សុក្រ – បៃតង – រដូវធម្មតា
សន្តអាល់ប៊ែរ ជាជនដ៏ប្រសើរឧត្តម
ជាអភិបាលនិងជាគ្រូបាធ្យាយ
នៃព្រះសហគមន៍
លោកអាល់ប៊ែរ (ប្រ.១២០៦-១២៨០) កើតនៅប្រទេសអាឡឺម៉ង់។ លោកមានចិត្តចង់ចេះចង់ដឹងអ្វីៗទាំងអស់ ជាពិសេសចង់រៀនវិទ្យាសាស្រ្ត។ លោកចូលបួសក្នងក្រុមគ្រួសារបព្វជិតដូមីនីកូ ហើយយកចិត្តទុកដាក់នឹងទេវវិទ្យាតាមទស្សនវិទ្យារបស់លោកអរីស្តូត។ ក្នុងចំណោមកូនសិស្សរបស់លោកមានសន្ត ថូម៉ាស នៅអាគីណូ ដែលធ្វើឱ្យទេវវិទ្យាគ្រីស្តសាសនារីកចម្រើន។ លោកទទួលមុខងារជាអភិបាលព្រះសហគមន៍ក្រុងរ៉ាទិស្បូន (ស្រុកប៉ូឡូញ) ប៉ុន្តែ ពីរឆ្នាំក្រោយមក លោកសុំលាលែងមុខតំណែងនេះ ដើម្បីទៅបង្រៀនគេ វិញ។ លោកជាឧបការីរបស់អ្នករៀនវិជ្ជាគ្រប់យ៉ាង។
សូមថ្លែងលិខិតទី២ របស់គ្រីស្ដទូតយ៉ូហាន ២ យហ ១,៤-៩
ខ្ញុំជាចាស់ទុំ សូមជម្រាបមកលោកស្រីជាព្រះសហគមន៍ ដែលព្រះជាម្ចាស់បានជ្រើសរើស! ខ្ញុំសប្បាយចិត្តណាស់ ដោយបានឃើញកូនចៅរបស់លោកស្រីមួយចំនួនប្រតិបត្តិតាមសេចក្ដីពិត ស្របតាមវិន័យដែលយើងបានទទួលពីព្រះបិតាមក។ ឥឡូវនេះ ខ្ញុំសូមអង្វរលោកស្រីថា យើងត្រូវស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក។ ខ្ញុំមិនសរសេរវិន័យថ្មីផ្ញើមកជូនទេ នេះគឺជាវិន័យដែលយើងបានទទួលតាំងពីដើមដំបូងមកម៉្លេះ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់មានដូចតទៅ : យើងត្រូវតែប្រតិបត្តិតាមវិន័យរបស់ព្រះអង្គ។ នេះហើយជាវិន័យដែលអ្នករាល់គ្នាបានឮតាំងពីដើមដំបូងមក ដើម្បីឱ្យអ្នករាល់គ្នាប្រតិបត្តិតាម។ មានអ្នកបោកបញ្ឆោតជាច្រើននាក់បានចូលមកក្នុងលោកនេះ ពួកគេពុំទទួលស្គាល់ថា ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តបានយាងមកជាមនុស្សទេ។ ជនប្រភេទនេះហើយដែលជាអ្នកបោកបញ្ឆោត និងជាមេប្រឆាំងព្រះគ្រីស្ត។ ចូរមើលគ្នាឯងឱ្យមែនទែន ក្រែងខូចផលប្រយោជន៍នៃកិច្ចការដែលអ្នករាល់គ្នាបានធ្វើ។ ផ្ទុយទៅវិញ ចូរខំឱ្យបានទទួលរង្វាន់ដ៏បរិបូណ៌។ អ្នកណាមិនស្ថិតនៅជាប់នឹងព្រះឱវាទរបស់ព្រះគ្រីស្ត គឺទៅហួស អ្នកនោះគ្មានព្រះជាម្ចាស់គង់ជាមួយទេ។ អ្នកណាស្ថិតនៅជាប់នឹងព្រះឱវាទរបស់ព្រះគ្រីស្ត ទើបមានព្រះបិតា និងព្រះបុត្រាគង់ជាមួយ។
ទំនុកតម្កើងលេខ ១១៩(១១៨),១-២.១០-១១.១៧-១៨ បទកាកគតិ
| ១ | អ្នកណាដែលមាន | កិរិយាជាប់ប្រាណ | ត្រឹមត្រូវឥតខ្ចោះ |
| ប្រត្តិបត្តិតាម | ធម្មវិន័យព្រះ | អ្នកនោះប្រទះ | |
