ជំពូក ២៦
ព្រះបាទអសារីយ៉ាឡើងគ្រងរាជ្យជាស្តេចស្រុកយូដា
(២ពង្សាវតារក្សត្រ ១៤.២១-២២,១៥.១-៣)
1 ប្រជាជនស្រុកយូដាទាំងមូលនាំគ្នាលើកព្រះបាទអសារីយ៉ា ដែលមានព្រះជន្មដប់ប្រាំមួយវស្សា ឲ្យឡើងគ្រងរាជ្យបន្តពីព្រះបាទអម៉ាស៊ីយ៉ា ជាបិតា។ 2 ក្រោយពេលព្រះបាទអម៉ាស៊ីយ៉ាសោយទិវង្គត ព្រះបាទអសារីយ៉ាបានសង់ក្រុងអេឡាត ឡើងវិញ រួចដាក់ឲ្យនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ស្រុកយូដាដូចពីមុន។ 3 ព្រះបាទអសារីយ៉ាឡើងសោយរាជ្យលើស្រុកយូដា ក្នុងជន្មាយុដប់ប្រាំមួយព្រះវស្សា ព្រះអង្គសោយរាជ្យបានហាសិបពីរឆ្នាំ នៅក្រុងយេរូសាឡឹម។ មាតារបស់ស្តេចមាននាមថា យេកូលីយ៉ា ជាអ្នកក្រុងយេរូសាឡឹម។ 4 ស្តេចបានប្រព្រឹត្តអំពើសុចរិតគ្រប់យ៉ាង ដែលជាទីគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះអម្ចាស់ ដូចព្រះបាទអម៉ាស៊ីយ៉ា ជាបិតាដែរ។
ព្រះបាទអសារីយ៉ាបែកចិត្តចេញពីព្រះអម្ចាស់
5 ព្រះបាទអសារីយ៉ាយកព្រះហឫទ័យទុកដាក់ស្វែងរកព្រះជាម្ចាស់ ក្នុងពេលដែលលោកសាការីនៅរស់នៅឡើយ ព្រោះលោកណែនាំស្តេចឲ្យគោរពកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់។ ដរាបណាស្តេចស្វែងរកព្រះជាម្ចាស់ ព្រះអង្គប្រទានឲ្យស្តេចបានចម្រុងចម្រើនជានិច្ច។ 6 ស្តេចលើកទ័ពទៅវាយជនជាតិភីលីស្ទីន ហើយទម្លុះកំពែងក្រុងកាថ ក្រុងយ៉ាប់ណេ និងក្រុងអាស្ដូដ។ ស្តេចបានសង់ក្រុងនៅតំបន់ក្រុងអាស្ដូដ និងក្នុងទឹកដីភីលីស្ទីន។ 7 ព្រះជាម្ចាស់ជួយស្តេចនៅពេលធ្វើសង្គ្រាមទល់នឹងជនជាតិភីលីស្ទីន ជនជាតិអារ៉ាប់ដែលរស់នៅក្រុងកួរ-បាល និងជនជាតិម៉ាអូន។ 8 ជនជាតិអាំម៉ូននាំយកសួយសារអាករមកថ្វាយព្រះបាទអសារីយ៉ា។ ព្រះកិត្តិនាមរបស់ស្តេចល្បីរន្ទឺ រហូតដល់ទល់ដែនស្រុកអេស៊ីប ដ្បិតព្រះអង្គមានឫទ្ធិអំណាចយ៉ាងខ្លាំង។ 9 ព្រះបាទអសារីយ៉ាបានសង់ប៉មដ៏រឹងមាំនៅក្រុងយេរូសាឡឹម ខាងលើខ្លោងទ្វារនៅជ្រុងកំពែង ទ្វារជ្រលងភ្នំ និងនៅលើមុមកំពែង។ 10 ស្តេចបានសង់ប៉មចាំយាមនៅតាមវាលរហោស្ថាន និងជីកស្រះជាច្រើន ដ្បិតស្តេចមានហ្វូងសត្វដ៏សន្ធឹកសន្ធាប់នៅតំបន់ខ្ពង់រាប និងតំបន់វាលទំនាប ហើយស្តេចក៏មានកសិករដែលធ្វើស្រែ និងដាំទំពាំងបាយជូរថ្វាយ នៅតាមតំបន់ភ្នំ និងនៅភ្នំកាម៉ែលដែរ ព្រោះស្តេចសព្វព្រះហឫទ័យខាងវិស័យកសិកម្ម។ 11 ព្រះបាទអសារីយ៉ាមានកងទ័ព ដែលត្រៀមខ្លួនជាស្រេចក្នុងការធ្វើសឹកសង្គ្រាម។ កងទ័ពនេះចែកជាកងពលផ្សេងៗ ដូចលោកយេអ៊ីអែល ជាស្មៀនហ្លួង និងលោកម៉ាសេយ៉ា ជាមន្ត្រីរដ្ឋបាល បានជំរឿន ហើយដឹកនាំដោយលោកហាណានីយ៉ា ជាមេទ័ពរបស់ស្តេច។ 12 ទាហានដ៏អង់អាចទាំងនោះស្ថិតនៅក្រោមបញ្ជាមេក្រុមគ្រួសារ ២៦០០ រូប 13 និងមានចំនួនទាំងអស់ ៣០៧៥០០ នាក់ ដែលសុទ្ធតែជាទាហានដ៏ខ្លាំងពូកែ មានចិត្តអង់អាច ហើយត្រៀមខ្លួនជាស្រេច