ជំពូក ១៤
ចម្បាំងប្រឆាំងនឹងលោកនីកាន័រ
លោកអាគីមជាមហាបូជាចារ្យ
(១ មរ ៧,១-៣៨)
1 បីឆ្នាំក្រោយមក លោកយូដា និងអ្នកនៅជាមួយ ទទួលដំណឹងថា ព្រះបាទដេម៉េទ្រីយ៉ូស ជាបុត្ររបស់ព្រះបាទសេលើគូស យាងមកកំពង់ផែទ្រីប៉ូលី ដោយមានកងទ័ពដ៏ខ្លាំងពូកែ និងនាវាជាច្រើនមកជាមួយផង។ 2 បន្ទាប់មក ព្រះបាទដេម៉េទ្រីយ៉ូសវាយដណ្តើមយកស្រុក និងប្រហារជីវិតព្រះបាទអន់ទីយ៉ូគូស ព្រមទាំងលោកលីស៊ីយ៉ាស ជាអ្នកចិញ្ចឹម និងអប់រំព្រះរាជានេះ។ 3 គ្រានោះ លោកអាគីមធ្លាប់ធ្វើជាមហាបូជាចារ្យកាលពីមុន ប៉ុន្តែ លោកបានធ្វើឲ្យខ្លួនសៅហ្មង ដោយសុខចិត្តកាន់តាមប្រពៃណីក្រិក ក្នុងពេលប្រជាជនយូដាបះបោរ។ លោកយល់ឃើញថា គ្មាននរណាគោរពគាត់ទេ ហើយជនជាតិយូដាក៏មិនអនុញ្ញាតឲ្យគាត់ចូលជិតអាសនៈដ៏វិសុទ្ធដែរ។ 4 ប្រហែលនៅឆ្នាំមួយរយហាសិបមួយ គាត់ចូលទៅគាល់ព្រះបាទដេម៉េទ្រីយ៉ូស ហើយយកមកុដមាស និងធាងត្នោត ព្រមទាំងមែកដើមអូលីវ ទៅថ្វាយព្រះរាជាតាមប្រពៃណីព្រះវិហារផង។ ប៉ុន្តែ នៅថ្ងៃនោះ គាត់មិនទូលព្រះរាជា អំពីមូលហេតុដែលគាត់ចូលមកគាល់នោះទេ។
5 ថ្ងៃមួយ ព្រះបាទដេម៉េទ្រីយ៉ូស កោះហៅគាត់មកសួរនៅមុខក្រុមប្រឹក្សា ពីចិត្តគំនិត និងគម្រោងការរបស់ជនជាតិយូដា។ គាត់ឆ្លៀតឱកាសនេះ ដើម្បីសម្រេចផែនការដ៏លេលារបស់គាត់។ 6 លោកអាគីមទូលព្រះរាជាថា៖ «ក្នុងចំណោមជនជាតិយូដាមានក្រុមមួយហៅថា “ពួកហាស៊ីឌីម” ដែលស្ថិតនៅក្រោម ការដឹកនាំរបស់លោកយូដាម៉ាកាបាយ។ ពួកនេះចេះតែបង្កសង្គ្រាម និងបះបោរជានិច្ច។ ពួកគេមិនទុកឲ្យរាជាណាចក្របានសេចក្តីសុខសាន្តឡើយ។ 7 ទូលបង្គំបាត់បង់មុខងារជាមហាបូជាចារ្យ ដែលទូលបង្គំកាន់កាប់ជាកេរមត៌កពីដូនតាមក ដោយសារតែពួកនេះ! នេះជាមូលហេតុដែលទូលបង្គំមកទីនេះ។ 8 ជាបឋម ទូលបង្គំគិតគូរយ៉ាងស្មោអំពីអត្ថប្រយោជន៍របស់ព្រះករុណា។ បន្ទាប់មក ទូលបង្គំក៏គិតដល់ប្រយោជន៍របស់ជនរួមជាតិទូលបង្គំដែរ ដ្បិតគំនិតលេលារបស់ពួកគេ ដែលទូលបង្គំទើបនឹងទូលថ្វាយនោះ បណ្តាលឲ្យជាតិរបស់ទូលបង្គំយើងខ្ញុំទាំងមូលកើតទុក្ខវេទនាជាទម្ងន់។ 9 បពិត្រព្រះករុណា! សូមឲ្យគេសាកសួរយ៉ាងច្បាស់លាស់អំពីសេចក្តី ដែលទូលបង្គំទូលថ្វាយនេះ សូមព្រះអង្គព្រះមេត្តាយាងមកសង្គ្រោះស្រុក និងជាតិរបស់ទូលបង្គំយើងខ្ញុំ ដែលត្រូវគេជិះជាន់ ដូចព្រះករុណាធ្លាប់មានព្រះហឫទ័យសប្បុរសចំពោះមនុស្សទាំងអស់ដែរ។ 10 ដរាបណាលោកយូដាមានជីវិតនៅឡើយ រដ្ឋអំណាចគ្មានសេចក្តីសុខសាន្តទេ»។ 11 កាលគាត់មានប្រសាសន៍ចប់ហើយ មន្ត្រីឯទៀតៗ ដែលមិនពេញចិត្តនឹងសកម្មភាពរបស់លោកយូដា ក៏ប្រញាប់អុជអាលព្រះបាទដេម៉េទ្រីយ៉ូស ឲ្យខ្ញាល់កាន់តែខ្លាំងឡើងៗ។ 12 ព្រះរាជាជ្រើសតាំងលោកនីកាន័រ ដែលជាមេទ័ពដំរីឲ្យធ្វើជាទេសាភិបាលស្រុកយូដា ហើយចាត់លោកឲ្យទៅ 13 ដោយបញ្ជាឲ្យប្រហារជីវិតលោកយូដា កម្ចាត់កម្ចាយកងទ័ពដែលនៅជាមួយលោក និងលើកលោកអាគីម ឲ្យធ្វើជាមហាបូជាចារ្យនៅព្រះវិហារដ៏ប្រសើរជាងគេ ក្នុងពិភពលោក។ 14 សាសន៍ដទៃដែលរស់នៅក្នុងស្រុកយូដា ហើយដែលរត់គេចពីមុខលោកយូដា នាំគ្នាមកចុះចូលជាមួយកងទ័ពរបស់លោកនីកាន័រ ដោយនឹកគិតថា ទុក្ខវេទនា និងអន្តរាយរបស់ជនជាតិយូដា អាចនឹងផ្តល់ផលប្រយោជន៍ដល់ពួកគេមិនខាន។
លោកនីកាន័រចងមិត្តភាពជាមួយលោកយូដា
15 កាលជនជាតិយូដាទទួលដំណឹងថា លោកនីកាន័រធ្វើដំណើរមក ហើយពួកសាសន៍ដទៃកំពុងឈ្លានពានស្រុក ពួកគេយកដីមករោយលើក្បាល ហើយទូលអង្វរព្រះ ដែលបានតែងតាំងប្រជារាស្ត្រផ្ទាល់របស់ព្រះអង្គ ឲ្យនៅក្នុងទឹកដីនេះ ហើយដែលព្រះអង្គតែងតែសង្គ្រោះទឹកដីជាមត៌ករបស់ព្រះអង្គ ដោយសម្ដែងទីសម្គាល់ជាក់ស្តែង។ 16 ពួកគេចេញដំណើរពីកន្លែងរបស់ពួកគេធ្លាប់រស់នៅ តាមបញ្ជារបស់លោកយូដាជាមេដឹកនាំភ្លាម ហើយប្រយុទ្ធនឹងខ្មាំងសត្រូវនៅក្បែរភូមិដេសូ។ 17 លោកស៊ីម៉ូន ជាបងរបស់លោកយូដា ច្បាំងនឹងលោកនីកាន័រ។ ប៉ុន្តែ ដោយមានសត្រូវមួយចំនួនធំមកដល់នៅពេលដែលលោកស្មានមិនដល់នោះ គាត់ក៏ចាញ់គេបន្តិចបន្តូច។ 18 លោកនីកាន័រទទួលស្គាល់ថា ពលទាហានរបស់លោកយូដា មានចិត្តក្លាហានអង់អាច មិនខ្លាចនឹងប្រយុទ្ធ ដើម្បីការពារមាតុភូមិរបស់គេទេ។ ដូច្នេះ លោកយល់ឃើញថា លោកមិនអាចដោះស្រាយវិបត្តិដោយសារតែការបង្ហូរឈាមឡើយ។ 19 ហេតុនេះ លោកចាត់លោកប៉ូស៊ីដូនីយ៉ូស លោកថេអូដូត និងលោកម៉ាថាធីយ៉ាស ឲ្យទៅចរចា ដើម្បីរកសន្តិភាពជាមួយពួកយូដា។ 20 លោកយូដា ជាមេដឹកនាំបានពិនិត្យពិច័យសំណូមពររបស់ខ្មាំងយ៉ាងល្អិតល្អន់ រួចពិភាក្សាសួរយោបល់របស់កងទ័ព។ ពួកគេយល់ស្របទទួលយកកិច្ចព្រមព្រៀងនេះជាឯកច្ឆន្ទ។ 21 គេកំណត់ថ្ងៃមួយដែលមេដឹកនាំកងទ័ពទាំងពីរ ជួបពិភាក្សាគ្នាដោយឡែកពីគេ មានរទេះចេញមកពីជំរំកងទ័ពទាំងពីរ ហើយគេរៀបចំកៅអីកិត្តិយស ដើម្បីទទួលលោកទាំងពីរនោះ។ 22 លោកយូដាដាស់តឿនពលទាហានប្រដាប់អាវុធ នៅកន្លែងសំខាន់ៗដែលត្រៀមខ្លួននឹងវាយ ក្រែងខ្មាំងប្រើកលល្បិច។ ប៉ុន្តែ ការចរចានេះនាំឲ្យគេធ្វើការព្រមព្រៀងជាមួយគ្នា។ 23 លោកនីកាន័រស្នាក់នៅក្រុងយេរូសាឡឹម ដោយគ្មានប្រព្រឹត្តអំពើអ្វីមិនសមរម្យឡើយ។ លោកបណ្តេញសាសន៍ដទៃ ដែលតាមលោកមកស្រុកយូដា។ 24 លោកនីកាន័រមានលោកយូដានៅក្បែរជានិច្ច ដ្បិតលោកជំពាក់ចិត្តនឹងបុរសនេះណាស់។ 25 គាត់ទូន្មានលោកយូដាឲ្យរៀបការ ព្រមទាំងបង្កើតកូនចៅ។ លោកយូដាក៏សុខចិត្តយកភរិយា ហើយរស់នៅដោយសុខសាន្ត។
លោកអាគីមញុះញង់លោកនីកាន័រ
26 ប៉ុន្តែ លោកអាគីមឃើញថា លោកទាំងពីរត្រូវរ៉ូវនឹងគ្នាដូច្នេះ គាត់រកសេចក្តីចម្លងពីការព្រមព្រៀង ហើយចូលទៅគាល់ព្រះបាទដេម៉េទ្រីយ៉ូស។ គាត់ទូលស្តេចថា លោកនីកាន័រមានគម្រោងការប្រឆាំងរាជរដ្ឋាភិបាល ដ្បិតលោកបានជ្រើសតាំងលោកយូដា ជាសត្រូវរបស់រាជាណាចក្រ ឲ្យ “ស្នងលោក”។ 27 ដោយសារតែពាក្យមូលបង្កាច់របស់ជនពាលនេះ ព្រះរាជាក្រេវក្រោធជាខ្លាំង ហើយសរសេរសារផ្ញើជូនទៅលោកនីការន័រ ដោយប្រកាសថា ស្តេចមិនសព្វព្រះហឫទ័យនឹងកិច្ចព្រមព្រៀងនោះទេ ហើយបញ្ជាឲ្យចាប់ចងលោកម៉ាកាបាយ បញ្ជូនទៅក្រុងអន់ទីយ៉ូកជាបន្ទាន់។ 28 ពេលលោកនីកាន័រទទួលរាជសារនេះ លោកខ្វល់ខ្វាយយ៉ាងខ្លាំង ព្រោះលោកមិនអាចបំពានកិច្ចព្រមព្រៀងជាមួយជនម្នាក់ ដែលគ្មានកំហុសដូច្នេះឡើយ។ 29 ប៉ុន្តែ គាត់ត្រូវតែអនុវត្តតាមបទបញ្ជារបស់ស្តេច។ ដូច្នេះ គាត់ត្រូវរកឱកាសដើម្បីធ្វើតាមរាជបញ្ជាដោយប្រើកលល្បិច។ 30 រីឯលោកម៉ាកាបាយវិញ លោកសង្កេតឃើញទឹកមុខរបស់លោកនីកាន័រ មិនរាក់ទាក់នឹងលោកដូចពីមុន ដូច្នេះ គាត់យល់ថាជាការមួយមិនល្អសោះ! លោកក៏ប្រមូលកងពលមួយចំនួន ហើយតែងតែគេចមុខពីលោកនីកាន័រ។ 31 ពេលនោះ លោកនីកាន័រយល់ឃើញថា លោកយូដាក៏ប្រើល្បិចជាមួយគាត់ដែរ គាត់ទៅឯព្រះវិហារដ៏ប្រសើរ និងវិសុទ្ធបំផុត ក្នុងពេលក្រុមបូជាចារ្យធ្វើយញ្ញបូជាជាប្រក្រតី ហើយក៏បង្គាប់គេឲ្យប្រគល់លោកយូដាមកគាត់។ 32 ប៉ុន្តែ អស់លោកស្បថថា គេមិនដឹងថា អ្នកដែលគេកំពុងរកនោះនៅទីណាទេ។ 33 លោកនីកាន័រលើកដៃស្តាំឆ្ពោះទៅកាន់ព្រះវិហារ ដោយស្បថ និងគំរាមថា៖ «ប្រសិនបើអស់លោកមិនប្រគល់លោកយូដាដោយដាក់ច្រវាក់មកឲ្យខ្ញុំទេ ខ្ញុំនឹងរំលំព្រះវិហាររបស់ព្រះជាម្ចាស់នេះដល់ដី ខ្ញុំនឹងបំផ្លាញអាសនៈ ហើយទីនេះ ខ្ញុំនឹងសង់វិហារមួយដ៏ល្អប្រណីតថ្វាយព្រះឌីយ៉ូនីសូសជំនួសវិញ»។ 34 លោកមានប្រសាសន៍ដូច្នេះហើយ លោកក៏ចាកចេញទៅ។ អស់លោកបូជាចារ្យលើកដៃទៅលើ ទូលអង្វរព្រះជាម្ចាស់ ដែលបានប្រយុទ្ធជានិច្ចដើម្បីជាតិរបស់យើង ទាំងទូលថា៖ 35 បពិត្រព្រះអម្ចាស់! ព្រះអង្គមិនត្រូវការអ្វីឡើយ! ព្រះអង្គសព្វព្រះហឫទ័យជ្រើសរើសព្រះវិហារមួយសម្រាប់ព្រះអង្គគង់នៅក្នុងចំណោមយើងខ្ញុំ។ 36 បពិត្រព្រះអម្ចាស់ដ៏វិសុទ្ធក្រៃលែង! ឥឡូវនេះ សូមព្រះអង្គថែរក្សាការពារព្រះដំណាក់ ដែលយើងខ្ញុំទើបនឹងជម្រះជាថ្មីនេះ ឲ្យនៅវិសុទ្ធជារៀងរហូតផង។
លោករ៉ាស៊ីទទួលមរណភាព
37 មានព្រឹទ្ធាចារ្យនៃក្រុងយេរូសាឡឹម ម្នាក់ឈ្មោះរ៉ាស៊ី។ លោកជាមនុស្ស ដែលយកចិត្តទុកដាក់ជួយជនរួមជាតិ ជាអ្នកដ៏មានឈ្មោះល្បី។ គេតែងហៅលោកថា “ឪពុកនៃជនជាតិយូដា” ព្រោះគាត់ស្រឡាញ់ពួកគេខ្លាំងណាស់។ គេបានប្តឹងចោទប្រកាន់លោកទៅលោកនីកាន័រ។ 38 មុនពេលជនជាតិយូដាបះបោរ មានគេចោទលោកថា លោកនៅតែកាន់តាមប្រពៃណីជនជាតិយូដានៅឡើយ។ គាត់ស៊ូប្តូរជីវិត ដើម្បីការពារប្រពៃណីទាំងនោះដោយចិត្តមោះមុតអង់អាច។ 39 លោកនីកាន័រចាត់ទាហានជាងប្រាំរយនាក់ ឲ្យទៅចាប់លោករ៉ាស៊ី។ លោកនីកាន័រធ្វើដូច្នេះ ដើម្បីបញ្ជាក់ថា គាត់ស្អប់ខ្ពើមជនជាតិយូដា។ 40 គាត់នឹកស្មានថា ការប្រហារជីវិតមនុស្សបែបនេះ គាត់ដូចជាវាយលើជនជាតិយូដាជាទម្ងន់បាន។ 41 កងទ័ពរបស់គាត់ជិតដណ្តើមយកបានប៉មដែលលោករ៉ាស៊ីនៅទៅហើយ ពួកគេកំពុងសម្រុកចូលមកខាងក្នុង ព្រមទាំងមានបញ្ជាឲ្យដុតទ្វារទៀត។ ពេលនោះ លោករ៉ាស៊ីក៏យល់ថា លោកមិនអាចរត់រួចឡើយ លោកក៏លើកដាវចាក់សម្លាប់ខ្លួន 42 គឺលោកសុខចិត្តស្លាប់ ដោយមានកិត្តយស ប្រសើរជាងធ្លាក់ក្នុងកណ្តាប់ដៃរបស់ជនឧក្រិដ្ឋ ហើយទទួលការត្មះតិះដៀល មិនសមនឹងភាពថ្លៃថ្នូររបស់គាត់ឡើយ។ 43 ប៉ុន្តែ ដោយប្រញាប់ប្រញាល់ពេក លោកមិនបានចាក់សម្លាប់ខ្លួនតាមគោលដៅទេ។ ពេលនោះ កងទ័ពក៏សម្រុកចូលក្នុងប៉ម លោករត់ឡើងទៅលើកំពែង ហើយក៏លោតសម្លាប់ខ្លួនទៅលើហ្វូងមនុស្ស ដោយគ្មានញញើត។ 44 ពួកគេថយក្រោយយ៉ាងរហ័ស ហើយរូបលោកក៏ធ្លាក់មកចំកន្លែងគ្មានមនុស្ស។ 45 ពេលនោះ លោកនៅមានដង្ហើមនៅឡើយ ហើយដោយសារកម្លាំងចិត្តពុះកញ្ជ្រោល លោកក្រោកឡើងរត់កាត់ហ្វូងមហាជនទាំងមានឈាមហូរពេញខ្លួន ហើយឈឺចុកចាប់មុខរបួសជាខ្លាំង។ លោកឡើងទៅឈរនៅលើផ្ទាំងថ្មយ៉ាងខ្ពស់ 46 ទោះបីលោកបាត់បង់ឈាមជិតអស់ពីខ្លួនទៅហើយក្តី លោកលូកបារយកពោះវៀនចេញមកកាន់នៅដៃទាំងពីរ ហើយបោះទៅលើមហាជន។ លោកទូលអង្វរព្រះជាម្ចាស់នៃជីវិត និងវិញ្ញាណ សូមព្រះអង្គប្រទានឲ្យលោកនៅថ្ងៃណាមួយវិញ។ លោកទទួលមរណភាពទៅយ៉ាងដូច្នេះ។
