ជំពូក ៤
ជ័យជម្នះនៅភូមិអេម៉ាអ៊ូស
1 លោកគ័រស៊ីយ៉ាសនាំទ័ពថ្មើរជើងចំនួនប្រាំពាន់នាក់ និងទ័ពសេះដ៏ចំណានមួយពាន់នាក់ចេញទៅទាំងយប់ 2 ដើម្បីវាយប្រហារជំរំជនជាតិយូដានៅពេលគេមិនដឹងខ្លួន។ មានអ្នករស់នៅក្នុងបន្ទាយយេរូសាឡឹមជាអ្នកនាំផ្លូវ។ 3 លោកយូដាជ្រាបគម្រោងការនេះ ក៏នាំកងទ័ពចេញទៅវាយប្រហារកងទ័ពរបស់ព្រះមហាក្សត្រ នៅភូមិអេម៉ាអ៊ូស 4 ពេលនោះ កងទ័ពរបស់លោកយូដាចេញឆ្ងាយពីជំរំ។ 5 លោកគ័រស៊ីយ៉ាសមកដល់ជំរំរបស់លោកយូដាទាំងយប់ មិនប្រទះឃើញនរណាម្នាក់សោះ។ គាត់នឹកស្មានថាជនជាតិយូដារត់គេចចេញពីមុខគាត់។ ដូច្នេះ ពួកគេនាំគ្នារុករកកងទ័ពយូដានៅតាមភ្នំ។ 6 ព្រឹកឡើង លោកយូដាមកដល់វាលទំនាបជាមួយពលទាហានបីពាន់នាក់ ប៉ុន្តែ ពួកគេគ្មានអាវក្រោះ គ្មានដាវគ្រប់គ្រាន់តាមបំណងរបស់គេទេ។ 7 គេឃើញកងទ័ពសាសន៍ដទៃមានកម្លាំងខ្លាំងក្លា ដោយពាក់អាវក្រោះ និងមានទ័ពសេះការពារនៅជុំវិញ ហើយទាហានទាំងនោះសុទ្ធតែស្ទាត់ជំនាញក្នុងការធ្វើសង្គ្រាម។ 8 លោកយូដាមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ពលទាហានរបស់គាត់ថា៖ «កុំភ័យខ្លាចកងទ័ពដ៏ច្រើននេះធ្វើអ្វី! កុំតក់ស្លុតនៅពេលពួកគេវាយប្រហារយើងឡើយ! 9 ចូរនឹកចាំអំពីរបៀបដែលព្រះជាម្ចាស់បានសង្គ្រោះបុព្វបុរសយើង ឲ្យរួចពីកណ្ដាប់ដៃរបស់ស្ដេចផារ៉ោន និងកងទ័ពអេស៊ីបដេញតាមនៅសមុទ្រក្រហម។ 10 ឥឡូវនេះ យើងនាំគ្នាស្រែកទូលអង្វរព្រះជាម្ចាស់! ប្រសិនបើព្រះអង្គសព្វព្រះហឫទ័យនឹងយើង ព្រះអង្គមុខជានឹកដល់សម្ពន្ធមេត្រី ដែលព្រះអង្គចងជាមួយបុព្វបុរសយើងពុំខាន! ព្រះអង្គនឹងកម្ទេចកងទ័ពទាំងនេះនៅមុខពួកយើង! 11 ប្រជាជាតិនានានឹងទទួលស្គាល់ថា មានព្រះមួយអង្គយាងមករំដោះ និងសង្គ្រោះជនជាតិអ៊ីស្រាអែល»។ 12 ពេលនោះ ទាហានសាសន៍ដទៃសម្លឹងមើលទៅឃើញជនជាតិយូដា ដើរតម្រង់ចូលមកវាយប្រហារពួកគេ។ 13 ពួកគេក៏ចេញពីជំរំទៅប្រយុទ្ធ។ កងទ័ពរបស់លោកយូដាផ្លុំត្រែឡើង 14 ហើយចូលប្រយុទ្ធ។ កងទ័ពសាសន៍ដទៃបាក់ទ័ពខ្ចាត់ខ្ចាយទៅកាន់វាលទំនាប។ 15 