ជំពូក ១២
ព្រឹត្តិការណ៍នៅក្រុងយ៉ូប៉េ និងក្រុងយ៉ាមនីយ៉ា
1 ក្រោយពីបានចុះកិច្ចព្រមព្រៀងទាំងនេះរួចហើយ លោកលីស៊ីយ៉ាសរត់ត្រឡប់ទៅគាល់ព្រះរាជាវិញ រីឯជនជាតិយូដាប្រឹងប្រែងធ្វើស្រែចម្ការជាធម្មតាវិញ។ 2 ប៉ុន្តែ ក្នុងចំណោមទេសាភិបាល លោកធីម៉ូថេ និងលោកអាប៉ូឡូនីយ៉ូស ជាកូនលោកកេនីយ៉ូស ព្រមទាំងលោកយេរ៉ូនីម៉ូស លោកដេម៉ូផុន និងលោកនីកាន័រ ជាមេបញ្ជាការទ័ពនៅកោះគីប្រូស មិនទុកឲ្យជនជាតិយូដារស់នៅដោយសុខសាន្តទេ។ 3 ប្រជាជនក្រុងយ៉ូប៉េ ប្រព្រឹត្តអំពើពាលដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមបំផុត។ ពួកគេអញ្ជើញជនជាតិយូដា ដែលរស់នៅក្នុងក្រុងជាមួយ ព្រមទាំងប្រពន្ធកូន ឲ្យចុះទូកដែលពួកគេបានរៀបចំសម្រាប់ជនជាតិយូដានោះ ព្រោះពួកគេនិយាយថា ឥឡូវនេះ គ្មានការស្អប់គ្នាទៀតទេ។ 4 ដោយអះអាងលើក្រឹត្យនៃសភាប្រជាជន ក្នុងក្រុងនោះ ជនជាតិយូដាយល់ព្រមតាមសេចក្តីអញ្ជើញរបស់ពួកគេ ដើម្បីបង្ហាញឲ្យពួកគេដឹងថា ជនជាតិយូដាក៏ចង់បានសន្តិភាព ហើយទុកចិត្តលើពួកគេ។ ប៉ុន្តែ កាលទូកនោះទៅដល់កណ្តាលសមុទ្រ ពួកគេក៏បានទម្លាក់ជនជាតិយូដាទាំងនោះទៅក្នុងទឹកសមុទ្រ ឲ្យលង់ទឹកស្លាប់អស់ជាងពីររយនាក់។
5 កាលលោកយូដាបានទទួលដំណឹងពីអំពើដ៏កាចសាហាវយង់ឃ្នង ប្រឆាំងនឹងជនរួមជាតិរបស់លោកដូច្នេះ លោកប្រមូលកងទ័ពរបស់លោក។ 6 ពួកគេទូលអង្វរព្រះជាម្ចាស់ ដែលជាចៅក្រមដ៏សុចរិត រួចចេញដំណើរទៅវាយប្រហារឃាតករបស់ជនរួមជាតិរបស់លោក។ លោកដុតកំពង់ផែនៅពេលយប់ ព្រមទាំងដុតនាវា និងសម្លាប់អស់អ្នកដែលរត់ភៀសខ្លួនមកជ្រកកន្លែងនោះផង។ 7 បន្ទាប់មក លោកដកថយ ព្រោះទ្វារក្រុងបិទជិត ប៉ុន្តែ លោកមានបំណងវិលត្រឡប់ មកវិញដើម្បីសម្លាប់រង្គាលអ្នកក្រុងយ៉ូប៉េនោះ។ 8 លោកក៏ទទួលដំណឹងថា ប្រជាជនយ៉ាមនីយ៉ាមានបំណងប្រើកលល្បិចដដែល ចំពោះជនជាតិយូដា ដែលរស់នៅក្នុងក្រុងជាមួយនោះដែរ។ 9 លោកចេញទៅវាយប្រហារប្រជាជនក្រុងយ៉ាមនីយ៉ាទាំងយប់ ដុតកំពង់ផែ និងនាវាទាំងអស់។ ប្រជាជននៅក្រុងយេរូសាឡឹមដែលនៅចម្ងាយប្រមាណសែសិបគីឡូម៉ែត្រពីក្រុងនេះ ក៏ឃើញពន្លឺភ្លើងនោះដែរ។
លោកយូដាធ្វើសឹកសង្គ្រាមនៅស្រុកកាឡាដ
(១ មរ ៥,៩-៥៤)
10 លោកយូដា និងកងទ័ពរបស់លោក ចេញពីក្រុងយ៉ាមនីយ៉ាប្រហែលពីរគីឡូម៉ែត្រ ដើម្បីទៅវាយប្រហារលោកធីម៉ូថេ ស្រាប់តែមានពលថ្មើរជើងជនជាតិអារ៉ាប់យ៉ាងតិចប្រាំពាន់នាក់ និងពលសេះប្រាំរយនាក់ វាយប្រហារពួកគេ។ 11 ការប្រយុទ្ធមួយយ៉ាងធំកើតឡើង ហើយកងទ័ពរបស់លោកយូដាមានជ័យជម្នះ ដោយព្រះជាម្ចាស់ជួយ។ ពួកពនេចរដែលបរាជ័យ សូមចរចាសន្តិភាពជាមួយលោកយូដា ដោយសន្យាថា នឹងប្រគល់ហ្វូងសត្វឲ្យលោក ព្រមទាំងបម្រើលោកគ្រប់កិច្ចការ។ 12 លោកយូដាយល់ឃើញថាពិតជាមានប្រយោជន៍ជាច្រើនចំពោះលោក ក៏សុខចិត្តចរចាសន្តិភាពជាមួយពួកគេ។ ក្រោយពីចុះកិច្ចព្រមព្រៀងហើយ ពួកគេត្រឡប់ទៅជំរំរបស់គេរៀងៗខ្លួនវិញ។
លោកយូដាវាយសម្រុកចូលក្រុងមួយ ដែលមានកំពែងជុំវិញហៅថាកាស្ពីន ដែលមានប្រជាជាតិនានារស់នៅលាយឡំគ្នា។ 13 អ្នកក្រុងអាងលើកំពែងដ៏រឹងមាំរបស់ក្រុង និងលើឃ្លាំងស្បៀងអាហាររបស់គេ។ ពួកគេជាមនុស្សព្រហើន មើលងាយទាហានរបស់លោកយូដា ដោយជេរប្រមាថពួកគេ និងពោលពាក្យដែលគ្មាននរណាហ៊ាននិយាយតាមឡើយ។ 14 ប៉ុន្តែ លោកយូដា និងកងទ័ពរបស់លោក ទូលអង្វរព្រះអធិបតីនៃពិភពលោក គឺព្រះអង្គដែលផ្តួលរំលំក្រុងយេរីខូ កាលពីជំនាន់លោកយ៉ូស៊ូអា ដោយមិនប្រើឧបករណ៍បុកទម្លាយកំពែង ឬគ្រឿងចម្បាំងផ្សេងៗឡើយ។ បន្ទាប់មក ពួកគេវាយសម្រុកលើកំពែងយ៉ាងក្លាហានបំផុត។ 15 ពួកគេដណ្តើមយកទីក្រុងបានដោយសារព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យ។ ពួកគេកាប់សម្លាប់អ្នកក្រុងយ៉ាងច្រើនឥតគណនា មិនអាចរាប់បានឡើយ រហូតដល់ធ្វើឲ្យបឹងមួយ ដែលមានទទឹងប្រមាណបួនរយម៉ែត្រ នៅក្បែរក្រុងនោះ ពេញទៅដោយឈាម។
ការប្រយុទ្ធនៅការនីយ៉ុង
(១ មរ ៥,៣៧-៤៤)
16 កងទ័ពរបស់លោកយូដាថយពីក្រុងនោះ ប្រហែលជាមួយរយសែសិបគីឡូម៉ែត្រ ក៏ទៅដល់តំបន់ខារ៉ាស ដែលជនជាតិយូដាហៅថា កូនចៅលោកតូប៊ី។ 17 ពួកគេមិនជួបលោកធីម៉ូថេនៅទីនោះទេ ព្រោះលោកបានដកថយដោយបរាជ័យ ប៉ុន្តែ លោកទុកកងទ័ពដ៏ខ្លាំងពូកែមួយចំនួន នៅក្នុងបន្ទាយក្រុងនោះ។ 18 លោកដូស៊ីថេ និងលោកសូស៊ីប៉ាទែរ ជាមេទ័ពរបស់លោកម៉ាកាបាយ លើកទ័ពចេញទៅវាយបន្ទាយនោះ ហើយកាប់សម្លាប់កងទ័ពអស់ជាងមួយម៉ឺននាក់។ 19 រីឯលោកម៉ាកាបាយវិញ លោកប្រមូលកងទ័ពរបស់លោកជាកងៗ ហើយចាត់តាំងមេទ័ពឲ្យគ្រប់គ្រង រួចលោកចេញដំណើរទៅច្បាំងនឹងលោកធីម៉ូថេ ដែលប្រមូលពលទ័ពថ្មើរជើងដប់ពីរម៉ឺននាក់ និងពលសេះពីរពាន់ប្រាំរយនាក់។ 20 លោកធីម៉ូថេជ្រាបថា លោកយូដាជិតមកដល់ លោកចាត់គេឲ្យនាំស្រ្តី និងកូនក្មេង ព្រមទាំងយកគ្រឿងប្រើប្រាស់ទាំងអស់ ទៅទុកនៅកន្លែងមួយហៅថា ការនីយ៉ុង ជាកន្លែងដែលគេពិបាកនឹងឡោមព័ទ្ធ ហើយពិបាកធ្វើដំណើរទៅដល់ ព្រោះច្រកភ្នំចូលតំបន់នោះចង្អៀតខ្លាំងណាស់។ 21 កងទ័ពរបស់លោកយូដាមកដល់មុនគេ ពេលនោះ ខ្មាំងសត្រូវរន្ធត់តក់ស្លុត ព្រមទាំងខ្លាចចំពោះព្រះដែលទតមើលអ្វីៗទាំងអស់ លេចចេញមក។ ពួកគេរត់ខ្ចាត់ខ្ចាយគ្រប់ទិសទី ហើយពួកគេវាយគ្នាឯងឲ្យរបួស និងយកដាវចាក់គ្នាផង។ 22 លោកយូដាដេញតាមក្រោយយ៉ាងអង់អាច ប្រហារជីវិតជនឧក្រិដ្ឋដោយដាវ រហូតដល់បីម៉ឺននាក់។ 23 លោកធីម៉ូថេក៏ធ្លាក់ក្នុងកណ្តាប់ដៃរបស់ទាហានលោកដូស៊ីថេ និងលោកសូស៊ីប៉ាទែរ។ លោកអង្វរករពួកទាហានដោយប្រើកលល្បិច សូមពួកគេអនុញ្ញាតឲ្យគាត់រួចខ្លួនទៅ កុំធ្វើបាបគាត់ ដ្បិតគាត់និយាយអះអាងថា គាត់ចាប់ក្រុមគ្រួសារ និងបងប្អូនរបស់ពួកគេបានជាច្រើន ប្រសិនបើពួកគេសម្លាប់គាត់ កងទ័ពរបស់គាត់នឹងសម្លាប់ក្រុមគ្រួសារទាំងនោះចោលជាមិនខាន។ 24 លោកធីម៉ូថេមានប្រសាសន៍យ៉ាងយូរ ដោយសន្យាថានឹងប្រគល់បងប្អូន ក្រុមគ្រួសារទាំងនោះមកវិញ ដោយមិនធ្វើបាបពួកគេទេ។ កងទ័ពក៏ដោះលែងលោកធីម៉ូថេ ដើម្បីសង្គ្រោះជីវិតបងប្អូនរបស់ខ្លួន។ 25 នៅពេលលោកយូដាទៅដល់ការនីយ៉ុង និងអតាកាតេយ៉ុង ហើយកាត់កខ្មាំងអស់ពីរម៉ឺនប្រាំពាន់នាក់។
ក្រុងហេប្រូន និងក្រុងស៊ីថូប៉ូលិស
26 ក្រោយពីខ្មាំងទទួលបរាជ័យ និងវិនាសអន្តរាយ លោកយូដាលើកទ័ពទៅវាយក្រុងហេប្រូន គឺជាក្រុងដែលមានកំពែងរឹងមាំ និងជាកន្លែងដែលលោកលីសាញ៉ាសរស់នៅ។ 27 យុវជនដ៏មានកម្លាំងក្លាហាន ឈរនៅមុខកំពែង ហើយប្រយុទ្ធយ៉ាងស្វាហាប់។ នៅក្នុងក្រុងនោះមានគ្រឿងចម្បាំង