ជំពូក ១៣
ខ
រឿងនាងស៊ូសាណា
1 នៅស្រុកបាប៊ីឡូន មានបុរសម្នាក់ឈ្មោះយ៉ូអាគីម។ 2 គាត់បានរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ជាមួយនាង ស៊ូសាណា ដែលជាកូនរបស់លោក ហែលគីយ៉ាស។ នាងមានរូបឆោមលោមពណ៌ស្រស់ល្អណាស់ ហើយគោរពកោតខ្លាចព្រះអម្ចាស់ផង។ 3 ឪពុកម្តាយនាងជាមនុស្សសុចរិត គាត់បានអប់រំនាងតាមធម្មវិន័យរបស់លោកម៉ូសេ។ 4 ឯលោកយ៉ូអាគីមវិញ មានទ្រព្យសម្បត្តិយ៉ាងស្តុកស្តម្ភ ព្រមទាំងមានសួនឧទ្យានមួយដ៏ធំនៅជិតផ្ទះផង។ ជនជាតិយូដាជាច្រើនតែងតែមកលេងផ្ទះគាត់ ដ្បិតគាត់ជាអ្នកមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះល្បីល្បាញជាងគេ។ 5 នៅឆ្នាំនោះគេបានជ្រើសរើសព្រឹទ្ធាចារ្យពីរនាក់ ក្នុងចំណោមប្រជាជន ឲ្យធ្វើជាចៅក្រម។ ព្រឹទ្ធាចារ្យទាំងពីរនាក់នេះហើយ ដែលព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលថា ព្រឹទ្ធាចារ្យជាចៅក្រមបាននាំអំពើលាមកពីស្រុកបាប៊ីឡូនមក។ 6 ព្រឹទ្ធាចារ្យទាំងពីរនាក់នេះ តែងតែមកលេងផ្ទះរបស់លោកយ៉ាអាគីមជាញឹកញយ ហើយអស់អ្នកណាដែលមានទំនាស់ត្រូវដោះស្រាយ រមែងមករកលោកព្រឹទ្ធាចារ្យទាំងពីរនៅផ្ទះលោកយ៉ូអាគីមដែរ។ 7 នៅពេលថ្ងៃត្រង់ កាលពួកអ្នកស្រុកទាំងប៉ុន្មានត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ នាងស៊ូសាណាក៏ចុះទៅដើរកំសាន្តក្នុងឧទ្យានរបស់ប្តីនាង។ 8 ព្រឹទ្ធាចារ្យទាំងពីរបានឃើញនាងដើរកំសាន្តនៅទីនោះជារៀងរាល់ថ្ងៃ គាត់មានចិត្តប្រតិព័ទ្ធលើរូបនាង។ 9 គាត់វង្វែងស្មារតី លែងបែរមុខទៅរកព្រះជាម្ចាស់ ហើយឈប់នឹកដល់បទបញ្ជាដ៏ត្រឹមត្រូវរបស់ព្រះអង្គ។ 10 ព្រឹទ្ធាចារ្យទាំងពីរ មានតណ្ហាពុះកញ្ជ្រោលចង់បាននាងយ៉ាងខ្លាំង ប៉ុន្តែ លោកទាំងពីរមិនបាននិយាយប្រាប់គ្នា អំពីមូលហេតុដែលនាំឲ្យលោកទាំងពីរខ្វល់ខ្វាយទេ។ 11 ដ្បិតគេខ្មាស មិនហ៊ានប្រាប់ពីបំណងរបស់គេរៀងៗខ្លួន ដែលលួចស្រឡាញ់នាង។ 12 រៀងរាល់ថ្ងៃ គេទាំងពីរនាក់តែងឃ្លាំចាំមើលនាងរហូត។ 13 មានថ្ងៃមួយ នៅពេលថ្ងៃត្រង់ ព្រឹទ្ធាចារ្យទាំងពីរចេញពីផ្ទះ ដែលពោលទៅកាន់គ្នាទៅវិញទៅមកថា៖ «យើងទៅផ្ទះ ដ្បិតដល់ពេលបរិភោគបាយហើយ» ហើយក៏បែកគ្នាទៅ។ 14 ប៉ុន្តែ ម្នាក់ត្រឡប់មកវិញហើយជួបគ្នានៅកន្លែងតែមួយ។ ព្រឹទ្ធាចារ្យទាំងពីរសួរគ្នា ពីមូលហេតុដែលត្រឡប់មកវិញ ហើយប្រាប់ពីគោលបំណងរបស់ខ្លួន ទៅវិញទៅមក។ នៅពេលនោះ គេព្រមព្រៀងគ្នារកឱកាសដើម្បីជួបនាងស៊ូសាណា ពេលនាងនៅម្នាក់ឯង។ 15 ព្រឹទ្ធាចារ្យទាំងពីររង់ចាំឱកាសល្អ ដើម្បីចាប់នាង ស្រាប់តែមានថ្ងៃមួយ នាងស៊ូសាណា ចូលក្នុងឧទ្យានដូចសព្វដង ដោយមានស្រីបម្រើតែពីរនាក់ប៉ុណ្ណោះ។ ពេលនោះថ្ងៃក្តៅខ្លាំងពេកនាងចង់ងូតទឹកក្នុងសួនឧទ្យាន។ 16 នៅកន្លែងនោះគ្មានអ្នកណាផ្សេង ក្រៅពីព្រឹទ្ធាចារ្យទាំងពីរនាក់ ដែលពួនឃ្លាំមើលនាងឡើយ។ 17 នាងប្រាប់ស្រីបម្រើទាំងពីរថា៖ «ចូរទៅយកប្រេង និងទឹកអប់មកឲ្យខ្ញុំ រួចហើយបិទទ្វារសួនផង! ព្រោះខ្ញុំចង់ងូតទឹក»។ 18 នាងទាំងពីរធ្វើតាមបង្គាប់របស់នាងស៊ូសាណា គឺបិទទ្វារសួន ហើយចេញតាមទ្វារមួយទៀត ដើម្បីទៅរកអ្វីដែលនាងស៊ូសាណាប្រាប់ ប៉ុន្តែ នាងមិនបានឃើញព្រឹទ្ធាចារ្យទាំងពីរនាក់នោះទេ ព្រោះពួកគេពួន។ 19 កាលស្រីបម្រើទាំងពីរចេញផុតទៅ ព្រឹទ្ធាចារ្យទាំងពីរនាក់ ក៏ស្ទុះចេញមកដើរយ៉ាងលឿន តម្រង់ទៅរកនាង 20 ហើយនិយាយថា៖ «ទ្វារសួនបិទជិតអស់ហើយ គ្មាននរណាមើលឃើញយើងទេ។ យើងស្រឡាញ់នាងខ្លាំងណាស់ សូមនាងព្រមតាមយើងទៅ។ 21 ប្រសិនបើនាងមិនព្រមទេ យើងនឹងចោទប្រកាន់ថា នាងបានសាហាយស្មន់ជាមួយយុវជនម្នាក់! ហេតុនេះហើយ បានជានាងដេញស្រីបម្រើឲ្យចេញទៅ»។ 22 នាងស៊ូសាណា ដកដង្ហើមធំហើយពោលថា៖ «ឥឡូវនេះ នាងខ្ញុំទាល់គំនិតហើយ! ប្រសិនបើនាងខ្ញុំព្រមតាមលោក ខ្ញុំមុខជាស្លាប់ដោយមានទោសផិតក្បត់ពុំខាន។ បើនាងខ្ញុំមិនព្រម នាងខ្ញុំក៏មិនអាចរួចខ្លួនដែរ។ 23 ណ្ហើយ! នាងខ្ញុំសុខចិត្តធ្លាក់ក្នុងអន្ទាក់របស់លោក ដោយមិនបានធ្វើអ្វីខុសទៅចុះ ប្រសើរជាងប្រព្រឹត្តខុសនឹងធម្មវិន័យរបស់ព្រះអម្ចាស់»។ 24 បន្ទាប់មក នាងស្រែកយ៉ាងខ្លាំង ចំណែកព្រឹទ្ធាចារ្យទាំងពីរ ក៏នាំគ្នាស្រែកចោទប្រកាន់នាងដែរ 25 ព្រឹទ្ធាចារ្យម្នាក់រត់ទៅបើកទ្វារសួន។ 26 កាលអ្នកបម្រើនៅក្នុងផ្ទះឮសម្រែកដូចនេះ ក៏រត់ទៅក្នុងសួនមើល ហេតុការណ៍ដែលកើតមានចំពោះនាងស៊ូសាណា។ 27 ព្រឹទ្ធាចារ្យទាំងពីរ តំណាលរឿងប្រឌិតរបស់ខ្លួន ហើយពួកអ្នកបម្រើក៏អៀនខ្មាស ព្រោះគេមិនដែលឮនរណានិយាយអាក្រក់ បែបនេះពីនាងឡើយ។
