ជំពូក ១៣
លោកស៊ីម៉ូនបន្តមុខតំណែងពីលោកយ៉ូណាថាន
1 លោកស៊ីម៉ូនជ្រាបថា លោកទ្រីផូនប្រមូលផ្ដុំកងទ័ពជាច្រើនបម្រុងនឹងលុកលុយចូលស្រុកយូដា ហើយបំផ្លាញស្រុកនោះចោល។ 2 លោកស៊ីម៉ូនឃើញប្រជាជនភ័យខ្លាចញាប់ញ័រ។ លោកឡើងទៅក្រុងយេរូសាឡឹមកោះហៅប្រជាជនឲ្យមកប្រជុំ 3 ហើយលើកទឹកចិត្តពួកគេ ដោយមានប្រសាសន៍ថា៖ «បងប្អូនជ្រាបការទាំងប៉ុន្មានរបស់ខ្ញុំ បងប្អូនខ្ញុំ និងក្រុមគ្រួសារខ្ញុំបានប្រព្រឹត្ត ដើម្បីការពារវិន័យ និងទីសក្ការៈ។ បងប្អូនក៏ជ្រាបអំពីចម្បាំង និងទុក្ខវេទនាដែលពួកយើងបានតស៊ូនោះដែរ។ 4 ហេតុនេះហើយ បងប្អូនទាំងអស់របស់ខ្ញុំត្រូវស្លាប់ ព្រោះអ៊ីស្រាអែល! ហើយនៅសល់តែខ្ញុំម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ។ 5 ខ្ញុំមិនដែលគិតរត់យករួចខ្លួននោះទេ! ទោះបីក្នុងគ្រាដ៏អាសន្ននេះក្ដី។ ជីវិតរបស់ខ្ញុំគ្មានតម្លៃអ្វីប្រសើរជាងជីវិតរបស់បងប្អូនខ្ញុំទេ!។ 6 ប៉ុន្តែ ខ្ញុំនឹងតស៊ូដើម្បីការពារជាតិរបស់ខ្ញុំ ការពារទីសក្ការៈ និងប្រពន្ធកូនរបស់បងប្អូន ព្រោះប្រជាជាតិនានាស្អប់ខ្ពើមយើង ហើយប្រមូលផ្តុំគ្នា ដើម្បីបំផ្លាញយើងឲ្យវិនាសសាបសូន្យ»។ 7 កាលឮពាក្យសម្ដីទាំងនេះ ប្រជាជនក៏មានសេចក្ដីក្លាហាន 8 ហើយឆ្លើយតបដោយសំឡេងខ្លាំងៗថា៖ «សូមលោកធ្វើជាមេដឹកនាំរបស់ពួកយើង ស្នងពីលោកយូដា និងលោកយ៉ូណាថានជាប្អូនៗរបស់លោកផង។ 9 សូមដឹកនាំពួកយើងចេញទៅច្បាំង! ពួកយើងនឹងធ្វើតាមបញ្ជារបស់លោក»។ 10 លោកស៊ីម៉ូនប្រមូលផ្ដុំកងទ័ពទាំងអស់ ហើយប្រញាប់ប្រញាល់សង់កំពែងជុំវិញក្រុងយេរូសាឡឹមឲ្យបានរឹងមាំ។ 11 លោកចាត់លោកយ៉ូណាថាន ជាកូនរបស់លោកអាប់សាឡុមឲ្យទៅក្រុងយ៉ូប៉េ ដោយមានទ័ពជាច្រើនទៅជាមួយផង។ លោកយ៉ូណាថានដេញប្រជាជនចេញពីក្រុង ហើយតាំងទីលំនៅនៅក្នុងក្រុងនេះ។
លោកស៊ីម៉ូនវាយឈ្នះលោកទ្រីផូន
