ជំពូក ៦
លោកតូប៊ីយ៉ាចាប់ត្រីមួយ
1 យុវជនតូប៊ីយ៉ាចេញដំណើរ ដោយមានទេវទូតទៅជាមួយ ហើយឆ្កែគាត់ក៏ទៅជាមួយដែរ។ នៅយប់ទីមួយ អ្នកទាំងពីរសម្រាកនៅមាត់ទន្លេទីគ្រ។ 2 ចំណែកតូប៊ីយ៉ា ចុះទៅលាងជើងក្នុងទន្លេ ស្រាប់តែមានត្រីមួយយ៉ាងធំលោតចេញពីទឹកមក ដូចជាចង់ត្របាក់លេបជើងគាត់។ យុវជនស្រែក។ 3 ទេវទូតប្រាប់គាត់ថា៖ «ចូរចាប់វា! ចូរចាប់វាឲ្យជាប់!»។ តូប៊ីយ៉ាចាប់ត្រីនោះជាប់ ហើយអូសវាឡើងមកលើគោក។ 4 ទេវទូតប្រាប់ថា៖ «ចូរវះត្រីយកប្រមាត់ បេះដូង និងថ្លើមទុកដោយឡែក រួចយកពោះវៀនវាចោល។ ប្រមាត់ បេះដូង និងថ្លើមវា អាចយកធ្វើជាថ្នាំដ៏ពូកែស័ក្ដិសិទ្ធិ។ 5 យុវជន វះត្រីយកប្រមាត់ បេះដូង និងថ្លើម រួចយកសាច់ខ្លះមកអាំងបរិភោគ ហើយប្រឡាក់អំបិលទុកខ្លះ។
6 អ្នកទាំងពីរបន្តដំណើរជាមួយគ្នា ទៅទៀត រហូតដល់ព្រំប្រទល់ស្រុកម៉ែដ។ 7 ពេលនោះ យុវជនសួរទៅទេវទូតថា៖ «បងអាសារីយ៉ា! តើក្នុងបេះដូង ក្នុងថ្លើម និងក្នុងប្រមាត់ត្រី មានថ្នាំអ្វីខ្លះ?» 8 ទេវទូតឆ្លើយថា៖ «កាលណាមានបុរសឬស្រ្តីណាម្នាក់ ត្រូវអារក្ខឬខ្មោចចូល ត្រូវយកបេះដូង និងថ្លើមទៅដុតនៅចំពោះមុខអ្នកនោះ។ ផ្សែងដែលហុយឡើងអាចបណ្ដេញអារក្ខ ឬខ្មោចឲ្យចេញពីរូបអ្នកនោះរហូត។ 9 រីឯប្រមាត់ គេយកទៅលាបភ្នែកអ្នកខ្វាក់ រួចគេផ្លុំ ហើយបកស្បែកសដែលជាប់នឹងភ្នែកចេញ អ្នកខ្វាក់នឹងភ្លឺវិញ!»។
គម្រោងការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍
10 អ្នកទាំងពីរមកដល់ស្រុកម៉ែដ ហើយមកជិតដល់ក្រុងអែកបាតាន។ 11 កាលនោះ ទេវទូតរ៉ាផាអែលពោលទៅកាន់យុវជនតូប៊ីយ៉ាថា៖ «ប្អូនតូប៊ីយ៉ាអើយ!» លោកតូប៊ីយ៉ាតបថា៖ «មានការអ្វីបង?»។ ទេវទូតមានប្រសាសន៍ថា៖ «យប់នេះយើងត្រូវស្នាក់នៅផ្ទះលោករ៉ាគូអែល។ លោកជាញាតិសន្តានរបស់ប្អូន។ គាត់មានកូនស្រីម្នាក់ឈ្មោះសារ៉ា។ 12 ក្រៅពីកូនស្រីនេះ គាត់គ្មានកូនឯណាទៀតទេ។ ប្អូនជាសាច់ញាតិជិតជាងគេក្នុងចំណោមសាច់ញាតិទាំងប៉ុន្មានរបស់នាង ប្អូនមានសិទ្ធិដណ្ដឹងនាងជាភរិយាមុនគេ។ ប្អូនក៏មានសិទ្ធិទទួលទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ឪពុកនាងទុកជាមត៌កដែរ។ នាងនេះមានប្រាជ្ញាវាងវៃ មានចិត្តក្លាហាន មានរូបឆោមល្អស្អាត ហើយឪពុកនាងក៏ជាមនុស្សល្អដែរ។ 13 ប្អូនមានសិទ្ធិរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ ជាមួយនាង។ ចូរស្ដាប់បងសិន! ល្ងាចនេះបងនឹងទៅស្ដីដណ្ដឹងនាង ដើម្បីប្អូនបានភ្ជាប់ពាក្យជាមួយនាង។ ពេលយើងត្រឡប់ពីក្រុងរ៉ាកែសវិញ ប្អូននឹងរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ជាមួយនាង។ បងដឹងច្បាស់ថា លោករ៉ាគូអែលពុំអាចបដិសេធប្អូន ឬលើកនាងឲ្យអ្នកផ្សេងទៀតឡើយ។ តាមគម្ពីរវិន័យរបស់លោកម៉ូសេ ប្រសិនបើគាត់លើកនាងឲ្យអ្នកផ្សេង គាត់ត្រូវទទួលទោសដល់ជីវិត ព្រោះគាត់ដឹងច្បាស់ថា ប្អូនមានសិទ្ធិទទួលនាងធ្វើជាភរិយាមុនអ្នកដទៃ។ ហេតុនេះ ចូរស្ដាប់បងសិន! ល្ងាចនេះ លោករ៉ាគូអែល និងបងពិភាក្សាជាមួយគ្នាអំពីនាង ហើយបងស្តីដណ្ដឹងនាងឲ្យប្អូន។ ពេលយើងធ្វើដំណើរត្រឡប់ពីក្រុងរ៉ាកែសវិញ យើងនាំនាងទៅនៅផ្ទះរបស់ប្អូន»។
14 លោកតូប៊ីយ៉ាតបទៅទេវទូតរ៉ាផាអែលថា៖ បងអសារីយ៉ា! ប្អូនឮគេនិយាយថា៖ គេលើកនាងឲ្យរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ ចំនួនប្រាំពីរដងរួចមកហើយ! ប៉ុន្តែ ប្ដីរបស់នាងទាំងប្រាំពីរនាក់ បានបាត់បង់ជីវិតក្នុងបន្ទប់រៀបការ នៅពេលដែលបុរសទាំងនោះចូលទៅជិតនាង។ ខ្ញុំឮគេនិយាយថា មានអារក្ខមួយសម្លាប់ពួកគេ។ 15 ដូច្នេះនៅពេលនេះ ខ្ញុំខ្លាចណាស់! អារក្ខមិនធ្វើបាបនាងទេ តែពេលមានបុរសម្នាក់ចង់ទៅជិតនាង អារក្ខនោះសម្លាប់មនុស្សនោះភ្លាម។ ឪពុកខ្ញុំមានកូនតែមួយគត់ គឺរូបខ្ញុំនេះ។ ប្រសិនបើខ្ញុំស្លាប់ ហាក់ដូចជាធ្វើឲ្យឪពុកម្ដាយខ្ញុំស្លាប់យ៉ាងវេទនាដែរ។ គាត់គ្មានកូនណាទៀតនឹងបញ្ចុះសពគាត់ឡើយ»។ 16 ទេវទូតផារ៉ាអែលប្រាប់ថា៖ «កុំភ្លេចពាក្យបណ្ដាំឪពុកប្អូន! គឺលោកបានផ្ដាំឲ្យប្អូនយកភរិយាក្នុងញាតិសន្តានរបស់គាត់! ឥឡូវនេះ ចូរស្ដាប់បង! កុំបារម្ភនឹងអារក្ខនោះឲ្យសោះ ហើយរៀបការជាមួយនាងទៅ! បងដឹងថា ល្ងាចនេះ ឪពុកនាង នឹងលើកនាងឲ្យប្អូន។ 17 ប៉ុន្តែ ពេលរៀបការរួច ពេលប្អូនចូលបន្ទប់នាង ចូរយកថ្លើមមួយដុំ និងបេះដូងត្រីនោះ ទៅដាក់លើរងើកភ្លើងក្នុងចានដុតគ្រឿងក្រអូប។ ក្លិននោះនឹងសាយភាយចេញទៅ នោះអារក្ខនឹងធំក្លិន ហើយវានឹងរត់គេចទៅជារៀងរហូត។ អារក្ខមិនមករំខាននាងទៀតឡើយ! 18 មុនពេលរួមបវេណី អ្នកទាំងពីរត្រូវក្រោកឡើងសិន រួចអធិដ្ឋានអង្វរព្រះអម្ចាស់នៃស្ថានបរមសុខ សូមព្រះអង្គព្រះមេត្តាអាណិតសង្គ្រោះអ្នកទាំងពីរ។ ចូរកុំខ្លាចអ្វី ដ្បិតព្រះជាម្ចាស់ តម្រូវនាងឲ្យធ្វើជាភរិយារបស់ប្អូនតាំងពីដើមរៀងមក ហើយប្អូននឹងសង្គ្រោះនាង។ នាងនឹងតាមប្អូន ហើយខ្ញុំហ៊ានធានាអះអាងថា ប្អូននឹងមានកូនជាមួយនាង ហើយប្អូននឹងស្រឡាញ់កូនទាំងនោះយ៉ាងខ្លាំង! ចូរកុំព្រួយបារម្ភឡើយ!»។ 19 ក្រោយពីបានឮ ទេវទូតរ៉ាផាអែលមានប្រសាសន៍ដូច្នេះហើយ និងដឹងថានាងសារ៉ាជាជនរួមជាតិ និងជាញាតិសន្តានរបស់ឪពុក លោកតូប៊ីយ៉ា ក៏ចាប់ចិត្តស្រឡាញ់នាងយ៉ាងខ្លាំង។
