ថ្ងៃអាទិត្យទី ៣ ក្នុងរដូវអប់រំពិសេស

ថ្ងៃអាទិត្យនេះ យើងជាគ្រីស្តបរិស័ទនាំគ្នានឹករឭកអំពីព្រះជាម្ចាស់រំដោះប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលពីដើមឱ្យមានសេរីភាពដ៏ពិតប្រាកដ។ ព្រះអង្គក៏អប់រំពួកគេក្នុងវាលរហោស្ថាន។ សព្វថ្ងៃព្រះជាម្ចាស់នៅតែរំដោះ និងអប់រំយើងជានិច្ចដូចគេដែរ។ ព្រះយេស៊ូយាងមកប្រទានព្រះអំណោយទានពិសេសរបស់ព្រះបិតាឱ្យអស់អ្នកជឿ គឺព្រះអង្គប្រទានព្រះវិញ្ញាណ ជាព្រះជន្មផ្ទាល់របស់ព្រះអង្គឱ្យអ្នកផ្ញើជីវិតទៅលើព្រះអង្គ។ មានតែព្រះយេស៊ូមួយព្រះអង្គគត់ដែលអាចណែនាំយើងឱ្យបានគាប់ព្រះហប្ញទ័យព្រះបិតា។

អត្ថបទទី ១៖ សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរដំណើរឆ្ពោះទៅកាន់សេរីភាព សរ ១៧,៣-៧

ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលបោះជំរំនៅក្នុងវាលរហោស្ថានរេភីឌីម។ នៅទីនោះ ដោយពួកគេស្រេកទឹកខ្លាំងពេក ពួកគេនាំគា្នរអ៊ូរទាំដាក់លោកម៉ូសេទាំងពោលថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាលោកនាំពួកយើងចេញពីស្រុកអេស៊ីបឱ្យពួកយើងព្រមទាំងកូនចៅ និងហ្វូងសត្វរបស់ពួកយើង ស្លាប់ដោយអត់ទឹកដូច្នេះឬ?»។ លោកម៉ូសេស្រែកអង្វរព្រះអម្ចាស់ថា៖ «តើទូលបង្គំត្រូវធ្វើដូចម្តេចចំពោះប្រជាជននេះ? បន្តិចទៀត ពួកគេនឹងយកដុំថ្មគប់សម្លាប់ទូលបង្គំជាពុំខាន»។ ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេវិញថា៖ «ចូរដើរទៅខាងមុខប្រជា​ជន ដោយនាំពួកព្រឹទ្ធាចារ្យរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទៅជាមួយ។ ចូរកាន់ដំបងដែលអ្នកវាយទឹកទន្លេនីលទៅជាមួយផង។ នៅទីនោះយើងនឹងឈរពីមុខអ្នកលើផ្ទាំងថ្មមួយនៅភ្នំហូររ៉ែប។ ចូរវាយផ្ទាំងថ្ម នោះទឹកនឹងហូរចេញមកសម្រាប់ប្រជាជនបរិភោគ»។ លោកម៉ូសេ​ក៏ធ្វើតាម នៅចំពោះមុខព្រឹទ្ធាចារ្យរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។ លោកដាក់ឈ្មោះកន្លែងនោះថា “ម៉ាសា” និង “ម៉េរីបា” (ឈ្មោះនេះមាន​ន័យថា “ល្បងល” និង “ជម្លោះ”) ដ្បិតជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានរករឿងឈ្លោះជាមួយលោកម៉ូសេ ព្រមទាំងល្បងលព្រះអម្ចាស់ ដោយពោលថា៖ “តើព្រះអម្ចាស់គង់ក្នុងចំណោមពួកយើងមែន ឬមិនមែន?”។

ទំនុកតម្កើងលេខ ៩៥ (៩៤),១-២.៦-៩ បទកាកគតិ

អត្ថបទទី ២៖ សូមថ្លែងលិខិតរបស់គ្រីស្តទូតប៉ូលផ្ញើជូនគ្រីស្តបរិស័ទក្រុងរ៉ូម រម ៥,១-២.៥-៨