12 លោកទ្រីផូនលើកទ័ពយ៉ាងច្រើន ចេញពីក្រុងផ្ទោឡេម៉ៃស៍ ដើម្បីវាយលុកលុយស្រុកយូដា ទាំងនាំយកលោកយ៉ូណាថានជាឈ្លើយទៅជាមួយផង។ 13 លោកស៊ីម៉ូនមកបោះទ័ពនៅក្បែរក្រុង អាឌីដា និងនៅតាមទីវាល។ 14 លោកទ្រីផូនជ្រាបថា លោកស៊ីម៉ូនបន្តមុខតំណែងពីលោកយ៉ូណាថានជាប្អូន ហើយត្រៀមកងទ័ពមកវាយប្រយុទ្ធនឹងលោក។ គាត់ចាត់អ្នកនាំសារឲ្យទៅជម្រាបលោកស៊ីម៉ូនថា៖ 15 «យើងចាប់លោកយ៉ូណាថានឃុំឃាំង ព្រោះគាត់មិនបានបង់ប្រាក់បញ្ចូលឃ្លាំងរាជទ្រព្យ កាលគាត់នៅកាន់មុខតំណែង។ 16 ឥឡូវនេះ សូមលោកបង់ប្រាក់ពីរពាន់ប្រាំពីររយគីឡូក្រាម និងនាំយកកូនរបស់លោកយ៉ូណាថានពីរនាក់ធ្វើជាថ្នូរ ក្រែងលោថ្ងៃក្រោយគាត់បះបោរប្រឆាំងនឹងយើង។ ប្រសិនបើគាត់សុខចិត្តធ្វើដូច្នេះ យើងនឹងដោះលែងគាត់»។ 17 ទោះបីលោកស៊ីម៉ូនដឹងថា ពាក្យទាំងនេះជាពាក្យបោកបញ្ឆោតក្ដី ក៏លោកចាត់គេឲ្យទៅប្រមូលប្រាក់ និងនាំកូនប្រុសទាំងពីររបស់លោកយ៉ូណាថានមក ព្រោះលោកខ្លាចប្រជាជនជំទាស់នឹងគាត់ 18 គឺក្រែងពួកគេចោទថា៖ «គេយកលោកយ៉ូណាថានទៅសម្លាប់ ព្រោះលោកស៊ីម៉ូនមិនព្រមបញ្ជូនប្រាក់ និងកូនទាំងពីរនោះទៅឲ្យគេ»។ 19 ដូច្នេះ លោកបញ្ជូនកូនទាំងពីរ និងប្រាក់ពីរពាន់ប្រាំពីររយគីឡូក្រាម ប៉ុន្តែ លោកទ្រីផូនក្បត់ពាក្យសន្យា ហើយមិនដោះលែងលោកយ៉ូណាថានឡើយ។ 20 បន្ទាប់មក លោកទ្រីផូនចេញដំណើរ ដើម្បីចូលទៅឈ្លានពាន និងបំផ្លាញស្រុកយូដាចោល។ គាត់ធ្វើដំណើរវាងតាមក្រុងអាដូរ៉ា។ ប៉ុន្តែ លោកស៊ីម៉ូន និងកងទ័ពរបស់លោកនៅតែដេញតាមពីក្រោយគេជានិច្ច។ 21 គ្រានោះ កងទ័ពនៅក្នុងក្រុងយេស្យរូសាឡឹម ចាត់អ្នកនាំសារទៅរកលោកទ្រីផូន សុំឲ្យលោកមកជួបពួកគេនៅតាមផ្លូវវាលរហោស្ថានយ៉ាងប្រញាប់ និងបញ្ជូនស្បៀងអាហារឲ្យពួកគេផង។ 22 លោកទ្រីផូនរៀបចំកងទ័ពសេះទាំងអស់ដើម្បីទៅជួបពួកគេ ប៉ុន្តែ នៅយប់នោះព្រឹលធ្លាក់យ៉ាងខ្លាំង ជាហេតុរារាំងលោក មិនអាចចេញដំណើរទៅកាន់ទីនោះបានឡើយ។ លោកបែរជាចេញដំណើរទៅស្រុកកាឡាដវិញ។ 23 កាលលោកមកជិតដល់ក្រុងបាសកាម៉ា លោកក៏យកលោកយ៉ូណាថានទៅប្រហារជីវិតចោល ហើយគេបញ្ចុះសពរបស់លោកនៅទីនោះ។ 24 បន្ទាប់មក លោកទ្រីផូនវិលត្រឡប់ទៅស្រុករបស់ខ្លួនវិញ។