| តែសុខមង្គល | |||
| ២ | អ្នកដែលប្រត្តិបត្តិ | តាមផ្លូវពិត | បញ្ជានិម្មល |
| ហើយស្វែងរកព្រះ | មិនខ្ជីខ្ជាខ្ជិល | ពិតជាបានផល | |
| មង្គលពេកហោង | ។ | ||
| សូមដូចទៅជាបទពាក្យ ៧ | |||
| ១០ | ខ្ញុំខំស្វះស្វែងមិនមានឈប់ | ទោះថ្ងៃឬយប់ចិត្តតម្រង់ | |
| កុំទុកឱ្យខ្ញុំនៅតម្រង់ | វង្វេងវង្វង់ពីវិន័យ | ។ | |
| ១១ | ខ្ញុំសូមតាំងចិត្តថែរក្សា | បន្ទូលសន្យាដ៏ប្រពៃ | |
| នៅក្នុងចិត្តខ្ញុំមិនធ្វើអ្វី | ឱ្យទាស់ព្រះទ័យទ្រង់ឡើយណា | ។ | |
| ១៧ | សូមសន្ដោសខ្ញុំដែលជាអ្នក | បម្រើស្មោះស្ម័គ្រព្រះអង្គហើយ | |
| នោះជីវិតខ្ញុំបានធូរស្បើយ | មិននៅកន្ដើយគោរពតាម | ។ | |
| ១៨ | សូមទ្រង់បើកភ្នែកទូលបង្គំ | ពេលនោះរូបខ្ញុំនឹងឃើញស្នាម | |
| ឃើញភាពថ្លៃថ្លាគ្មានប្រេះស្រាំ | អស្ចារ្យនៃធម្មវិន័យទ្រង់ | ។ |
ពិធីអបអរសាទរព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាម លក ២១,២៨
អាលេលូយ៉ា! អាលេលូយ៉ា!
ចូរអ្នករាល់គ្នាងើបមើលទៅលើ ពីព្រោះព្រះជាម្ចាស់ជិតរំដោះអ្នករាល់គ្នាហើយ។ អាលេលូយ៉ា!
សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាមសន្តលូកា លក ១៧, ២៦-៣៧
នៅគ្រាដែលបុត្រមនុស្សយាងមក ក៏ដូចនៅជំនាន់លោកណូអេដែរ។ កាលណោះ មនុស្សម្នាគិតតែស៊ីផឹក រៀបការប្ដីប្រពន្ធ រហូតដល់ថ្ងៃលោកណូអេចូលក្នុងទូកធំ ហើយទឹកជំនន់ឡើងលិចបំផ្លាញមនុស្សអស់។ នៅគ្រាបុត្រមនុស្សយាងមក ក៏ដូចកាលនៅជំនាន់លោកឡុតដែរ កាលណោះមនុស្សម្នាស៊ីផឹក លក់ដូរ ដាំដំណាំ និងសង់ផ្ទះ។ ប៉ុន្តែ នៅថ្ងៃដែលលោកឡុតចាកចេញពីក្រុងសូដុម មានភ្លើង និងស្ពាន់ធ័របង្អុរពីលើមេឃមកដូចភ្លៀង បំផ្លាញអ្នកក្រុងទាំងអស់គ្នាទៅ។ នៅថ្ងៃដែលបុត្រមនុស្សបង្ហាញខ្លួន ក៏នឹងមានហេតុការណ៍ដូច្នោះដែរ។ នៅថ្ងៃនោះ អ្នកនៅលើដំបូលផ្ទះ ហើយមានរបស់របរទុកនៅក្នុងផ្ទះ កុំចុះទៅយកឡើយ។ រីឯអ្នកនៅចម្ការក៏ដូច្នោះដែរ កុំវិលត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញឱ្យសោះ។ ចូរនឹកចាំអំពីរឿងដែលកើតមានដល់ភរិយាលោកឡុត។ អ្នកដែលខំរក្សាជីវិតរបស់ខ្លួននឹងបាត់បង់ជីវិត រីឯអ្នកដែលបាត់បង់ជីវិតនឹងបានរួចជីវិតវិញ។ ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា នៅយប់នោះ បើមានពីរនាក់ដេកលើគ្រែជាមួយគ្នា ព្រះជាម្ចាស់យកម្នាក់ទៅទុកម្នាក់ទៀតឱ្យនៅ។ បើស្ត្រីពីរនាក់កិនស្រូវជាមួយគ្នា ព្រះជាម្ចាស់យកម្នាក់ទៅ ទុកម្នាក់ទៀតឱ្យនៅ។ បើមានបុរសពីរនាក់នៅក្នុងចម្ការ ព្រះជាម្ចាស់យកម្នាក់ទៅទុកម្នាក់ទៀតឱ្យនៅ»។ ពួកសាវ័កទូលសួរព្រះអង្គថា៖«បពិត្រព្រះអម្ចាស់ តើហេតុការណ៍ទាំងនេះនឹងកើតមាននៅទីណា?»។ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលតបថា៖«សាកសពនៅទីណា ត្មាតក៏នឹងមកជុំគ្នានៅទីនោះដែរ»។
ស – ឬសន្ដអាល់ប៊ែរ ជាជនដ៏ប្រសើរឧត្ដមជាអភិបាល និងជាគ្រូបាធ្យាយនៃព្រះសហគមន៍
ថ្ងៃទី ១៥ ខែវិច្ឆិកា
សន្តអាល់ប៊ែរ ជាជនដ៏ប្រសើរឧត្តម
ជាអភិបាលនិងជាគ្រូបាធ្យាយ
នៃព្រះសហគមន៍
ពណ៌ស
លោកអាល់ប៊ែរ (ប្រ.១២០៦-១២៨០) កើតនៅប្រទេសអាឡឺម៉ង់។ លោកមានចិត្តចង់ចេះចង់ដឹងអ្វីៗទាំងអស់ ជាពិសេសចង់រៀនវិទ្យាសាស្រ្ត។ លោកចូលបួសក្នងក្រុមគ្រួសារបព្វជិតដូមីនីកូ ហើយយកចិត្តទុកដាក់នឹងទេវវិទ្យាតាមទស្សនវិទ្យារបស់លោកអរីស្តូត។ ក្នុងចំណោមកូនសិស្សរបស់លោកមានសន្ត ថូម៉ាស នៅអាគីណូ ដែលធ្វើឱ្យទេវវិទ្យាគ្រីស្តសាសនារីកចម្រើន។ លោកទទួលមុខងារជាអភិបាលព្រះសហគមន៍ក្រុងរ៉ាទិស្បូន (ស្រុកប៉ូឡូញ) ប៉ុន្តែ ពីរឆ្នាំក្រោយមក លោកសុំលាលែងមុខតំណែងនេះ ដើម្បីទៅបង្រៀនគេ វិញ។ លោកជាឧបការីរបស់អ្នករៀនវិជ្ជាគ្រប់យ៉ាង។
ពាក្យអធិដ្ឋានពេលចូល
បពិត្រព្រះអម្ចាស់ជាព្រះបិតា! ព្រះអង្គសព្វព្រះហឫទ័យឱ្យគេហៅសន្តអាល់ប៊ែរថា ជាអ្នកដ៏ប្រសើរឧត្តម ព្រោះគាត់ចេះប្រើប្រាជ្ញាមនុស្សលោក មករិះគិតពិចារណាអំពីព្រះប្រាជ្ញាញាណរបស់ព្រះអង្គយ៉ាងជ្រៅបំផុត។ សូមទ្រង់ព្រះមេត្តាប្រោសយើងខ្ញុំឱ្យស្គាល់ និងស្រឡាញ់ព្រះអង្គកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ ដោយចេះប្រើប្រាជ្ញា និងវិជ្ជាផ្សេងៗនៃមនុស្សលោកដែរ។
សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរលោកបេនស៊ីរ៉ាក់ បសរ ១៥,១-៦
អ្នកគោរពកោតខ្លាចព្រះអម្ចាស់តែងតែប្រតិបត្តិតាមព្រះហប្ញទ័យព្រះអង្គ ហើយអ្នកដែលមានចំណេះដឹងខាងវិន័យរមែងទទួលព្រះប្រាជ្ញាញាណ។ ព្រះប្រាជ្ញាញាណនឹងយាងមកជួបគាត់ ដូចម្តាយមកជួបកូន ឬដូចកូនក្រមុំទទួលស្វាមីនៅថ្ងៃរៀបការដែរ។ព្រះប្រាជ្ញាញាណផ្តល់សុភនិច្ឆ័យ ទុកជាអាហារសម្រាប់គាត់ ហើយផ្តល់ប្រាជ្ញាទុកជាភេជ្ជៈសម្រាប់គាត់។ ដោយពឹងផ្អែកលើព្រះប្រាជ្ញាញាណ គាត់មិនខ្សោយកម្លាំងទេ ហើយដោយជំពាក់ចិត្តលើព្រះអង្គ គាត់ក៏មិនអាម៉ាស់មុខដែរ។ ព្រះប្រាជ្ញាញាណនឹងលើកគាត់ទ្បើង ឱ្យខ្ពស់លើសញាតិសន្តានរបស់គាត់ ហើយប្រទានឱ្យគាត់មានពាក្យសម្ដីដែលត្រូវនិយាយនៅក្នុងអង្គប្រជុំ។ គាត់នឹងមានអំណរសប្បាយ ដូចបានពាក់មកុដ គាត់ក៏មានឈ្មោះល្បីអស់កល្បជានិច្ចដែរ។
