ជំពូក ៨

ជ័យ‌ជម្នះ​របស់​ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ​លើ​ស្រុក​ជិត​ខាង

(១​របាក្សត្រ ១៨.១-១៣)

1 ក្រោយ​មក ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ​វាយ​ឈ្នះ​ជន​ជាតិ​ភីលីស្ទីន ហើយ​បង្ក្រាប​ពួក​គេ ព្រម​ទាំង​ដក​អំណាច​ពី​ពួក​គេ លែង​ឲ្យ​ត្រួត‌ត្រា​លើ​តំបន់​នោះ​ទៀត​ផង។ 2 ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ​ក៏​វាយ​ឈ្នះ​ជន​ជាតិ​ម៉ូអាប់​ដែរ ស្តេច​បង្ខំ​ឲ្យ​ពួក​គេ​ដេក​នៅ​ដី ហើយ​រាប់​យក​ចំនួន​ពីរ​ភាគ​បី​ទៅ​សម្លាប់ និង​ទុក​មួយ​ភាគ​បី​ឲ្យ​នៅ​រស់។ ជន​ជាតិ​ម៉ូអាប់​ក៏​ធ្លាក់​ខ្លួន​ចំណុះ​ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ ហើយ​ត្រូវ​ថ្វាយ​សួយសារ‌អាករ​ផង។ 3 ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ​វាយ​ឈ្នះ​ព្រះ‌បាទ​ហាដា‌ដេស៊ែរ ជា​បុត្រ​របស់​ព្រះ‌បាទ​រេ‌ហូប និង​ជា​ស្តេច​ស្រុក​សូបា ក្នុង​ពេល​ព្រះ‌បាទ​ហាដា‌ដេស៊ែរ កំពុង​តែ​ទៅ​កាន់​កាប់​តំបន់​ទន្លេ​អឺប្រាត​ឡើង​វិញ។ 4 ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ​ចាប់​បាន​ទ័ព‌សេះ​របស់​ព្រះ‌បាទ​ហាដា‌ដេស៊ែរ​ចំនួន​មួយ​ពាន់​ប្រាំ​ពីរ‌រយ​នាក់ និង​កង‌ពល​ថ្មើរ​ជើង​ចំនួន​ពីរ‌ម៉ឺន​នាក់។ ស្តេច​បាន​យក​សេះ​មួយ‌រយ​ក្បាល​ទុក ក្រៅ​ពី​នោះ ស្តេច​កាត់​សរសៃ​កែង​ជើង​ទាំង​អស់។ 5 ពេល​នោះ ជន​ជាតិ​ស៊ីរី​នៅ​ក្រុង​ដាម៉ាស់ លើក​គ្នា​មក​ជួយ​ព្រះ‌បាទ​ហាដា‌ដេស៊ែរ ជា​ស្តេច​ស្រុក​សូបា ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ​ក៏​វាយ​ឈ្នះ​ពួក​គេ ហើយ​សម្លាប់​អស់​ចំនួន​ពីរ‌ម៉ឺន​ពីរ‌ពាន់​នាក់។ 6 ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ​បាន​ដាក់​ទេសា‌ភិបាល​ឲ្យ​ត្រួត‌ត្រា​លើ​ស្រុក​ស៊ីរី ជន​ជាតិ​ស៊ីរី​ក៏​ធ្លាក់​ខ្លួន​ចំណុះ​ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ ហើយ​ត្រូវ​ថ្វាយ​សួយសារ‌អាករ​ផង។ ព្រះ‌អម្ចាស់​ប្រទាន​ឲ្យ​ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ​មាន​ជ័យ‌ជម្នះ នៅ​គ្រប់​កន្លែង​ដែល​ស្តេច​យាង​ទៅ។ 7 ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ​រឹប​អូស​ខែល​មាស​ពី​ពួក​បរិវារ​របស់​ព្រះ‌បាទ​ហាដា‌ដេស៊ែរ ហើយ​នាំ​យក​មក​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម។ 8 ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ​ក៏​រឹប​អូស​យក​លង្ហិន​យ៉ាង​ច្រើន​សន្ធឹក‌សន្ធាប់​ពី​ក្រុង​បេតា និង​ក្រុង​បេរ៉ូតៃ ដែល​ជា​ក្រុង​របស់​ព្រះ‌បាទ​ហាដា‌ដេស៊ែរ។

