ជំពូក ២
1 ក្នុងឯកសារបុរាណមានចែងថា ព្យាការីយេរេមីបានបង្គាប់អស់អ្នកដែលត្រូវខ្មាំងកៀរនាំទៅ ឲ្យយកភ្លើងពីអាសនៈមកលាក់ទុកដូចគេរៀបរាប់ខាងលើ។ 2 ព្យាការីយេរេមីក៏ប្រគល់គម្ពីរវិន័យឲ្យពួកដែលត្រូវខ្មាំងកៀរនាំយកទៅ និងទូន្មានពួកគេកុំឲ្យភ្លេចបទបញ្ជារបស់ព្រះអម្ចាស់ កុំវង្វេងស្មារតី ដោយឃើញរូបបដិមាធ្វើពីមាស ប្រាក់ និងឃើញគ្រឿងលំអរូបទាំងនោះផង។ 3 លោកក៏ដាស់តឿនពួកគេជាច្រើន ដោយបញ្ជាក់ទៀតថា កុំបោះបង់ធម្មវិន័យរបស់ព្រះអម្ចាស់ ឲ្យឃ្លាតឆ្ងាយពីចិត្តគំនិតឡើយ។ 4 ក្នុងឯកសារនេះក៏មានចែងទុកមកទៀតថា ព្យាការីយេរេមីទទួលដំណឹងពីព្រះជាម្ចាស់ ឲ្យនាំយកព្រះពន្លា និងហិបទៅកាន់ភ្នំដែលលោកម៉ូសេឡើង ហើយបានឃើញទឹកដីជាចំណែកមត៌កផ្ទាល់របស់ព្រះជាម្ចាស់។ 5 កាលព្យាការីយេរេមីឡើងលើភ្នំហើយ លោកឃើញរូងថ្មមួយដូចជាផ្ទះ ហើយលោកក៏ដាក់ព្រះពន្លា ហិប និងអាសនៈ សម្រាប់ថ្វាយគ្រឿងក្រអូបនៅក្នុងរូងថ្មនោះ។ បន្ទាប់មក លោកក៏បិទមាត់រូងថ្មនោះវិញ។ 6 មានអ្នកខ្លះដែលនៅជាមួយព្យាការីយេរេមីទៅទីនោះ ដើម្បីគូសចំណាំផ្លូវ ប៉ុន្តែពួកគេមិនអាចរកឃើញផ្លូវទៅរូងនោះឡើយ។ 7 កាលព្យាការីយេរេមីដឹងរឿងនេះ លោកស្តីបន្ទោសពួកគេ ហើយមានប្រសាសន៍ថា៖ «គ្មាននរណាអាចស្គាល់ទីកន្លែងនោះបានទេ ទាល់តែព្រះជាម្ចាស់ប្រមូលប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះអង្គ ហើយសម្ដែងព្រះហឫទ័យសណ្តោសប្រណីដល់ពួកគេ ទើបគេស្គាល់បាន។ 8 ពេលនោះ ព្រះអម្ចាស់នឹងបង្ហាញគ្រឿងបរិក្ខារទាំងនោះឲ្យគេឃើញ ហើយសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះអម្ចាស់នឹងលេចចេញមកជាមួយពពកដែរ ដូចនៅជំនាន់របស់លោកម៉ូសេ ឬដូចនៅពេលដែលព្រះបាទសាឡូម៉ូនទូលអង្វរសូមព្រះអង្គសម្ដែងសិរីរុងរឿង ដើម្បីឲ្យទីសក្ការៈនោះបានវិសុទ្ធ»។ 9 គេរៀបរាប់ទៀតថា ព្រះបាទសាឡូម៉ូនដែលប្រកបដោយព្រះប្រាជ្ញាញាណយ៉ាងឈ្លាសវៃ ថ្វាយយញ្ញបូជាសម្រាប់ធ្វើបុណ្យឆ្លងទីសក្ការៈដែលបានសង់រួចហើយនោះ។ 10 លោកម៉ូសេទូលអង្វរព្រះអម្ចាស់ នៅពេលនោះ មានភ្លើងធ្លាក់ចុះពីលើមេឃមក ឆាបឆេះយញ្ញបូជាយ៉ាងណា ព្រះបាទសាឡូម៉ូនក៏ទូលអង្វរ ហើយពេលនោះ ភ្លើងក៏ធ្លាក់មកឆាបឆេះយញ្ញបូជាយ៉ាងនោះដែរ។ 11 លោកម៉ូសេមានប្រសាសន៍ថា យញ្ញបូជាសម្រាប់រំដោះបាបឆាបឆេះដូច្នេះ ព្រោះពួកគេមិនបានបរិភោគ។ 12 យ៉ាងណាមិញ ព្រះបាទសាឡូម៉ូន ប្រារព្វពិធីបុណ្យអស់រយៈពេលប្រាំបីថ្ងៃ។
