ជំពូក ៦
លិខិតរបស់ព្យាការីយេរេមី
នេះជាសេចក្ដីចម្លងនៃលិខិត ដែលព្យាការីយេរេមីបានផ្ញើជូនជនជាតិយូដា មុនពេលព្រះមហាក្សត្របាប៊ីឡូន កៀរពួកគេយកទៅជាឈ្លើយ នៅស្រុកបាប៊ីឡូន ដើម្បីប្រាប់ពួកគេអំពីសេចក្ដីដែលព្រះជាម្ចាស់បង្គាប់។
1 ព្រះបាទនេប៊ូកានេសារ ជាព្រះមហាក្សត្រ ស្រុកបាប៊ីឡូននឹងកៀរអ្នករាល់គ្នាជាឈ្លើយនាំទៅនៅស្រុកបាប៊ីឡូន ព្រោះតែអំពើបាបដែលអ្នករាល់គ្នា បានប្រព្រឹត្តខុសនឹងព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់។ 2 អ្នករាល់គ្នានឹងរស់នៅក្នុងស្រុកបាប៊ីឡូននោះជាយូរឆ្នាំ គឺអស់រយៈពេលប្រាំពីរតំណ។ ក្រោយមក យើងនឹងនាំអ្នករាល់គ្នាចេញពីស្រុកនោះ ដោយសុខសាន្ត។ 3 នៅស្រុកបាប៊ីឡូន អ្នករាល់គ្នានឹងឃើញរូបព្រះធ្វើពីប្រាក់ ពីមាស ពីឈើ ដែលអ្នកស្រុកតែងតែសែងរូបនោះ ហើយប្រជាជាតិទាំងឡាយក៏កោតខ្លាចរូបព្រះទាំងនោះដែរ។ 4 ដូច្នេះ ចូរប្រយ័ត្ន! កុំឲ្យអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្តដូចជាតិសាសន៍ដទៃទាំងនោះក្នុងគ្រប់ប្រការឡើយ ក្រែងអ្នករាល់គ្នា បែរទៅគោរពកោតខ្លាចព្រះក្លែងក្លាយទាំងនោះ 5 ដោយឃើញមហាជនក្រាបថ្វាយបង្គំព្រះទាំងនោះពីមុខ ពីក្រោយ។ ផ្ទុយទៅវិញអ្នករាល់គ្នាត្រូវនឹកថា៖ «បពិត្រព្រះអម្ចាស់! យើងខ្ញុំត្រូវក្រាបថ្វាយបង្គំតែព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះ!» 6 ដ្បិតព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖ «ទេវទូតរបស់យើងនៅជាមួយអ្នករាល់គ្នា និងថែរក្សាការពារអ្នករាល់គ្នា»។
7 ជាងម្នាក់ បានឆ្លាក់ អណ្ដាតព្រះទាំងនោះ។ ទោះបី គេយកមាស និងប្រាក់មកស្រោបរូបព្រះទាំងនោះក្ដី ក៏រូបទាំងនោះ ជារូបបោកបញ្ឆោតមិនអាចនិយាយបានឡើយ។ 8 ពួកគេយកមាសមកធ្វើមកុដបំពាក់លើក្បាលព្រះរបស់គេ ដូចស្រីក្រមុំដែលចូលចិត្តតែងខ្លួន។ 9 ជួនកាលពួកបូជាចារ្យរបស់គេ ឆ្លៀតលួចយកមាស ប្រាក់ពីរូបទាំងនោះមកសម្រាប់ចាយវាយផ្ទាល់ខ្លួន 10 ឬក៏យកទៅឲ្យស្រីពេស្យាសក្ការៈ។ ពួកគេយកសម្លៀកបំពាក់ មកស្លៀកពាក់ឲ្យរូបព្រះដែលធ្វើពីប្រាក់ ពីមាស ពីឈើទាំងនោះ ដូចស្លៀកពាក់ឲ្យមនុស្ស។ 11 ប៉ុន្តែ រូបទាំងនោះមុខជាត្រូវរលួយ និងត្រូវច្រេះស៊ីមិនខាន។ បន្ទាប់ពីយកសម្លៀកបំពាក់ពណ៌ស្វាយមកបំពាក់ 12 ពួកគេតែងតែជូតសំអាតមុខរូបព្រះទាំងនោះ មិនឲ្យធូលីក្នុងវិហារប្រឡាក់ជាប់លើមុខឡើយ។ 13 ទោះបីរូបព្រះទាំងនោះពុំអាចប្រហារជីវិតជន ដែលប្រឆាំងនឹងគេបានក៏ដោយ ក៏រូបព្រះទាំងនោះកាន់ដំបងរាជ្យ ដូចជាអ្នកគ្រប់គ្រងស្រុកមួយ។ 14 រូបខ្លះកាន់កាំបិត ឬពូថៅនៅដៃស្ដាំ ប៉ុន្តែ មិនអាចការពារខ្លួនពីភ្លើងសង្រ្គាម ឬពីចោរប្លន់បានឡើយ។
សេចក្ដីខាងលើនេះ បង្ហាញឲ្យដឹងថា រូបទាំងនោះមិនមែនជាព្រះទេ។ ដូច្នេះ កុំខ្លាចរូបទាំងនោះឲ្យសោះ។
15 រូបព្រះទាំងនោះ ប្រៀបដូចជាចានកំបែកប្រើលែងកើត។ 16 កាលអ្នកស្រុកតម្កល់រូបបដិមាទាំងនោះក្នុងវិហាររបស់គេ រួចហើយភ្នែករបស់រូបព្រះទាំងនោះ ដក់ជាប់ពេញដោយធូលី ដែលអ្នកចេញចូលក្នុងវិហារធ្វើឲ្យហុយ។ 17 ពួកបូជាចារ្យបិទទ្វារវិហារ ដាក់ចម្រឹង និងរនុកចាក់សោរមិនឲ្យចោរចូលយករូបព្រះទាំងនោះ ដូចរាជការតែងឃុំឃាំងអ្នកទោស ដែលបានធ្វើខុសចំពោះសេ្ដច មុននឹងយកទៅប្រហារជីវិត។ 18 ពួកបូជាចារ្យ តែងអុជចង្កៀងយ៉ាងច្រើន លើសពីសេចក្ដីត្រូវការរបស់ខ្លួនផ្ទាល់ទៅទៀត ប៉ុន្តែ ព្រះទាំងនោះ នៅតែមើលមិនឃើញចង្កៀងណាមួយសោះ។ 19 រូបបដិមាទាំងនោះ ប្រៀបដូចជាធ្នឹមមួយក្នុងវិហារ ដែលកណ្ដៀរស៊ីខ្លឹមខាងក្នុងអស់ដូចអ្នកស្រុកធ្លាប់និយាយ។ កណ្តៀរចេញពីដីមកស៊ីទាំងរូប ទាំងសម្លៀកបំពាក់ ក៏រូបបដិមាទាំងនោះមិនដឹងខ្លួនដែរ 20 មុខរូបបដិមាទាំងនោះ រោលដោយផ្សែងក្នុងព្រះវិហារ។ 21 មានប្រជៀវ ត្រចៀកកាំ និងសត្វស្លាបនានាហើរពីលើខ្លួន និងក្បាល។ សូម្បីតែឆ្មាក៏អង្គុយពីលើដែរ។
22 សេចក្ដីខាងលើនេះ បង្ហាញឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងថា រូបទាំងនេះមិនមែនជាព្រះទេ។ ដូច្នេះ កុំកោតខ្លាចរូបទាំងនោះឲ្យសោះ!