25 លោកស៊ីម៉ូនចាត់គេ ឲ្យទៅយកធាតុរបស់លោកយ៉ូណាថានជាប្អូនរបស់លោក ទៅបញ្ចុះ ក្នុងផ្នូរនៅក្រុងម៉ូឌីន ជាក្រុងរបស់ដូនតាលោក។ 26 ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងមូល ធ្វើពិធីកាន់ទុក្ខយ៉ាងអធិកអធម និងយំរៀបរាប់ពីប្រវត្តិរបស់លោកយ៉ូណាថានជាយូរថ្ងៃ។ 27 លោកស៊ីម៉ូនសង់ផ្នូរឪពុក និងបងប្អូនរបស់លោកឲ្យបានខ្ពស់ជាងមុន ដើម្បីឲ្យគេមើលឃើញពីចម្ងាយ។ ផ្នូរនេះ ផ្នែកខាងមុខ ក៏ដូចជាផ្នែកខាងក្រោយដែរ សុទ្ធតែក្រាលដោយថ្មរលោង។ 28 លោកលើកស្តូបចំនួនប្រាំពីរក្បែរៗគ្នា ដើម្បីឧទ្ទិសជូនមាតាបិតា និងបងប្អូនទាំងបួននាក់របស់លោក។ 29 នៅជុំវិញស្តូបទាំងនោះ លោកដាក់សរសរខ្ពស់ៗ ដែលមានឆ្លាក់រចនាពីគ្រឿងសាស្ត្រាវុធគ្រប់ប្រភេទ និងក្បាច់សំពៅ ដើម្បីឲ្យអស់អ្នកដែលធ្វើដំណើរតាមសំពៅ នៅលើសមុទ្រមើលឃើញ។ 30 ផ្នូរដែលលោកស៊ីម៉ូនសង់នៅក្រុងម៉ូឌីននោះ ស្ថិតនៅរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ។
ព្រះបាទដេម៉េទ្រីយ៉ូសបញ្ជាក់សន្ធិសញ្ញាជាមួយជនជាតិយូដា
31 លោកទ្រីផូនក្បត់ព្រះបាទអន់ទីយ៉ូគូស ដែលនៅជាកុមារហើយធ្វើគុត។ 32 លោកឡើងសោយរាជ្យជំនួស ហើយគ្រប់គ្រងស្រុកអាស៊ី និងបង្កឲ្យមានអន្តរាយដ៏ធ្ងន់ធ្ងរដល់ស្រុកនេះផង។ 33 លោកស៊ីម៉ូនជួសជុលកំពែងក្រុងនានាក្នុងស្រុកយូដា ព្រមទាំងសង់ប៉មខ្ពស់ៗ និងកំពែងដ៏រឹងមាំដែលមានទ្វារក្រុង និងរនុក។ លោកដាក់ស្បៀងអាហារទុកនៅក្រុងទាំងនោះដែរ។ 34 លោកស៊ីម៉ូនចាត់អ្នកនាំសារឲ្យទៅគាល់ព្រះបាទដេម៉េទ្រីយ៉ូស សូមព្រះមេត្តាកុំទារពន្ធដារពីប្រជាជនយូដា ព្រោះលោកទ្រីផូនបានរឹបអូសប្លន់យកពីពួកគេអស់ទៅហើយ។ 35 ព្រះបាទដេម៉េទ្រីយ៉ូសឆ្លើយតបតាមសំណូមពររបស់លោក ហើយសរសេររាជសារ ដែលមានសេចក្ដីដូចតទៅ៖ 36 «យើង ដេម៉េទ្រីយ៉ូស ជម្រាបមកលោកស៊ីម៉ូន ជាមហាបូជាចារ្យ ជាមិត្តរបស់ស្ដេច និងព្រឹទ្ធាចារ្យ ព្រមទាំងជាតិយូដាទាំងមូល សូមជ្រាប។ 37 យើងបានទទួលមកុដមាស និងធាងមាសដែលអស់លោកបានផ្ញើមកយើងហើយ។ យើងត្រៀមចាំចុះសន្ធិសញ្ញាស្តីអំពីសន្តិភាពយ៉ាងពិតប្រាកដជាមួយអស់លោក ព្រមទាំងបញ្ជាឲ្យមន្រ្តីរាជការ បន្ថយពន្ធដារឲ្យអស់លោកផង។ 38 អ្វីៗដែលយើងបានសម្រេចព្រមព្រៀងជាមួយអស់លោកពីមុនមក យើងសូមបញ្ជាក់សាជាថ្មី។ អស់លោកមានសិទ្ធិគ្រប់គ្រងក្រុងទាំងអស់ ដែលអស់លោកបានសង់។ 39 យើងលើកលែងទោសឲ្យអស់លោកដែលប្រព្រឹត្តខុស ឬល្មើសច្បាប់ រហូតដល់សព្វថ្ងៃ ព្រមទាំង មិនទារពន្ធអាករជាមកុដមាសដែលអស់លោកត្រូវបង់ដែរ។ ប្រសិនបើមានការទារពន្ធអាករផ្សេង ទៀត ពីប្រជាជនក្រុងយេរូសាឡឹម ចាប់ពីពេលនេះ គេមិនត្រូវទាមទារទៀតឡើយ។ 40 ប្រសិនបើ មានអ្នកខ្លះមានសមត្ថភាពអាចបម្រើកងទ័ពរបស់យើងបាន ចូរអញ្ជើញមកចុះឈ្មោះទៅ»។ សូមឲ្យសន្តិភាពកើតឡើងរវាងគ្នានឹងគ្នាផង»។
41 នៅឆ្នាំ១៧០ ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលបានរួចផុតពីនឹមនៃសាសន៍ដទៃ។ 42 ប្រជាជនចាប់ផ្ដើម សរសេរកាលបរិច្ឆេទនៅលើឯកសារ និងកិច្ចសន្យានានាតាំងពីឆ្នាំដំបូងបង្អស់ ដែលលោកស៊ីម៉ូនជាមហាបូជាចារ្យ ជាមេបញ្ជាការ និងជាមេដឹកនាំនៃប្រជាជនយូដា។
លោកស៊ីម៉ូនដណ្ដើមយកក្រុងកាសារ៉ា និងបន្ទាយក្រុងយេរូសាឡឹមបាន
43 នៅគ្រានោះ លោកស៊ីម៉ូនដាក់ទ័ពឡោមព័ទ្ធក្រុងកាសារ៉ា និងដាក់កងទ័ពនៅជុំវិញ។ លោកសង់ប៉មដែលមានកង់អាចរើបាន ហើយរុញទៅទល់នឹងកំពែងក្រុង។ លោកវាយប្រហារប៉មមួយក្នុងបណ្តាប៉មទាំងប៉ុន្មាន ហើយដណ្ដើមយកប៉មនោះបាន។ 44 ពលទ័ពដែលនៅក្នុងប៉ម លោតចុះមកក្នុងក្រុង ជាហេតុធ្វើឲ្យអ្នកក្រុងមានការជ្រួលច្របល់។ 45 អ្នកក្រុងទាំងប៉ុន្មាន ទាំងប្រពន្ធកូន នាំគ្នាឡើងទៅលើកំពែងហែកសម្លៀកបំពាក់របស់ពួកគេ ហើយស្រែកអង្វរលោកស៊ីម៉ូន សន្តោសប្រណីផ្តល់សន្តិភាពឲ្យពួកគេផង។ 46 ពួកគេសុំអង្វរថា៖ «សូមមេត្តាអាណិតអាសូរដល់យើងខ្ញុំផង! កុំដាក់ទោសយើងខ្ញុំតាមអំពើអាក្រក់របស់យើងខ្ញុំឡើយ!»