បងប្អូនជាទីស្រឡាញ់!
ព្រះជាម្ចាស់ប្រោសយើងខ្ញុំឱ្យបានសុចរិត ព្រោះតែយើងជឿលើព្រះអង្គ។ យើងក៏មានសន្តិភាពជាមួយនឹងព្រះអង្គដែរ ដោយសារព្រះយេស៊ូគ្រីស្តជាអម្ចាស់នៃយើង។ ដោយសារជំនឿ យើងមានផ្លូវចូលទៅកាន់ជីវិតថ្មី ហើយយើងក៏ស្ថិតនៅក្នុងជីវិតថ្មីនេះយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួន ទាំងខ្ពស់មុខ ដោយសង្ឃឹមថា នឹងទទួលសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ សេចក្តីសង្ឃឹមមិនធ្វើឱ្យយើងខកចិត្តទេ ព្រោះព្រះជាម្ចាស់បានចាក់បង្ហូរព្រះហប្ញទ័យស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គមកក្នុងចិត្តយើង ដោយប្រទានព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធមកយើង។
កាលយើងមិនទាន់មានកម្លាំងនៅឡើយ ដល់ពេលកំណត់ ព្រះគ្រីស្តបានសោយទិវង្គតសម្រាប់យើងដែលមិនគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះអង្គ។ កម្រមាននរណាម្នាក់ស៊ូរប្តូរជីវិតដើម្បីមនុស្សសុចរិតណាស់ ប្រហែលជាមានម្នាក់ហ៊ានស៊ូប្តូរជីវិតដើម្បីមនុស្សល្អដែរមើលទៅ! តែព្រះជាម្ចាស់បានបង្ហាញព្រះហប្ញទ័យស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គចំពោះយើង ដោយព្រះគ្រីស្តសោយទិវង្គតសម្រាប់យើង ក្នុងពេលដែលយើងនៅជាមនុស្សជាប់បាបនៅឡើយ។

ពិធីអបអរសាទរព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាម យហ ៤,៤២.១៥

សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាមសន្តយ៉ូហាន យហ ៤,៥-៤២ (ឬយ៉ាងខ្លី ៤,៥-១៥.១៩ខ-២៦.៣៩ក៤០-៤២)

ព្រះយេស៊ូយាងមកដល់ភូមិមួយរបស់ជនជាតិសាម៉ារី ឈ្មោះភូមិស៊ីខា នៅជិតចម្ការដែលលោកយ៉ាកុបបានចែកឱ្យលោកយ៉ូសែបជាកូន។ នៅទីនោះ មានអណ្តូងទឹកមួយឈ្មោះ “អណ្តូងលោកយ៉ាកុប”។ ព្រះយេស៊ូអស់កម្លាំងក្នុងការធ្វើដំណើរ ក៏គង់នៅមាត់អណ្តូង។ ពេលនោះ ប្រហែលជាថ្ងៃត្រង់។ មានស្រ្តីសាសន៍សាម៉ារីម្នាក់មកដងទឹក។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅនាងថា៖ «ខ្ញុំសុំទឹកទទួលទានបន្តិច»។ (សាវ័កនាំគ្នាទៅរកទិញស្បៀងអាហារនៅឯភូមិ)។ ស្ត្រីសាម៉ារីទូលព្រះអង្គថា៖ «លោកជាសាសន៍យូដា ម្តេចក៏លោកមកសុំទឹកនាងខ្ញុំជាស្ត្រីសាសន៍សាម៉ារីពិសាដូច្នេះ?» (ដ្បិតសាសន៍យូដា និងសាសន៍សាម៉ារីមិនត្រូវគ្នាទេ)។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបទៅនាងថា៖ «ប្រសិនបើនាងស្គាល់ព្រះអំណោយទានរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងស្គាល់អ្នកដែលនិយាយទៅកាន់នាងថា “ខ្ញុំសុំទឹកទទួលទានបន្តិច” នោះនាងមុខជាសុំទឹកពីលោកវិញពុំខាន ហើយលោកនឹងឱ្យទឹកដល់នាង គឺជាទឹកដែលផ្តល់ជីវិត»។ នាងទូលព្រះអង្គថា៖​«លោកម្ចាស់! លោកគ្មានអ្វីដងទឹកសោះ រីឯអណ្តូងសោតក៏ជ្រៅទៀតផង តើលោកបានទឹកដែលផ្តល់ជីវិតនោះពីណាមក?។

