ជំពូក ៤
ព្រះបាទអន់ទីយ៉ូគូសធ្វើទុក្ខបុកម្មេញជនជាតិយូដា
លោកស៊ីម៉ូនចោទប្រកាន់លោកអូនីយ៉ាស
1 លោកស៊ីម៉ូនដែលបានរាយការណ៍អំពីឃ្លាំងប្រាក់ និងអំពីប្រទេសជាតិ នៅតែមូលបង្កាច់លោកអូនីយ៉ាស ដោយពោលថា លោកបានវាយធ្វើបាបលោកអេលីយ៉ូដ័រ និងបង្កហេតុអាក្រក់ទាំងនោះផង។ 2 ទោះបីលោកអូនីយ៉ាស ជាអ្នកធ្វើអំពើល្អដល់ទីក្រុងក្តី ជាអ្នកការពារបងប្អូនរួមជាតិក្តី និងជាអ្នកកាន់វិន័យដោយចិត្តស្មោះក្តី ក៏លោកស៊ីម៉ូនហ៊ានចោទប្រកាន់លោកអូនីយ៉ាសថា ជាជនឃុបឃិតប្រឆាំងនឹងរដ្ឋអំណាច។ 3 លោកស៊ីម៉ូនស្អប់លោកអូនីយ៉ាសកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ រហូតដល់គាត់រើសជនខ្លះឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើឃាតកម្មក្នុងក្រុង។ 4 លោកអូនីយ៉ាសយល់ថា ការប្រឆាំងគ្នាដូច្នេះ នាំឲ្យកើតអន្តរាយ ហើយឃើញថា លោកអាប៉ូឡូនីយ៉ូស ជាកូនរបស់លោកមេណេថេ ជាអភិបាលស្រុកស៊ីរី និងស្រុកភេនីស៊ីទាំងមូល ញុះញង់លោកស៊ីម៉ូន ឲ្យមានចិត្តអាក្រក់ប្រឆាំងនឹងគាត់។ 5 ដូច្នេះ លោកចូលទៅគាល់ស្តេច គ្មានគោលបំណងចោទប្រកាន់ជនរួមជាតិរបស់ខ្លួនទេ គឺលោកគិតតែពីប្រយោជន៍រួម ជាពិសេសផលប្រយោជន៍របស់ប្រជាជនទាំងមូល។ 6 លោកយល់ឃើញយ៉ាងច្បាស់ថា ប្រសិនបើព្រះរាជាមិនចេញរាជក្រឹត្យទេនោះ សន្តិភាពក៏មិនអាចកើតមាន ក្នុងចំណោមមន្ត្រីរាជការឡើយ រីឯលោកស៊ីម៉ូនក៏មិនចោលគំនិតលេលារបស់គាត់ដែរ។
មហាបូជាចារ្យយ៉ាសូនបង្ខំឲ្យប្រជាជនកាន់តាមអរិយធម៌ក្រិក
(១មបា, ១.១០-១៥)
7 ព្រះបាទសេលើគូសសោយទិវង្គតហើយ។ ព្រះបាទអន់ទីយ៉ូគូសហៅអេពីផានឡើងស្នងរាជ្យ។ លោកយ៉ាសូន ជាប្អូនរបស់លោកអូនីយ៉ាស ដណ្ដើមយកមុខងារជាមហាបូជាចារ្យ។ 8 លោកសុំចូលគាល់ព្រះរាជា ហើយសន្យាថា នឹងថ្វាយប្រាក់ចំនួនមួយម៉ឺនគីឡូក្រាម និងប្រាក់ពីរពាន់ពីររយគីឡូក្រាមទៀត ដែលបានមកពីការហូតពន្ធដារផ្សេងៗ។ 9 ប្រសិនបើព្រះរាជាអនុញ្ញាតឲ្យលោកសង់កីឡាដ្ឋាន និងមណ្ឌលសម្រាប់ហ្វឹកហ្វឺនយុវជន ព្រមទាំងធ្វើជំរឿនប្រជាជននៅក្រុងយេរូសាឡឹម