ជំពូក ១០
វិធីជម្រះព្រះវិហារឲ្យវិសុទ្ធ
1 ព្រះជាម្ចាស់បានដឹកនាំលោកម៉ាកាបាយ និងអ្នកដែលនៅជាមួយលោក ដណ្តើមយកព្រះវិហារ និងក្រុងយេរូសាឡឹមកាន់កាប់វិញ។ 2 លោករំលំអាសនៈទាំងប៉ុន្មានដែលជនបរទេសសង់នៅកន្លែងសាធារណៈ និងនៅកន្លែងសម្រាប់ថ្វាយបង្គំព្រះដទៃទៀត។ 3 ក្រោយពីបានជម្រះព្រះវិហារ ពួកគេសង់អាសនៈថ្មីមួយទៀត ពួកគេបង្កាត់ភ្លើងពីថ្ម ហើយយកភ្លើងនោះទៅថ្វាយសក្ការបូជា។ ពួកគេខានថ្វាយសក្ការបូជាបែបនេះពីរឆ្នាំមកហើយ។ ពួកគេដុតគ្រឿងក្រអូប អុជចង្កៀង និងយកនំប៉័ងថ្វាយព្រះជាម្ចាស់។ 4 ក្រោយពីបានធ្វើពិធីនេះចប់សព្វគ្រប់ហើយ ពួកគេនាំគ្នាក្រាបថ្វាយបង្គំ ទូលអង្វរព្រះអម្ចាស់ សូមកុំបណ្តោយឲ្យពួកគេជួបគ្រោះមហន្តរាយយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរបែបនេះទៀតឡើយ។ ប្រសិនបើពួកគេប្រព្រឹត្តអំពើបាប សូមព្រះអង្គកុំវាយប្រដៅពួកគេខ្លាំងពេក កុំបញ្ជូនពួកគេទៅក្នុងកណ្តាប់ដៃរបស់សាសន៍ដ៏ឃោរឃៅ ដែលប្រមាថព្រះអង្គ។ 5 ថ្ងៃជម្រះព្រះវិហារត្រូវនឹងថ្ងៃទីម្ភៃប្រាំ ខែគីសឡេវ ត្រូវជាថ្ងៃដែលសាសន៍ដទៃបានប្រមាថមើលងាយព្រះវិហារកាលពីមុន។ 6 ពួកគេប្រារពពិធីបុណ្យអបអរសាទរយ៉ាងសប្បាយ អស់រយៈពេលប្រាំបីថ្ងៃ ដូចនៅថ្ងៃបុណ្យបារាំដែរ ពួកគេតែងតែនឹកចាំថា មិនយូរប៉ុន្មានក្នុងឱកាសបុណ្យបារាំនេះ ពួកគេបានស្នាក់នៅតាមភ្នំក្នុងគុហា ដូចសត្វសាហាវ។ 7 ហេតុនេះហើយបានជាពួកគេនាំគ្នាកាន់ស្លឹក មែកឈើខៀវខ្ចី និងស្លឹកអន្សែ ហើយនាំគ្នាលើកតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ ដែលបានប្រោសឲ្យការជម្រះព្រះវិហារដ៏វិសុទ្ធរបស់ព្រះអង្គបានសម្រេច។ 8 ពួកគេចេញក្រឹត្យជាសាធារណៈ ដោយការបោះឆ្នោត បញ្ជាឲ្យជាតិយូដាទាំងមូល ប្រារព្ធពិធីនៅថ្ងៃទាំងនេះជារៀងរាល់ឆ្នាំ។
ព្រឹត្តិការណ៍ដែលកើតឡើងក្នុងរជ្ជកាលព្រះបាទអន់ទីយ៉ូគូសអឺប៉ាទ័រ
9 ព្រះបាទអន់ទីយ៉ូគូសហៅអេពីផានសោយទិវង្គតដូច្នោះឯង។ 10 ឥឡូវនេះ យើងនឹងរៀបរាប់ព្រឹត្តិការណ៍ស្តីពីព្រះបាទអន់ទីយ៉ូគូសអឺប៉ាទ័រ ជាបុត្ររបស់ជនពាលនោះ ដោយសង្ខេបសេចក្តីអំពីគ្រោះមហន្តរាយទាំងឡាយ ដែលបណ្តាលមកពីសង្គ្រាម។ 11 ពេលស្តេចនេះទទួលរាជាណាចក្រទុកជាមត៌ក ព្រះអង្គតែងតាំងឈ្មោះ លីស៊ីយ៉ាស ជារដ្ឋមន្ត្រីទីមួយ។ លោកលីស៊ីយ៉ាសនេះ ជាអភិបាលដឹកនាំស្រុកសេលើស៊ីរី និងភេនេស៊ី 12 ជំនួសលោកផ្ទូលេមេ ហៅម៉ាក្រូន។ លោកផ្ទូលេមេជាមន្ត្រីដំបូងបង្អស់ ដែលរកយុត្តិធម៌ឲ្យជនជាតិយូដា គឺលោកយកចិត្តទុកដាក់គ្រប់គ្រងជនជាតិយូដាដោយសន្តិវិធី ព្រោះលោកយល់ឃើញថា ពួកគេបានរងអំពើអយុត្តិធម៌ជាច្រើនមកហើយ។ 13 ប៉ុន្តែ មន្រ្តីឯទៀតៗបានប្តឹងព្រះបាទអឺប៉ាទ័រចោទប្រកាន់លោក គេតែងហៅលោកថា ជាជនក្បត់ជាតិជាញឹកញាប់ ព្រោះព្រះបាទភីឡូមេទ័រ ជាស្តេចស្រុកអេស៊ីប បានផ្ញើកោះគីប្រូសនឹងលោក តែលោកបានបោះបង់ចោលកោះនោះ ដើម្បីបម្រើព្រះបាទអន់ទីយ៉ូគូសអេពីផាន។ ដោយលោកពុំអាចបំពេញមុខងារយ៉ាងសមរម្យ ថ្លៃថ្នូររបស់លោកបាន លោកក៏ធ្វើអត្តឃាតដោយប្រើថ្នាំពុល។
លោកក័រស៊ីយ៉ាស
(១ មរ ៥,១-៨)
14 លោកក័រស៊ីយ៉ាសឡើងធ្វើជាទេសាភិបាលតំបន់អ៊ីឌំមេ។ លោកប្រមូលកងទ័ពឈ្នួល ហើយឆ្លៀតគ្រប់ឱកាស ដើម្បីធ្វើសង្គ្រាមជាមួយជនជាតិយូដា។ 15 នៅគ្រាដដែលនោះ ជនជាតិអ៊ីឌំមេកាន់កាប់ក្រុងសំខាន់ៗ ដែលមានកំពែងដ៏រឹងមាំ ហើយតែងតែវាយសម្រុកលើជនជាតិយូដា។ ពួកគេទទួលអស់អ្នកដែលលោកយូដាបានបណ្តេញចេញពីក្រុងយេរូសាឡឹម ហើយខិតខំរកឱកាស ដើម្បីធ្វើសង្គ្រាមប្រឆាំងនឹងជនជាតិយូដាទៀត។ 16 ប៉ុន្តែ លោកម៉ាកាបាយ និងកងទ័ពរបស់លោក នាំគ្នាទូលអង្វរព្រះជាម្ចាស់ជាសាធារណៈ សូមព្រះអង្គធ្វើជាសម្ពន្ធមិត្តរបស់ពួកគេ ហើយចេញទៅវាយដណ្តើមយកក្រុងទាំងប៉ុន្មាន ដែលជនជាតិអ៊ីឌំមេកាន់កាប់មកវិញ។ 17 ពួកគេវាយប្រយុទ្ធគ្នាយ៉ាងខ្លាំងក្លា ដេញទ័ពដែលនៅការពារកំពែង ហើយដណ្តើមយកក្រុងទាំងនោះបាន។ ពួកគេអារកអស់អ្នកដែលធ្លាក់ក្នុងកណ្តាប់ដៃរបស់ពួកគេ គឺប្រហារជីវិតខ្មាំងអស់ជាងពីរម៉ឺននាក់។ 18 ខ្មាំងជាងប្រាំបួនពាន់នាក់រត់ទៅជ្រកក្នុងប៉មពីរ ដែលមានកំពែងរឹងមាំ ហើយមានគ្រឿងអ្វីៗទាំងអស់សម្រាប់ទប់ទល់នឹងការឡោមព័ទ្ធរបស់ពួកសត្រូវផង។ 19 លោកម៉ាកាបាយទុកកងទ័ពមួយចំនួននៅឡោមព័ទ្ធក្រុងទាំងនោះ ក្រោមបញ្ជារបស់លោកស៊ីម៉ូន លោកយ៉ូសែប និងលោកសាខេ។ រីឯលោកវិញ លោកចេញទៅវាយកន្លែងដែលត្រូវការលោកជាបន្ទាន់។ 20 ប៉ុន្តែ កងទ័ពរបស់លោកស៊ីម៉ូនមានចិត្តលោភលន់ ចង់បានទ្រព្យសម្បត្តិ ពួកគេបានទទួលសំណូកពីអ្នកខ្លះ ដែលយាមក្រុងទាំងនេះ គឺទទួលប្រាក់ប្រាំពីរម៉ឺនកាក់ ហើយបណ្តោយឲ្យពួកគេមួយចំនួនរត់រួច។ 21 ពេលលោកម៉ាកាបាយជ្រាបអំពីហេតុការណ៍ដែលកើតមាននោះ លោកកោះហៅលោកមេទ័ពឲ្យមកជួបជុំគ្នា និងចោទប្រកាន់អ្នកដែលធ្វើខុសទាំងនោះថា ពួកគេបានលក់បងប្អូនរួមជាតិ ដោយដោះលែងខ្មាំងសត្រូវឲ្យទៅវាយបងប្អូនរបស់ខ្លួន។ 22 លោកបង្គាប់ឲ្យប្រហារជីវិតអ្នកទាំងនោះ ទុកជាអ្នកក្បត់ជាតិ ហើយដណ្តើមយកក្រុងទាំងពីរនោះភ្លាម។ 23 ក្នុងការធ្វើសង្រ្គាមលោកមានជ័យជម្នះគ្រប់ពេល ហើយកម្ទេចខ្មាំងជាងពីរម៉ឺននាក់ក្នុងក្រុងទាំងពីរ។
លោកយូដាវាយឈ្នះលោកធីម៉ូថេ
24 រីឯលោកធីម៉ូថេ ដែលជនជាតិយូដាបានវាយឈ្នះពីលើកមុនម្តងមកហើយ កេណ្ឌកងទ័ពបរទេសជាច្រើន ព្រមទាំងប្រមូលទ័ពសេះមួយចំនួនធំមកពីស្រុកអាស៊ី។ លោកលើកទ័ពទៅស្រុកយូដា ក្នុងគោលបំណងវាយយកស្រុកនេះមកកាន់កាប់ដោយប្រើអាវុធ។ 25 ពេលពួកគេមកជិតដល់ លោកម៉ាកាបាយ និងកងទ័ពរបស់លោក នាំគ្នាទូលអង្វរព្រះជាម្ចាស់ ដោយយកដីរោយលើក្បាល និងយកបាវមកក្រវាត់ចង្កេះ។ 26 ពួកគេក្រាបដល់ដីនៅមុខអាសនៈ ទូលអង្វរព្រះជាម្ចាស់ សូមប្រោសប្រណីដល់ពួកគេ សូមឲ្យសត្រូវវាយលើសត្រូវគ្នាឯង ហើយប្រឆាំងនឹងអស់អ្នក ដែលប្រឆាំងនឹងពួកគេ តាមសេចក្តីដែលមានចែងទុកយ៉ាងច្បាស់ក្នុងគម្ពីរវិន័យ។ 27 លុះពេលអធិដ្ឋានរួច ពួកគេយកអាវុធមកកាន់ ធ្វើដំណើរចេញទៅឆ្ងាយពីក្រុងយេរូសាឡឹមបន្តិច។ កាលពួកគេមកជិតខ្មាំងសត្រូវ គេក៏ឈប់។ 28 នៅពេលព្រះអាទិត្យរះឡើង កងទ័ពទាំងពីរវាយគ្នាទៅវិញទៅមក។ ជនជាតិយូដាសង្ឃឹមថា ទទួលបានជ័យជម្នះ ដោយគេមានចិត្តក្លាហានអង់អាច ហើយជាពិសេស គឺពួកគេពឹងផ្អែកទៅលើព្រះអម្ចាស់។ រីឯពួកខ្មាំងមានតែកំហឹងឃោរឃៅទេដែលដឹកនាំក្នុងការប្រយុទ្ធ។ 29 ពេលកងទ័ពទាំងពីរប្រយុទ្ធគ្នាយ៉ាងខ្លាំង