ពាក្យលំនាំ
ក័ណ្ឌគម្ពីរ «វិរបុរស» រៀបរាប់ព្រឹត្តិការណ៍ផ្សេងៗ ដែលកើតមាននៅស្រុកអ៊ីស្រាអែលចាប់ពីគ្រាដែលពួកគេចូលកាន់ កាប់ទឹកដី រហូតដល់គ្រាមានស្តេចឡើងគ្រងរាជ្យគឺជាអំឡុងពេលដែលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលជួបប្រទះភាពវឹកវរ និង អាណាធិបតេយ្យ។ ពួកវិរបុរសមានតួនាទី មិនត្រឹមតែធ្វើជាចៅក្រមកាត់ក្តីអោយប្រជាជនប៉ុណ្ណោះទេតែលោកទាំងនោះ ទទួលអំណាចពីព្រះជាម្ចាស់ដើម្បីគ្រប់ គ្រងលើប្រជារាស្ត្រអ៊ីស្រាអែល ហើយរំដោះកុលសម្ព័ន្ធនានាអោយរួចផុតពីកណ្តាប់ដៃ របស់ខ្មាំងសត្រូវ។
យើងអាចបែងចែកក័ណ្ឌគម្ពីរវិរបុរសជាបីផ្នែក :
- ព្រឹត្តិការណ៍ដែលកើតមានចាប់ពីពេលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលចូលកាន់កាប់ទឹកដី រហូតដល់ពេលលោកយ៉ូស៊ូអាទទួលមរណភាព (១.១ - ២.១០)។
- ព្រះជាម្ចាស់ជ្រើសរើសវិរបុរសផ្សេងៗអោយរំដោះប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះអង្គ (២.១១ - ១៦.៣១)។
- អាណាធិបតេយ្យក្នុងចំណោមកុលសម្ព័ន្ធនានានៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមុនពេលមានស្តេចសោយរាជ្យ(១៧ - ២១)។
ក័ណ្ឌគម្ពីរវិរបុរសបង្ហាញអោយយើងឃើញថា សេចក្តីសុខ ឬ ទុក្ខលំបាក ដែលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលជួបប្រទះ សុទ្ធសឹងជាលទ្ធផលនៃទំនាក់ទំនងរវាងពួកគេ និង ព្រះជាម្ចាស់។ ពេលណាពួកគេបោះបង់ចោលព្រះជាម្ចាស់ ពួកគេត្រូវជាតិសាសន៍នានានៅជុំវិញជិះជាន់សង្កត់សង្កិន ប៉ុន្តែ ពេលណាពួកគេបែរចិត្តមករកព្រះអង្គវិញ ព្រមទាំងទូលអង្វរសូមព្រះអង្គជួយ នោះព្រះអង្គរំដោះពួកគេអោយរួចពីកណ្តាប់ដៃរបស់ខ្មាំងសត្រូវ។ ជាញឹកញាប់ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលចេះតែមានចិត្តចង់គោរព បំរើព្រះរបស់សាសន៍ដទៃឬ គោរពព្រះជាម្ចាស់ ដោយចង់បានផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន (ចំពូក ១៧ - ១៨)មិនប្រតិបត្តិតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គ (ចំពូក ១៩ - ២១)។ ធ្វើដូច្នេះ ពួកគេបណ្តាលអោយខ្លួនជួបនឹងភាពអាសន្ន ហើយប្រសិនបើព្រះជាម្ចាស់មិនជួយទេនោះ ពួកគេមុខជាត្រូវអន្តរាយមិនខាន។
ក័ណ្ឌគម្ពីរនេះណែនាំយើងអោយយល់ថា ប្រជាជាតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ពុំអាចរស់នៅក្នុងភាពអាណាធិបតេយ្យ គឺម្នាក់ៗពុំអាចប្រព្រឹត្តតាមតែខ្លួនយល់ឃើញនោះបានឡើយ។ ការបោះបង់ចោលព្រះជាម្ចាស់ហើយមិនព្រមទទួលស្គាល់អំណាចរបស់ព្រះអង្គរមែងបណ្តាលអោយយើងបាត់បង់សេរីភាពជាប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះអង្គ។
