ជំពូក ៥
លោកតូប៊ីយ៉ារៀបចំធ្វើដំណើរ
1 ពេលនោះ តូប៊ីយ៉ាឆ្លើយតបនឹងលោកតូប៊ីតជាឪពុកថា៖ «បាទលោកឪពុក! កូននឹងធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ តាមបណ្ដាំរបស់លោកឪពុក! 2 ប៉ុន្តែ តើកូននឹងយកប្រាក់ទាំងនេះពីគេដូចម្ដេច បើកូនមិនស្គាល់គេផង ហើយគេក៏មិនស្គាល់កូនដែរ!។ តើកូនមានអ្វីអាចឲ្យគេស្គាល់ និងទុកចិត្តកូន ដើម្បីឲ្យគេប្រគល់ប្រាក់នេះ មកឲ្យកូន? ម្យ៉ាងទៀត កូនមិនស្គាល់ផ្លូវឆ្ពោះទៅស្រុកម៉ែដទេ!»។ 3 លោកតូប៊ីតឆ្លើយទៅតូប៊ីយ៉ាជាកូនថា៖ «លោកកាបាអែលបានចុះហត្ថលេខាលើសំបុត្រព្រមព្រៀងមួយ ហើយពុកក៏បានចុះហត្ថលេខាដែរ។ ពុកបានហែកសំបុត្រនោះជាពីរ ទុកម្នាក់ពាក់កណ្ដាល ហើយពុកបានទុកពាក់កណ្ដាលទៀត និងប្រាក់នោះនៅនឹងគាត់។ ពុកបានផ្ញើប្រាក់នោះម្ភៃឆ្នាំមកហើយ! ឥឡូវនេះ ចូរកូនរកមនុស្សគួរឲ្យទុកចិត្តម្នាក់ ដើម្បីធ្វើដំណើរទៅជាមួយកូន។ យើងនឹងជូនប្រាក់ឈ្នួលឲ្យគេ នៅពេលកូនវិលត្រឡប់មកវិញ។ ចូរកូនទៅយកប្រាក់នេះពីផ្ទះលោកកាបាអែលមក!»។
4 លោកតូប៊ីយ៉ា ចេញទៅរកមនុស្សម្នាក់ ដែលស្គាល់ផ្លូវច្បាស់ អាចរួមដំណើរជាមួយគាត់ទៅស្រុកម៉ែដ។ ពេលចេញមកក្រៅផ្ទះ គាត់ជួបទេវទូតរ៉ាផាអែល ដែលឈរនៅពីមុខគាត់ តែគាត់មិនដឹងថា លោកជាទេវទូតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ!។ 5 គាត់សួរទេវទូតថា៖ «តើអ្នកមកពីណា?» ទេវទូតឆ្លើយថា៖ «ខ្ញុំជាជនជាតិអ៊ីស្រាអែលម្នាក់ ជាបងប្អូនរបស់ប្អូន ខ្ញុំមករកការងារធ្វើនៅទីនេះ»។ លោកតូប៊ីយ៉ាសួរថា៖ «តើបងស្គាល់ផ្លូវទៅកាន់ស្រុកម៉ែដឬទេ?» 6 ទេវទូតឆ្លើយថា៖ «បាទ! បងធ្លាប់ទៅទីនោះជាញឹកញាប់ បងស្គាល់ផ្លូវច្បាស់ណាស់! បងធ្លាប់ទៅស្រុកម៉ែដជាច្រើនដង ហើយបងធ្លាប់ស្នាក់នៅផ្ទះលោកកាបាអែល ជាសាច់ញាតិរបស់យើងដែលរស់នៅក្រុងរ៉ាកែស ក្នុងស្រុកនោះដែរ។ ពីក្រុងអែកបាតានទៅក្រុងរ៉ាកែស ដើរធម្មតាពីរថ្ងៃទើបដល់ ដ្បិតក្រុងទាំងពីរនោះនៅតាមតំបន់ភ្នំ។ 7 លោកតូប៊ីយ៉ាប្រាប់គាត់ថា៖ «សូមបងចាំខ្ញុំនៅទីនេះ ខ្ញុំទៅជម្រាបឪពុកខ្ញុំសិន ដ្បិតខ្ញុំត្រូវការបងធ្វើដំណើរជាមួយ ហើយខ្ញុំនឹងជូនប្រាក់ឈ្នួលដល់បង» 8 ទេវទូតតបថា៖ «បាទ! បងចាំនៅទីនេះ ប៉ុន្តែសូមកុំយូរពេក»
9 លោកតូប៊ីយ៉ាចូលទៅជម្រាបលោកតូប៊ីត ជាឪពុកថា៖ «កូនរកបានមនុស្សម្នាក់ហើយ គឺគាត់ជាជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ជាបងប្អូនរបស់យើង»។ លោកតូប៊ីតពោលថា៖ «ចូរហៅគេមក ដើម្បីឲ្យពុកស្គាល់ថា តើគាត់នៅក្នុងអំបូរណា កុលសម្ព័ន្ធណា តើពុកអាចទុកចិត្តគាត់ឲ្យរួមដំណើរជាមួយកូនបានឬទេ?» លោកតូប៊ីយ៉ាចេញទៅហៅទេវទូតថា៖ «បងសម្លាញ់អើយ! ឪពុកខ្ញុំមានប្រសាសន៍!»។ 10 ទេវទូតចូលក្នុងផ្ទះ ហើយលោកតូប៊ីតក៏លើកដៃជម្រាបសួរគាត់មុន។ ទេវទូតមានប្រសាសន៍ថា៖ «សូមឲ្យលោកបានប្រកបដោយ សេចក្ដីសុខសាន្តយ៉ាងបរិបូណ៌!។ លោកតូប៊ីតតបឆ្លើយថា៖ «តើខ្ញុំបានសេចក្ដីសុខយ៉ាងដូចម្ដេច បើភ្នែកខ្ញុំខ្វាក់ដូច្នេះ មើលពន្លឺថ្ងៃក៏មិនឃើញ ខ្ញុំស្ថិតនៅក្នុងភាពងងឹតដូចមនុស្សស្លាប់ដែលមិនឃើញអ្វី! ទោះបីខ្ញុំមានជីវិតក្ដី ក៏ខ្ញុំរស់នៅក្នុងចំណោមមនុស្សស្លាប់ទៅហើយដែរ។ ខ្ញុំឮសំឡេងគេ តែមើលគេមិនឃើញសោះ!»។ ទេវទូតតបថា៖ «ចូរក្លាហានឡើង! បន្តិចទៀត ព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រោសលោកឲ្យជាមិនខាន! ចូរក្លាហានឡើង!»។ លោកតូប៊ីតពោលថា៖ «តូប៊ីយ៉ាកូនខ្ញុំចង់ធ្វើដំណើរទៅស្រុកម៉ែដ។ តើលោកអាចរួមដំណើរជាមួយ ព្រមទាំងណែនាំផ្លូវកូនខ្ញុំបានទេ? ខ្ញុំនឹងជូនប្រាក់ឈ្នួលដល់លោក»។ ទេវទូតតបថា៖ «ខ្ញុំអាចរួមដំណើរទៅជាមួយបាន ខ្ញុំស្គាល់ផ្លូវទាំងអស់ ខ្ញុំធ្លាប់ធ្វើដំណើរទៅស្រុកម៉ែដជាញឹកញាប់ ខ្ញុំធ្លាប់ដើរកាត់វាល និងភ្នំទាំងប៉ុន្មាន ខ្ញុំស្គាល់ផ្លូវទាំងអស់!»។ 11 លោកតូប៊ីតសួរថា៖ «តើលោកជាកូនចៅអ្នកណា? ក្នុងកុលសម្ព័ន្ធណា? សូមប្រាប់ឲ្យខ្ញុំដឹងផង»។ 12 ទេវទូតតបថា៖ «តើលោកចង់ដឹងកុលសម្ព័ន្ធរបស់ខ្ញុំធ្វើអ្វី?»។ លោកតូប៊ីតពោលថា៖ «ខ្ញុំចង់ដឹងការពិត លោកជាកូនចៅអ្នកណា? ហើយមានឈ្មោះអ្វី? 13 ទេវទូតឆ្លើយតបថា៖ ខ្ញុំឈ្មោះអសារីយ៉ា ជាកូនរបស់លោកអណានីយ៉ាដ៏ប្រសើរឧត្ដម ដែលជាសាច់ញាតិរបស់លោក»។ 14 លោកតូប៊ីតពោលថា៖ «ល្អណាស់ប្អូន! សូមកុំខឹង ព្រោះខ្ញុំចង់ដឹងការពិត ពីញាតិសន្តានរបស់លោក។ លោកច្បាស់ជាជាប់សាច់ញាតិយើង ហើយកើតក្នុងវង្សត្រកូលដ៏ប្រសើរ! ខ្ញុំធ្លាប់ស្គាល់លោកអណានីយ៉ា និងលោកណាថាន ជាកូនទាំងពីររបស់លោកសេមេលីយ៉ាដ៏ប្រសើរឧត្ដម។ លោកទាំងពីរធ្លាប់ធ្វើដំណើរ ទៅថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់ នៅក្រុងយេរូសាឡឹមជាមួយខ្ញុំ។ លោកទាំងពីរមិនវង្វេងជំនឿដូចគេទេ! ញាតិសន្តានរបស់លោកជាមនុស្សល្អត្រឹមត្រូវ លោកជាមនុស្សមានពូជពង្សល្អ។ សូមឲ្យលោកបានសេចក្ដីសុខសាន្ត!»