ប្រសិនបើអានយ៉ាងខ្លី សូមរំលងវគ្គខាងក្រោមនេះ
តើលោកមានឋានៈធំជាងលោកយ៉ាកុបជាបុព្វបុរសរបស់យើងដែលទុកអណ្តូងនេះឱ្យយើងឬ?។ លោកយ៉ាកុប និងកូនចៅរបស់លោក បានពិសាទឹកអណ្តូងនេះ ហើយសត្វរបស់លោកក៏បានផឹកទឹកអណ្តូងនេះដែរ»។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅនាងថា៖ «អស់អ្នកដែលពិសាទឹកនេះនៅតែស្រេកតទៅមុខទៀត រីឯអ្នកដែលពិសាទឹកខ្ញុំនឹងឱ្យនោះនឹងមិនស្រេកទៀតសោះឡើយ ដ្បិតទឹកខ្ញុំឱ្យនឹងបានទៅជាប្រភពទឹកដែលផុសឡើងក្នុងអ្នកនោះ ផ្តល់ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច»។ ស្រ្តីនោះទូលព្រះអង្គថា៖ «លោកម្ចាស់! សូមមេត្តាផ្តល់ទឹកនោះមកនាងខ្ញុំផង! កុំឱ្យនាងខ្ញុំស្រេក និងកុំឱ្យរវល់មកដងទឹកអណ្តូងនេះ ទៀត»។ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅនាងថា៖ «សុំអញ្ជើញទៅហៅប្តីនាង រួចត្រឡប់មកវិញ» ស្រ្តីនោះទូលព្រះអង្គថា៖ «នាងខ្ញុំគ្មានប្តីទេ»។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖ «នាងនិយាយថា នាងគ្មានប្តីដូច្នេះត្រូវមែន ព្រោះនាងធ្លាប់មានប្តីប្រាំមកហើយ រីឯបុរសដែលនៅជាមួយនាងសព្វថ្ងៃ មិនមែនជាប្តីរបស់នាងទេ! នាងនិយាយត្រង់មែន!»។ នាងទូលព្រះអង្គថា៖

បើអានយ៉ាងខ្លី សូមអានតទៅទៀត
«លោកម្ចាស់! នាងខ្ញុំយល់ថា លោកពិតជាព្យាការីមែន។ បុព្វបុរសរបស់យើងនាំគ្នាថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់នៅលើភ្នំនេះ តែពួកលោកជាសាសន៍យូដាតែងនិយាយថា ត្រូវថ្វាយបង្គំព្រះអង្គនៅក្រុងយេរូសាឡឹមវិញ»។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅនាងថា «អ្នកអើយ! ជឿខ្ញុំចុះ! ដល់ពេលកំណត់ មិនមែននៅលើភ្នំនេះ ឬនៅក្រុងយេរូសាឡឹមទៀតទេដែលអ្នករាល់គ្នានឹងថ្វាយបង្គំព្រះបិតា។ អ្នករាល់គ្នាមិនស្គាល់ព្រះអង្គដែលអ្នករាល់គ្នាថ្វាយបង្គំទេ រីឯយើងវិញ យើងស្គាល់ព្រះអង្គដែលយើងថ្វាយបង្គំ ដ្បិតការសង្គ្រោះចេញមកពីជនជាតិយូដា។ ប៉ុន្តែ ដល់ពេលកំណត់ គឺឥឡូវហ្នឹងហើយ អ្នកថ្វាយបង្គំដ៏ពិតប្រាកដនឹងថ្វាយបង្គំព្រះបិតាតាមព្រះវិញ្ញាណ និងសេចក្តីពិតដ្បិតព្រះបិតាសព្វព្រះហប្ញទ័យនឹងអ្នកថ្វាយបង្គំបែបនេះឯង។ ព្រះជាម្ចាស់ជាវិញ្ញាណ ហេតុនេះ អស់អ្នកដែលថ្វាយបង្គំព្រះអង្គ ត្រូវ​តែថ្វាយបង្គំតាមវិញ្ញាណ និងតាមសេចក្តីពិត»។ ស្ត្រីនោះទូលព្រះអង្គថា៖ «នាងខ្ញុំដឹងហើយថា ព្រះមេស្ស៊ីហៅ “ព្រះគ្រីស្ត” នឹងយាង​មក។ កាលណាព្រះអង្គយាងមកដល់ ទ្រង់នឹងប្រទានឱ្យយើងដឹងសព្វគ្រប់ទាំងអស់។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅនាងថា៖ «ខ្ញុំនេះហើយ គឺខ្ញុំដែលកំពុងតែនិយាយជាមួយនាង»។

