ជំពូក ២០
ប្រភពទឹកនៅមេរីបា (សរ.១៧:១-៧)
1 សហគមន៍អ៊ីស្រាអែលទាំង មូលបានធ្វើដំណើរទៅដល់វាលរហោស្ថានស៊ីន នៅខែទីមួយ ហើយនាំគ្នាបោះជំរំនៅកាដែស។ អ្នកស្រីមៀរីយ៉ាមបានទទួលមរណភាព ហើយគេបញ្ចុះសពគាត់នៅទីនោះ។
2 ពេលនោះ គ្មានទឹកសំរាប់សហគមន៍ទេ។ ដូច្នេះ ពួកគេក៏លើកគ្នាទៅប្រឆាំងនឹងលោកម៉ូសេ ព្រមទាំងលោកអរ៉ុន។ 3 ប្រជាជនរករឿងលោកម៉ូសេថា៖ «ប្រសិនបើយើងខ្ញុំផុតដង្ហើមជាមួយបងប្អូនរបស់យើងខ្ញុំ ដែលបានផុតដង្ហើមនៅចំពោះព្រះភក្ត្រព្រះអម្ចាស់ នោះប្រសើរជាង! 4 ហេតុអ្វីបានជាពួកលោកនាំក្រុមជំនុំរបស់ព្រះអម្ចាស់អោយមកស្លាប់ នៅវាលរហោស្ថាននេះ ជាមួយហ្វូងសត្វរបស់ពួកយើងដូច្នេះ? 5 ហេតុអ្វីបានជាពួកលោក នាំពួកយើងចាកចេញពីស្រុកអេស៊ីប មកនៅកន្លែងដ៏អាក្រក់នេះ? ទីនេះមិនមែនជាកន្លែងដែលយើងអាចសាបព្រោះបានទេ ហើយក៏គ្មានដើមឧទុម្ពរ ដើមទំពាំងបាយជូរ និងដើមទទឹមដែរ។ រីឯទឹកសំរាប់ផឹកក៏គ្មាន»។ 6 លោកម៉ូសេ និងលោកអរ៉ុននាំគ្នាចាកចេញពីក្រុមជំនុំ ឆ្ពោះទៅមាត់ទ្វារពន្លាជួបព្រះអម្ចាស់។ លោកទាំងពីរក្រាបចុះ អោនមុខដល់ដី ហើយសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះអម្ចាស់លេចមកអោយលោកទាំងពីរឃើញ។
7 ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេថា៖ 8 «ចូរយកដំបង រួចអ្នក និងអរ៉ុន ជាបងរបស់អ្នក ប្រមូលសហគមន៍អោយជួបជុំគ្នា។ ត្រូវបង្គាប់ថ្មដានៅចំពោះមុខពួកគេ នោះនឹងមានទឹកហូរចេញពីថ្មដា។ អ្នកត្រូវធ្វើអោយទឹកហូរចេញពីថ្មដានោះ សំរាប់សហគមន៍ និងហ្វូងសត្វផឹក»។ 9 លោកម៉ូសេយកដំបងដែលស្ថិតនៅចំពោះព្រះភក្ត្រព្រះអម្ចាស់ ដូចព្រះអង្គបានបង្គាប់លោក។ 10 លោកម៉ូសេ និងលោកអរ៉ុន កោះហៅសហគមន៍អោយមកជួបជុំគ្នា នៅមុខថ្មដា។ លោកម៉ូសេមានប្រសាសន៍ថា៖ «អ្នករាល់គ្នាជាមនុស្សបះបោរអើយ ចូរស្ដាប់! តើពួកយើងអាចធ្វើអោយមានទឹកហូរចេញពីថ្មដានេះសំរាប់អ្នករាល់ គ្នា បាន ឬមិនបាន?»។ 11 លោកម៉ូសេលើកដៃឡើង ហើយយកដំបងរបស់លោកវាយថ្មដាពីរដង ស្រាប់តែមានទឹកហូរចេញមកយ៉ាងបរិបូណ៌។ សហគមន៍ក៏នាំគ្នាផឹកទឹក ហើយហ្វូងសត្វក៏ផឹកដែរ។
12 ពេលនោះ ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេ និងលោកអរ៉ុនថា៖ «អ្នកទាំងពីរពុំបានជឿលើយើង អ្នកទាំងពីរពុំបានសំដែងអោយកូនចៅអ៊ីស្រាអែលស្គាល់ភាពវិសុទ្ធ របស់យើងទេ ហេតុនេះ អ្នកទាំងពីរមិនអាចនាំក្រុមជំនុំនេះចូលទៅក្នុងស្រុក ដែលយើងប្រគល់អោយពួកគេឡើយ»។ 13 គឺនៅត្រង់ទឹកមេរីបានោះហើយ ដែលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលនាំគ្នារករឿងព្រះអម្ចាស់ ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គបានសំដែងអោយពួកគេឃើញភាពវិសុទ្ធរបស់ព្រះអង្គ។
ស្ដេចស្រុកអេដុមមិនព្រមអោយអ៊ីស្រាអែលឆ្លងកាត់ទឹកដីរបស់គេ