ប៉ុន្តែ ពលទាហានដែលនៅក្រោយ ត្រូវស្លាប់ដោយមុខដាវទាំងអស់។ កងទ័ពយូដាដេញតាមសម្លាប់ពួកសត្រូវ រហូតទៅដល់ក្រុងហ្កាសារ៉ា និងវាលទំនាបស្រុកអ៊ីឌូមែ ក្រុងអាសដូត និងក្រុងយ៉ាមនីយ៉ា។ ជនជាតិយូដាសម្លាប់សត្រូវទាំងអស់ប្រហែលបីពាន់នាក់។ 16 ពេលលោកយូដា និងកងទ័ពត្រឡប់មកពីដេញតាមសត្រូវវិញ លោកមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ប្រជាជនថា៖ 17 «កុំមានចិត្តលោភលន់ ចង់បានជយភណ្ឌពេក! ដ្បិតយើងត្រូវប្រយុទ្ធតទៅទៀត 18 ព្រោះ លោកគ័រស៊ីយ៉ាស និងកងទ័ពរបស់គេនៅតំបន់ភ្នំជិតយើងបង្កើយទេ។ ដូច្នេះ ចូរប្រយុទ្ធនឹងសត្រូវជាបន្តទៀត ក្រោយមក បងប្អូនអាចប្រមូលយកជយភណ្ឌ ដោយគ្មានបារម្ភពីអ្វីឡើយ»។ 19 ពេលលោកយូដាកំពុងតែនិយាយនៅឡើយ ស្រាប់តែគេឃើញទ័ពឈ្លបយកការណ៍មួយកងរបស់សត្រូវចុះពីលើភ្នំមក។ 20 ពួកឈ្លបនេះឃើញគ្នាគេបាក់ទ័ពរត់ ហើយជំរំរបស់គេកំពុងឆេះ និងមានផ្សែងហុយឡើង ជាសញ្ញាបញ្ជាក់ពីព្រឹត្តិការណ៍ដែលកើតមាននោះ។ 21 ឃើញដូច្នេះ ពួកគេភ័យតក់ស្លុតជាខ្លាំង។ ពួកគេក៏ឃើញកងទ័ពរបស់លោកយូដាស្ថិតនៅវាលទំនាប ត្រៀមខ្លួនដើម្បីប្រយុទ្ធដែរ។ 22 ពួកគេក៏រត់គេចទៅកាន់ស្រុកភីលីស្ទីនទាំងអស់គ្នា។ 23 រីឯលោកយូដាវិញ លោកត្រឡប់ទៅជំរំរបស់ខ្មាំង ដើម្បីរឹបអូសយកជយភណ្ឌ។ កងទ័ពយូដាយកមាសប្រាក់ជាច្រើន ក្រណាត់សំពត់ព្រែពណ៌ខៀវ និងពណ៌ស្វាយ ព្រមទាំងទ្រព្យសម្បត្តិជាច្រើនទៀត។ 24 កងទ័ពអ៊ីស្រាអែលវិលត្រឡប់មកវិញ ទាំងកោតសរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ថា៖ «ព្រះអង្គមានព្រះហឫទ័យសប្បុរស និងមេត្តាករុណាអស់កល្បជានិច្ច»។ 25 នៅថ្ងៃនោះ ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលបានទទួលការសង្គ្រោះយ៉ាងអស្ចារ្យ។ 26 ពលទាហានសាសន៍ដទៃដែលរត់គេចរួចទៅជម្រាបលោកលីស៊ីយ៉ា អំពីហេតុការណ៍ទាំងប៉ុន្មានដែលកើតមាននោះ។ 27 ពេលលោកលីស៊ីយ៉ាជ្រាបដំណឹងនោះ លោកបាក់ទឹកចិត្ត បាត់បង់សេចក្ដីក្លាហាន ដ្បិតសង្គ្រាមប្រឆាំងនឹងអ៊ីស្រាអែល មិនទទួលផលដូចបំណង គឺផ្ទុយនឹងរាជបញ្ជារបស់ព្រះមហាក្សត្រ!។
