ជំពូក ៥
ព្រះបាទអន់ទីយ៉ូគូសវាយប្រហារស្រុកអេស៊ីប
1 នៅសម័យនោះ ព្រះបាទអន់ទីយ៉ូគូសរៀបចំចេញប្រយុទ្ធ ជាមួយស្រុកអេស៊ីបសាជាថ្មី។ 2 ក្នុងអំឡុងពេលប្រហែលជាសែសិបថ្ងៃ គេឃើញមានពលសេះស្លៀកសម្លៀកបំពាក់សុទ្ធតែប៉ាក់ពីមាស និងពលទាហានកាន់លំពែងហោះហើរលើអាកាស ក្នុងក្រុងយេរូសាឡឹមទាំងមូល។ ទ័ពទាំងនោះចែកជាកង់ៗ 3 មានកងពលសេះត្រៀមខ្លួនចេញប្រយុទ្ធ។ គេឃើញមានការប្រយុទ្ធគ្នា ខែលគ្រវីចុះឡើង លំពែងដ៏ច្រើនច្រូងច្រាងដូចព្រៃ ដាវហូតចេញមក ព្រួញហោះទៅមក អាវក្រោះធ្វើពីមាសចាំងភ្លឺផ្លេកៗ។ 4 ហេតុនេះ ប្រជាជនទាំងអស់ទូលអង្វរព្រះជាម្ចាស់ សូមឲ្យអភូតហេតុដែលគេឃើញនោះ នាំមកនូវប្រផ្នូលល្អ។
5 មានគេផ្សាយដំណឹងកុហកថា ព្រះបាទអន់ទីយ៉ូគូសសោយទិវង្គតហើយ។ ពេលនោះលោកយ៉ាសូន ប្រមូលកងទ័ពយ៉ាងតិចមួយពាន់នាក់ ហើយចេញទៅវាយប្រហារក្រុងយេរូសាឡឹម មិនឲ្យប្រជាជនដឹងខ្លួនជាមុន។ កងពលនោះវាយសម្រុកទំលាយកំពែង ហើយគេដណ្តើមយកក្រុងបាន។ លោកម៉េណេឡារត់ភៀសខ្លួនទៅជ្រកនៅក្នុងបន្ទាយ ដែលនៅខាងលើព្រះវិហារ។ 6 លោកយ៉ាសូនសម្លាប់ជនរួមជាតិរបស់ខ្លួនឥតត្រាប្រណី គាត់ពុំបានគិតថា ជ័យជម្នះលើបងប្អូនរួមជាតិដូច្នេះ វាជាការបរាជ័យមួយដ៏ជូរចត់ទៅវិញទេ។ គាត់នឹកស្មានថា គាត់កំពុងឈ្នះលើខ្មាំងសត្រូវរបស់ខ្លួន ពុំមែនឈ្នះលើបងប្អូនរួមជាតិរបស់គាត់ឡើយ!។ 7 ម្យ៉ាង គាត់ពុំអាចដណ្តើមយកអំណាចបាន ម្យ៉ាងទៀត គាត់ត្រូវអាម៉ាស់ដោយសារតែគាត់ក្បត់ជាតិ ហើយត្រូវតែភៀសខ្លួនសាជាថ្មី ទៅនៅស្រុកអាំម៉ាន់វិញ។ 8 ជីវិតរបស់ជនឧក្រិដ្ឋនេះត្រូវចប់យ៉ាងវេទនា គឺដំបូងព្រះបាទអរេតាស ជាស្តេចនៃជនជាតិអារ៉ាប់ ចាប់គាត់ឃុំឃាំង។ បន្ទាប់មក គាត់រត់ពីក្រុងមួយទៅក្រុងមួយ គាត់ត្រូវគេដេញ និងស្អប់គ្រប់ៗគ្នា ព្រោះគាត់បានបំពានធម្មវិន័យ គេស្អប់ខ្ពើមគាត់ ព្រោះគាត់នាំឲ្យមាតុភូមិជួបនូវសេចក្តីអន្តរាយ និងសម្លាប់ប្រជាជនរបស់ខ្លួនទៀតផង។ នៅទីបំផុត គេបណ្តេញគាត់ដល់ស្រុកអេស៊ីប។ 9 គាត់ជិះសំពៅចេញពីស្រុកអេស៊ីបទៅក្រុងស្ប៉ាត ដ្បិតគាត់សង្ឃឹមថានឹងបានជ្រកនៅស្រុកនោះ ព្រោះប្រជាជនទាំងពីរមានដើមកំណើតតែមួយ។ ជនពាលនេះបាននិរទេសមនុស្សជាច្រើន ឲ្យចាកចេញពីស្រុកកំណើតរបស់គេ គេស្លាប់នៅលើទឹកដីបរទេស។ 10 ជនអាក្រក់នេះបានទុកចោលសាកសពមនុស្សជាច្រើន ដោយគ្មាននរណាម្នាក់បញ្ចុះឡើយ។ ដូច្នេះ នៅពេលគាត់ស្លាប់ គ្មាននរណាយំសោកស្តាយស្រណោះ ហើយក៏គ្មាននរណាគោរពសពគាត់ដែរ។ គាត់គ្មានកន្លែងក្នុងផ្នូររួមជាមួយដូនតារបស់គាត់ទេ។