23 ជាងយកមាស និងប្រាក់ស្រោបរូបទាំងនោះដើម្បីលំអ។ ប៉ុន្តែ បើគេមិនខាត់ទេ ព្រះទាំងនោះមិនអាចភ្លឺបានឡើយ។ ពេលជាងសិត ក៏ព្រះទាំងនោះមិនដឹងអ្វីដែរ។ 24 គេទិញរូបដែលមិនចេះដកដង្ហើមនោះដោយតម្លៃខ្ពស់បំផុត។ 25 គេតែងតែសែងព្រះទាំងនោះដាក់លើស្មា ព្រោះរូបព្រះទាំងនោះ មានជើងតែដើរមិនកើត។ ដូច្នេះ ព្រះទាំងនោះបង្ហាញឲ្យឃើញច្បាស់ថា គេគ្មានតម្លៃអ្វីសោះ! សូម្បីតែថែទាំរូបព្រះទាំងនោះ ក៏អៀនខ្មាសដែរ។ 26 ប្រសិនបើមានរូបព្រះមួយរលំដួលដល់ដី ទាល់តែគេលើកឡើងវិញទើបឈរបាន។ ប្រសិនបើគេលើករូបនោះបញ្ឈរឡើង រូបព្រះនោះពុំអាចដើរដោយខ្លួនឯងបានឡើយ។ ប្រសិនបើរូបព្រះនោះដេក ក៏មិនអាចក្រោកឈរខ្លួនឯងបានដែរ។ អ្នកស្រុកសែនព្រេនរូបព្រះទាំងនោះ ដូចជាសែនខ្មោច។ 27 ពួកអាចារ្យតែងតែយកសាច់យញ្ញបូជា ដែលអ្នកស្រុកយកមកថ្វាយទៅលក់ដើម្បីយកកម្រៃ។ ប្រពន្ធរបស់ពួកគេ ក៏យកសាច់មួយចំណែកដែលត្រូវចែកឲ្យជនក្រីក្រ និងជនពិការ មកប្រឡាក់អំបិលទុកសម្រាប់បរិភោគខ្លួនឯង។ 28 ស្ត្រីៗដែលមិនស្រួលខ្លួន និងស្ត្រីៗដែលទើបនឹងសម្រាលកូន ក៏ប៉ះពាល់យញ្ញបូជាទាំងនោះបានដែរ។
ដោយសារសេចក្ដីខាងលើនេះ អ្នករាល់គ្នាដឹងថា រូបទាំងនោះពុំមែនជាព្រះទេ។ ដូច្នេះ កុំខ្លាចរូបព្រះទាំងនោះឲ្យសោះ! 29 ហេតុអ្វីក៏គេហ៊ានហៅរូប ទាំងនោះថាជា «ព្រះ» បើស្ត្រីៗតែងតែបម្រើព្រះដែលធ្វើពីមាស ពីប្រាក់ ពីឈើដូច្នេះនោះ? 30 ពួកបូជាចារ្យរបស់គេអង្គុយនៅក្នុងវិហារ ទាំងស្លៀកសម្លៀកបំពាក់រហែក កោរសក់ កោរពុកមាត់ គ្មានអ្វីគ្របក្បាលទៀតផង។ 31 ពួកគេស្រែកដូចសត្វតិរច្ឆាននៅមុខរូបព្រះរបស់គេ ដូចអ្នកដែលចូលរួមក្នុងពិធីកាន់ទុក្ខ។ 32 ពួកបូជាចារ្យដកយកសម្លៀកបំពាក់ពីរូបព្រះទាំងនោះទៅបំពាក់ឲ្យប្រពន្ធកូនរបស់ខ្លួន។ 33 ប៉ុន្តែ ទោះបីពួកគេប្រព្រឹត្តល្អ ឬប្រព្រឹត្តអាក្រក់ ចំពោះរូបព្រះរបស់គេយ៉ាងណាក្ដី ក៏ព្រះទាំងនោះមិនអាចតបស្នងវិញបានឡើយ ហើយក៏មិនអាចតែងតាំងនរណាម្នាក់ឲ្យធ្វើជាស្ដេច ឬទម្លាក់ស្ដេចណាបានដែរ។ 34 ព្រះទាំងនោះ មិនអាចប្រោសនរណាម្នាក់ឲ្យមានទ្រព្យសម្បត្តិ មានប្រាក់ចាយវាយបានឡើយ។ ប្រសិនបើនរណាម្នាក់ មិនបានលាបំណន់ ដែលខ្លួនបន់ចំពោះព្រះទាំងនោះទេ ក៏ព្រះទាំងនោះមិនទាមទារអ្វីពីគេដែរ។ 35 ព្រះទាំងនេះមិនអាចសង្គ្រោះនរណា ឲ្យរួចពីស្លាប់បាន ហើយក៏មិនអាចជួយមនុស្សទន់ខ្សោយ ឲ្យរួចពីការជិះជាន់របស់អ្នកមានកម្លាំងខ្លាំងក្លាបានដែរ។ 36 ព្រះទាំងនោះមិនអាចប្រោសមនុស្សខ្វាក់ឲ្យមើលឃើញ ហើយក៏មិនអាចជួយឲ្យមនុស្ស រួចពីគ្រោះអាសន្នបានទេ។ 37 ព្រះទាំងនោះ មិនអាណិតអាសូរដល់ស្ត្រីមេម៉ាយ ហើយក៏មិនជួយយកអាសាក្មេងកំព្រាដែរ។ 38 វត្ថុទាំងនោះធ្វើពីឈើស្រោបប្រាក់ និងមាសប្រៀបដូចជាដុំថ្មដែលគេយកមកពីភ្នំ។ អស់អ្នកដែលគោរពបម្រើរូបព្រះទាំងនោះ មុខជាត្រូវអាម៉ាស់ពុំខាន។
39 ហេតុដូចម្ដេចបានជាមានគេចាត់ទុករូបទាំងនោះជា «ព្រះ» ឬប្រកាសថាជា «ព្រះ» ថែមទៀតនោះ?