ដែលអាចចូលសញ្ជាតិអន់ទីយ៉ូកនោះ លោកយ៉ាសូនសន្យាថា នឹងថ្វាយប្រាក់ចំនួនបួនពាន់គីឡូក្រាមថែមទៀត។ 10 ព្រះរាជាក៏យល់ព្រមតាមសំណូមពររបស់លោក។ ពេលលោកយ៉ាសូនដណ្ដើមអំណាច លោកណែនាំបងប្អូនរួមជាតិ ឲ្យប្ដូររបៀបរស់នៅតាមអរិយធម៌ក្រិកវិញ។ 11 លោកលុបបំបាត់ចោលរាជក្រឹត្យ ដែលស្ដេចអនុគ្រោះឲ្យជនជាតិយូដាមិនបាច់បង់ពន្ធ នៅពេលលោកយ៉ូហាន ជាឪពុករបស់លោកអឺប៉ូឡែមធ្វើអន្តរាគមន៍។ (នៅគ្រានោះ គេចាត់ឲ្យលោកអឺប៉ូឡែមទៅក្រុងរ៉ូមក្នុងឋានៈជាទូត ដើម្បីចងសម្ពន្ធមិត្ត និងចងមិត្តភាពជាមួយជនជាតិរ៉ូម៉ាំង)។ លោកយ៉ាសូនបំផ្លាញទំនៀមទម្លាប់ដែលស្របតាមធម្មវិន័យ ដើម្បីអនុវត្តតាមទំនៀមទម្លាប់ ដែលផ្ទុយពីធម្មវិន័យ។ 12 លោកសប្បាយចិត្តដោយបានសង់កីឡាដ្ឋាននៅជើងភ្នំនៃទីក្រុង ហើយនាំយុវជនដ៏ស្អាតៗជាងគេមកហាត់ហ្វឹកហ្វឺន តាមរបៀបក្រិក។ 13 ហេតុនេះហើយបានជាអារ្យធម៌ក្រិក និងឥទ្ឋិពលបរទេស ចូលមកក្នុងស្រុកយូដាច្រើនហួសកម្រិត ដោយសារតែចិត្តពាលហួសនិស្ស័យរបស់លោកយ៉ាសូន។ គាត់ជាជនអន្ឋពាល ពុំមែនជាមហាបូជាចារ្យទេ។ 14 ក្រុមបូជាចារ្យមិនយកចិត្តទុកដាក់បម្រើអាសនៈទេ គឺពួកគេមិនគោរពព្រះវិហារ ហើយមិនយកចិត្តទុកដាក់ថ្វាយយញ្ញបូជាឡើយ។ ពេលឮស្នូរជួងបន្លឺឡើង ពួកគេប្រញាប់ប្រញាល់ចេញទៅទទួលប្រេង ដែលមានចែកក្នុងកីឡាដ្ឋាន ទោះបីធម្មវិន័យហាមឃាត់ក៏ដោយ។ 15 ពួកគេមិនយកចិត្តទុកដាក់នឹងកិត្តិយស ដែលបានមកតាមរយៈប្រពៃណីដូនតាទេ គឺគិតតែពីរកកិត្តិយស ដែលបានមក តាមរបៀបក្រិកវិញ។ 16 ហេតុនេះហើយ នៅពេលក្រោយ ពួកគេជួបប្រទះនឹងការលំបាកយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ ព្រោះគេខិតខំយកតម្រាប់តាមជនជាតិក្រិក និងខិតខំធ្វើឲ្យបានដូចគេទាំងអស់ តែជនជាតិក្រិកក្លាយទៅជាខ្មាំងសត្រូវ ជិះជាន់សង្កត់សង្កិនពួកគេវិញ។ 17 មនុស្សដែលបំពានវិន័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ រមែងតែងតែទទួលផលវិបាក! ដូចព្រឹត្តិការណ៍ ដែលកើតមាននៅជំនាន់ក្រោយនេះបញ្ជាក់ឲ្យឃើញស្រាប់។