ពួកខ្មាំងសត្រូវឃើញបុរសប្រាំនាក់មានសម្លៀកបំពាក់ដ៏រុងរឿងអស្ចារ្យ ជិះលើខ្នងសេះ ដែលមានបង្ខាំមាស នាំមុខកងទ័ពយូដា។ 30 លោកទាំងប្រាំនាក់វាយអមលោកម៉ាកាបាយ ឲ្យនៅកណ្តាលពួកគេ ទាំងយកអាវក្រោះរបស់ខ្លួនមកការពារគាត់ ដើម្បីកុំឲ្យគាត់មានរបួស។ ចំពោះបច្ចាមិត្តវិញ អស់លោកបានធ្វើជាផ្លេកបន្ទោរ និងរន្ទះ ដូចគេបាញ់ព្រួញ បណ្តោយឲ្យខ្មាំងស្រវាំងភ្នែក ភ័ន្តច្រឡំជ្រួលច្របល់ បាក់ទ័ពរត់ខ្ចាត់ខ្ចាយ។ 31 កងទ័ពយូដាអារកទ័ពថ្មើរជើងរបស់ខ្មាំង អស់ពីរម៉ឺនប្រាំរយនាក់ និងទ័ពសេះអស់ប្រាំមួយរយនាក់។ 32 លោកធីម៉ូថេផ្ទាល់ក៏រត់ភៀសខ្លួនទៅជ្រកក្នុងក្រុងដែលមានកំពែងរឹងមាំនៅកាសារ៉ា ដែលមានលោកខេរេអាជាមេបញ្ជាការ។ 33 ប៉ុន្តែ លោកម៉ាកាបាយ និងកងទ័ពរបស់លោក បានឡោមព័ទ្ធក្រុងនោះអស់រយៈពេលបួនថ្ងៃ ដោយចិត្តរីករាយ។ 34 រីឯខ្មាំងដែលស្ថិតនៅក្នុងក្រុងនោះអាងលើកំពែងដ៏រឹងមាំ នៅតែនាំគ្នាជេរប្រមាថព្រះជាម្ចាស់កាន់តែខ្លាំងឡើងៗ និងពោលពាក្យព្រហើនតាមរបៀបជនពាល។ 35 លុះដល់ថ្ងៃទីប្រាំ ពេលព្រះអាទិត្យរះ យុវជនម្ភៃនាក់ជាពលទាហានរបស់លោកម៉ាកាបាយ មានចិត្តក្តៅក្រហាយដោយឮពាក្យជេរដូច្នេះ ក៏ស្ទុះចេញទៅវាយសម្រុកកំពែង ដោយចិត្តអង់អាចក្លាហាន ដូចជាវីរបុរស។ ពួកគេមានកំហឹងពុះកញ្រ្ជោលជាខ្លាំង ហើយកាប់សម្លាប់អស់អ្នកដែលធ្លាក់ក្នុងកណ្តាប់ដៃរបស់ពួកគេ។ 36 យុវជនខ្លះទៀតដើរវាងទៅពីក្រោយក្រុង វាយសម្រុកខ្មាំងដែលនៅខាងក្នុង ដុតប៉មរបស់ពួកគេ បង្កាត់ភ្នក់ភ្លើងយ៉ាងធំ ហើយដុតទាំងរស់ចំពោះអ្នកជេរប្រមាថព្រះជាម្ចាស់។ ក្រុមយុវជនទីមួយវាយកម្ទេចទ្វារឲ្យកងទ័ពដែលនៅខាងក្រោយចូលក្នុងបន្ទាយ ហើយត្រួតត្រាក្រុងទាំងមូល។ 37 ពួកគេកាត់កលោកធីម៉ូថេ ដែលរត់ពួនក្នុងអណ្តូងមួយ ព្រមទាំងសម្លាប់លោកខេរេអា និងលោកអាប៉ូឡូផានដែរ។ 38 ក្រោយពីទទួលជ័យជម្នះទាំងនេះ ពួកគេនាំគ្នាច្រៀងលើកតម្កើងព្រះអម្ចាស់ ទាំងស្មូតបទសរសើរថ្វាយព្រះអង្គ ដែលប្រោសប្រណីដល់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលយ៉ាងលើសលប់ ហើយប្រោសប្រទានជ័យជម្នះឲ្យពួកគេផង។