28 លុះព្រឹកឡើង អ្នកស្រុកមកជួបជុំគ្នានៅផ្ទះលោកយ៉ាអាគីមជាស្វាមីនាង ដើម្បីកាត់ទោសប្រហារជីវិតនាង ទៅតាមគម្រោងការណ៍ដ៏អាស្រូវនេះ។ 29 ព្រឹទ្ធាចារ្យទាំងពីរជម្រាបអង្គប្រជុំថា៖ «ចូរនាំនាងស៊ូសាណា ដែលជាកូនរបស់លោកហែលគីយ៉ាស និងជាភរិយារបស់លោកយ៉ូអាគីមមក!»។ គេក៏ចាត់មនុស្សឲ្យទៅហៅនាងមក។ 30 នាងស៊ូសាណាមកមានទាំងឪពុកម្តាយ កូនៗញាតិសន្ដានមកជាមួយផង។ 31 នាងស៊ូសាណាមានរូបសម្ផស្សល្អស្អាតណាស់ គួរឲ្យគយគន់។ 32 ជនល្មើសវិន័យទាំងពីរនាក់នោះ បញ្ជាឲ្យព្រឹទ្ធាចារ្យដកស្បៃពីមុខនាង ដើម្បីឲ្យពួកគេសប្បាយចិត្ត នឹងគយគន់សម្រស់របស់នាង។ 33 ឪពុកម្តាយកូនៗ និងញាតិសន្ដាន ហើយអស់អ្នកណាដែលឃើញនាង យំទាំងអស់គ្នា។ 34 ព្រឹទ្ធាចារ្យទាំងពីរនាក់ ក្រោកឈរឡើងនៅកណ្តាលអង្គប្រជុំ ហើយដាក់ស្បៃលើក្បាលនាង។ 35 នាងងើបមុខសម្លឹងមើលទៅលើមេឃទាំងយំផង ដ្បិតនាងជឿទុកចិត្តលើព្រះអម្ចាស់។ 36 ព្រឹទ្ធាចារ្យទាំងពីរប្រកាសថា៖ «ពេលយើងទាំងពីរនាក់ដើរកំសាន្តក្នុងសួនឧទ្យាន យើងឃើញនាងចូល មកជាមួយស្រីបម្រើពីរនាក់។ នាងបានឲ្យអ្នកបម្រើបិទទ្វាររួចហើយ នាងក៏ឲ្យអ្នកបម្រើចេញទៅវិញ។ 37 ពេលនោះ មានយុវជនម្នាក់ដែលពួននៅក្នុងសួនចូលមកជិតនាង ហើយរួមរក័ជាមួយនាង។ 38 រីឯយើងក៏នៅក្នុងសួន ក្បែរកន្លែងនោះដែរ។ កាលយើងបានឃើញអំពើលាមកដូច្នេះ យើងក៏រត់តម្រង់ទៅគេទាំងពីរ។ 39 យើងបានឃើញគេទាំងពីរនាក់រួមរក័ជាមួយគ្នាមែន។ ប៉ុន្តែ យើងមិនអាចចាប់យុវជននោះបានទេ ព្រោះគេមានកម្លាំងខ្លាំងជាងយើង គេក៏បើកទ្វារសួនរត់បាត់ទៅ។ 40 រីឯយើងចាប់បានតែស្រីនេះ ហើយសួរនាងថា៖ តើប្រុសនោះជាអ្នកណា? 41 ប៉ុន្តែ នាងមិនព្រមប្រាប់យើងសោះ។ យើងទាំងពីរនាក់នេះ ជាសាក្សីស្រាប់»។ អង្គប្រជុំក៏ជឿពាក្យព្រឹទ្ធាចារ្យទាំងពីរ ព្រោះគាត់ជាព្រឹទ្ធាចារ្យរបស់ប្រជាជនផង និងជាចៅក្រមផង។ អង្គប្រជុំក៏សម្រេចកាត់ទោសប្រហារជីវិតនាងស៊ូសាណា។ 42 នៅពេលនោះ នាងស៊ូសាណាបន្លឺសំឡេងយ៉ាងខ្លាំងៗថា៖ «បពិត្រព្រះជាម្ចាស់ដ៏មានព្រះជន្មគង់នៅអស់កល្បជានិច្ច! ព្រះអង្គជ្រាបអ្វីដែលលាក់កំបាំង និងជ្រាបគ្រប់ហេតុការណ៍មុនពេលកើតឡើងទៀតផង។ 43 ព្រះអង្គជ្រាបថា ព្រឹទ្ធាចារ្យទាំងពីរនេះបានធ្វើជាសាក្សីក្លែងក្លាយ ដាក់ទោសយើងខ្ញុំ។ ឥឡូវនេះ ទោះបីនាងខ្ញុំបានប្រព្រឹត្តដូចពាក្យចោទប្រកាន់ តាមគំនិតអាក្រក់របស់ពួកគេក្តី ក៏នាងខ្ញុំត្រូវស្លាប់ដែរ។ 44 ព្រះអម្ចាស់ព្រះអង្គព្រះសណ្ដាប់ពាក្យរបស់នាង»។ 45 ពេលគេនាំនាងទៅសម្លាប់ព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើឲ្យកុមារម្នាក់ ឈ្មោះដានីអែលភ្ញាក់ស្មារតី មានប្រាជ្ញាវាងវៃយ៉ាងអស្ចារ្យ។ 46 កុមារដានីអែល បន្លឺសំឡេងយ៉ាងខ្លាំងថា៖ «ខ្ញុំមិនរួមគំនិតក្នុងការសម្លាប់ស្ត្រីនេះទេ!»។ 47 បណ្ដាជនទាំងប៉ុន្មាន ក៏បែរមុខមករកកុមារនោះ ហើយសួរថា៖ «តើប្អូនចង់និយាយពីអ្វី?»។ 48 កុមារដានីអែល ឈរនៅកណ្ដាលអង្គប្រជុំ ហើយបន្លឺសំឡេងខ្លាំងៗថា៖ «ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលអើយ! តើអ្នកលេលាហើយឬ បានជាដាក់ទោសស្ត្រីអ៊ីស្រាអែលម្នាក់ ដោយមិនស៊ើបសួររកសេចក្ដីពិតជាមុនដូច្នេះ? 49 ចូរនាំគ្នាត្រឡប់ទៅកន្លែងកាត់ក្ដីវិញចុះ! ព្រឹទ្ធាចារ្យទាំងពីរនាក់នេះបានធ្វើជាសាក្សីក្លែងក្លាយ ដាក់ទោសអ្នកស្រីស៊ូសាណា»។ 50 ប្រជាជនទាំងមូលប្រញាប់ប្រញាល់ត្រឡប់ទៅវិញ ហើយព្រឹទ្ធាចារ្យដទៃទៀតសួរកុមារដានីអែលថា៖ «សូមចៅមកអង្គុយកណ្ដាលពួកយើង! ហើយពន្យល់ឲ្យពួកយើងដឹងផង ដ្បិតព្រះជាម្ចាស់បានប្រោសប្រទានឲ្យចៅមានគំនិតដូចយើងដែរ»។ 51 កុមារដានីអែលប្រាប់អស់លោកថា៖ «ចូរបំបែកគាត់ទាំងពីរនាក់នេះចេញពីគ្នា! ខ្ញុំនឹងសួរគាត់ម្ដងម្នាក់»។ 52 គេក៏បំបែកព្រឹទ្ធាចារ្យទាំងពីរនាក់ រួចកុមារដានីអែលហៅតាម្នាក់មកហើយសួរ៖ «តាចាស់ទៅហើយ ប៉ុន្តែតាបានប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់តាំងពីមុនមក ពេលនេះទោសនៃអំពើបាបរបស់តា ត្រូវធ្លាក់លើតាហើយ 53 ទោះបីព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលថា៖ មិនត្រូវសម្លាប់អ្នកគ្មានកំហុស និងជនសុចរិតក្ដី ក៏តាតែងតែកាត់ទោសដោយអយុត្តិធម៌ គឺតាដាក់ទោសមនុស្សគ្មានកំហុស ហើយដោះលែងអ្នកមានទោសឲ្យរួចខ្លួនវិញដែរ។ 54 ឥឡូវនេះ បើតាបានឃើញអ្នកស្រីស៊ូសាណាមែន សូមតាប្រាប់ខ្ញុំមកមើលថា តើអ្នកទាំងពីរនោះស្ថិតនៅក្រោមដើមឈើណា?» តានោះឆ្លើយថា៖ «នៅក្រោមដើមអំពិល»។ 55 កុមារដានីអែលនិយាយថា៖ «នេះជាពាក្យកុហករបស់តា តាត្រូវទទួលទោសដល់ជីវិត គឺព្រះជាម្ចាស់បានបញ្ជាទេវទូតរបស់ព្រះអង្គ ឲ្យមកប្រហារជីវិតតា»។ 56 កុមារដានីអែលបណ្ដេញតាចេញទៅ ហើយបញ្ជាឲ្យគេហៅតានោះម្នាក់ទៀតមក រួចសួរថា៖ «នែ៎! កំពូជកាណានអើយ! តាមិនមែនពូជយូដាទេ! សម្រស់របស់អ្នកស្រីស៊ូសាណា បានធ្វើឲ្យតាវង្វេងស្មារតី ហើយកិលេសតណ្ហា ជំរុញចិត្តតាឲ្យឈ្លក់វង្វេងអស់។ 57 តាទាំងពីរនាក់តែងប្រព្រឹត្តដូច្នេះ ចំពោះស្រ្តីជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទាំងប៉ុន្មាន ហើយរួមរ័កជាមួយនាង ព្រោះនាងទាំងនោះខ្លាចតា សុខចិត្តយល់ព្រមនឹងតា។ ប៉ុន្តែថ្ងៃនេះ មានស្រ្តីយូដាម្នាក់ ពុំយល់ស្របតាមអំពើប្រាសចាកសីលធម៌របស់តាទេ។ 58 ឥឡូវនេះ សូមតាប្រាប់ខ្ញុំមើល៍! តើតាបានឃើញអ្នកទាំងពីររួមរ័កជាមួយគ្នានៅក្រោមដើមឈើណា?»។ តានោះឆ្លើយថា៖ «នៅក្រោមដើមស្វាយ»។ 59 កុមារដានីអែលនិយាយថា៖ «នេះជាពាក្យកុហក ដែលត្រូវតែទទួលទោសដល់ជីវិត!។ ទេវទូតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ កាន់ដាវរង់ចាំប្រហារជីវិតតាទាំងពីរហើយ»។ 60 ពេលនោះ អង្គប្រជុំទាំងមូលបន្លឺសំឡេងយ៉ាងខ្លាំង ដោយសរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ដែលសង្គ្រោះអស់អ្នកជឿសង្ឃឹមលើព្រះអង្គ។ 61 បន្ទាប់មកអង្គប្រជុំក៏បែរទៅប្រឆាំងនឹងព្រឹទ្ធាចារ្យទាំងពីរ ព្រោះកុមារដានីអែលចាប់ពាក្យសម្ដីផ្ទាល់របស់គេ មកធ្វើជាភស្តុតាងបញ្ជាក់ថា ព្រឹទ្ធាចារ្យទាំងពីរជាសាក្សីក្លែងក្លាយមែន។ អង្គប្រជុំសម្រេចដាក់ទោសព្រឹទ្ធាចារ្យទាំងពីរ ដែលមានបំណងប្រាថ្នាយ៉ាងអាក្រក់ ចំពោះអ្នកដទៃ។ 62 នៅថ្ងៃនោះ គេប្រហារជីវិតព្រឹទ្ធាចារ្យទាំងពីរនាក់ ដើម្បីធ្វើតាមធម្មវិន័យរបស់លោកម៉ូសេ រីឯអ្នកដែលគ្មានកំហុសក៏បានរួចជីវិត។ 63 រីឯលោកហែលគីយ៉ាស និងភរិយា ក៏នាំគ្នាសរសើរតម្កើងព្រះអម្ចាស់រួមជាមួយនាងស៊ូសាណា លោកយ៉ូអាគីមជាស្វាមីរបស់នាង និងញាតិសន្តានទាំងប៉ុន្មាន ព្រោះនាងមិនបានប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ ទាល់តែសោះ។ 64 តាំងពីថ្ងៃនោះមក ប្រជាជននាំគ្នាលើកតម្កើងកុមារដានីអែល។