18 នៅគ្រានោះ មានការប្រកួតកីឡានៅក្រុងទីរ៉ុស ដូចគេធ្លាប់ចាត់ចែងរៀងរាល់បួនឆ្នាំម្ដង ដោយមានទាំងស្ដេចយាងចូលទតដែរ។ 19 ជនអន្ឋពាលយ៉ាសូននេះចាត់តំណាងជនជាតិយូដា ដែលចូលសញ្ជាតិអន់ទីយ៉ូក ឲ្យទៅចូលរួមប្រកួតកីឡាជាមួយគេ ព្រមទាំងនាំយកប្រាក់បីរយដួងសម្រាប់ធ្វើយញ្ញបូជាថ្វាយព្រះអេរ៉ាគ្លេស។ ប៉ុន្តែ ពួកអ្នកដែលនាំយកប្រាក់នេះទៅ យល់ឃើញថាមិនគួរចំណាយប្រាក់សម្រាប់ធ្វើយញ្ញបូជានេះទេ គួរទុកប្រាក់នេះសម្រាប់ចំណាយក្នុងករណីផ្សេងវិញ។ 20 ហេតុនេះ ពួកអ្នកដែលនាំយកប្រាក់សម្រាប់ថ្វាយយញ្ញបូជាព្រះអេរ៉ាគ្លេសសម្រេចថា យកប្រាក់នោះធ្វើនាវាចម្បាំងផ្ទុយពីបំណងរបស់លោកយ៉ាសូន។
ប្រជាជនក្រុងយេរូសាឡឹមអបអរសាទរព្រះបាទអន់ទីយ៉ូគូស
21 ព្រះបាទអន់ទីយ៉ូគូសចាត់លោកអាប៉ូឡូនីយ៉ូស ជាកូនរបស់លោកមេណេថេ ទៅស្រុកអេស៊ីប ដើម្បីចូលរួមពីធីអភិសេករបស់ព្រះបាទភីឡូមេទ័រ។ នៅពេលនោះ ព្រះបាទអន់ទីយ៉ូគូសជ្រាបថា ស្ដេចស្រុកអេស៊ីបមិនយល់ស្របនឹងនយោបាយរបស់ខ្លួនទេ។ ដូច្នេះ ព្រះរាជាខិតខំយកចិត្តទុកដាក់នឹងសន្តិសុខ ក្នុងរាជាណាចក្ររបស់ខ្លួន។ ហេតុនេះហើយ ព្រះអង្គយាងទៅក្រុងយ៉ូប៉េ រួចបន្តដំណើរទៅក្រុងយេរូសាឡឹមទៀត។ 22 លោកយ៉ាសូន និងប្រជាជនក្នុងក្រុង ទទួលស្វាគមន៍ព្រះរាជាយ៉ាងអធិកអធម យាងព្រះរាជាចូលទីក្រុងទាំងអបអរ ក្រោមពន្លឺភ្លើងចន្លុះ និងសំឡេងជយឃោសផង។ បន្ទាប់មក ព្រះរាជានាំកងទ័ពទៅបោះទីតាំងនៅស្រុកភេនីស៊ី។
លោកម៉េណេឡាឡើងធ្វើជាមហាបូជាចារ្យ
23 បីឆ្នាំក្រោយមក លោកយ៉ាសូនចាត់លោកម៉េណេឡា ជាប្អូនរបស់លោកស៊ីម៉ូន ដែលបានរៀបរាប់ខាងលើ ឲ្យនាំយកប្រាក់មួយចំនួនទៅថ្វាយស្តេច ព្រមទាំងចរចាអំពីការងារសំខាន់ៗ។ 24 លោកម៉េណេឡាចូលគាល់ព្រះរាជា ដោយធ្វើឫកពារជាអ្នកមានអំណាចយ៉ាងខ្ពង់ខ្ពស់។ គាត់យកប្រាក់ចំនួនបីរយណែន លើសពីប្រាក់របស់លោកយ៉ាសូនថ្វាយព្រះរាជា ដើម្បីទទួលមុខងារជាមហាបូជាចារ្យជំនួសលោកយ៉ាសូន។ 25 លោកវិលត្រឡប់មកក្រុងយេរូសាឡឹមវិញ ទាំងកាន់រាជក្រឹត្យតែងតាំងពីព្រះរាជា ប៉ុន្តែ លោកមិនបានប្រព្រឹត្តអ្វី ឲ្យសមនឹងឋានៈរបស់ខ្លួនជាមហាបូជាចារ្យទេ គឺលោកប្រព្រឹត្តអំពើឃោរឃៅ កាន់អំណាចផ្តាច់ការ គ្មានត្រាប្រណីដូចសត្វសាហាវ។ 26 ដូច្នេះ លោកយ៉ាសូនដែលដណ្តើមមុខងារជាមហាបូជាចារ្យពីបងរបស់ខ្លួន ក៏ត្រូវអ្នកដទៃដណ្តើមយកមុខងារនេះ ពីគាត់វិញដែរ ហើយត្រូវរត់ភៀសខ្លួនទៅស្រុកអាំម៉ាន់។ 27 រីឯលោកម៉េណេឡាវិញ គាត់ឡើងកាន់អំណាចមែន ប៉ុន្តែ គាត់មិនយកមាសប្រាក់ទៅថ្វាយព្រះរាជា ដូចពាក្យដែលលោកសន្យានោះទេ។ 28 លោកសូស្ត្រាតដែលជាមេបញ្ជាការនៅក្រុងយេរូសាឡឹម ជាអ្នកទទួលខុសត្រូវចំពោះការប្រមូលពន្ធដារ នៅតែធ្វើការតវ៉ាទាមទារប្រាក់នោះ។ ទីបញ្ចប់ ព្រះរាជាកោះហៅអ្នកទាំងពីរឲ្យចូលគាល់។ 29 លោកម៉េណេឡាឲ្យលោកលីស៊ីម៉ាក ជាប្អូន បំពេញមុខងារជាមហាបូជាចារ្យជំនួសលោក រីឯលោកសូស្ត្រាតក៏ឲ្យលោកក្រាទែស ធ្វើជាមេទ័ពរបស់ពួកទាហានកោះគីប្រុសជំនួសលោកដែរ។
លោកអូនីយ៉ាសត្រូវគេធ្វើឃាត
30 នៅគ្រានោះ អ្នកក្រុងតារសូស និងអ្នកក្រុងម៉ាឡូស បះបោរប្រឆាំងនឹងស្តេច ព្រោះស្តេចបានប្រគល់ក្រុងទាំងពីរទៅឲ្យនាងអន់ទីយ៉ូឃីស ជាស្នំឯករបស់ស្តេច។ 31 ដូច្នេះ ព្រះរាជាយាងចេញយ៉ាងប្រញាប់ ដើម្បីបង្ក្រាបពួកបះបោរ ដោយទុកឲ្យលោកអន់ដ្រូនីក ជាមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់ម្នាក់ ទទួលបន្ទុកជំនួស។ 32 លោក ម៉េណេឡាយល់ឃើញថា នេះជាឱកាសល្អសម្រាប់គាត់ហើយ! គាត់ក៏លួចយកគ្រឿងមាសខ្លះពីទីសក្ការៈ ជូនជាអំណោយដល់លោកអន់ដ្រូនីក។ គាត់ក៏ឆ្លៀតលក់គ្រឿងមាសប្រាក់ខ្លះទៀត នៅក្រុងទីរ៉ុស និងក្រុងជិតខាង។ 33 លោកអូនីយ៉ាសទទួលព័ត៌មានយ៉ាងច្បាស់អំពីរឿងនេះ លោកក៏ភៀសខ្លួនទៅពួនក្នុងវិហារនៅក្រុងដាប់ណេ ក្បែរក្រុងអន់ទីយ៉ូក ជាជម្រកដែលគ្មាននរណាមានសិទ្ធិចូលបាន ហើយ ចោទប្រកាន់លោកម៉េណេឡាយ៉ាងខ្លាំង។ 34 លោកម៉េណេឡា ជួបលោកអន់ដ្រូនីកជាសម្ងាត់ ហើយញុះញង់ឲ្យសម្លាប់លោកអូនីយ៉ាស។ ដូច្នេះ លោកអន់ដ្រូនីកទៅជួបលោកអូនីយ៉ាស ដោយប្រើល្បិចកល លោកលូកដៃស្តាំទៅគេបញ្ជាក់ថា លោកអត់ទោសឲ្យទាំងស្បថស្បែ។ ធ្វើដូច្នេះ លោកបញ្ចុះបញ្ចូលលោកអូនីយ៉ាស ឲ្យចេញពីជម្រក ទោះបីលោកអូនីយ៉ាសនៅតែមានការសង្ស័យក្តី។ លុះលោកអូនីយ៉ាសចេញពីជម្រកហើយ លោកអន់ដ្រូនីកសម្លាប់គាត់ភ្លាម ដោយមិនគោរពយុត្តិធម៌សោះឡើយ។ 35 ឃាតកម្មដ៏អយុត្តិធម៌លើមនុស្សសុចរិតនេះ មិនគ្រាន់តែបណ្តាលឲ្យជនជាតិយូដាជ្រួលច្របល់ ប៉ុណ្ណោះទេ សូម្បីតែសាសន៍ដទៃជាច្រើនក៏ទាស់ចិត្ត និងជ្រួលច្របល់យ៉ាងខ្លាំងដែរ។
36 កាលព្រះរាជាយាងត្រឡប់មកពីបង្ក្រាបអ្នកក្រុងស៊ីលីស៊ីវិញ ជនជាតិយូដានៅក្រុងអន់ទីយ៉ូក និងជនជាតិក្រិកមួយចំនួន ដែលស្អប់ខ្ពើមអំពើអាក្រក់ដូចជនជាតិយូដា នាំគ្នាចូលទៅគាល់ស្តេច តវ៉ាអំពីអំពើឃាតកម្មដែលគ្មានហេតុផលលើលោកអូនីយ៉ាស។ 37 ព្រះបាទអន់ទីយ៉ូគូសមានព្រះហឫទ័យសោកសង្រេង អាណិតអាសូរលោកអូនីយ៉ាសខ្លាំងណាស់ ព្រះរាជាព្រះអង្គព្រះកន្សែង ដោយនឹកដល់ប្រាជ្ញា និងចិត្តស្លូតត្រង់របស់លោក។ 38 ព្រះរាជាក្រេវក្រោធយ៉ាងខ្លាំង បញ្ជាឲ្យគេដោះអាវស្វាយពីលោកអន់ដ្រូនីកចេញភ្លាម ហែកសម្លៀកបំពាក់នោះចោល ហើយបណ្តើរអាក្រាតក្នុងក្រុងទាំងមូល រហូតដល់កន្លែងដែលលោកប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់បំផុត ដោយប្រហារជីវិតលោកអូនីយ៉ាស ព្រះអង្គក៏ប្រហារជីវិតឃាតករនៅទីនោះដែរ។ ព្រះអម្ចាស់ដាក់ទោសយ៉ាងត្រឹមត្រូវចំពោះលោកអន់តូនីក។
លោកលីស៊ីម៉ាកត្រូវស្លាប់
39 នៅគ្រានោះ លោកលីស៊ីម៉ាកបានលួចយកគ្រឿងសក្ការៈជាច្រើន ក្នុងព្រះវិហារនៃក្រុងយេរូសាឡឹម ដោយផ្សំគំនិតជាមួយលោកម៉េណេឡា ជាបង។ គ្រឿងប្រដាប់ដែលធ្វើពីមាស និងប្រាក់ជាច្រើនត្រូវបាត់បង់។ ដំណឹងនេះក៏លេចឮពាសពេញក្នុងក្រុង។ ប្រជាជននាំគ្នាបះបោរប្រឆាំងនឹងលោកលីស៊ីម៉ាក។ 40 ពេលលោកលីស៊ីម៉ាកឃើញប្រជាជនបះបោរ ទាំងកំហឹងពុះកញ្ជ្រោលដូច្នេះ លោករៀបចំកងទ័ព ប្រហែលបីពាន់នាក់ ចេញទៅបង្ក្រាបមហាជនដោយអយុត្តិធម៌ ក្រោមការដឹកនាំរបស់លោកអូរ៉ានូស