និងគ្រាប់ថ្មត្រៀមទុកយ៉ាងច្រើន។ 28 ប៉ុន្តែ កងទ័ពយូដាទូលអង្វរព្រះអធិបតី ដែលមានឫទ្ធានុភាព ឲ្យជួយវាយកម្ទេចកម្លាំងរបស់សត្រូវ។ ដូច្នេះ ពួកគេកាន់កាប់ទីក្រុងនេះ ហើយវាយសម្លាប់ប្រជាជនក្នុងក្រុងអស់ជាងពីរម៉ឺនប្រាំពាន់នាក់។ 29 ពួកគេចាកចេញពីទីនោះ ទៅច្បាំងនឹងក្រុងស៊ីថូប៉ូលិស ដែលមានចម្ងាយមួយរយដប់គីឡូម៉ែត្រពីក្រុងយេរូសាឡឹម។ 30 ប៉ុន្តែ ប្រជាជនយូដាដែលរស់នៅក្នុងក្រុងនោះ បានបញ្ជាក់ថា អ្នកក្រុងស៊ីថូប៉ូលិសនេះមានចិត្តសប្បុរសចំពោះពួកគេ និងទទួលពួកគេយ៉ាងរាក់ទាក់នៅពេលពួកគេជួបនឹងទុក្ខលំបាក។ 31 ដូច្នេះ លោកយូដា និងកងទ័ពរបស់លោកថ្លែងអំណរគុណអ្នកក្រុង និងសូមឲ្យពួកគេមានឆន្ទៈល្អចំពោះជនជាតិយូដា ដែលរស់នៅក្រុងនេះតទៅទៀត។ ពួកគេក៏វិលទៅក្រុងយេរូសាឡឹមវិញ មុនថ្ងៃប្រារព្ធពិធីបុណ្យថ្ងៃទីហាសិបបន្តិច។
លោកយូដាធ្វើសង្គ្រាមនឹងលោកក័រស៊ីយ៉ាស
32 ក្រោយពីបុណ្យថ្ងៃទីហាសិប លោកយូដា និងកងទ័ពរបស់លោក ចេញទៅប្រយុទ្ធនឹងលោកក័រស៊ីយ៉ាស ជាទេសាភិបាលទាំងមូលនៃស្រុកអ៊ីឌំមេ។ 33 លោកក័រស៊ីយ៉ាសនាំទ័ពថ្មើរជើងចំនួនបីពាន់នាក់ និងទ័ពសេះបួនរយនាក់ ចេញទៅច្បាំងនឹងពួកគេ។ 34 ក្នុងពេលប្រយុទ្ធគ្នានោះ កងពលរបស់លោកយូដាមួយចំនួនតូចត្រូវបាត់បង់ជីវិត។ 35 មេទ័ពនៃពលសេះម្នាក់ឈ្មោះដូស៊ីថេ ជាកូនចៅរបស់លោកតូប៊ីត ជាយុវបុរសដ៏ក្លាហានអង់អាច ចាប់អាវរបស់លោកក័រស៊ីយ៉ាសជាប់ ដោយមានបំណងចាប់ជនពាលនេះឲ្យបានទាំងរស់។ ប៉ុន្តែ ពេលនោះ មានពលសេះជាតិត្រាស់ម្នាក់ ស្ទុះសម្រុកវាយលោកដូស៊ីថេ ហើយកាប់ត្រូវស្មារបស់គាត់។ លោកក័រស៊ីយ៉ាសក៏រត់រួច ហើយភៀសខ្លួនទៅក្រុងម៉ារីសា។ 36 រីឯកងទ័ពរបស់លោកអេស្ឌ្រីយ៉ា ប្រយុទ្ធអស់រយៈពេលយ៉ាងយូរ ហើយពួកគេអស់កម្លាំងជាខ្លាំង។ ដូច្នេះ លោកយូដាទូលអង្វរព្រះជាម្ចាស់ សូមព្រះអង្គវាយជាមួយពួកគេ និងដឹកនាំគេក្នុងពេលធ្វើសង្គ្រាម។ 37 លោកស្រែកជយឃោស និងច្រៀងលើកតម្កើងព្រះអង្គ ជាភាសាកំណើតរបស់លោក ហើយធ្វើឲ្យកងទ័ពរបស់លោកក័រស៊ីយ៉ាសបាក់ទ័ពរត់អស់។
យញ្ញបូជាសម្រាប់មនុស្សស្លាប់