បើអានយ៉ាងខ្លី សូមរំលងវគ្គខាងក្រោមនេះ
ពេលនោះ ក្រុមសាវ័កត្រឡប់មកដល់ ឃើញព្រះអង្គកំពុងនិយាយជាមួយស្ត្រីដូច្នេះ គេងឿងឆ្ងល់ជាខ្លាំង តែគ្មាននរណាទូលសួរព្រះអង្គថា ព្រះអង្គសួររកអ្វី ឬហេតុដូចម្តេចក៏មានព្រះបន្ទូលជាមួយនាងឡើយ។ ស្រ្តីនោះទុកក្អមចោល រត់ចូលទៅក្នុងភូមិប្រាប់អ្នក ស្រុកថា៖ «សុំមកមើលបុរសម្នាក់ លោកមានប្រសាសន៍ប្រាប់ខ្ញុំនូវអំពើទាំងប៉ុន្មានដែលខ្ញុំបានប្រព្រឹត្ត។ លោកនោះជាព្រះគ្រីស្តហើយមើលទៅ!»។ អ្នកស្រុកនាំគ្នាចេញពីភូមិទៅរកព្រះយេស៊ូ។ ក្នុងពេលជាមួយគ្នានោះ ក្រុមសាវ័កទូលព្រះអង្គថា៖ «លោកគ្រូ! សូម អញ្ជើញពិសា!»។ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «ខ្ញុំមានអាហារបរិភោគ ហើយជាអាហារដែលអ្នករាល់គ្នាពុំស្គាល់»។ ក្រុមសាវ័កក៏និយាយគ្នាថា៖ «ប្រហែលជាមាននរណាម្នាក់យកអហារមកជូនលោកហើយទេដឹង?»។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «អាហាររបស់ខ្ញុំ គឺតាមព្រះហប្ញទ័យរបស់ព្រះអង្គដែលបានចាត់ខ្ញុំឱ្យមកព្រមទាំងបង្ហើយកិច្ចការរបស់ព្រះអង្គឱ្យបានសម្រេច។ អ្នករាល់គ្នាតែងពោលថា “បួនខែទៀតដល់រដូវចម្រូត”។ រីឯខ្ញុំវិញ ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ចូរមើលទៅវាលស្រែ មើល៍ស្រូវទុំល្មមច្រូតហើយ។ អ្នកច្រូតបានប្រាក់ឈ្នួលរបស់ខ្លួន ហើយកំពុងប្រមូលផលទុកសម្រាប់ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។ ដូច្នេះ អ្នកសាបព្រោះ និងអ្នកច្រូតកាត់ បានសប្បាយរួមជាមួយគ្នា ស្របតាមពាក្យចាស់លោកថា “ម្នាក់ព្រោះ ម្នាក់ទៀតច្រូត”។ ខ្ញុំបានចាត់អ្នករាល់គ្នាឱ្យទៅច្រូតនៅក្នុងស្រែដែលអ្នករាល់គ្នាពុំបានធ្វើការនឿយហត់ គឺអ្នកផ្សេងទៀតបានធ្វើការនឿយហត់ ហើយអ្នករាល់គ្នាទទួលផលពីការនឿយហត់របស់អ្នកទាំងនោះ»។

បើអានយ៉ាងខ្លី សូមអានតទៅទៀត
ក្នុងភូមិនោះ មានអ្នកស្រុកសាម៉ារីជាច្រើនជឿលើព្រះយេស៊ូ ដោយសារពាក្យដែលស្ត្រីនោះបានបញ្ជាក់ប្រាប់ថា “លោកមានប្រសាសន៍ប្រាប់ខ្ញុំនូវអំពើទាំងប៉ុន្មានដែលខ្ញុំបានប្រព្រឹត្ត”។ ហេតុនេះហើយ បានជាកាលជនជាតិសាម៉ារីទៅគាល់ព្រះអង្គ គេអង្វរសូមព្រះអង្គ​គង់ជាមួយគេ ព្រះអង្គយល់ព្រមគង់នៅទីនោះពីរថ្ងៃ។ មានមនុស្សច្រើនជាងនោះទៅទៀតបានជឿលើព្រះអង្គ ដោយឮព្រះបន្ទូលព្រះអង្គផ្ទាល់។ ពួកគេនិយាយទៅកាន់ស្ត្រីនោះថា៖ «ឥឡូវនេះ យើងជឿ មិនមែនត្រឹមតែដោយបានឮពាក្យនាងប៉ុណ្ណោះទេ គឺមកពីយើងបានឮព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលផ្ទាល់នឹងត្រចៀកថែមទៀតផង ហើយយើងដឹងថា ព្រះអង្គពិតជាព្រះសង្គ្រោះរបស់មនុស្សលោក​មែន»។