40 សូម្បីតែអ្នកស្រុកបាប៊ីឡូន ក៏បន្តុះបង្អាប់រូបព្រះទាំងនោះដែរ។ ពេលណាពួកគេឃើញមនុស្ស ម្នាក់ដែលមិនអាចនិយាយបាន គេនាំអ្នកទៅមុខរូបព្រះបែល ហើយអង្វរព្រះបែល សូមឲ្យមនុស្សគនោះអាចនិយាយបាន ហាក់ដូចជាព្រះបែលនោះ មានវិញ្ញាណអាចយល់អ្វីសព្វគ្រប់។ 41 ទោះបីជារូបព្រះរបស់ពួកគេមិនអាចសម្រេចអ្វីបានក្តី ក៏ពួកគេមិនបានគិតថានឹងបោះបង់ចោលរូបព្រះទាំងនោះដែរ ព្រោះពួកគេខ្វះប្រាជ្ញា។ 42 រីឯពួកស្ត្រីៗយកខ្សែមករុំខ្លួន ហើយនាំគ្នាទៅអង្គុយដុតកន្ទក់នៅតាមផ្លូវ។ 43 ប្រសិនបើមានបុរសម្នាក់ដើរកាត់តាមនោះ ហើយហៅស្ត្រីម្នាក់ទៅរួមដំណេកជាមួយ នាងនោះនឹងមើលងាយ ចំអកដាក់ស្ត្រីនៅក្បែរខ្លួនថា គ្មាននរណាជ្រើសរើសនាងនោះ ហើយស្រាយខ្សែរបស់គេ។
44 អ្វីៗដែលមានទំនាក់ទំនង នឹងរូបព្រះទាំងនោះ សុទ្ធតែជាការកុហកបោកប្រាស់ទាំងអស់។ ហេតុអ្វី បានជាគេចាត់ទុករូបទាំងនោះដូចជា «ព្រះ» ឬប្រកាសថាជា «ព្រះ» ដូច្នេះ?
