ជំពូក ៨
1 ពេលបរិភោគអាហារ និងស្រារួចហើយ គេក៏ចង់ទៅសម្រាក។ គេនាំយុវជនតូប៊ីយ៉ាចូលក្នុងបន្ទប់។ 2 ពេលនោះលោកតូប៊ីយ៉ានឹកឃើញដល់ពាក្យរបស់ទេវទូតរ៉ាផាអែល គាត់ក៏យកថ្លើម និងបេះដូងត្រី ចេញពីថង់មកដាក់លើរងើកភ្លើង ក្នុងចានសម្រាប់ដុតគ្រឿងក្រអូប។ 3 ក្លិនត្រីឃាត់អារក្ខមិនឲ្យចូល ហើយវាក៏រត់ចេញតាមអាកាសវេហាស៍ រហូតដល់ស្រុកអេស៊ីប។ ទេវទូតរ៉ាផាអែលដេញតាមទៅដល់ស្រុកនោះដែរ បង្ក្រាបវា ហើយចាប់ចងវាភ្លាម។ 4 បន្ទាប់មក គេទុកលោកតូប៊ីយ៉ានៅក្នុងបន្ទប់ គេក៏នាំគ្នាចេញ ហើយបិទទ្វារ។ លោកតូប៊ីយ៉ាចុះពីគ្រែ ហើយពោលទៅកាន់នាងសារ៉ាថា៖ «ចូរក្រោកឡើងអូនអើយ! យើងនាំគ្នាអធិដ្ឋាន ទូលអង្វរព្រះអម្ចាស់នៃយើង សូមព្រះអង្គអាណិតមេត្តា និងសង្គ្រោះយើងផង!»។ 5 នាងក្រោកឡើង ហើយអ្នកទាំងពីរនាំគ្នាអធិដ្ឋានទូលអង្វរព្រះជាម្ចាស់ សូមព្រះអង្គសង្គ្រោះពួកគេ។ លោកតូប៊ីយ៉ាទូលអង្វរថា៖ «បពិត្រព្រះជាម្ចាស់នៃបុព្វបុរសរបស់យើងខ្ញុំ! យើងខ្ញុំសូមលើកតម្កើងព្រះអង្គ! សូមឲ្យមនុស្សគ្រប់ជំនាន់ ក្រោយៗទៀត នាំគ្នាលើកតម្កើងព្រះនាមរបស់ព្រះអង្គជាដរាបតរៀងទៅ។ សូមឲ្យផ្ទៃមេឃ និងអ្វីៗសព្វសារពើនៅលើផែនដីនេះ នាំគ្នាលើកតម្កើងព្រះអង្គ អស់កល្បជាអង្វែងតរៀងទៅ! 6 ព្រះអង្គបានបង្កើតលោកអដាំ ហើយព្រះអង្គក៏បានបង្កើតនាងអេវ៉ាជាភរិយាឲ្យជួយ និងបានជាគ្នា គឺអ្នកទាំងពីរនេះហើយ ដែលផ្ដល់កំណើតឲ្យមនុស្សជាតិ។ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖ បើមនុស្សប្រុសនៅតែឯងដូច្នេះ មិនស្រួលទេ! យើងនឹងបង្កើតម្នាក់ទៀតឲ្យជួយ និងបានជាគ្នា។ 7 បពិត្រព្រះអម្ចាស់ ឥឡូវនេះ ខ្ញុំរៀបការជាមួយនាងមិនមែនមានបំណងបំពេញតណ្ហាទេ គឺដើម្បីឲ្យស្របតាមធម្មវិន័យ! ហេតុនេះ សូមព្រះអង្គព្រះមេត្តាអាណិតអាសូរដល់យើងខ្ញុំទាំងពីរនាក់! សូមឲ្យយើងខ្ញុំទាំងពីរនាក់នេះ បានរស់នៅជាមួយគ្នា រហូតដល់ចាស់ជរារៀងៗខ្លួនផង!»។ 8 បន្ទាប់មក អ្នកទាំងពីរឆ្លើយព្រមគ្នាថា៖ «អាម៉ែន! អាម៉ែន!» 9 ហើយក៏រួមដំណេកជាមួយគ្នា នៅយប់នោះទៅ។ 10 រីឯ លោករ៉ាគូអែលក្រោកឡើង ហើយប្រមូលអ្នកបម្រើរបស់គាត់ ដើម្បីទៅជីករណ្ដៅ ដ្បិតលោករ៉ាគូអែលនឹកថា៖ «ប្រសិនបើក្មួយរបស់យើងស្លាប់ គេមុខជាសើចចំអក និងជេរប្រមាថយើងមិនខាន!»