ជាមនុស្សដែលមានអាយុច្រើន ហើយលេលាផង។ 41 ប្រជាជនសង្កេតឃើញថា កងទ័ពវាយប្រហារមកលើពួកគេដូច្នេះ គឺបណ្តាលមកពីលោកលីស៊ីម៉ាក ហេតុនេះ អ្នកខ្លះយកដុំថ្ម អ្នកខ្លះយកព្រនង់មកវាយ អ្នកខ្លះយកផេះដែលនៅក្បែរអាសនៈ ក្តាប់បាចមកលើកងទ័ពរបស់លោកលីស៊ីម៉ាក ជាហេតុនាំឲ្យមានការជ្រួលច្របល់យ៉ាងខ្លាំង។ 42 ពួកគេវាយកងទ័ពមួយចំនួនធំឲ្យរបួស ហើយខ្លះត្រូវស្លាប់ទៀតផង។ គេបណ្តេញអ្នកដែលនៅសេសសល់ឲ្យរត់អស់ ហើយប្រហារជីវិតលោកលីស៊ីម៉ាក ដែលជាអ្នកប្លន់គ្រឿងសក្ការៈនៅក្បែរឃ្លាំងនោះ។
43 គេប្តឹងលោកម៉េណេឡាពីហេតុការណ៍ទាំងនេះ។ 44 កាលព្រះរាជាយាងទៅក្រុងទីរ៉ុស ក្រុមព្រឹទ្ធាចារ្យចាត់មេធាវីបីនាក់ឲ្យនិយាយតវ៉ាការពារក្តីរបស់គេ នៅចំពោះព្រះភ័ក្រ្តរបស់ព្រះរាជា។ 45 លោកម៉េណេឡាដឹងថា គាត់មុខជាចាញ់ក្តីជាពុំខាន ហេតុនេះ គាត់សន្យាថានឹងឲ្យប្រាក់ជាច្រើនដល់លោកផ្ទូលេមេ ជាកូនរបស់លោកដូរីមែន ដើម្បីទូលព្រះរាជាឲ្យគាត់បានឈ្នះក្តីនោះ។ 46 ដូច្នេះលោកផ្ទូលេមេនាំព្រះរាជាទៅទីលានខាងក្រៅ ដោយយកលេសថា ទៅយកខ្យល់អាកាស ហើយទូលស្តេចឲ្យដូរព្រះហឫទ័យ។ 47 ព្រះរាជាលើកលែងទោសជនពាលម៉េណេឡា ដែលជាអ្នកបង្កគ្រោះកាចទាំងអស់នេះ ឲ្យរួចខ្លួនពីការចោទប្រកាន់ទាំងអស់។ ផ្ទុយទៅវិញ ស្តេចកាត់ទោសប្រហារជីវិតជនស្លូតត្រង់ដែលឡើងការពារក្តីរបស់គេ។ សូម្បីតែជនជាតិស៊ីតដ៏ឃោរឃៅ ក៏គេចេះគិតថា ប្រសិនបើពួកគេជាអ្នកវិនិច្ឆ័យក្នុងរឿងនេះ ពួកគេមុខជាដោះលែងជនស្លូតត្រង់ទាំងនោះឲ្យរួចខ្លួនពុំខាន!។ 48 រំពេចនោះ គេប្រហារជីវិតអស់អ្នកដែលបាននិយាយការពារក្រុងស្រុកភូមិ និងគ្រឿងប្រដាប់សក្ការៈ។ ការនេះពិតជាអយុត្តិធម៌មែន!។ 49 ហេតុនេះ អ្នកក្រុងទីរ៉ុស ទាស់ចិត្តនឹងអំពើអាក្រក់នេះ ហើយនាំគ្នាជួយធ្វើពិធីបញ្ចុះសពអ្នកទាំងនោះយ៉ាងអធិកអធម។ 50 ចំពោះលោកម៉េណេឡា នៅតែកាន់អំណាចរហូត ដោយសារតែអ្នកគ្រប់គ្រងមានចិត្តលោភលន់។ គាត់មានចិត្តកាន់តែអាក្រក់ឡើងៗ ហើយក្លាយទៅជាសត្រូវយ៉ាងធំរបស់បងប្អូនរួមជាតិ។