45 ជាងឈើ និងជាងទងបានធ្វើរូបទាំងនោះ។ ដូច្នេះ រូបព្រះទាំងនេះគ្រាន់តែជាវត្ថុដែលធ្វើតាមចិត្តរបស់ពួកគេ មិនអាចប្រែទៅជាអ្វីផ្សេងទៀតបានទេ។ 46 ជាងដែលធ្វើរូបទាំងនោះ ក៏រស់មិនបានយូរដែរ។ 47 ដូច្នេះ ធ្វើដូចម្ដេចទើបវត្ថុដែលពួកគេបានបង្កើតនោះ អាចទៅជាព្រះបាន? 48 ជាងទាំងនោះបន្សល់ទុកតែការបោកបញ្ឆោត និងភាពអាម៉ាស់របស់ខ្លួន ជាកេរមត៌កដល់កូនចៅជំនាន់ក្រោយ។ 49 នៅគ្រាមានសង្គ្រាម និងពេលមានគ្រោះអាសន្នកើតឡើង ពួកបូជាចារ្យពិគ្រោះគ្នារកកន្លែងលាក់ខ្លួនជាមួយរូបព្រះទាំងនោះ។ 50 នៅគ្រាមានសង្គ្រាម និងពេលមានគ្រោះអាសន្ន កើតឡើងព្រះទាំងនោះពុំអាចសង្គ្រោះខ្លូនឯងបានទេ ដូច្នេះ ហេតុអ្វីបានជាមនុស្សម្នាមិនព្រមទទួលស្គាល់ថា រូបព្រះទាំងនោះមិនមែនជាព្រះ? 51 រូបព្រះទាំងនោះគ្រាន់តែជាវត្ថុធ្វើពីឈើស្រោបប្រាក់ និងមាសប៉ុណ្ណោះ។ មនុស្សគួរតែទទួលស្គាល់ថា រូបព្រះទាំងនោះសុទ្ធជាការបោកបញ្ឆោត។ ប្រជាជាតិនានា និងមហាក្សត្រទាំងឡាយគួរតែទទួលស្គាល់យ៉ាងច្បាស់ថា រូបទាំងនេះមិនមែនជាព្រះទេ គឺគ្រាន់តែជាស្នាដៃរបស់មនុស្សប៉ុណ្ណោះ។ ក្នុងរូបទាំងនោះ គ្មានអ្វីដែលជាស្នាព្រះហស្តរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ 52 ហេតុនេះមនុស្សម្នាត្រូវតែទទួលស្គាល់ថា រូបព្រះទាំងនេះមិនមែនជាព្រះទេ។
53 ព្រះទាំងនេះមិនអាចតែងតាំងស្ដេចឲ្យសោយរាជ្យលើស្រុកមួយ ហើយក៏មិនធ្វើឲ្យភ្លៀងធ្លាក់មកសម្រាប់មនុស្សបានដែរ។ 54 សូម្បីតែកិច្ចការផ្ទាល់ខ្លួន ក៏ព្រះទាំងនោះមិនអាចសម្រេចអ្វីបានឡើយ ហើយក៏មិនអាចទាមទាររកយុត្តិធម៌ឲ្យអ្នកដែលត្រូវគេវិនិច្ឆ័យ ដោយអយុត្តិធម៌បានទៀតផង។ ព្រះទាំងនោះមិនបានការអ្វីសោះ! 55 ហើយប្រៀបបាននឹងសត្វក្អែក ដែលហើរនៅលើអាកាស។ ប្រសិនបើភ្លើងឆេះវិហាររបស់ព្រះដែលធ្វើអំពីឈើស្រោបមាស និងប្រាក់នោះ ពួកបូជាចារ្យមុខជារត់ប្រាសព្រះអាយុ តែរូបព្រះត្រូវឆេះសុសដូចជាធ្នឹមផ្ទះដែរ។ 56 ព្រះទាំងនោះមិនអាចប្រឆាំងនឹងព្រះមហាក្សត្រ ឬប្រឆាំងនឹងពួកសត្រូវទេ។