លោកយូដាមានជ័យជម្នះនៅបេតសួរ
28 ឆ្នាំបន្ទាប់មក លោកលីស៊ីយ៉ាប្រមូលកងទ័ពស្រួចចំនួនប្រាំមួយម៉ឺននាក់ និងពលសេះចំនួនប្រាំពាន់នាក់ ដើម្បីទៅច្បាំងនឹងកងទ័ពយូដា។ 29 កងទ័ពនោះចេញទៅស្រុកអ៊ីឌូមែ បោះទ័ពនៅក្បែរក្រុងបេតសួរ។ លោកយូដានាំទ័ពចំនួនមួយម៉ឺននាក់ ចេញទៅតទល់នឹងពួកគេ។ 30 ពេលលោកឃើញកងទ័ពសត្រូវមានគ្នាច្រើន មានកម្លាំងខ្លាំងក្លា លោកទូលអង្វរព្រះជាម្ចាស់ថា៖ «បពិត្រព្រះសង្គ្រោះនៃប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល! យើងខ្ញុំសូមសរសើរតម្កើងព្រះអង្គ! ព្រះអង្គបានបំបាក់កម្លាំងដ៏ខ្លាំងក្លាដោយដៃព្រះបាទដាវីឌ ជាអ្នកបម្រើរបស់ព្រះអង្គ ព្រះអង្គបានប្រគល់កងទ័ពភីលីស្ទីន ទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់សម្ដេចយ៉ូណាថាន ជាបុត្ររបស់ស្ដេចសាអ៊ូល និងក្មេងកាន់គ្រឿងសាស្ត្រាវុធរបស់សម្ដេច។ 31 ឥឡូវនេះ សូមឲ្យកងទ័ពសត្រូវទាំងនេះធ្លាក់ក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល ជាប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះអង្គ! សូមឲ្យពួកគេខ្មាសចំពោះមុខទ័ពថ្មើរជើង និងទ័ពសេះរបស់ខ្លួនគេផង!។ 32 សូមឲ្យពួកគេភ័យខ្លាច សូមឲ្យកម្លាំងដ៏ព្រហើនរបស់គេរលាយបាត់ទៅ! ហើយសូមឲ្យពួកគេបាក់ ស្បាតដោយបរាជ័យផងចុះ!។ 33 សូមឲ្យពួកគេដួលក្រោមមុខដាវរបស់អ្នកដែលស្រឡាញ់ព្រះអង្គ! ដូច្នេះ អស់អ្នកដែលស្គាល់ព្រះនាមរបស់ព្រះអង្គ អាចនឹងច្រៀងសរសើរតម្កើងព្រះអង្គជារៀងរហូត»។ 34 កងទ័ពទាំងពីរ ចាប់ផ្ដើមប្រយុទ្ធគ្នាដោយខ្លួនទល់ និងខ្លួន។ ពលទាហានយូដាសម្លាប់ពលទាហានរបស់លោកលីស៊ីយ៉ា អស់ប្រហែលប្រាំពាន់នាក់។ 35 ដោយលោកលីស៊ីយ៉ាឃើញថា កងទ័ពរបស់លោកបរាជ័យ ហើយពលទាហានរបស់លោកយូដាកាន់តែមានសេចក្ដីអង់អាចក្លាហានឡើង គឺគេស៊ូប្ដូរជីវិតយ៉ាងក្លាហាន ដូច្នេះ លោកក៏ធ្វើដំណើរវិលត្រឡប់ទៅក្រុងអន់ទីយ៉ូក ដើម្បីកេណ្ឌទាហានបរទេសនៅទីនោះ មកវាយលុកលុយស្រុកយូដាម្ដងទៀត។
