ពាក្យ​លំនាំ

កណ្ឌ​គម្ពីរ​ដានីអែល​ជា​ភាសា​ហេប្រឺ

កណ្ឌ​គម្ពីរ ដានីអែល​ រៀប​រាប់​ពី​ដំណើរ​រឿង​យុវជន​បួន​រូប ក្នុង​ចំណោម​ប្រជាជន​អ៊ីស្រា‌អែល ដែល​ត្រូវ​ព្រះ‌ចៅ​នេប៊ូ‌ក្នេសា​កៀរ​ទៅ​ជា​ឈ្លើយ​សឹក​នៅ​ស្រុក​បាប៊ី‌ឡូន។ យុវជន​ទាំង​បួន​រូប​សម្តែង​នូវ​ភក្ដី‌ភាព​យ៉ាង​មោះ‌មុត​ចំពោះ​ព្រះ​របស់​ខ្លួន។

ផ្នែក​ទី​មួយ​នៃ​កណ្ឌ​គម្ពីរ​នេះ (ចំពូក ១-៦): មាន​រៀប​រាប់​អំពី​ការ​គាប​សង្កត់ ការ​បៀត‌បៀន និង​ទុក្ខ​ទោស​ដែល​ជន‌ជាតិ​យូដា​ត្រូវ​ប្រឈម​មុខ​តទល់។ ឧទាហរណ៍: មិត្ត​ទាំង​បី​រូប​របស់​លោក ដានីអែល​ត្រូវ​គេ​យក​ទៅ​ដុត​ទាំង​រស់ (ចំពូក ៣) លោក ដានីអែល​ត្រូវ​គេ​បោះ​ទៅ​ក្នុង​រណ្ដៅ​ដែល​មាន​សត្វ​សិង្ហ (ចំពូក ៦)។

ផ្នែក​ទី​ពីរ (ចំពូក ៧-១២): មាន​រៀប​រាប់​អំពី​និមិត្ត‌ហេតុ​អស្ចារ្យ​បួន ដែល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បើក​សម្តែង​ឲ្យ​លោក​ដានីអែល​ឃើញ។ និមិត្ត‌ហេតុ​អស្ចារ្យ​ទាំង​បួន​នេះ លាត​ត្រដាង​អំពី​ប្រវត្តិ​របស់​ជន‌ជាតិ​យូដា ដែល​ស្ថិត​នៅ​ក្រោម​ការ​គ្រប់‌គ្រង​របស់​មហា​អំណាច​នានា រហូត​ដល់​គ្រា​ដែល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ស្ដារ​ស្ថាន‌ភាព​របស់​ពួក​គេ​ឡើង​វិញ ហើយ​តែង‌តាំង​ព្រះ‌រាជ្យ​របស់​ព្រះ‌អង្គ។

កណ្ឌ​គម្ពីរ​ដានីអែល មាន​លក្ខណៈ​ប្រហាក់‌ប្រហែល​នឹង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​វិវរណៈ ដែល​នៅ​ខាង​ចុង​ព្រះ‌គម្ពីរ​សម្ពន្ធ‌មេត្រី​ថ្មី​ដែរ។ គោល‌ដៅ​របស់​កណ្ឌ​គម្ពីរ​ទាំង​ពីរ​នេះ គឺ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​អ្នក​ជឿ​នៅ​គ្រប់​ជំនាន់​ឲ្យ​មាន​ទឹក​ចិត្ត​ក្លា‌ហាន ពុះ‌ពារ​គ្រប់​ឧបសគ្គ និង​គ្រប់​ស្ថាន‌ភាព​ដ៏​លំបាក​ដែល​គេ​ត្រូវ​ឆ្លង​កាត់។

អត្ថបទ​បន្ថែម​ជា​ភាសា​ក្រិក

អ្នក​បក​ប្រែ​គម្ពីរ​ដាមី‌អែល​ជា​ភាសា​ក្រិក បាន​បន្ថែម​អត្ថបទ​បី ដែល​គ្មាន​ចែង​ក្នុង​គម្ពីរ ភាសា​ហេប្រឺ។
ចំពូក ៣ ជា​ពាក្យ​អធិដ្ឋាន ២ ដែល​ជន​ជាតិ​យូដា​តែង​តែ​សូត្រ​នៅ​ក្នុង​សាលា​ប្រជុំ (ធម្ម​សាលា) ហើយ​គេ​បញ្ចូល​ទុក​ជា​ពាក្យ​អធិដ្ឋាន​របស់​លោក​អសា‌រីយ៉ា និង​មិត្ត​ភក្តិ​របស់​លោក​ដានីអែល នៅ​ពេល​ព្រះ‌មហា​ក្សត្រ​ទម្លាក់​ក្នុង​ឡ​ភ្លើង។
ចំពូក ១៣ និង​១៤ គ្មាន​ទំនាក់​ទំនង​ជា​មួយ​រឿង​លោក​ដានីអែល​ទេ គឺ​គ្រាន់​តែ​លើក​តម្កើង លោក​ដានីអែល​កាល​នៅ​ពី​កុមារ ឬ​កាល​នៅ​វ័យ​ចាស់ លោក​ប្រព្រឹត្ត​ការ​អស្ចារ្យ។