។ 15 លោកពោលតទៅទៀតថា៖ «ខ្ញុំជូនប្រាក់ឈ្នួលដ៏សមរម្យដល់លោក គឺមួយថ្ងៃមួយដួង។ ខ្ញុំនឹងផ្ដល់ស្បៀងអាហារជូនលោក ដូចខ្ញុំឲ្យកូនរបស់ខ្ញុំដែរ។ 16 ចូរនាំផ្លូវកូនខ្ញុំ ឲ្យបានល្អផង ខ្ញុំនឹងជូនរង្វាន់បន្ថែមទៀតពីលើប្រាក់ឈ្នួល!»។ 17 ទេវទូតពោលថា៖ «បាទ! ខ្ញុំនឹងរួមដំណើរជាមួយកូនរបស់លោក! សូមកុំខ្លាចអ្វីឡើយ! យើងនឹងត្រឡប់មកជួបលោកវិញដោយសេចក្ដីសុខសាន្ត ដូចពេលយើងចេញដំណើរទៅដែរ ដ្បិតតាមផ្លូវមានសន្តិសុខល្អទេ។ លោកតូប៊ីតមានប្រសាសន៍ថា៖ «សូមព្រះជាម្ចាស់ប្រទានពរដល់លោក!» រួចលោកហៅកូនមកប្រាប់ថា៖ «ចូររៀបចំអ្វីដែលកូនត្រូវការសម្រាប់ធ្វើដំណើរ រួចចេញទៅជាមួយបងប្រុសឯងចុះ! សូមព្រះជាម្ចាស់ដែលគង់នៅស្ថានបរមសុខ តាមថែរក្សាអ្នកទាំងពីរនៅស្រុកនោះ ព្រមទាំងនាំអ្នកទាំងពីរមករកខ្ញុំវិញ ដោយសុវត្ថិភាព! សូមឲ្យទេវទូតរបស់ព្រះអង្គ រួមដំណើរជាមួយ និងតាមថែរក្សាអ្នកទាំងពីរផង»។ លោកតូប៊ីយ៉ារៀបចំខ្លួនចេញដំណើរ រួចឱបថើបឪពុកម្ដាយ។ លោកតូប៊ីតប្រាប់កូនថា៖ ចូរធ្វើដំណើរប្រកបដោយសុវត្ថិភាព! 18 ម្ដាយរបស់តូប៊ីយ៉ាយំ ហើយពោលទៅលោកតូប៊ីតថា៖ «ហេតុអ្វីក៏លោកឲ្យកូនខ្ញុំចេញទៅដូច្នេះ! មានតែវាទេដែលជួយផ្គត់ផ្គង់ និងគាំទ្រយើង! 19 លោកគិតតែពីប្រាក់ សូមចោលប្រាក់នេះទៅ! ទុកជីវិតកូនយើងប្រសើរជាង! 20 យើងស្កប់ចិត្តនឹងជីវភាព ដែលព្រះបានប្រទានមកយើងហើយ»។ 21 ប៉ុន្តែលោកតូប៊ីត ប្រាប់ភរិយារបស់គាត់ថា៖ «កុំព្រួយបារម្ភអ្វីឡើយ! កូនយើងនឹងត្រឡប់មកជួបយើងវិញ ដោយសេចក្ដីសុខសាន្តដូចនៅពេលនេះដែរ! ម៉ែវានឹងឃើញកូនដោយផ្ទាល់ភ្នែក នៅថ្ងៃគេត្រឡប់មកវិញជាមិនខាន! 22 កុំបារម្ភអ្វីឡើយ! ចូរឈប់ខ្លាចកើតមានអ្វី ដល់អ្នកទាំងពីរទៀតទៅ! ទេវទូតដ៏ល្អមួយអង្គ មុខជារួមដំណើរជាមួយគេ ហើយកិច្ចការទាំងអស់នឹងសម្រេចដូចបំណង ហើយគេនឹងត្រឡប់មកជួបយើងវិញដោយសុខសាន្ត»។ 23 ពេលនោះ អ្នកស្រីហាណ្ណាក៏ឈប់យំ។