លោកយូដាជម្រះព្រះវិហារឲ្យវិសុទ្ធ
36 នៅពេលនោះ លោកយូដា និងបងប្អូនលោកនិយាយគ្នាថា៖ «ខ្មាំងសត្រូវបរាជ័យហើយ! យើងនាំគ្នាឡើងទៅយេរូសាឡឹម ដើម្បីធ្វើពិធីជម្រះព្រះវិហារឲ្យបរិសុទ្ធ និងធ្វើបុណ្យឆ្លងជាថ្មីទៀតផង»។ 37 កងទ័ពទាំងអស់ប្រមូលផ្ដុំគ្នា ហើយឡើងទៅលើភ្នំស៊ីយ៉ូន។ 38 ពួកគេឃើញទីសក្ការៈស្ងាត់ជ្រងំ ខ្មាំងបានបង្អាប់បង្ឱនអាសនៈ ហើយដុតទ្វារចោល។ ស្មៅដុះពាសពេញក្នុងទីលានដូចជាព្រៃភ្នំ បន្ទប់ទាំងប៉ុន្មានខូចខាតទាំងអស់។ 39 ពួកគេហែកសម្លៀកបំពាក់របស់ខ្លួន យកធូលីដីមករោយលើក្បាល ហើយធ្វើពិធីកាន់ទុក្ខជាខ្លាំង។ 40 គេក្រាបមុខដល់ដី ហើយមានឮសំឡេងផ្លុំត្រែ ពួកគេស្រែកទូលអង្វរព្រះជាម្ចាស់។ 41 លោកយូដាបង្គាប់ពលទាហានខ្លះ ឲ្យវាយប្រហារទ័ពដែលនៅក្នុងបន្ទាយ ទម្រាំលោកជម្រះទីសក្ការៈឲ្យបរិសុទ្ធរួច។ 42 លោកជ្រើសរើសបូជាចារ្យខ្លះដែលគ្មានសៅហ្មង ហើយដែលស្រឡាញ់ធម្មវិន័យយ៉ាងខ្លាំង 43 ដើម្បីឲ្យបូជាចារ្យទាំងនោះធ្វើពិធីជម្រះទីសក្ការៈឲ្យបរិសុទ្ធ ហើយយកថ្មដែលជាប់សៅហ្មង ទៅចោលកន្លែងមិនបរិសុទ្ធ។ 44 គេសួរគ្នាថា តើត្រូវធ្វើយ៉ាងណា ចំពោះអាសនៈសម្រាប់ថ្វាយតង្វាយដុតទាំងមូល ដែលសាសន៍ដទៃបានបង្អាប់បង្ឱននោះ?។ 45 ពួកគេមានយោបល់មួយល្អថា ត្រូវតែរុះអាសនៈនេះចោល ក្រែងអាសនៈនេះនាំឲ្យគេអាម៉ាស់ ព្រោះតែសាសន៍ដទៃបានធ្វើឲ្យសៅហ្មង។ គេត្រូវរុះអាសនៈនេះចោល 46 ហើយគេយកថ្មអាសនៈនេះ ទៅដាក់នៅកន្លែងមួយសមរម្យនៅលើភ្នំ ដែលមានព្រះវិហារដោយរង់ចាំព្យាការីម្នាក់មកថ្លែងប្រាប់ឲ្យដឹងថា ត្រូវយកថ្មទាំងនេះទៅធ្វើអ្វី។ 47 ពួកគេយកថ្មដែលពុំទាន់ដាប់ ស្របតាមធម្មវិន័យ ហើយនាំគ្នាសាងអាសនៈថ្មីមួយដូចអាសនៈចាស់។ 48 ពួកគេក៏ជួសជុលទីសក្ការៈ និងបន្ទប់ខាងក្នុងនៃព្រះដំណាក់ ព្រមទាំងធ្វើពិធីជម្រះទីលានឲ្យបានវិសុទ្ធផង។ 49 គេធ្វើគ្រឿងប្រដាប់សក្ការៈថ្មី ហើយយកជើងចង្កៀងអាសនៈសម្រាប់ដុតគ្រឿងក្រអូប និងតុមកដាក់ក្នុងព្រះវិហារ។ 50 ពួកគេដុតគ្រឿងក្រអូបនៅលើអាសនៈ និងអុជចង្កៀងដែលនៅលើជើងទម្រ ឲ្យភ្លឺក្នុងព្រះវិហារ។ 51 គេយកនំបុ័ងមកតម្កល់លើតុចងវាំងនន និងបង្ហើយកិច្ចការទាំងអស់ ដែលពួកគេបានផ្ដើមធ្វើ។ 52 ថ្ងៃទីម្ភៃប្រាំ ខែគីសលើ ដែលត្រូវនឹងខែមិគសិរ នៅឆ្នាំមួយរយសែសិបប្រាំបី ជនជាតិយូដាក្រោកពីព្រលឹម 53 នាំគ្នាថ្វាយយញ្ញបូជា ស្របតាមធម្មវិន័យ នៅលើអាសនៈដែលទើបតែនឹងសង់ថ្មីនោះ។ 54 គេធ្វើពិធីឆ្លងអាសនៈនេះទាំងច្រៀងបទសរសើរព្រះជាម្ចាស់ ដោយមានប្រគំតូរ្យតន្ត្រីកំដរផង គឺមានពិណ ចាប៉ី ឃឹម ចំលើថ្ងៃខួប ដែលជនជាតិដទៃបានបង្អាប់បង្ឱនអាសនៈនេះ។ 55 ប្រជាជនទាំងមូល ក្រាបចុះឱនមុខដល់ដី រួចបន្លឺសំឡេងសរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ ដែលបានប្រោសប្រទានឲ្យពួកគេមានជ័យជម្នះ។ 56 គេធ្វើបុណ្យឆ្លងអាសនៈអស់រយៈពេលប្រាំបីថ្ងៃ ព្រមទាំងថ្វាយតង្វាយដុតទាំងមូលយ៉ាងសប្បាយរីករាយក្រៃលែង។ គេក៏ថ្វាយយញ្ញបូជាមេត្រីភាព និងអរព្រះគុណព្រះអង្គដែរ។ 57 គេយកកម្រងមាស និងខែលមកតុបតែងជញ្ជាំងខាងមុខព្រះវិហារ ហើយជួសជុលខ្លោងទ្វារ និងបន្ទប់ ព្រមទាំងដាក់ទ្វារឡើងវិញផង។ 58 ប្រជាជនមានអំណរសប្បាយយ៉ាងក្រៃលែង ហើយលុបលាងការអាម៉ាស់ ដែលគេទទួលពីសាសន៍ដទៃពីពេលមុន។ 59 លោកយូដា និងបងប្អូនលោក ព្រមទាំងសហគមន៍អ៊ីស្រាអែលទាំងមូល ព្រមព្រៀងគ្នាសម្រេចថា ត្រូវធ្វើបុណ្យខួបថ្ងៃឆ្លងអាសនៈនេះ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ក្នុងរយៈពេលប្រាំបីថ្ងៃ ទាំងសប្បាយរីករាយ គឺចាប់តាំងពីថ្ងៃទីម្ភៃប្រាំ ខែគីសលើ ដែលត្រូវនឹងថ្ងៃទីមួយរោច ខែមិគសិរតទៅ។ 60 នៅគ្រានោះ ពួកគេក៏សង់កំពែងខ្ពស់ៗ និងសង់ប៉មដ៏រឹងមាំព័ទ្ធជុំវិញភ្នំស៊ីយ៉ូន ដើម្បីកុំឲ្យ កងទ័ពរបស់ជនជាតិដទៃ ចូលមកជាន់ឈ្លីទីសក្ការៈទាំងនេះដូចកាលពីមុនទៀត។ 61 លោកយូដាដាក់កងទ័ពការពារទីនោះ ហើយសង់កំពែងក្រុងបេតសួរដែរ ដើម្បីឲ្យប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលមានបន្ទាយរឹងមាំ នៅទល់មុខស្រុកអេដុម។