14 លោកម៉ូសេបានចាត់ អ្នកនាំសារពីកាដែស ទៅគាល់ស្ដេចស្រុកអេដុម ហើយទូលថា៖ «សូមទ្រង់ព្រះសណ្ដាប់ពាក្យរបស់អ៊ីស្រាអែល ជាបងប្អូនរបស់ព្រះករុណា។ ព្រះករុណាជ្រាបស្រាប់ហើយថា យើងខ្ញុំបានរងទុក្ខវេទនាគ្រប់បែបយ៉ាង។ 15 បុព្វបុរសរបស់យើង ខ្ញុំបានចុះទៅស្រុកអេស៊ីប ហើយយើងខ្ញុំរស់នៅក្នុងស្រុកនោះជាយូរឆ្នាំ។ ក៏ប៉ុន្តែ ជនជាតិអេស៊ីបបានធ្វើបាបពួកយើង គឺទាំងយើងខ្ញុំផ្ទាល់ ទាំងបុព្វបុរសរបស់យើងខ្ញុំ។ 16 យើងខ្ញុំស្រែកអង្វរព្រះអម្ចាស់ ហើយព្រះអង្គទ្រង់ព្រះសណ្ដាប់ពាក្យអង្វររបស់យើងខ្ញុំ។ ព្រះអង្គបានចាត់ទេវតា*មួយរូប អោយមកនាំយើងខ្ញុំចេញពីស្រុកអេស៊ីប។ ឥឡូវនេះ យើងខ្ញុំបានមកដល់កាដែស ជាក្រុងដែលនៅជាប់នឹងដែនដីរបស់ព្រះករុណា។ 17 យើងខ្ញុំសូមអនុញ្ញាត ឆ្លងកាត់ស្រុករបស់ព្រះករុណា តែយើងខ្ញុំមិនដើរកាត់ស្រែ ឬចំការទំពាំងបាយជូររបស់ព្រះករុណាទេ ហើយយើងខ្ញុំក៏មិនទទួលទានទឹកពីអណ្ដូងរបស់ព្រះករុណាដែរ គឺយើងខ្ញុំគ្រាន់តែសុំដើរតាមផ្លូវធំ ដោយឥតងាកទៅឆ្វេង ឬងាកទៅស្ដាំឡើយ រហូតទាល់តែយើងខ្ញុំឆ្លងផុតទឹកដីរបស់ព្រះករុណា»។ 18 ស្ដេចស្រុកអេដុមតប ថា៖ «កុំឆ្លងកាត់ទឹកដីរបស់យើងដាច់ខាត បើមិនដូច្នោះទេ យើងនឹងលើកទ័ពចេញទៅវាយប្រហារអ្នករាល់គ្នាជាមិនខាន!»។ 19 ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទូល ស្ដេចទៀតថា៖ «យើងខ្ញុំគ្រាន់តែដើរតាមផ្លូវ ប្រសិនបើយើងខ្ញុំ និងហ្វូងសត្វរបស់យើងខ្ញុំផឹកទឹករបស់ព្រះករុណា នោះយើងខ្ញុំនឹងបង់ថ្លៃ។ យើងខ្ញុំមិនធ្វើអ្វីឡើយ យើងខ្ញុំគ្រាន់តែដើរកាត់ប៉ុណ្ណោះ»។ 20 ស្ដេចស្រុកអេដុមតប ថា៖ «កុំឆ្លងកាត់ដាច់ខាត!»។ ជនជាតិអេដុមលើកទ័ពយ៉ាងសន្ធឹកសន្ធាប់ ទាំងប្រដាប់អាវុធ ចេញទៅទប់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល 21 មិនអោយឆ្លងកាត់ទឹកដីរបស់ខ្លួន ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលក៏ដើរវាងទឹកដីរបស់គេ។
លោកអរ៉ុនទទួលមរណភាព
22 សហគមន៍អ៊ីស្រាអែលទាំងមូលចេញដំណើរពីកាដែស ទៅដល់ភ្នំហ៊រ។ 23 ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេ និងលោកអរ៉ុន នៅភ្នំហ៊រ ដែលនៅជាប់នឹងព្រំប្រទល់ស្រុកអេដុមថា៖ 24 «បន្តិចទៀត អរ៉ុននឹងទៅជួបជុំដូនតារបស់គាត់។ គាត់នឹងមិនចូលទៅក្នុងស្រុក ដែលយើងប្រគល់អោយជនជាតិអ៊ីស្រាអែលឡើយ ដ្បិតអ្នកទាំងពីរបានបះបោរនឹងបញ្ជារបស់យើង នៅប្រភពទឹកមេរីបា។ 25 ចូរនាំអរ៉ុន និងអេឡាសារ ជាកូនប្រុសរបស់គាត់ ឡើងទៅលើភ្នំហ៊រ។ 26 នៅទីនោះ ចូរដោះសម្លៀកបំពាក់ចេញពីអរ៉ុន រួចពាក់អោយអេឡាសារ ជាកូនរបស់គាត់វិញ គឺនៅទីនោះហើយដែលអរ៉ុនត្រូវទទួលមរណភាព»។
27 លោកម៉ូសេបានធ្វើតាមព្រះបន្ទូលដែលព្រះអម្ចាស់បង្គាប់មកលោក។ ពួកលោកនាំគ្នាឡើងទៅលើភ្នំហ៊រ នៅចំពោះមុខសហគមន៍អ៊ីស្រាអែលទាំងមូល។ 28 លោកដោះសម្លៀកបំពាក់ ចេញពីលោកអរ៉ុន ហើយពាក់អោយលោកអេឡាសារ ជាកូន។ លោកអរ៉ុនទទួលមរណភាពនៅលើកំពូលភ្នំនោះ។ លោកម៉ូសេ និងលោកអេឡាសារនាំគ្នាចុះពីភ្នំមកវិញ។ 29 សហគមន៍ទាំងមូលបាន ឃើញលោកអរ៉ុនផុតដង្ហើម ហើយកូនចៅអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់នាំគ្នាកាន់ទុក្ខលោកអរ៉ុន អស់រយៈពេលសាមសិបថ្ងៃ។