9 កាល​ព្រះ‌បាទ​តូអ៊ី ជា​ស្តេច​ក្រុង​ហាម៉ាត់ ជ្រាប​ថា​ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ​បាន​វាយ​ឈ្នះ​កង‌ទ័ព​ទាំង​មូល​របស់​ព្រះ‌បាទ​ហាដា‌ដេស៊ែរ 10 ព្រះ‌អង្គ​ក៏​ចាត់​សម្តេច​យ៉ូរ៉ាម ជា​បុត្រ ឲ្យ​ចូល​មក​គាល់​ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ និង​អប‌អរ‌សាទរ​ចំពោះ​ជ័យ‌ជម្នះ​លើ​ព្រះ‌បាទ​ហាដា‌ដេស៊ែរ ព្រោះ​ព្រះ‌បាទ​តូអ៊ី​ធ្វើ​សឹក​សង្គ្រាម​ជា​មួយ​ព្រះ‌បាទ​ហាដា‌ដេស៊ែរ​ដែរ។ សម្តេច​យ៉ូរ៉ាម​នាំ​យក​វត្ថុ​ធ្វើ​អំពី​មាស ប្រាក់ និង​លង្ហិន​មក​ថ្វាយ​ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ។ 11 ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ​យក​វត្ថុ​ទាំង​នោះ​ទៅ​ថ្វាយ​ព្រះ‌អម្ចាស់ ដូច​ស្តេច​ថ្វាយ​មាស ប្រាក់ យក​បាន​ពី​ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ដែល​ស្តេច​វាយ​ឈ្នះ​ដែរ 12 គឺ​ជន​ជាតិ​ស៊ីរី ជន​ជាតិ​ម៉ូអាប់ ជន​ជាតិ​អាំម៉ូន ជន​ជាតិ​ភីលីស្ទីន និង​ជន​ជាតិ​អាម៉ា‌ឡេក។ ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ​ក៏​យក​ជ័យ‌ភ័ណ្ឌ​ដែល​រឹប‌អូស​បាន​ពី​ព្រះ‌បាទ​ហាដា‌ដេស៊ែរ ជា​បុត្រ​របស់​ព្រះ‌បាទ​រេហូប ស្តេច​ស្រុក​សូបា ទៅ​ថ្វាយ​ព្រះ‌អម្ចាស់​ដែរ។ 13 ពេល​ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ​វិល​មក​ពី​ច្បាំង​ឈ្នះ​ជន​ជាតិ​ស៊ីរី​វិញ ព្រះ‌អង្គ​ប្រហារ​ជន​ជាតិ​អេដុម​អស់​មួយ‌ម៉ឺន​ប្រាំ‌បី​ពាន់​នាក់ នៅ​ជ្រលង​ភ្នំ​អំបិល ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​កិត្តិនាម​របស់​ស្តេច​រឹត​តែ​ល្បី‌ល្បាញ​ថែម​ទៀត។

14 ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ​បាន​ដាក់​ទេសា‌ភិបាល​ឲ្យ​ត្រួត‌ត្រា​លើ​ស្រុក​អេដុម​ទាំង​មូល ហើយ​ជន​ជាតិ​អេដុម​ក៏​ធ្លាក់​ខ្លួន​ចំណុះ​ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ។ ព្រះ‌អម្ចាស់​ប្រទាន​ឲ្យ​ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ​មាន​ជ័យ‌ជម្នះ​នៅ​គ្រប់​កន្លែង​ដែល​ស្តេច​យាង​ទៅ។

បញ្ជី​រាយ​នាម​មន្ត្រី​របស់​ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ

(១​របាក្សត្រ ១៨.១៤-១៧)

15 ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ​សោយ​រាជ្យ​លើ​ស្រុក​អ៊ីស្រា‌អែល​ទាំង​មូល ព្រះ‌អង្គ​គ្រប់‌គ្រង​លើ​ប្រជា‌រាស្ដ្រ ដោយ​សុចរិត និង​យុត្តិធម៌។ 16 លោក​យ៉ូអាប់ កូន​របស់​អ្នក​ស្រី​សេរូយ៉ា មាន​មុខ‌ងារ​ជា​មេ‌បញ្ជា‌ការ​កង‌ទ័ព។ លោក​យ៉ូសាផាត កូន​របស់​លោក​អហ៊ីលូដ ជា​អ្នក​នាំ​ពាក្យ​របស់​ស្តេច។ 17 លោក​សាដុក​ជា​កូន​របស់​លោក​អហ៊ីទូប និង​លោក​អហ៊ី‌មេឡេក​ជា​កូន​របស់​លោក​អប៊ីយ៉ាថា មាន​មុខ‌ងារ​ជា​បូជា‌ចារ្យ*។ 18 លោក​សេរ៉ាយ៉ា​ជា​លេខា‌ធិការ​របស់​ស្តេច។ លោក​បេណាយ៉ា​ជា​កូន​របស់​លោក​យេហូ‌យ៉ាដា ជា​មេ‌បញ្ជា‌ការ​លើ​ក្រុម​កេរេទី និង​ក្រុម​ពេលេទី។ រីឯ​បុត្រា​ទាំង​ប៉ុន្មាន​របស់​ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ​មាន​មុខ‌ងារ​ជា​បូជា‌ចារ្យ។