ញាតឲ្យនាងខ្ញុំជម្រាបផង! អ្វីៗដែលនាងខ្ញុំជម្រាបលោកម្ចាស់នៅពេលយប់នេះ គឺសុទ្ធតែជាពាក្យពិតទាំងអស់ គ្មានកុហកភូតភរឡើយ។ 6 ប្រសិនបើលោកម្ចាស់សុខចិត្តធ្វើតាមពាក្យដែលនាងខ្ញុំជម្រាបនោះ ព្រះជាម្ចាស់មុខជាជួយលោកម្ចាស់ឲ្យសម្រេចការអស្ចារ្យពុំខាន ហើយលោកម្ចាស់ត្រូវតែទទួលជោគជ័យជានិច្ចដែរ។ 7 នាងខ្ញុំសូមស្បថក្នុងនាមព្រះចៅនេប៊ូកានេសារ ជាព្រះមហាក្សត្រនៃផែនដីទាំងមូល ដែលព្រះអង្គមានព្រះជន្មគង់នៅ និងមានអំណាចដ៏ខ្លាំងក្លាថា ព្រះរាជាបានចាត់លោកម្ចាស់ឲ្យមកតំរែតម្រង់សត្វលោកទាំងអស់ ឲ្យដើរតាមមាគ៌ាដ៏ត្រឹមត្រូវ ហើយដោយសារលោកម្ចាស់ មនុស្សទាំងអស់នឹងបម្រើព្រះរាជា។ មិនតែប៉ុណ្ណោះសោត សត្វព្រៃ សត្វស្រុក បក្សាបក្សី នឹងស្ថិតនៅក្រោមអំណាចរបស់ព្រះបាទនេប៊ូកានេសារ និងរស់ដោយសារអំណាចលោកដែរ។ 8 យើងខ្ញុំទាំងអស់គ្នាបានឮគេនិយាយគ្រប់មាត់ ពីប្រាជ្ញាឈ្លាសវៃរបស់លោកម្ចាស់នៅលើផែនដីទាំងមូល គេរៀបរាប់ថាក្នុងរាជាណាចក្រទាំងមូល មានតែលោកម្ចាស់ទេដែលមានចិត្តសប្បុរស ចេះដឹង ស្ទាត់ជំនាញ ព្រមទាំងចំណានក្នុងការធ្វើសង្គ្រាមទៀតផង។ 9 ចំពោះពាក្យសម្ដីដែលលោកអឃីយ័របានពោលនៅចំពោះមុខក្រុមប្រឹក្សា យើងខ្ញុំក៏បានឮដែរ ដ្បិតអ្នកស្រុកបេតធូលី បានសង្គ្រោះជននោះ ហើយគាត់បានប្រាប់យើងខ្ញុំនូវអ្វីៗ ដែលគាត់បាននិយាយនៅចំពោះមុខលោកម្ចាស់។ 10 បពិត្រលោកម្ចាស់ដ៏ជាទីគោរព! សូមលោកយកចិត្តទុកដាក់នឹងពាក្យសម្ដីរបស់លោកអឃីយ័របានជម្រាប។ សូមចងចាំពាក្យរបស់គាត់ ព្រោះសេចក្ដីទាំងនោះជាការពិត។ ប្រសិនបើជាតិសាសន៍យើងខ្ញុំមិនបានប្រព្រឹត្តអំពើបាប ទាស់នឹងព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់ទេ គ្មាននរណាអាចធ្វើទោសជាតិសាសន៍យើងខ្ញុំ ឬគ្មាននរណាអាចកាប់សម្លាប់យើងខ្ញុំដោយដាវបានឡើយ។ 11 ប៉ុន្ដែឥឡូវនេះ ពួកគេបានប្រព្រឹត្តអំពើបាប បណ្ដាលឲ្យព្រះរបស់គេ ព្រះអង្គព្រះពិរោធ ដូចពេលពួកគេប្រព្រឹត្តបទល្មើស ជារៀងរាល់លើកដែរ។ ដូច្នេះ ពួកគេមុខជាត្រូវស្លាប់មិនខាន ហើយលោកនឹងមានជ័យជម្នះអាចត្រឡប់ទៅស្រុកវិញទៀតផង។ 12 ពួកគេខ្វះស្បៀងអាហារយ៉ាងខ្លាំង ហើយទឹកក៏កាន់តែជិតអស់ ពួកគេបានសម្រេចចិត្តសម្លាប់សត្វរបស់គេដើម្បីបរិភោគ ដែលនាំឲ្យប្រាសចាកពីវិន័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហាមឃាត់មិនឲ្យសម្លាប់សត្វធ្វើជាអាហារ។ 13 សូម្បីតែផលស្រូវដំបូង ព្រមទាំងចំណែកមួយភាគដប់នៃស្រា និងប្រេងចំនួនមួយភាគដប់ ដែលពួកគេទុកសម្រាប់បូជាចារ្យ ជាអ្នកបម្រើនៅចំពោះព្រះភ័ក្រ្តរបស់ព្រះនៃយើង នៅក្រុងយេរូសាឡឹម ក៏ពួកគេសម្រេចយកទៅបរិភោគដែរ។ តាមវិន័យ គ្មាននរណាម្នាក់ ក្នុងចំណោមប្រជាជនទាំងអស់មានសិទ្ធិប៉ះពាល់អាហារទាំងនោះជាដាច់ខាត។ 14 ប៉ុន្តែ អ្នកក្រុងយេរូសាឡឹមបានធ្វើដូច្នេះហើយ ទើបអ្នកក្រុងបេតធូលីចាត់គ្នាឲ្យទៅជួបក្រុមប្រឹក្សាព្រឹទ្ធាចារ្យនៃក្រុងយេរូសាឡឹម ដើម្បីសុំច្បាប់អនុញ្ញាតធ្វើបែបនេះ។ 15 នៅថ្ងៃណាពួកគេបានច្បាប់អនុញ្ញាតហើយ ពួកគេនឹងបរិភោគអាហារទាំងនេះ។ នៅថ្ងៃនោះ ព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រគល់ពួកគេ មកក្នុងកណ្ដាប់ដៃលោកម្ចាស់ ហើយលោកម្ចាស់នឹងបំផ្លាញពួកគេ ឲ្យវិនាសអន្តរាយ។
16 នាងខ្ញុំដឹងសេចក្ដីទាំងនេះហើយ ទើបនាងខ្ញុំរត់ចោលពួកគេ។ ព្រះជាម្ចាស់បានចាត់ឲ្យនាងខ្ញុំមកទីនេះ រួមជាមួយលោកម្ចាស់ ដើម្បីសម្រេចកិច្ចការមួយ ដែលមនុស្សនៅលើផែនដីគ្រប់ៗរូបនឹងស្រឡាំងកាំងពេលគេឮដំណឹងនេះ។ 17 នាងខ្ញុំតែងតែស្មោះស្ម័គ្រគោរពប្រណិប័តន៍ និងបម្រើព្រះជាម្ចាស់នៅស្ថានបរមសុខ ទាំងថ្ងៃទាំងយប់។ ចាប់ពីថ្ងៃនេះតទៅ នាងខ្ញុំនឹងស្នាក់នៅក្នុងជំរំរបស់លោកម្ចាស់។ ប៉ុន្តែរៀងរាល់យប់ នាងខ្ញុំនឹងចេញទៅជ្រលងភ្នំ ដើម្បីសុំអង្វរព្រះជាម្ចាស់។ ពេលណាពួកគេប្រព្រឹត្តអំពើបាប ព្រះអង្គ មុខជាមានព្រះបន្ទូលប្រាប់នាងខ្ញុំមិនខាន។ 18 ពេលនោះ នាងខ្ញុំនឹងនាំដំណឹងនោះមកជម្រាបលោកម្ចាស់ ហើយលោកម្ចាស់នឹងនាំទ័ពទាំងអស់ទៅវាយសម្រុកពួកគេ ក្នុងចំណោមពួកគេគ្មាននរណាម្នាក់ អាចទប់ទល់នឹងលោកម្ចាស់ឡើយ។ 19 នាងខ្ញុំនឹងនាំផ្លូវលោកម្ចាស់ឲ្យដើរកាត់ស្រុកយូដា រហូតដល់ស្រុកយេរូសាឡឹម។ នាងខ្ញុំនឹងតាំងបល្ល័ង្ករបស់លោកម្ចាស់នៅកណ្ដាលក្រុងនោះ។ លោកម្ចាស់នឹងដឹកនាំពួកគេដូចសត្វចៀមដែលគ្មានគង្វាល ហើយក៏គ្មានឆ្កែណាមួយហ៊ានព្រូសប្រឆាំងនឹងលោកម្ចាស់ដែរ។ ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកកាន់នាងខ្ញុំ ព្រះអង្គប្រោសប្រទានឲ្យនាងខ្ញុំ ដឹងសេចក្ដីទាំងនេះជាមុន ហើយព្រះអង្គក៏ចាត់នាងខ្ញុំឲ្យមកជម្រាបលោកម្ចាស់ដែរ»។
20 លោកហូឡូភែរ និងនាយទាហានរបស់លោកពេញចិត្តនឹងសេចក្ដីទាំងប៉ុន្មាន ដែលនាងយូឌីតពោលនោះ ហើយនាំគ្នាសរសើរប្រាជ្ញាដ៏ឈ្លាសវៃរបស់នាង។ អស់លោកនិយាយគ្នាថា៖ 21 «ក្នុងពិភពលោកទាំងមូលមិនអាចរកស្ត្រីណាដែលស្អាត ហើយមានប្រាជ្ញាដូចនាងនេះទេ»។ 22 លោកហូឡូភែរ មានប្រសាសន៍ទៅកាន់នាងយូឌីតថា៖ «ព្រះជាម្ចាស់ចាត់នាងឲ្យមកទីនេះ ឃ្លាតឆ្ងាយពីប្រជាជនរបស់នាង ព្រះអង្គនឹងប្រទានជ័យជម្នះមកយើង ព្រះអង្គនឹងបំផ្លាញអ្នកដែលមើលងាយព្រះចៅនេប៊ូកានេសារ ជាម្ចាស់របស់ខ្ញុំ ព្រះអង្គប្រព្រឹត្តដូច្នេះប្រសើរណាស់។ 23 ចំណែកនាងវិញ នាងមិនត្រឹមតែស្អាតប៉ុណ្ណោះទេ គឺថែមទាំងអាចនិយាយបានល្អទៀតផង។ ប្រសិនបើនាងធ្វើដូចពាក្យដែលនាងប្រាប់មែន ព្រះរបស់នាងនឹងទៅជាព្រះរបស់ខ្ញុំដែរ។ នាងនឹងទៅរស់នៅក្នុងរាជវាំង របស់ព្រះបាទនេប៊ូកានេសារ ហើយនាងនឹងមានឈ្មោះល្បីក្នុងពិភពលោកទាំងមូលដែរ»។