13 ក្នុងឯកសារនេះ និងក្នុងសេចក្តីរាយការណ៍របស់លោកនេហេមី មានរៀបរាប់ពីហេតុការណ៍ដដែលនេះថែមទៀត ហើយមានរៀបរាប់ថា លោកនេហេមីបង្កើតបណ្ណាល័យ ព្រមទាំងប្រមូលសៀវភៅស្តីអំពីព្រះមហាក្សត្រ និងព្យាការីទាំងឡាយ គឺសៀវភៅនិពន្ធដោយព្រះបាទដាវីឌ និងសាររបស់ស្តេចនានាស្តីពីតង្វាយ។ 14 លោកយូដាប្រមូលសៀវភៅទាំងប៉ុន្មាន ដែលនៅរប៉ាត់រប៉ាយដោយសារសង្គ្រាម។ នៅពេលនេះ យើងខ្ញុំមានសៀវភៅទាំងនេះហើយ។ 15 ដូច្នេះ ប្រសិនបើបងប្អូនត្រូវការសៀវភៅទាំងនោះ សូមចាត់មនុស្សឲ្យមកជួបយើងខ្ញុំ យើងខ្ញុំនឹងផ្ញើសៀវភៅនោះជូនបងប្អូន។
16 យើងខ្ញុំសរសេរលិខិតនេះ ក្នុងពេលយើងខ្ញុំរៀបនឹងធ្វើពិធីជម្រះព្រះវិហារ ហេតុនេះ សូមបងប្អូនធ្វើពិធីនេះដូចយើងខ្ញុំដែរ។ 17 ព្រះជាម្ចាស់បានសង្គ្រោះប្រជារាស្ត្រទាំងមូលរបស់ព្រះអង្គ ព្រះអង្គបានប្រោសប្រទានឲ្យយើងខ្ញុំទាំងអស់គ្នាមានទឹកដី មានព្រះមហាក្សត្រ បូជាចារ្យ និងប្រោសយើងខ្ញុំឲ្យទៅជាជនដ៏វិសុទ្ធ 18 តាមព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ព្រះអង្គ ដែលមានចែងទុកក្នុងគម្ពីរវិន័យ។ យើងសង្ឃឹមថា ព្រះអង្គនឹងអាណិតមេត្តាដល់យើងខ្ញុំ នៅពេលឆាប់ៗនេះ ព្រះអង្គនឹងប្រមូលផ្តុំយើងខ្ញុំ ឲ្យត្រឡប់មកពីគ្រប់តំបន់នៅលើផែនដី ដើម្បីចូលរួមនៅទីដ៏វិសុទ្ធ ដ្បិតព្រះអង្គបានរំដោះយើងខ្ញុំ ឲ្យរួចផុតពីគ្រោះកាចដ៏ធ្ងន់ធ្ងរបំផុត និងបានជម្រះទីដ៏វិសុទ្ធ រួចទៅហើយនោះ។
អារម្ភកថារបស់អ្នកនិពន្ធ
19 លោកយ៉ាសូន ជាអ្នកស្រុកស៊ីរ៉ែន បានចែងទុកនូវប្រវត្តិរបស់លោកយូដាម៉ាកាបាយ និងបងប្អូនរបស់លោក អំពីពិធីជម្រះទីសក្ការៈដ៏ប្រសើរឧត្តម ឲ្យបរិសុទ្ធ អំពីពិធីប្រសិទ្ធអាសនៈឲ្យបរិសុទ្ធជាថ្មី 20 ព្រមទាំងចម្បាំងប្រឆាំងនឹងព្រះបាទអន់ទីយ៉ូគូសអេពីផាន និងព្រះបាទអឺប៉ាទ័រជាបុត្រ។ 21 លោកក៏រៀបរាប់អំពីវីរបុរស មានចិត្តអង់អាច ឃើញនិមិត្តហេតុពីស្ថានបរមសុខ វីរបុរសដែលបានប្រយុទ្ធយ៉ាងក្លាហាន ដើម្បីសាសនាយូដា។ ទោះបីអ្នកទាំងនោះ មានគ្នាតិចក្តី ក៏ពួកគេដណ្តើមយកស្រុកមកវិញ ហើយបណ្តេញកងទ័ពជាច្រើនរបស់ជនជាតិបរទេស។ 22 ពួកគេវាយដណ្តើមយកទីសក្ការៈដ៏ល្បីល្បាញនៅលើផែនដីទាំងមូល។ ពួកគេរំដោះក្រុងយេរូសាឡឹម ហើយរៀបចំច្បាប់វិន័យឲ្យគេគោរពដូចដើមវិញ គឺជាច្បាប់ដែលសត្រូវប៉ុនប៉ងលុបបំបាត់ចោល។ ពួកគេសម្រេចកិច្ចការទាំងនោះ ដោយព្រះហឫទ័យសប្បុរសយ៉ាងក្រៃលែង របស់ព្រះអម្ចាស់ ដែលបានសណ្តោសប្រណីដល់ពួកគេ។ 23 លោកយ៉ាសូន ជាអ្នកស្រុកស៊ីរ៉ែន ក៏បានកត់ត្រាព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនោះ ទុកក្នុងសៀវភៅប្រាំក្បាល។ យើងខិតខំសង្ខេបសៀវភៅទាំងប្រាំនោះ មកជាសៀវភៅតែមួយច្បាប់។ 24 យើងសង្កេតឃើញថា អ្នកដែលមានបំណងសិក្សាអំពីប្រវត្តិសាស្រ្ដ តែងជួបប្រទះនឹងការលំបាក ដោយសារមានលេខច្រើន និងសាច់រឿងច្រើនពេក។ 25 យើងខិតខំធ្វើយ៉ាងណា ដើម្បីឲ្យអ្នកអានដែលគ្រាន់តែជាការកំសាន្ត ងាយស្រួលចងចាំហេតុការណ៍នានាក្នុងចិត្តគំនិត ហើយផ្តល់សារសំខាន់សម្រាប់អស់អ្នកដែលបានសិក្សាពីសៀវភៅនេះ។ 26 ចំពោះយើងវិញ យើងមានការនឿយហត់ក្នុងការសង្ខេបសៀវភៅនេះ។ កិច្ចការនេះមិនមែនជាការងាយទេ គឺយើងត្រូវបែកញើសហូរញើស និងអត់ងងុយផង 27 ប្រៀបដូចជាកិច្ចការដ៏សែនពិបាករបស់អ្នកចាត់ចែងពិធីជប់លៀង ដែលមានបំណងធ្វើឲ្យភ្ញៀវសប្បាយចិត្ត។ យើងសុខចិត្តតស៊ូបំពេញកិច្ចការដ៏លំបាកនេះដោយរីករាយ ដើម្បីបម្រើមនុស្សជាច្រើន។ 28 យើងទុកឲ្យអ្នកនិពន្ធរៀបរាប់ពីព្រឹត្តិការណ៍យ៉ាងល្អិតល្អន់ រីឯយើងខ្ញុំវិញ បានត្រឹមតែខិតខំសរសេរសេចក្តីយ៉ាងសង្ខេបប៉ុណ្ណោះ។ 29 អ្នកគូរប្លង់ផ្ទះថ្មីយកចិត្តទុកដាក់លើការសង់ផ្ទះទាំងមូល រីឯអ្នកដែលទទួលបន្ទុកតុបតែងលំអ និងលាបថ្នាំ ត្រូវស្វែងរកអ្វីៗដែលគាត់ត្រូវការជាចាំបាច់ សម្រាប់ការតុបតែងលំអ។ ចំពោះយើងខ្ញុំក៏យល់ដូច្នេះដែរ។ 30 អ្នកនិពន្ធឯកសារប្រវតិ្តសាស្រ្ត ត្រូវតែសិក្សាស្រាវជ្រាវហេតុការណ៍ទាំងអស់ឲ្យបានច្បាស់ ស្វែងយល់ដំណើររឿងយ៉ាងលំអិត។ 31 រីឯអ្នកសម្រួលវិញ ត្រូវអនុញ្ញាតឲ្យគេសរសេរសង្ខេបយ៉ាងផ្ចិតផ្ចង់ មិនរៀបរាប់ហេតុការណ៍ទាំងអស់ដែលកើតមាននោះទេ។ 32 ហេតុនេះហើយយើងចាប់ផ្តើមរៀបរាប់ព្រឹត្តិការណ៍ ដោយមិនបន្ថែមសេចក្តីទៀតទេ។ មិនគួរសរសេរអត្ថបទវែងមុនសាច់រឿង ហើយសង្ខេបសាច់រឿងទ្បើយ។