។ 11 កាលពួកអ្នកបម្រើជីករណ្ដៅរួច លោករ៉ាគូអែលត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ហើយហៅភរិយា 12 មកប្រាប់ថា៖ «ចូរចាត់អ្នកបម្រើស្រីម្នាក់ទៅបន្ទប់នេះមើល តើតូប៊ីយ៉ានៅមានជីវិត ឬយ៉ាងណា? ប្រសិនបើតូប៊ីយ៉ាស្លាប់មែន យើងអាចយកសពរបស់គេទៅកប់ទាំងយប់ កុំឲ្យនរណាម្នាក់ដឹងឡើយ»។ 13 លោកទាំងពីរហៅស្រីបម្រើម្នាក់មកអុជចង្កៀង ហើយបើកទ្វារបន្ទប់។ ស្រីនោះចូលទៅ ឃើញអ្នកទាំងពីរកំពុងតែដេកលង់លក់ជាមួយគ្នា។ 14 នាងចេញទៅជម្រាបថា៖ «គាត់នៅមានជីវិត! អ្វីៗទាំងអស់ក៏ស្រួលបួលដែរ!»។ 15 ពេលនោះ គេនាំគ្នាលើកតម្កើងព្រះជាម្ចាស់នៃស្ថានបរមសុខដោយពោលថា៖ «បពិត្រព្រះជាម្ចាស់! សូមឲ្យអស់អ្នកដែលមានចិត្តបរិសុទ្ធទាំងអស់ លើកតម្កើងព្រះអង្គ អស់កល្បជាអង្វែងតរៀងទៅ! 16 សូមលើកតម្កើងព្រះអង្គ ដែលប្រោសប្រទានឲ្យខ្ញុំបានពោរពេញដោយអំណរបរិបូណ៌! ដ្បិតគ្មានរឿងអ្វីកើតឡើងដូចខ្ញុំនឹកស្មាននោះឡើយ។ ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គបានប្រោសយើងខ្ញុំ ស្របតាមព្រះហឫទ័យមេត្តាករុណាដ៏លើសលប់របស់ព្រះអង្គ។ 17 សូមលើកតម្កើងព្រះអង្គ ដែលអាណិតមេត្តាដល់កូនទោលទាំងពីរនាក់របស់យើងខ្ញុំនេះ។ បពិត្រព្រះជាម្ចាស់! សូមព្រះអង្គសម្ដែងព្រះហឫទ័យមេត្តាករុណា សង្គ្រោះកូនទាំងពីរនាក់នេះ! និងសូមព្រះអង្គប្រណីសន្ដោសដល់គេ ឲ្យមានអំណរសប្បាយផង» 18 លោករ៉ាគូអែល បង្គាប់ពួកអ្នកបម្រើឲ្យលុបរណ្ដៅមុនពេលថ្ងៃរះ។
ពិធីជប់លៀងក្នុងពេលរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍
19 លោករ៉ាគូអែលប្រាប់ភរិយា ឲ្យរៀបចំអាហារយ៉ាងបរិបូណ៌ រួចគាត់ដើរសំដៅទៅហ្វូងសត្វ ហើយចាប់គោពីរក្បាល និងចៀមឈ្មោលបួនក្បាល ឲ្យគេកាប់យកសាច់ធ្វើម្ហូប។ ពួកគេរៀបចំពិធីមង្គលការ។ 20 លោករ៉ាគូអែលហៅលោកតូប៊ីយ៉ា ហើយប្រកាសថា៖ «ក្នុងអំឡុងពេលដប់បួនថ្ងៃកូនមិនត្រូវចេញពីនេះទេ! ត្រូវបរិភោគអាហារ និងស្រានៅផ្ទះអ៊ំ ហើយធ្វើឲ្យកូនស្រីអ៊ំ មានអំណរសប្បាយឡើងវិញ ព្រោះនាងមានទុក្ខព្រួយនៅឡើយ។ 21 ចាប់ពីពេលនេះទៅអ៊ំចែកទ្រព្យសម្បត្តិរបស់អ៊ំ ចំនួនពាក់កណ្ដាលឲ្យកូន ហើយកូនត្រឡប់ទៅជួបឪពុករបស់កូនវិញ ដោយសុខសាន្តចុះ! ពេលអ៊ំ និងអ៊ំស្រីចែកស្ថានទៅ ទ្រព្យសម្បត្តិចំនួនពាក់កណ្ដាលទៀត ដែលនៅក្នុងផ្ទះនេះ នឹងទៅជាកម្មសិទ្ធិរបស់កូនទាំងពីរដែរ។ កូនអើយ! ចូរក្លាហានឡើង! អ៊ំជាឪពុករបស់កូន ហើយនាងអេដណា ក៏ជាម្ដាយរបស់កូនដែរ។ តាំងពីពេលនេះទៅ យើងជាប់ចិត្តនឹងកូនទាំងពីរជារៀងរហូត! ចូរក្លាហានឡើងកូនអើយ!»។