។ 47 លោកស៊ីម៉ូនស្រុះស្រួលជាមួយពួកគេ ហើយឈប់វាយប្រហារពួកគេ។ ប៉ុន្តែ លោកដេញប្រជាជនចេញពីក្រុងហើយធ្វើពិធីជម្រះផ្ទះ ដែលមានរូបព្រះក្លែងក្លាយ រួចលោក និងពលទាហាននាំគ្នាចូលក្នុងក្រុងវិញដោយច្រៀង ទំនុកលើកតម្កើង និងអរព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់ផង។ 48 លោកបោសសំអាតអ្វីៗទាំងប៉ុន្មាន ដែលធ្វើឲ្យក្រុងសៅហ្មង តែងតាំងមនុស្សដែលកាន់តាមវិន័យ រួចលោកជួសជុលកំពែងក្រុង ហើយសង់លំនៅដ្ឋានរបស់លោកនៅក្រុងនោះ។
49 ប្រជាជនដែលនៅក្នុងក្រុងយេរូសាឡឹម មិនអាចចេញទៅទិញ ឬលក់ដូរអីវ៉ាន់ឡើយ។ ដូច្នេះ ពួកគេត្រូវរងទុក្ខដោយការអត់ឃ្លានយ៉ាងខ្លាំង ហើយមានមួយចំនួនស្លាប់។ 50 ពួកគេស្រែកអង្វរលោកស៊ីម៉ូន សូមមេត្តាប្រណីសន្តោស និងផ្តល់សន្តិភាពឲ្យគេ។ លោកក៏យល់ព្រម។ លោកដេញពួកគេចេញពីទីនោះ ហើយក៏ធ្វើពិធីជម្រះបន្ទាយក្រុងនោះ ឲ្យរួចពីសៅហ្មងដែរ។ 51 នៅថ្ងៃទី ២៣ ខែទី ២ ឆ្នាំ ១៧១ ពួកគេចូលមកក្នុងក្រុងវិញ ដោយស្រែកជយឃោស និងកាន់ស្លឹកត្នោត អមដោយសំឡេងពិណ ក្រាប់ និងឈិង ព្រមទាំងច្រៀងចម្រៀង និងទំនុកតម្កើងទៀតផង ដ្បិតគេបណ្តេញខ្មាំងសត្រូវដ៏ធំចេញពីទឹកដីអ៊ីស្រាអែល។ 52 លោកស៊ីម៉ូនចេញបញ្ជាឲ្យប្រារព្ធពិធីបុណ្យយ៉ាងសប្បាយរីករាយ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ នៅថ្ងៃដដែលនោះ។ លោកពង្រឹងកំពែងការពារភ្នំនៃព្រះវិហារនៅទល់មុខបន្ទាយឲ្យកាន់តែរឹងមាំ។ លោកតាំងទីលំនៅនៅទីនោះជាមួយកងទ័ពរបស់លោក។ 53 លោកស៊ីម៉ូនឃើញថា យ៉ូហានជាកូនរបស់លោក ធំពេញរូបពេញរាងហើយ លោកក៏តែងតាំងលោកយ៉ូហាន ឲ្យធ្វើជាមេបញ្ជាការកាន់កាប់កងទ័ពទាំងអស់។ លោកយ៉ូហានស្នាក់នៅក្រុងកាសារ៉ា។