ដើម្បីប្រយុទ្ធទល់នឹងខ្មាំងសត្រូវរបស់ព្រះរាជា។ 14 ព្រះបាទអសារីយ៉ាបានប្រគល់ខែល លំពែង មួកដែក អាវក្រោះ ធ្នូ ព្រមទាំងដង្ហក់សម្រាប់បាញ់គ្រួស ឲ្យទាហានគ្រប់ៗរូប។ 15 នៅក្រុងយេរូសាឡឹម ស្តេចឲ្យជាងដ៏ជំនាញផលិតគ្រឿងសាស្ត្រាវុធ ដាក់នៅតាមប៉ម និងតាមមុមកំពែងក្រុង ដើម្បីបាញ់ព្រួញ និងចោលដុំថ្ម។ កិត្តិនាមរបស់ស្តេចបានល្បីខ្ចរខ្ចាយរហូតដល់ស្រុកឆ្ងាយៗ ដ្បិតព្រះជាម្ចាស់បានជួយស្តេចយ៉ាងច្រើនបំផុត ធ្វើឲ្យស្តេចពង្រឹងអំណាចកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ។
ព្រះបាទអសារីយ៉ាកើតរោគឃ្លង់
16 ប៉ុន្តែ ពេលបានអំណាចរឹងប៉ឹងហើយ ស្តេចក៏មានអំនួត រហូតដល់បណ្តាលឲ្យស្តេចត្រូវវិនាស។ ស្តេចក្បត់ព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះរបស់ខ្លួន គឺស្តេចបានចូលទៅក្នុងព្រះវិហាររបស់ព្រះអម្ចាស់ ហើយដុតគ្រឿងក្រអូបនៅលើអាសនៈថ្វាយគ្រឿងក្រអូប។ 17 លោកបូជាចារ្យអសារីយ៉ាចូលមកតាមក្រោយស្តេច ដោយមានបូជាចារ្យរបស់ព្រះអម្ចាស់ចំនួនប៉ែតសិបនាក់ ដែលសុទ្ធតែជាមនុស្សមានចិត្តអង់អាចមកជាមួយផង។ 18 លោកទាំងនោះឈរនៅមុខស្តេច ទូលថា៖ «បពិត្រព្រះករុណាអសារីយ៉ា ព្រះរាជាគ្មានសិទ្ធិដុតគ្រឿងក្រអូបថ្វាយព្រះអម្ចាស់ឡើយ គឺមានតែក្រុមបូជាចារ្យជាពូជពង្សរបស់លោកអរ៉ុនប៉ុណ្ណោះ ដែលបានទទួលពិធីតែងតាំងសម្រាប់ដុតគ្រឿងក្រអូប។ សូមព្រះករុណាយាងចេញពីទីសក្ការៈនេះទៅ ដ្បិតព្រះករុណាក្បត់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយព្រះករុណានឹងមិនទទួលកិត្តិយសអ្វីពីព្រះជាអម្ចាស់ឡើយ»។ 19 ព្រះបាទអសារីយ៉ាកាន់ពានសម្រាប់ដុតគ្រឿងក្រអូប ហើយពេលស្តេចខ្ញាល់ឡើងទាស់នឹងបូជាចារ្យ ស្រាប់តែមានរោគឃ្លង់កើតពាសពេញថ្ងាស នៅចំពោះមុខក្រុមបូជាចារ្យ ក្បែរអាសនៈដុតគ្រឿងក្រអូប ក្នុងព្រះដំណាក់របស់ព្រះអម្ចាស់។ 20 លោកមហាបូជាចារ្យអសារីយ៉ា និងបូជាចារ្យទាំងអស់ បែរទៅឃើញស្តេចកើតឃ្លង់នៅលើថ្ងាសដូច្នេះ ពួកលោកក៏នាំស្តេចចេញមកក្រៅជាបន្ទាន់។ រីឯស្តេចផ្ទាល់ក៏ប្រញាប់ចេញមកដែរ ព្រោះស្តេចជ្រាបថា ព្រះអម្ចាស់បានវាយប្រហារស្តេច។ 21 ព្រះបាទអសារីយ៉ាកើតឃ្លង់ រហូតដល់ថ្ងៃដែលព្រះអង្គអស់ព្រះជន្ម។ ដោយស្តេចកើតឃ្លង់ដូច្នេះ ព្រះអង្គត្រូវគង់នៅក្នុងដំណាក់មួយដាច់ឡែកពីគេ ហើយមិនអាចចូលក្នុងព្រះដំណាក់របស់ព្រះអម្ចាស់បានឡើយ។ សម្តេចយ៉ូថាម ជាបុត្រ មានភារកិច្ចមើលខុសត្រូវកិច្ចការក្នុងវាំង និងទទួលបន្ទុកគ្រប់គ្រងប្រជាជននៅក្នុងស្រុក។ 22 ព្យាការីអេសាយ ជាកូនរបស់លោកអម៉ុស បានកត់ត្រាទុកនូវរាជកិច្ចផ្សេងៗទៀតរបស់ព្រះបាទអសារីយ៉ា តាំងពីដើមដល់ចប់។ 23 ព្រះបាទអសារីយ៉ាសោយទិវង្គត គេបានយកសពទៅបញ្ចុះនៅក្នុងទីធ្លានៃផ្នូររបស់រាជវង្ស ដ្បិតស្តេចកើតឃ្លង់។ ព្រះបាទយ៉ូថាមជាបុត្រ ឡើងស្នងរាជ្យ។