សន្តយ៉ូហាន នៅពីស្រ្តាណូ
ជាបូជាចារ្យ
លោកយ៉ូហាន (១៣៨៦-១៤៥៦) ជាអភិបាលក្រុងប៉េរូសា (ប្រទេសអ៊ីតាលី)។ កាលអាយុសាមសិប លោកចូលបួសក្នុងក្រុមគ្រួសារសន្ត ហ្វ្រង់សីស្កូ រួចលោកដើរពាសពេញទ្វីបអឺរ៉ុប ទាំងដាស់តឿនគ្រីស្តបរិស័ទឱ្យគោរពព្រះនាមព្រះយេស៊ូ។ លោកខិតខំធ្វើឱ្យព្រះសហគមន៍ដែលបែកបាក់គ្នាចូលរួមគ្នាវិញ។
សូមថ្លែងលិខិតរបស់គ្រីស្ដទូតប៉ូលផ្ញើជូនគ្រីស្ដបរិស័ទក្រុងអេភេសូ អភ ៣,២-១២
បងប្អូនជាទីស្រឡាញ់!
បងប្អូនបានឮគេនិយាយអំពីមុខងារដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រណីសន្ដោសប្រគល់ឱ្យខ្ញុំបំពេញ ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់បងប្អូនហើយ គឺព្រះអង្គបានបង្ហាញគម្រោងការដ៏លាក់កំបាំងឱ្យខ្ញុំស្គាល់ ដូចខ្ញុំទើបនឹងសរសេរយ៉ាងខ្លីខាងលើនេះស្រាប់។ ពេលបងប្អូនអានសេចក្ដីនោះ បងប្អូនមុខជាដឹងថា ខ្ញុំបានយល់ច្បាស់អំពី គម្រោងការដ៏លាក់កំបាំងរបស់ព្រះគ្រីស្ដ។ នៅជំនាន់ដើម មនុស្សម្នាពុំបានស្គាល់ គម្រោងការនេះ ដូចព្រះជាម្ចាស់បានបង្ហាញឱ្យក្រុមសាសនទូត និងព្យាការីដ៏វិសុទ្ធរបស់ព្រះអង្គនាបច្ចុប្បន្នកាល ស្គាល់ដោយសារព្រះវិញ្ញាណនោះឡើយ គឺថាដោយសារដំណឹងល្អ សាសន៍ដទៃមានសិទ្ធិចូលរួមទទួលមត៌ក មានសិទិ្ធចូលរួមក្នុងព្រះកាយតែមួយនឹងមានសិទ្ធិទទួលព្រះពរតាមព្រះបន្ទូលសន្យា រួមជាមួយសាសន៍អ៊ីស្រាអែលក្នុងអង្គព្រះគ្រីស្ដយេស៊ូដែរ។ ខ្ញុំបានទទួលមុខងារបម្រើដំណឹងល្អនេះ តាមព្រះអំណោយទាននៃព្រះហប្ញទ័យប្រណីសន្ដោសរបស់ព្រះជាម្ចាស់មកលើរូបខ្ញុំ គឺជាព្រះអំណោយទានដែល ព្រះអង្គប្រោសប្រទានមកខ្ញុំ ដោយប្ញទ្ធានុភាពដ៏ខ្លាំងពូកែរបស់ព្រះអង្គ។ ទោះបី ខ្ញុំមានឋានៈតូចជាងគេបំផុត ក្នុងចំណោមប្រជាជនដ៏វិសុទ្ធក្ដី ក៏ព្រះជាម្ចាស់បានប្រណីសន្ដោសប្រគល់ឱ្យខ្ញុំនាំដំណឹងល្អទៅប្រាប់សាសន៍ដទៃ អំពីព្រះជន្មដ៏បរិបូណ៌បំផុតរបស់ព្រះគ្រីស្ដដែលមនុស្សលោកគិតមិនដល់នោះដែរ។ ព្រះជាម្ចាស់ក៏ប្រណីសន្ដោសឱ្យខ្ញុំបភ្លឺមនុស្សទាំងអស់ ឱ្យស្គាល់របៀបព្រះអង្គចាត់ចែងគម្រោងការដែលលាក់ទុកតាំងពីអស់កល្បជានិច្ចរៀងមក ក្នុងព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ដែលទ្រង់បានបង្កើតសព្វសារពើ។នៅពេលនេះ ដោយសារព្រះសហគមន៍ វត្ថុស័ក្ដិសិទ្ធិ និងអំណាចនានានៅស្ថានលើបានស្គាល់ព្រះប្រាជ្ញាញាណគ្រប់វិស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ តាមផែនការដែលព្រះអង្គបានគ្រោងទុកតាំងពីអស់កល្បជានិច្ចរៀងមក ហើយដែលទ្រង់បានសម្រេចដោយសារព្រះគ្រីស្ដយេស៊ូ ជាព្រះអម្ចាស់នៃយើង។ ដោយរួមក្នុងអង្គព្រះគ្រីស្ដ និងដោយមាន ជំនឿលើព្រះអង្គ យើងមានចិត្តអង់អាច និងមានផ្លូវចូលទៅកាន់ព្រះជាម្ចាស់ទាំងទុកចិត្ត។
ទំនុកតម្កើងអេសាយ ១២,២-៦ បទពាក្យ៧
| ២ | ព្រះអម្ចាស់ជាព្រះសង្គ្រោះ | ជីវិតខ្ញុំរស់ស្គាល់តែសុខ | |
| លែងភ័យលែងខ្លាចលែងកើតទុក្ខ | ពីនេះទៅមុខពឹងលើព្រះ | ។ | |
| ដ្បិតព្រះអម្ចាស់ជាកម្លាំង | ខ្ញុំអាចតាំងអាចយកឈ្នះ | ||
| ខ្ញុំនឹងច្រៀងថ្វាយព្រះអម្ចាស់ | ព្រោះទ្រង់សង្គ្រោះដល់រូបខ្ញុំ | ។ | |
| ៣ | ព្រះម្ចាស់សង្គ្រោះអ្នករាល់គ្នា | ផុតទុក្ខគ្រប់គ្រារស់សុខដុម | |
| ចូរទៅដងទឹកត្រជាក់ជុំ | ចេញពីជើងភ្នំសង្គ្រោះផង | ។ | |
| ៤ | ចូរអរព្រះគុណព្រះអម្ចាស់ | ហើយចូរប្រកាសនាមព្រះអង្គ | |
| ថ្លែងស្នាព្រះហស្ដអស្ចារ្យទ្រង់ | ប្រាប់ប្រជាជនផងទាំងឡាយ | ។ | |
| ៥ | ចូរស្មូត្រទំនុកតម្កើងថ្វាយ | ព្រះអម្ចាស់ថ្លៃគ្រប់ៗកាយ | |
| ដ្បិតការអស្ចារ្យច្រើនពេកក្រៃ | ឱ្យមនុស្សលើដីបានដឹងផង | ។ | |
| ៦ | អុះឱ!អ្នកក្រុងស៊ីយ៉ូនអើយ! | ចូរកំកន្ដើយស្រែករំពង | |
| ដោយអរសប្បាយដ្បិតព្រះអង្គ | វិសុទិ្ធឥតហ្មងព្រះនៃយើង | ។ |
ពិធីអបអរសាទរព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាម លក ២១,៣៦
អាលេលូយ៉ា! អាលេលូយ៉ា!
អ្នកដែលប្រុងស្មារតី អធិដ្ឋានគ្រប់ពេលវេលាពិតជាមានសុភមង្គល ដ្បិតគេអាចឈរនៅមុខបុត្រមនុស្ស។ អាលេលូយ៉ា!
សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាមសន្តលូកា លក ១២,៣៩-៤៨
ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ក្រុមសាវ័កថា៖អ្នករាល់គ្នាដឹងហើយថា បើម្ចាស់ផ្ទះដឹងចោរចូលមកប្លន់ថ្មើរណា គាត់នឹងមិនបណ្ដោយឱ្យវាចូលមកក្នុងផ្ទះគាត់ឡើយ។ រីឯអ្នករាល់គ្នាវិញ ចូរត្រៀមខ្លួនជានិច្ច ដ្បិតបុត្រមនុស្សនឹងមកដល់នៅវេលាដែលអ្នករាល់គ្នាពុំបានគិត»។ លោកសិលាទូលសួរព្រះយេស៊ូថា៖«បពិត្រព្រះអម្ចាស់! តើព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលជាពាក្យប្រស្នានេះ សម្រាប់ប្រៀនប្រដៅយើងខ្ញុំតែប៉ុណ្ណោះ ឬមួយសម្រាប់ប្រៀនប្រដៅមនុស្សគ្រប់ៗរូបដែរ?»។ ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលតបថា៖«បើអ្នកបម្រើណាមានចិត្តស្មោះត្រង់ ហើយប៉ិនប្រសប់ ម្ចាស់មុខជាផ្ទុកផ្ដាក់ឱ្យគាត់មើលខុសត្រូវលើអ្នកបម្រើឯទៀតៗក្នុងការចែកម្ហូបអាហារឱ្យគេតាមពេលកំណត់ជាមិនខាន។ ពេលម្ចាស់ត្រឡប់មកដល់ផ្ទះវិញ ឃើញអ្នកបម្រើកំពុងបំពេញកិច្ចការរបស់ខ្លួនដូច្នេះ អ្នកបម្រើនោះប្រាកដជាមានសុភមង្គល។ ខ្ញុំសុំប្រាប់ឱ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា ម្ចាស់មុខជាផ្ទុកផ្ដាក់ឱ្យគាត់មើលខុសត្រូវលើទ្រព្យសម្បត្តិទាំងប៉ុន្មានរបស់លោកថែមទៀតផង។ ផ្ទុយទៅវិញ ប្រសិនបើអ្នកបម្រើនឹកក្នុងចិត្តថា “ម្ចាស់អញក្រមកដល់ណាស់” គាត់ក៏វាយអ្នកបម្រើទាំងប្រុសទាំងស្រីឯទៀតៗ ហើយស៊ីផឹកស្រវឹង។ ពេលម្ចាស់វិលត្រឡប់មកដល់ផ្ទះវិញ នៅថ្ងៃដែលអ្នកបម្រើនោះមិនបានរង់ចាំ ឬនៅពេលដែលគាត់មិនដឹង លោកនឹងធ្វើទោសគាត់ជាទម្ងន់ ហើយឱ្យគាត់ទទួលទោសរួមជាមួយពួកអ្នកមិនជឿដែរ។ អ្នកបម្រើណាស្គាល់ចិត្តម្ចាស់ តែមិនបានត្រៀមខ្លួន ហើយមិនធ្វើតាមចិត្តលោក អ្នកបម្រើនោះនឹងត្រូវរំពាត់យ៉ាងច្រើន។ ផ្ទុយទៅវិញ អ្នកបម្រើណាមិនស្គាល់ចិត្តម្ចាស់របស់ខ្លួន ហើយប្រព្រឹត្តខុសឆ្គងសមនឹងទទួលទោស អ្នកបម្រើនោះនឹងត្រូវរំពាត់តែបន្ដិចទេ។ បើគេឱ្យអ្វីច្រើនទៅអ្នកណា គេនឹងទារពីអ្នកនោះវិញច្រើនដែរ។ បើគេផ្ទុកផ្ដាក់កិច្ចការច្រើនដល់អ្នកណា គេនឹងទារពីអ្នកនោះវិញរឹងរឹតតែច្រើនថែមទៀត»។