11 កាលស្តេចទទួលដំណឹងអំពីព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនេះ ព្រះអង្គឈ្វេងយល់ថា ស្រុកយូដាបែកចេញពីរាជាណាចក្រហើយ។ ហេតុនេះ ស្តេចចាកចេញពីស្រុកអេស៊ីបទាំងក្រេវក្រោធ ដូចជាសត្វសាហាវ ហើយវាយដណ្តើមយកក្រុងមកវិញ។ 12 បន្ទាប់មក ស្តេចបញ្ជាពលទាហាន ឲ្យវាយប្រហារឥតត្រាប្រណី ដល់អស់អ្នកដែលធ្លាក់ក្នុងកណ្តាប់ដៃរបស់ពួកគេ និងអារកអស់អ្នកដែលឡើងទៅនៅលើផ្ទះរបស់គេ។ 13 ពួកគេសម្លាប់រង្គាល ទាំងបុរស ទាំងស្រ្តី ទាំងក្មេង ចាស់ អារកស្រីក្រមុំ និងទារក។ 14 ក្នុងអំឡុងពេលបីថ្ងៃនោះ ប្រជាជនប្រាំបីម៉ឺននាក់ត្រូវរងគ្រោះ គឺបួនម៉ឺននាក់ត្រូវស្លាប់ដោយមុខដាវ ហើយមួយចំនួនទៀត ក៏មិនតិចជាងមួយម៉ឺននាក់ដែរ ត្រូវគេចាប់យកទៅលក់ដូចទាសករ។
ព្រះបាទអន់ទីយ៉ូគូសរឹបអូសយកទ្រព្យសម្បត្តិពីព្រះវិហារ
(១ មរ ១,២១-២៤)
15 ព្រះបាទអន់ទីយ៉ូគូសប្រព្រឹត្តប៉ុណ្ណឹងហើយ នៅមិនស្កប់ព្រះហឫទ័យទៀត គឺហ៊ានចូលក្នុងទីសក្ការៈដ៏វិសុទ្ធជាងគេនៅលើផែនដីទាំងមូល ដោយមានលោកម៉េណេឡាជាមនុស្សក្បត់វិន័យ និងក្បត់ជាតិថ្វាយដំណើរស្តេចផង។ 16 ព្រះរាជាយកភាជន៍ដ៏សក្ការៈ មកកាន់ក្នុងព្រះហស្តដែលមិនបរិសុទ្ធ ហើយលូកព្រះហស្តដ៏សៅហ្មងប្រមូលតង្វាយ ដែលស្តេចនានាបានយកមកថ្វាយ ដើម្បីធ្វើឲ្យទីសក្ការៈមានសិរីរុងរឿង និងមានកិត្តិយស។ 17 ព្រះបាទអន់ទីយ៉ូគូសមានអំនួតដោយមិនយល់ថា ព្រះអម្ចាស់ដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត ព្រះអង្គព្រះពិរោធតែមួយរយៈពេលដ៏ខ្លី ព្រោះតែអំពើបាបរបស់អ្នកក្រុងនេះ។ នេះជាមូលហេតុដែលព្រះជាម្ចាស់ ធ្វើព្រងើយកន្តើយចំពោះទីដ៏វិសុទ្ធ។ 18 ប្រសិនបើអ្នកក្រុងនោះពុំបានប្រព្រឹត្តអំពើបាបច្រើនឥតគណនាទេ ព្រះរាជាមុខជាត្រូវព្រះជាម្ចាស់វាយប្រដៅ តាំងពីពេលដែលស្តេចទើបនឹងយាងមកដល់ម្ល៉េះ ហើយត្រូវបង្វែរមិនឲ្យធ្វើតាមគម្រោងការដ៏លេលានេះ ដូចលោកអេលីយ៉ូដ័រ ដែលព្រះបាទសេលើគូសចាត់ឲ្យមកត្រួតពិនិត្យឃ្លាំងប្រាក់ដែរ។ 19 ប៉ុន្តែ ព្រះអម្ចាស់ពុំបានជ្រើសរើសប្រជាជន ព្រោះតែទីសក្ការៈទេ គឺព្រះអង្គបានជ្រើសរើសទីសក្ការៈ ព្រោះតែប្រជាជនវិញ។ 20 ហេតុនេះហើយ សូម្បីតែទីសក្ការៈក៏ទទួលគ្រោះកាចរួមជាមួយប្រជាជនដែរ តែពេលក្រោយ ទីសក្ការៈក៏បានទទួលពររួមជាមួយប្រជាជនវិញ។ នៅពេលព្រះដ៏មានឫទ្ធានុភាពសព្វប្រការព្រះអង្គព្រះពិរោធ ព្រះវិហារត្រូវគេលះបង់ចោល នៅពេលព្រះអង្គលើកលែងទោសឲ្យប្រជាជន ព្រះវិហារត្រូវបានគេជួសជុលប្រកបដោយសិរីរុងរឿងដូចពីមុន។
លោកអាប៉ូឡូនីយ៉ូស
(១មបា ១.៤១-៤៦)
21 ព្រះបាទអន់ទីយ៉ូគូសយកប្រាក់ បួនម៉ឺនប្រាំបីពាន់គីឡូក្រាមពីព្រះវិហារ រួចយាងត្រឡប់ទៅក្រុងអន់ទីយ៉ូកជាប្រញាប់។ ព្រះរាជាមានអំនួតជាខ្លាំងរហូតដល់នឹកស្មានថា ខ្លួនអាចធ្វើអ្វីក៏បាន ដូចជាធ្វើឲ្យសំពៅបើកលើគោក និងធ្វើឲ្យមនុស្សដើរលើទឹកសមុទ្រ!។ 22 ប៉ុន្តែ ព្រះរាជាតែងតាំងទេសាភិបាលជាច្រើន ឲ្យធ្វើបាបប្រជាជាតិយូដា គឺលោកភីលីព ជាជនជាតិព្រីគី ជាមនុស្សមានចិត្តសាហាវជាងស្តេចដែលបានតែងតាំងគាត់ទៅទៀត ឲ្យត្រួតត្រាក្រុងយេរូសាឡឹម។ ព្រះរាជាតែងតាំងលោកអន់ដ្រូនីក ឲ្យត្រួតត្រានៅភ្នំការីស៊ីម។ 23 ក្រៅពីអ្នកទាំងពីរនោះ ស្តេចក៏តែងតាំងលោកម៉េណេឡា ម្នាក់ទៀត ដែលជាមនុស្សមានចិត្តអាក្រក់ ជាអ្នកជិះជាន់ជនរួមជាតិ លើសពីលោកភីលីព និងលោកអន់ដ្រូនីកទៅទៀត!។
ព្រះបាទអន់ទីយ៉ូគូសស្អប់ជនជាតិយូដាខ្លាំងណាស់ 24 ក៏ចាត់លោកអាប៉ូឡូនីយ៉ូស ជាមេទ័ពនៃទាហានស៊ីឈ្នួល មកពីស្រុកមីស៊ី ឲ្យនាំកងទ័ពចំនួនពីរម៉ឺនពីរពាន់នាក់ ទៅក្រុងយេរូសាឡឹម។ ព្រះរាជាបញ្ជាលោក ឲ្យអារកមនុស្សពេញវ័យទាំងអស់ ព្រមទាំងលក់ស្ត្រី និងកូនក្មេងផង។ 25 ពេលលោកអាប៉ូឡូនីយ៉ូស មកដល់ក្រុងយេរូសាឡឹម លោកធ្វើហាក់ដូចជាអ្នកស្រឡាញ់សន្តិភាព។ លោករង់ចាំដល់ថ្ងៃសប្ប័ទ ជាថ្ងៃដ៏វិសុទ្ធ ដែលជនជាតិយូដាឈប់សម្រាក។ នៅថ្ងៃនោះ គាត់រៀបចំកងទ័ពដើរជាក្បួនព្យុហយាត្រា។ 26 លោកបញ្ជាកងទ័ពឲ្យសម្លាប់អស់អ្នកដែលចេញទៅមើលក្បួនហែរនោះ រួចចូលទីក្រុងជាមួយកងទ័ពប្រដាប់អាវុធ ហើយកាប់សម្លាប់មនុស្សអស់មួយចំនួនធំ។ 27 ពេលនោះ លោកយូដាម៉ាកាបាយភៀសខ្លួនទៅនៅវាលរហោស្ថានជាមួយមនុស្សបួនដប់នាក់ទៀត។ ពួកលោករស់នៅតាមតំបន់ភ្នំ តាមរបៀបសត្វព្រៃ ដោយបរិភោគតែស្មៅ ដើម្បីចៀសវាងភាពសៅហ្មង។