38 បន្ទាប់ពីបានប្រមូលផ្តុំកងទ័ពរួចមក លោកយូដាដឹកនាំកងទ័ពទៅកាន់ក្រុងអូដូឡាំ។ ប៉ុន្តែ ថ្ងៃនោះជាថ្ងៃទីប្រាំពីរ ពួកគេធ្វើពិធីជម្រះកាយឲ្យបរិសុទ្ធស្របតាមប្រពៃណី ហើយនាំគ្នាប្រារព្ធពិធីបុណ្យ ថ្ងៃសប្ប័ទនោះផង។ 39 ស្អែកឡើង មានគេមកជួបលោកយូដា សូមអនុញ្ញាតទៅយកសាកសពរបស់ពលទាហាន ដែលបាត់បង់ជីវិតនៅលើសមរភូមិ ដើម្បីបញ្ចុះជាមួយញាតិសន្តាន ក្នុងផ្នូរដូនតារបស់ពួកគេ។ 40 គេបានរកឃើញវត្ថុនៅក្នុងសម្លៀកបំពាក់របស់សាកសពនីមួយៗ នូវវត្ថុសក្ការៈព្រះក្រុងយ៉ាមនីយ៉ា ដែលធម្មវិន័យហាមឃាត់មិនឲ្យជនជាតិយូដាគោរព។ គេយល់គ្រប់គ្នាយ៉ាងច្បាស់ថា យុទ្ធជនទាំងនោះបាត់បង់ជីវិត ព្រោះតែមូលហេតុនេះ។ 41 ដូច្នេះ ពួកគេនាំគ្នាលើកតម្កើងព្រះអម្ចាស់ ព្រោះព្រះអង្គវិនិច្ឆ័យដោយយុត្តិធម៌ និងបង្ហាញការលាក់កំបាំងឲ្យឃើញ។ 42 ពួកគេទូលអង្វរព្រះអង្គ សូមមេត្តាលើកលែងទោសកំហុស ដែលពួកគេប្រព្រឹត្ត។ លោកយូដាដែលមានចិត្តក្លាហានអង់អាច ក៏ដាស់តឿនកងទ័ពទាំងអស់ឲ្យប្រុងប្រយ័ត្នអំពើបាបគ្រប់បែបយ៉ាង ព្រោះពួកគេឃើញផ្ទាល់ភ្នែកហើយ អំពីគ្រោះកាចដែលកើតមានដល់ពលទាហានទាំងនោះ។ 43 លោកយូដារៃប្រាក់ពីកងទ័ពបានប្រហែលពីរពាន់កាក់ ហើយផ្ញើកាក់នេះទៅក្រុងយេរូសាឡឹម ដើម្បីឲ្យគេថ្វាយយញ្ញបូជារំដោះបាប។ លោកធ្វើដូច្នេះ ជាអំពើដ៏ល្អប្រពៃ និងថ្លៃថ្នូរផង ដោយនឹកគិតថា មនុស្សស្លាប់នឹងរស់ឡើងវិញជាពុំខាន។ 44 ប្រសិនបើលោកមិនសង្ឃឹមថា ពលទាហានដែលបាត់បង់ជីវិតមិនរស់ឡើងវិញទេ លោកក៏មិនឆោតល្ងង់ ទូលអង្វរព្រះជាម្ចាស់ សម្រាប់មនុស្សស្លាប់ដែរ។ ទោះបីលោកទូលអង្វរព្រះអង្គដូច្នេះ ក៏គ្មានន័យ ហើយក៏ឥតបានការអ្វីឡើយ។ 45 ប៉ុន្តែ លោកនឹកគិតថា ព្រះជាម្ចាស់មុខជាប្រទានរង្វាន់ដ៏ប្រសើរបំផុត ដល់មនុស្សស្លាប់ទាំងគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះអង្គ។ នេះពិតជាគំនិតដ៏វិសុទ្ធរបស់អ្នក ដែលគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះអង្គមែន។ 46 អាស្រ័យហេតុនេះហើយ បានជាលោកសូមឲ្យគេថ្វាយសក្ការបូជារំដោះបាប ដើម្បីសូមព្រះជាម្ចាស់ លើកលែងទោសឲ្យពលទាហាន ដែលបាត់បង់ជីវិត។