57 ហេតុអ្វីបានជាគេទទួលស្គាល់រូបទាំងនោះថាជា «ព្រះ» ដូច្នេះ? រូបព្រះដែលធ្វើអំពីឈើស្រោបប្រាក់ និងមាស មិនអាចការពារខ្លួនផុតពីចោរលួច ឬចោរប្លន់បានឡើយ។ 58 ប្រសិនបើមានគេឆក់យកមាសប្រាក់ និងសម្លៀកបំពាក់របស់រូបព្រះទាំងនោះ ហើយរត់បាត់ទៅ ព្រះទាំងនោះមិនអាចជួយសង្គ្រោះខ្លួនឯងបានឡើយ។ 59 ហេតុនេះ ស្ដេចដែលក្លាហានអង់អាច ប្រសើរជាងព្រះដែលកុហកភូតភរទាំងនោះ។ គ្រឿងបរិក្ខារដែលមានប្រយោជន៍ក្នុងផ្ទះម្ចាស់វា ទ្វារដែលការពារទ្រព្យសម្បត្តិនៅក្នុងផ្ទះ ឬសរសរឈើក្នុងរាជវាំងក៏គ្រាន់បើជាងព្រះដែលតែងតែកុហកភូតភរនោះដែរ។ 60 ព្រះអាទិត្យ ព្រះចន្ទ និងផ្កាយសុទ្ធតែមានប្រយោជន៍ ដោយបញ្ចេញពន្លឺ ហើយធ្វើតាមបញ្ជារបស់ព្រះជាម្ចាស់។ 61 ផ្លេកបន្ទោរដែលបញ្ចេញពន្លឺឆ្វេចឆ្វាច និងខ្យល់ដែលបក់មកគ្រប់កន្លែងក៏បំពេញមុខងាររបស់ខ្លួន តាមបង្គាប់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ 62 នៅពេលព្រះជាម្ចាស់បញ្ជាពពកឲ្យរសាត់កាត់ផែនដីទាំងមូល ពពកក៏បំពេញមុខងាររបស់ខ្លួនតាមបញ្ជា។ 63 រន្ទះដែលព្រះជាម្ចាស់ចាត់ពីលើមេឃ មក បាញ់បំផ្លាញភ្នំ និងព្រៃឈើ ក៏ធ្វើតាមបញ្ជាដែរ។ រីឯជាងដែលធ្វើរូបទាំងនោះវិញ មិនបានធ្វើឲ្យដូចតាមលក្ខណៈថាមពលធម្មជាតិទាំងអស់នេះទេ។ 64 ហេតុនេះហើយ បានជាយើងមិនចាត់ទុក ឬប្រកាសថា រូបទាំងនោះជាព្រះឡើយ ដ្បិតព្រះទាំងនោះពុំអាចកាត់ក្ដី ឬជួយធ្វើអ្វីដ៏ល្អសម្រាប់មនុស្សបានទេ។ 65 ដោយអ្នករាល់គ្នាដឹងថា រូបទាំងនោះមិនមែនជាព្រះ ដូចនេះ ចូរកុំខ្លាចរូបទាំងនោះឲ្យសោះ។ 66 រូបព្រះទាំងនេះពុំអាចដាក់បណ្ដាសា ឬប្រទានពរថ្វាយព្រះមហាក្សត្រទេ 67 ហើយក៏មិនអាចបង្ហាញសញ្ញាសម្គាល់ដ៏អស្ចារ្យនៅលើមេឃ ឲ្យប្រជាជាតិទាំងឡាយឃើញដែរ។ រូបព្រះទាំងនោះ មិនបំភ្លឺដូចព្រះអាទិត្យ និងគ្មានរស្មីដូចព្រះចន្ទ។ 68 សូម្បីតែសត្វព្រៃក៏គ្រាន់បើជាងរូបទាំងនោះដែរ ដ្បិតវាអាចជួយខ្លួនឯងដោយរត់ទៅរកទីជម្រកបាន។ ហេតុនេះ យើងត្រូវយល់ច្បាស់ថា រូបព្រះទាំងនេះ មិនមែនជាព្រះទាល់តែសោះ! កុំខ្លាចព្រះទាំងនោះឡើយ។ 69 ព្រះរបស់គេធ្វើពីឈើស្រោបមាស និងប្រាក់ ប្រៀបដូចជាទីងមោងនៅចាំក្នុងចម្ការត្រសក់ មិនអាចការពារអ្វីបាន។ 70 គេប្រៀបដូចជា គុម្ពោតបន្លានៅក្នុងសួនច្បារសម្រាប់បក្សាបក្សីទាំងអស់មកទំ ប្រៀបបាននឹងសាកសពដែលគេ យកទៅចោលនៅក្នុងទីងងឹត។ 71 ដោយឃើញសម្លៀកបំពាក់ដ៏ឆើតឆាយរបស់ព្រះទាំងនោះរលួយ អ្នករាល់គ្នានឹងដឹងថា រូបព្រះទាំងនោះមិនមែនជារូបព្រះទេ។ នៅទីបំផុត រូបព្រះទាំងនោះនឹងត្រូវកណ្តៀរស៊ី ហើយត្រូវអាម៉ាស់ក្នុងស្រុកទាំងមូល។ 72 មនុស្សសុចរិតដែលមិនគោរពរូបព្រះនោះប្រសើរណាស់ ព្រោះគេមិនត្រូវអាម៉ាស់ឡើយ។
