ជំពូក ១៤
1 លោកតូប៊ីត បញ្ជាក់ ពាក្យអរព្រះគុណដូច្នេះ។
លោកតូប៊ីតទទួលមរណភាព
2 លោកតូប៊ីតទទួលមរណភាព យ៉ាងសុខស្រួល ក្នុងជន្មាយុ មួយរយដប់ពីរឆ្នាំ។ គេធ្វើពិធីបញ្ចុះសពលោកយ៉ាងអធិកអធម នៅក្រុងនីនីវេ។ កាលលោកខ្វាក់ភ្នែក លោកមានអាយុហុកសិបពីរឆ្នាំ។ ក្រោយពីភ្នែកគាត់ភ្លឺឡើងវិញ គាត់មានទ្រព្យសម្បត្តិសម្បូរហូរហៀរ ហើយតែងតែចែកទានដល់អ្នកក្រីក្រ។ លោកតែងតែលើកតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ និងកោតសរសើរ ភាពឧត្តុង្គឧត្ដមរបស់ព្រះអង្គជានិច្ច។
3 កាលលោកតូប៊ីត ហៀបនឹងទទួលមរណភាព លោកហៅលោកតូប៊ីយ៉ាជាកូន ហើយផ្ដែផ្ដាំដូច តទៅ៖ «កូនអើយ! ចូរនាំចៅ 4 ទៅស្រុកម៉ែដជាប្រញាប់ ដ្បិតពុកជឿលើព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលថ្លែងតាមរយៈព្យាការីណាហ៊ូម ប្រឆាំងនឹងក្រុងនីនីវេ។ អ្វីដែលថ្លែងប្រឆាំងនឹងស្រុកអាស្ស៊ីរី ព្រមទាំងក្រុងនីនីវេ នឹងកើតជារូបរាងមិនខាន។ សេចក្ដីទាំងប៉ុន្មាន ដែលអស់លោកព្យាការីនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលថ្លែងទុក គឺព្យាការីដែលព្រះជាម្ចាស់បានចាត់ឲ្យមក នឹងកើតមានមិនខាន។ សេចក្ដីទាំងប៉ុន្មានដែលអស់លោកបានថ្លែងទុក នឹងកើតឡើងតាមពេលកំណត់ គ្មានចន្លោះត្រង់ណាឡើយ។ អ្នកស្រុកនឹងរស់នៅដោយសុខសាន្ត នៅស្រុកម៉ែដ ជាងនៅស្រុកអាស្ស៊ីរី និងនៅក្រុងបាប៊ីឡូន។ ខ្ញុំជឿជាក់ថា សេចក្ដីទាំងប៉ុន្មានដែលព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូល នឹងកើតមានមិនខាន។ គ្មានព្រះបន្ទូលណាមួយមិនសម្រេចនោះឡើយ។ បងប្អូនយើងដែលរស់នៅលើទឹកដីអ៊ីស្រាអែលនៅឡើយ សុទ្ធតែត្រូវខ្មាំងសត្រូវជំរឿន ហើយកៀរទៅឆ្ងាយពីទឹកដីដ៏សែនសប្បាយនោះ។ ទឹកដីអ៊ីស្រាអែលទាំងមូល នឹងក្លាយទៅជាទីស្មសាន។ ក្រុងសាម៉ារី និងក្រុងយេរូសាឡឹម ក្លាយទៅជាទីស្ងាត់ជ្រងំ ហើយខ្មាំងដុតបំផ្លាញព្រះដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ អស់មួយរយៈ។ 5 ប៉ុន្តែ ព្រះជាម្ចាស់នឹងអាណិតមេត្តាពួកគេម្ដងទៀត ហើយនាំពួកគេវិលត្រឡប់មកស្រុកអ៊ីស្រាអែលវិញ។ ពួកគេនឹងសង់ព្រះដំណាក់របស់ព្រះអង្គសាជាថ្មី