ទំនុកតម្កើងលេខ ១១៩ (១១៨), ៩-១៤ បទពាក្យ ៧
| ៩ | តើពួកយុវជនធ្វើយ៉ាងណា | ឱ្យមានកិរិយាល្អត្រឹមត្រូវ | |
| គឺប្រតិបត្តិត្រង់តាមផ្លូវ | មាគ៌ាតទៅនៃព្រះអង្គ | ។ | |
| ១០ | ខ្ញុំខំស្វះស្វែងមិនមានឈប់ | ទោះថ្ងៃឬយប់ចិត្តតម្រង់ | |
| កុំទុកឱ្យខ្ញុំនៅត្រមង់ | វង្វេងវង្វាន់ពីវិន័យ | ។ | |
| ១១ | ខ្ញុំសូមតាំងចិត្តថែរក្សា | បន្ទូលសន្យាដ៏ប្រពៃ | |
| នៅក្នុងចិត្តខ្ញុំមិនធ្វើអ្វី | ឱ្យទាស់ហឫទ័យទ្រង់ឡើយណា | ។ | |
| ១២ | បពិត្រព្រះម្ចាស់ដ៏ឧត្តម | ទូលបង្គំខ្ញុំលើកហត្ថា | |
| តម្កើងព្រះអង្គសូមមេត្តា | បង្រៀនខ្ញុំណាស្គាល់វិន័យ | ។ | |
| ១៣ | ខ្ញុំតែងតែពោលឥតឈរឈប់ | រៀបរាប់សព្វគ្រប់នូវសេចក្តី | |
| ទាំងប៉ុន្មានដែលអម្ចាស់ថ្លៃ | សម្រេចព្រះទ័យផ្តល់ជាទាន | ។ | |
| ១៤ | ទូលបង្គំត្រេកអរអនេក | ដោយបានពឹងផ្អែកដំបូន្មាន | |
| ប្រៀបដូចជាខ្ញុំទទួលបាន | សម្បត្តិថ្កើងថ្កានដ៏ស្តុកស្តម្ភ | ។ |
ពិធីអបអរសាទរព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អ
អាលេលូយ៉ា! អាលេលូយ៉ា!
អាលេលូយ៉ា!
សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាមសន្តម៉ាថាយ មថ ១៣,៤៧-៥២
«ព្រះរាជ្យនៃស្ថានបរមសុខប្រៀបបីដូចជាអួនមួយដែលគេរាយក្នុងសមុទ្រ ហើយជាប់បានត្រីគ្រប់យ៉ាង។ ពេលជាប់បានត្រីពេញហើយ គេអូសអួននោះឡើងមកលើគោក រួចអង្គុយរើសត្រីល្អៗដាក់ក្នុងកព្ឆោ រីឯត្រីមិនល្អវិញគេបោះចោល។ នៅអវសានកាលនៃពិភពលោកក៏នឹងកើតមានដូច្នេះដែរ។ ពួកទេវទូតនាំគ្នាមកញែកមនុស្សទុច្ចរិតចេញពីចំណោមមនុស្សសុចរិត រួចបោះមនុស្សទុច្ចរិតទាំងនោះទៅក្នុងភ្លើងដែលឆេះសន្ធោសន្ធៅ ហើយនៅទីនោះ មានតែសម្រែកយំសោកខឹងសង្កៀតធ្មេញ។ តើអ្នករាល់គ្នាយល់សេចក្ដីទាំងនេះឬទេ?» ពួកសាវ័កទូលព្រះអង្គថា៖«បាទ យល់!»។ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេទៀតថា៖«ហេតុនេះហើយបានជាពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យដែលបានទទួលការអប់រំអំពីព្រះរាជ្យនៃស្ថានបរមសុខ ប្រៀបបានទៅនឹងម្ចាស់ផ្ទះដែលយកទ្រព្យទាំងចាស់ទាំងថ្មីចេញពីឃ្លាំងរបស់គាត់ដូច្នោះដែរ»។