តែព្រះដំណាក់នោះពុំល្អដូចព្រះដំណាក់ជំនាន់មុន លុះដល់ពេលកំណត់ ទើបបានល្អឡើងវិញ។ ក្រោយមក ពួកគេវិលត្រឡប់មកទាំងអស់គ្នា គេនឹងសាងក្រុងយេរូសាឡឹមយ៉ាងល្អប្រសើរឡើងវិញ។ គេកសាងព្រះដំណាក់ព្រះអង្គតាមសេចក្ដី ដែលអស់លោកព្យាការីនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានថ្លែងទុក។ 6 មនុស្សគ្រប់ជាតិសាសន៍ទាំងអស់នៅលើផែនដីទាំងមូល នឹងប្រែចិត្តគំនិត ហើយនាំគ្នាកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ដោយស្មោះ។ ពួកគេនាំគ្នាឈប់គោរពបម្រើព្រះក្លែងក្លាយ ដែលចេះតែបញ្ឆោតគេ និងនាំពួកគេឲ្យវង្វេងទៀតហើយ។ ពួកគេក៏នាំគ្នាលើកតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ ដែលមានព្រះជន្មគង់នៅអស់កល្បជានិច្ច ដោយប្រព្រឹត្តអំពើសុចរិត។ 7 ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ នឹងទទួលការសង្គ្រោះ នៅថ្ងៃនោះ ព្រោះពួកគេនឹកគិតដល់ព្រះជាម្ចាស់ដោយចិត្តស្មោះ គេជួបជុំគ្នា និងនាំគ្នាមកក្រុងយេរូសាឡឹមវិញ។ ព្រះអង្គប្រោសប្រទានឲ្យពួកគេរស់នៅលើទឹកដីរបស់លោកអប្រាហាំដោយសុខសាន្ត អស់កល្បជាអង្វែងតរៀងទៅ។ អស់អ្នកដែលស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់ដោយចិត្តស្មោះ នឹងមានអំណរ រីឯអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើបាប ព្រមទាំងអំពើទុច្ចរិត នឹងត្រូវអន្តរាយបាត់ពីផែនដីនេះ។
8 ឥឡូវនេះ កូនអើយ! ចូរស្ដាប់ពាក្យបណ្ដាំរបស់ពុក! ចូរគោរពបម្រើព្រះជាម្ចាស់ដោយចិត្តស្មោះ ចូរប្រព្រឹត្តអំពើដែលគាប់ព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអង្គ។ ចូរប្រៀនប្រដៅកូនចៅឲ្យប្រព្រឹត្តតែសេចក្ដីសុចរិត និងចែកទាន។ ចូរនឹកគិតដល់ព្រះជាម្ចាស់ និងលើកតម្កើងព្រះនាមរបស់ព្រះអង្គ គ្រប់ពេលវេលាដោយចិត្តស្មោះ និងអស់ពីកម្លាំង។ 9 រីឯកូន ចូរចាកចេញពីក្រុងនីនីវេនេះទៅ! កុំនៅទីនេះទៀតឡើយ។ ក្រោយពីបានបញ្ចុះសពម្ដាយរបស់កូន នៅក្បែរពុករួច ចូរកូនកុំនៅក្រុងនេះតទៅទៀតឡើយ សូម្បីតែមួយយប់ក៏មិនបានដែរ! ដ្បិតពុកឃើញអំពើទុច្ចរិតបានសាបព្រោះក្នុងក្រុង ហើយអ្នកក្រុងនាំគ្នាប្រព្រឹត្តអំពើទុច្ចរិតជាច្រើន តែគ្មាននរណាអៀនខ្មាសឡើយ។ 10 ចូរកូននឹកដល់កិច្ចការទាំងប៉ុន្មាន ដែលលោកណាដនបានប្រព្រឹត្ត ចំពោះលោកអហ៊ីការ ជាឪពុកចិញ្ចឹមរបស់គាត់ គឺគាត់បានយកលោកអហ៊ីការ ទៅដាក់គុកងងឹត នៅក្រោមដីទាំងរស់។ ប៉ុន្តែ ព្រះជាម្ចាស់ធ្វើឲ្យគាត់អាម៉ាស់ នៅចំពោះមុខលោកអហ៊ីការ! គឺលោកអហ៊ីការចេញមកឃើញពន្លឺវិញ។ រីឯលោកណាដន ធ្លាក់ក្នុងទីងងឹតអស់កល្បជានិច្ច ដ្បិតគាត់ចង់សម្លាប់លោកអហ៊ីការ។ លោកអហ៊ីការធ្លាប់ចែកទាន លោកបានរួចផុតពីអន្ទាក់ ដែលលោកណាដនដាក់ពីមុខលោក តែលោកណាដនបានជាប់អន្ទាក់របស់ខ្លួន ហើយត្រូវអន្តរាយវិញ។ 11 ដូច្នេះ កូនអើយ! ចូរសង្កេតមើលផលនៃទាន និងផលនៃអំពើទុច្ចរិត! គឺអំពើទុច្ចរិតបង្កបង្កើតសេចក្ដីស្លាប់ ប៉ុន្តែ ឥឡូវនេះ ជីវិតរបស់ពុកជិតផុតរលត់ហើយ!»។ គេដាក់លោកតូប៊ីតលើគ្រែ ហើយលោកក៏ទទួលមរណភាពទៅ។ គេធ្វើបុណ្យបញ្ចុះសព យ៉ាងអធិកអធម។
ពាក្យបញ្ចប់
12 កាលម្ដាយរបស់លោកតូប៊ីយ៉ា ទទួលមរណភាព លោកបានយកសពរបស់គាត់ទៅបញ្ចុះក្នុងផ្នូរជាមួយឪពុក។ បន្ទាប់មក លោកចេញដំណើរទៅស្រុកម៉ែដ ជាមួយភរិយារបស់លោក។ គាត់រស់នៅស្រុកអែកបាតាន ក្បែរលោករ៉ាគូអែល ជាឪពុកក្មេក។ 13 គាត់គោរពឪពុកម្ដាយក្មេកយ៉ាងខ្លាំង ក្នុងពេលគាត់ចាស់ជរា។ គាត់បញ្ចុះសពអ្នកទាំងពីរ នៅក្បែរក្រុងអែកបាតាន ក្នុងស្រុកម៉ែដ រួចគាត់ទទួលកេរមត៌កពីលោក រ៉ាគូអែល និងទទួលកេរមត៌កពីលោកតូប៊ីត ជាឪពុកគាត់ដែរ។ 14 គេតែងគោរពរាប់អានគាត់គ្រប់ៗគ្នា ហើយគាត់ទទួលមរណភាពក្នុងជន្មាយុមួយរយដប់ប្រាំពីរឆ្នាំ។ 15 មុនពេលគាត់ទទួលមរណភាព គាត់ទទួលដំណឹងថា ក្រុងនីនីវេត្រូវអន្តរាយហើយ គាត់ក៏ឃើញអ្នកក្រុងនីនីវេដែលព្រះមហាក្សត្រស៊ីអាសារ ស្ដេចស្រុកម៉ែដកៀរមកដែរ។ គាត់លើកតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ចំពោះការទាំងអស់ ដែលព្រះអង្គបានប្រព្រឹត្តចំពោះប្រជាជនក្រុងនីនីវេ និងស្រុកអាស្ស៊ីរី។ មុនពេលគាត់ទទួលមរណភាព គាត់មានអំណរសប្បាយដោយក្រុងនីនីវេត្រូវអន្តរាយ ហើយគាត់លើកតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ អស់កល្បជាអង្វែងតរៀងទៅ។ «អាម៉ែន!»
